ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!!!
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ!!!!!!
Η σωστική για μας Πρόνοια του Θεού θέλησε να γεννηθούμε και να ζούμε σε καιρούς εσχάτους, Αποκαλυπτικούς και Αποστασίας! Μπήκαμε ήδη και διανύουμε τον 21ο αιώνα…
Ναι. Η αποστασία βρίσκεται στο απόγειό της!
Η ασέβεια έφτασε στο κατακόρυφο!
Βρισκόμαστε μπροστά στο άκρον άωτον της ανηθικότητας και της ηθικής ανωμαλίας…· στον ανώτατο βαθμό του έκλυτου βίου και της έκλυσης των ηθών!
Οι άνθρωποι, μολονότι γνωρίζουν καλά, ότι όσοι διαπράττουν έργα πονηρά, ανήθικα και αντίθεα είναι αξιοκατάκριτοι.., όχι μόνο ανερυθριάστως και χωρίς ντροπή τα πράττουν, αλλά έφτασαν σε τέτοια ψυχική πώρωση και κακότητα, ώστε με όλη τους την καρδιά να επιδοκιμάζουν, αμνηστεύουν και συνευδοκούν με εκείνους που κάνουν τα όμοια και χειρότερα… Και -η τραγωδία– έφτασαν στο σημείο να νομιμοποιούν τις ποικίλες αυτές ανεπαίσχυντες πράξεις, διώκοντας παράλληλα τους υγιείς στον νου και τα ήθη, οι οποίοι -στην προσπάθειά τους να περισώσουν την συνεχώς φθίνουσα κοινωνία– στηλιτεύουν και καυτηριάζουν τα καρκινώματά της…
Τα γράφω αυτά, με αφορμή μιας φωτογραφίας (βλ. πιο κάτω) που, στην δίκαιη αγανάκτησή του, ο καταξιωμένος Ορθοπαιδικός Μικροχειρουργός Δρ. Αλκιβιάδους Αλκιβιάδης (Άλκης) μου έχει στείλει, καθώς και τις συνεχώς αυξανόμενες διά νόμου επιδοκιμασίες και προωθήσεις των…ομοφυλοφίλων(!!!)
Αν θέλουμε να δούμε από κοντά τους ομοφυλόφιλους, μέσα από τις δικές τους δημόσιες εκδηλώσεις, θα καταλάβουμε το φρόνημά τους, αλλά και την προκλητικότητα που αυτοί επιδεικνύουν…
Πιο συγκεκριμένα, εντοπίζουμε:
Όπως βλέπετε, στην πορεία τους, είχαν μπροστά μια εικόνα της Θεομήτορος Παναγίας μας, κρατούσα τον Υιό και Θεό της, την οποία εικόνα βεβήλωσαν, βάζοντες και στα δύο πρόσωπα, αντί φωτοστεφάνου(!!!), τα χρώματα της σημαίας των ομοφυλοφίλων(!!!)
Διερωτώμαι:
Γιατί αυτή η βεβήλωση εκ μέρους τους;
Γιατί διακωμωδούν τα θεία μας, τα πιστεύω μας και μάλιστα δημόσια, προκαλώντας τους πιστούς μας ξεπίτηδες;
Τόλμησαν να περιβάλουν την Πανάχραντο και Πανακήρατο αειπάρθενο Θεοτόκο με το περίβλημα αυτό του αίσχους!!!
Ποιαν;
Αυτήν που διά την υπερβάλλουσα καθαρότητά της καταδέχτηκε ο Θεός και Δημιουργός να προσλάβει από τα σπλάγχνα της στο Θείο Πρόσωπό Του την ανθρώπινη φύση, την οποία και θέωσε εξ άκρας συλλήψεως.
Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, διακωμώδησαν την Παναγία Μητέρα μας, το σύμβολο της Παρθενίας και της αγνότητας;;;
Έπειτα, τόλμησαν το ίδιο και στον Κύριο της Δόξης και Δημιουργό του Σύμπαντος, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ο oποίος Θεός απεχθάνεται και βδελύσσεται αυτήν ταύτην την πράξη της ομοφυλοφιλίας και το απέδειξε, τόσο στην Παλαιά Διαθήκη (με την καύση των Σοδόμων και της Γομόρρας, πόλεις τις οποίες απετέφρωσε με πυρ και θειάφι), όσο και στην Καινή Διαθήκη, δηλώνοντας ο ίδιος ο Θεάνθρωπος και Δημιουργός μας, ότι άρσεν και θήλυ έπλασεν ο Ίδιος τον άνθρωπο και θέσπισε και ευλόγησε τον νόμιμο γάμο μεταξύ ανδρός και γυναικός.
Διαβάζουμε το σχετικό κεφάλαιο στην Παλαιά Διαθήκη, για την καύση με πυρ και θειάφι των πόλεων Σοδόμων και Γομόρρας, όπου πλεόνασαν οι ομοφυλόφιλοι:
ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΕΦ. ΙΗ’
«16 Εξαναστάντες δε εκείθεν οι άνδρες κατέβλεψαν επί πρόσωπον Σοδόμων και Γομόρρας. Αβραάμ δε συνεπορεύετο μετ’ αυτών συμπροπέμπων αυτούς. 17 ο δε Κύριος είπεν· ου μη κρύψω εγώ από Αβραάμ του παιδός μου, α εγώ ποιώ. 18 Αβραάμ δε γινόμενος έσται εις έθνος μέγα και πολύ, και ενευλογηθήσονται εν αυτω πάντα τα έθνη της γης. 19 ήδειν γαρ ότι συντάξει τοις υιοίς αυτού και τω οίκω αυτού μετ ‘ αυτόν, και φυλάξουσι τας οδούς Κυρίου ποιείν δικαιοσύνην και κρίσιν, όπως αν επαγάγη Κύριος επί Αβραάμ πάντα, όσα ελάλησε προς αυτόν. 20 είπε δε Κύριος· κραυγή Σοδόμων και Γομόρρας πεπλήθυνται προς με, και αι αμαρτίαι αυτών μεγάλαι σφόδρα. 21 καταβάς ουν όψομαι, ει κατά την κραυγήν αυτών την ερχομένην προς με συντελούνται, ει δε μη, ίνα γνώ. 22 και αποστρέψαντες εκείθεν οι άνδρες ήλθον εις Σόδομα. Αβραάμ δε έτι ην εστηκώς εναντίον Κυρίου. 23 και εγγίσας Αβραάμ είπε· μη συναπολέσης δίκαιον μετά ασεβούς και έσται ο δίκαιος ως ο ασεβής; 24 εάν ώσι πεντήκοντα δίκαιοι εν τη πόλει, απολείς αυτούς; ουκ ανήσεις πάντα τον τόπον ένεκεν των πεντήκοντα δικαίων, εάν ώσιν εν αυτη; 25 μηδαμώς συ ποιήσεις ως το ρήμα τούτο, του αποκτείναι δίκαιον μετά ασεβούς, και έσται ο δίκαιος ως ο ασεβής. μηδαμώς· ο κρίνων πάσαν την γην, ου ποιήσεις κρίσιν; 26 είπε δε Κύριος· εάν ώσιν εν Σοδόμοις πεντήκοντα δίκαιοι εν τη πόλει, αφήσω όλην την πόλιν και πάντα τον τόπον δι ‘ αυτούς. 27 και αποκριθείς Αβραάμ είπε· νυν ηρξάμην λαλήσαι προς τον Κύριόν μου, εγώ δε ειμι γη και σποδός· 28 εάν δε ελαττονωθώσιν οι πεντήκοντα δίκαιοι εις τεσσαρακονταπέντε, απολείς ένεκεν των πέντε πάσαν την πόλιν; και είπεν· ου μη απολέσω, εάν εύρω εκεί τεσσσαρακονταπέντε. 29 και προσέθηκεν έτι λαλήσαι προς αυτόν, και είπεν· εάν δε ευρεθώσιν εκεί τεσσαράκοντα; και είπεν· ου μη απολέσω ένεκεν των τεσσαράκοντα. 30 και είπε· μη τι κύριε, εάν λαλήσω; εάν δε ευρεθώσιν εκεί τριάκοντα; και είπεν· ου μη απολέσω ένεκεν των τριάκοντα. 31 και είπεν· επειδή έχω λαλήσαι προς τον κύριον· εάν δε ευρεθώσιν εκεί είκοσι; και είπεν· ου μη απολέσω, εάν εύρω εκεί είκοσι. 32 και είπε· μήτι κύριε, εάν λαλήσω έτι άπαξ· εάν δε ευρεθώσιν εκεί δέκα; και είπεν· ου μη απολέσω ένεκεν των δέκα. 33 απήλθε δε ο Κύριος, ως επαύσατο λαλών τω Αβραάμ, και Αβραάμ απέστρεψεν εις τον τόπον αυτού.
1 ΗΛΘΟΝ δε οι δύο άγγελοι εις Σόδομα εσπέρας· Λωτ δε εκάθητο παρά την πύλην Σοδόμων. ιδών δε Λωτ, εξανέστη εις συνάντησιν αυτοίς και προσεκύνησε τω προσώπω επί την γην. 2 και είπεν· ιδού κύριοι, εκκλίνατε εις τον οίκον του παιδός υμών και καταλύσατε και νίψασθε τους πόδας υμών, και ορθρίσαντες απελεύσεσθε εις την οδόν υμών. και είπαν· ουχί, αλλ ‘ εν τη πλατεία καταλύσομεν. 3 και κατεβιάζετο αυτούς, και εξέκλιναν προς αυτόν και εισήλθον εις τον οίκον αυτού. και εποίησεν αυτοίς πότον, και αζύμους έπεψεν αυτοίς, και έφαγον. 4 προ του κοιμηθήναι δε, οι άνδρες της πόλεως οι Σοδομίται περικύκλωσαν την οικίαν από νεανίσκου έως πρεσβυτέρου, άπας ο λαός άμα. 5 και εξεκαλούντο τον Λωτ και έλεγον προς αυτόν· που εισιν οι άνδρες οι εισελθόντες προς σε την νύκτα; εξάγαγε αυτούς προς ημάς, ίνα συγγενώμεθα αυτοίς. 6 εξήλθε δε Λωτ προς αυτούς προς το πρόθυρον, την δε θύραν προσέωξεν οπίσω αυτού. 7 είπε δε προς αυτούς· μηδαμώς αδελφοί, μη πονηρεύσησθε. 8 εισί δε μοι δύο θυγατέρες, αι ουκ έγνωσαν άνδρα· εξάξω αυτάς προς υμάς, και χράσθε αυταίς, καθά αν αρέσκη υμίν· μόνον εις τους ανδρας τούτους μη ποιήσητε άδικον, ου είνεκεν εισήλθον υπό την σκέπην των δοκών μου. 9 είπαν δε αυτω· απόστα εκεί. εισήλθες παροικείν· μη και κρίσιν κρίνειν; νυν ουν σε κακώσωμεν μάλλον ή εκείνους. και παρεβιάζοντο τον άνδρα τον Λωτ σφόδρα. και ήγγισαν συντρίψαι την θύραν. 10 εκτείναντες δε οι άνδρες τας χείρας εισεσπάσαντο τον Λωτ προς εαυτούς εις τον οίκον, και την θύραν του οίκου απέκλεισαν· 11 τους δε άνδρας τους όντας επί της θύρας του οίκου επάταξαν εν αορασία από μικρού έως μεγάλου, και παρελύθησαν ζητούντες την θύραν. 12 Είπαν δε οι άνδρες ή προς Λωτ· εισί σοι ώδε γαμβροί ή υιοί ή θυγατέρες; ή είτις σοι άλλος εστίν εν τη πόλει, εξάγαγε εκ του τόπου τούτου· 13 ότι ημείς απόλλυμεν τον τόπον τούτον, ότι υψώθη η κραυγή αυτών έναντι Κυρίου, και απέστειλεν ημάς Κύριος εκτρίψαι αυτήν. 14 εξήλθε δε Λωτ και ελάλησε προς τους γαμβρούς αυτού τους ειληφότας τας θυγατέρας αυτού και είπεν· ανάστητε και εξέλθετε εκ του τόπου τούτου, ότι εκτρίβει Κύριος την πόλιν. έδοξε δε γελοιάζειν εναντίον των γαμβρών αυτού. 15 ηνίκα δε όρθρος εγίνετο, εσπούδαζον οι άγγελοι τον Λωτ λέγοντες· αναστάς λάβε την γυναίκά σου και τας δύο θυγατέρας σου, ας έχεις, και έξελθε, ίνα μη και συ συναπόλη ταις ανομίαις της πόλεως. 16 και εταράχθησαν· και εκράτησαν οι άγγελοι της χειρός αυτού και της χειρός της γυναικός αυτού και των χειρών των δύο θυγατέρων αυτού, εν τω φείσασθαι Κύριον αυτού. 17 και εγένετο, ηνίκα εξήγαγον αυτούς έξω και είπαν· σώζων σωζε την σεαυτού ψυχήν· μη περιβλέψη εις τα οπίσω, μηδέ στης εν πάση τη περιχώρω· εις το όρος σώζου, μήποτε συμπαραληφθής. 18 είπε δε Λωτ προς αυτούς· δέομαι κύριε, 19 επειδή εύρεν ο παις σου έλεος εναντίον σου και εμεγάλυνας την δικαιοσύνην σου, ό ποιείς επ ‘ εμέ του ζήν την ψυχήν μου, εγώ δε ου δυνήσομαι διασωθήναι εις το όρος, μήποτε καταλάβη με τα κακά και αποθάνω. 20 ιδού η πόλις αύτη εγγύς του καταφυγείν με εκεί, ή εστι μικρά, και εκεί διασωθήσομαι· ου μικρά εστι; και ζήσεται η ψυχή μου ένεκέν σου. 21 και είπεν αυτω· ιδού εθαύμασά σου το πρόσωπον και επί τω ρήματι τούτω του μη καταστρέψαι την πόλιν, περί ης ελάλησας· 22 σπεύσον ουν του σωθήναι εκεί· ου γαρ δυνήσομαι ποιήσαι πράγμα, έως του ελθείν σε εκεί. δια τούτο εκάλεσε το όνομα της πόλεως εκείνης Σηγώρ. 23 ο ήλιος εξήλθεν επί την γην, και Λωτ εισήλθεν εις Σηγώρ, 24 και Κύριος έβρεξεν επί Σόδομα και Γόμορρα θείον, και πυρ παρά Κυρίου εξ ουρανού 25 και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας και πάσαν την περίχωρον και πάντας τους κατοικούντας εν ταις πόλεσι και τα ανατέλλοντα εκ της γης. 26 και επέβλεψεν η γυνή αυτού εις τα οπίσω και εγένετο στήλη αλός. 27 Ώρθρισε δε Αβραάμ τω πρωϊ εις τον τόπον, ου ειστήκει εναντίον Κυρίου. 28 και επέβλεψεν επί πρόσωπον Σοδόμων και Γομόρρας και επί πρόσωπον της περιχώρου και είδε, και ιδού ανέβαινε φλόξ εκ της γης, ωσεί ατμίς καμίνου. 29 και εγένετο εν τω εκτρίψαι Κύριον πάσας τας πόλεις της περιοίκου, εμνήσθη ο Θεός του Αβραάμ και εξαπέστειλε τον Λωτ εκ μέσου της καταστροφής, εν τω καταστρέψαι Κύριον τας πόλεις, εν αις κατώκει εν αυταίς Λωτ.»
Εις δε την Καινή Διαθήκη, διαβάζουμε στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο κεφ. δ’, στίχ. 16-18, όπου ο Χριστός ομιλεί προς την Σαμαρείτιδα, εξυψώνοντας το ήθος του νομίμου γάμου και εξ αντιθέτου ελέγχοντας την ελεύθερη συμβίωση (εννοείται, μεταξύ των 2 φύλων και όχι κάτι άλλο!!!).
«16 λέγει αυτη ο Ιησούς· ύπαγε φώνησον τον άνδρα σου και ελθέ ενθάδε. 17 απεκρίθη η γυνή και είπεν· ουκ έχω άνδρα. λέγει αυτη ο Ιησούς· καλώς είπας ότι άνδρα ουκ έχω· 18 πέντε γαρ άνδρας έσχες, και νυν ον έχεις ουκ έστι σου ανήρ· τούτο αληθές είρηκας.»
Εις δε το κατά Μάρκον ευαγγέλιο κεφ. ι’, στίχ. 1-12, ο Χριστός εξαίρει το μεγαλείο και μοναδικό της συνάψεως γάμου μεταξύ ανδρός και γυναικός:
«1 ΚΑΙ εκείθεν αναστάς έρχεται εις τα όρια της Ιουδαίας δια του πέραν του Ιορδάνου, και συμπορεύονται πάλιν όχλοι προς αυτόν, και ως ειώθει, πάλιν εδίδασκεν αυτούς. 2 και προσελθόντες οι Φαρισαίοι επηρώτων αυτόν ει έξεστιν ανδρί γυναίκα απολύσαι, πειράζοντες αυτόν. 3 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· τι υμίν ενετείλατο Μωϋσής; 4 οι δε είπον· επέτρεψε Μωϋσής βιβλίον αποστασίου γράψαι και απολύσαι. 5 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· προς την σκληροκαρδίαν υμών έγραψεν υμίν την εντολήν ταύτην· 6 από δε αρχής κτίσεως άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός· 7 ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα, και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 8 ωστε ουκέτι εισί δύο, αλλά μία σάρξ· 9 ό ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω· 10 και εις την οικίαν πάλιν οι μαθηταί περί τούτου επηρώτων αυτόν, 11 και λέγει αυτοίς· ος αν απολύση την γυναίκα αυτού και γαμήση άλλην, μοιχάται επ’ αυτήν· 12 και εάν γυνή απολύσασα τον άνδρα γαμηθή άλλω, μοιχάται.»
Για δε την αγνότητα και σωφροσύνη δήλωσε ο Ίδιος κατηγορηματικά:
Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο βλέπων γυναίκα προς τον επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού (Κατά Ματθαίον ε’, 28)
(Σχόλιο: Για τον Χριστό και Θεό μας, ήταν ανεξυπακουόμενη οποιαδήποτε ομοφυλοφιλική σχέση, γι’ αυτό και δεν αναφέρθηκε ούτε πρόσθεσε, “και κάθε ένας που βλέπει άνδρα προς το επιθυμήσαι αυτόν…”).
Ο δε “πρώτος μετά τον Ένα” (ο απόστολος Παύλος) τολμά και ομιλεί στην Καινή Διαθήκη με τα πιο μελανά χρώματα για την πράξη της ομοφυλοφιλίας.
Συγκεκριμένα, διαβάζουμε στην προς Ρωμαίους επιστολή του, κεφ. α’, στίχ. 18-32:
«18 Αποκαλύπτεται γαρ οργή Θεού απ’ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων, 19 διότι το γνωστόν του Θεού φανερόν εστιν εν αυτοίς· ο γαρ Θεός αυτοίς εφανέρωσε. 20 τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, ή τε αϊδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους, 21 διότι γνόντες τον Θεόν ουχ ως Θεόν εδόξασαν ή ευχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· 22 φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν, 23 και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών. 24 Διο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εν ταις επιθυμίαις των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς, 25 οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα, ος εστιν ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν. 26 Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, 27 ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες. 28 Και καθώς ουκ εδοκίμασαν τον Θεόν έχειν εν επιγνώσει, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν, ποιείν τα μη καθήκοντα, 29 πεπληρωμένους πάση αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, μεστούς φθόνου, φόνου, έριδος, δόλου κακοηθείας, 30 ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγείς, υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας, εφευρέτας κακών, γονεύσιν απειθείς, 31 ασυνέτους, ασυνθέτους, αστόργους, ασπόνδους, ανελεήμονας· 32 οίτινες το δικαίωμα του Θεού επιγνόντες, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν, ου μόνον αυτά ποιούσιν, αλλά και συνευδοκούσι τοις πράσσουσι.»
Κλίνοντας την παρένθεση, επανέρχομαι στην ασέβεια των ομοφυλοφίλων προς το Θείον Πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού:
Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να διακωμωδούν τον Ίδιο τον Θεό μας και Θεό τους;
Τον Σωτήρα μας και Σωτήρα τους;
Γιατί αυτή η δημόσια πρόκληση…με όσα εμείς θεωρούμε και ευλαβόμαστε θεία και τίμια;;;
Πιο κάτω παραθέτω δικές τους αφίσες (των ομοφυλοφίλων), με τo επίσημο διακριτικό σημείο της…σημαίας τους, όπου διακωμωδούν τα ιερά και όσιά μας:
(Εννοείται, ότι δεν χρήζουν ουδενός σχολίου, οι αήθεις αυτές αφίσες τους):
Διαμαρτυρόμαστε δημόσια για την βεβήλωση από αυτούς των ιερών μας, των θείων και των οσίων μας…!!!
Για τις ως άνω άνω ιεροσυλίες τους, οφείλουν να επιβληθούν κυρώσεις, τόσο σ’ αυτούς, όσο και στις…οργανώσεις τους!!!
Διερωτώμαι, αν αποτολμούσαν, σε μια μουσουλμανική χώρα, οι τοιούτοι να προσβάλουν έτσι τον…“προφήτη” τους, αν θα έβγαιναν ζωντανοί! Και που προφήτης δεν είναι…και ο θεός τους θεός δεν είναι· και όμως τον τιμούν και τον σέβονται οι μουσουλμάνοι τόσο πολύ!!!
Όπως έγραψα στην προηγούμενη Πατρική Νουθεσία μου αρ. 725, “οι άγιοι είναι οι μεγαλύτεροι εθνικοί ευεργέτες, αλλά και ευεργέτες όλης της ανθρωπότητος!”
Με το ίδιο σκεπτικό, αν οι άγιοι ήσαν ισχυρό εχέγγυο και ασφάλεια για την Πατρίδα τους, οι τοιούτοι υβριστές καθίστανται εχθροί της Πατρίδος τους και της κοινωνίας εν γένει, σύμφωνα και με τα λόγια του συγχρόνου αγίου μας Νικολάου Βελιμίροβιτς:
Διαβάζοντας προσεκτικά τα προφητικά λόγια του πιο πάνω αγίου, συμπεραίνουμε πως, όταν και η νομοθετική εξουσία επιδοκιμάζει και νομιμοποιεί τοιαύτες ανώμαλες παρεκκλίσεις…, και το πράγμα αρχίζει να παίρνει διαστάσεις, με ποικίλες μεταστάσεις μέσα στην κοινωνία μιας χώρας, τότε το ποτήρι της μακροθυμίας του Θεού ετοιμάζεται να ξεχειλίσει, η δε προστατευτική Θεία Χάρη απομακρύνεται από την χώρα αυτή και το μόνο που της μένει είναι…ο πόλεμος και η καταστροφή της!!!
Ας θυμηθούμε την περίπτωση του παλαιού Ισραήλ (στην Παλαιά Διαθήκη), που στην προσπάθεια του να περάσει από μια χώρα (εκείνη των Μαδιανιτών), πορευόμενος προς την Γη της Επαγγελίας, οι δεύτεροι δεν τους επέτρεψαν να περάσουν ειρηνικά από την χώρα τους και τότε άρχισε πόλεμος:
Οι δε Ισραηλίτες νικούσαν κατά κράτος τον πολυάριθμο στρατό των Μαδιανιτών.
Ο βασιλιάς τους, τότε (των Μαδιανιτών), κάλεσε ένα μάγο να τους πει τι να κάμουν και γιατί νικούνται. Η απάντηση του μάγου ήταν ξεκάθαρη:
“Ώσπου είναι ο Θεός μαζί τους έτσι θα σας νικούν! Βάλε στην εμπροσθοφυλακή γυναίκες όμορφες Μαδιανίτισσες, ώστε να κάμουν τους Ισραηλίτες να αμαρτήσουν μαζί τους και έτσι θα χάσουν την εύνοια του Θεού(!!!)”
Όπως και έγινε! Αμάρτησαν κάποιοι Ισραηλίτες με τις Μαδιανίτισσες και πλέον ο στρατός τους άρχισε να ηττάται στον πόλεμο, με μεγάλες απώλειες μαχίμων! (Γι’ αυτό και έμεινε παροιμιώδης η φράση, “έγιναν γης Μαδιάμ”).
Τότε μόνο ήρθε ξανά η Χάρη του Θεού και νίκησαν στο τέλος οι Ισραηλίτες, όταν οι ένοχοι που αμάρτησαν με τις Μαδιανίτισσες τιμωρήθηκαν παραδειγματικά…
Και ερωτώ:
Άραγε, τι μας περιμένει, όταν οι αμαρτίες μας δεν είναι πλέον μεταξύ άρρενος και θήλεος, όπως τότε με τις Μαδιανίτισσες, αλλά, όταν “αι θήλειαι ημών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι”;;; (Ρωμ. α’, 26-27)
Πολύ δε περισσότερο, όταν αυτά αποποινικοποιούνται και…νομιμοποιούνται; (με παροχή μάλιστα δικαιωμάτων, τύπου συνδικαλισμού και…υιοθεσίας παιδιών;;;(!!!)
Επιτέλους,
χάσαμε τον νου μας;
έφυγε η κοινή λογική; (το common sense; )
Αγαπητοί,
βρισκόμαστε στην εποχή του “τρελού νερού”…
Γνωρίζετε την ιστορία του “τρελού νερού”;
Κάνετε λίγη υπομονή να την ακούσετε:
Ζούσε κάποτε ένας Σουλτάνος, ο οποίος ήταν δίκαιος και κυβερνούσε το βασίλειό του με σύνεση και δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και οι υπήκοοί του τον αγαπούσαν υπερβολικά!!!
Δίπλα του, ο Σουλτάνος αυτός, είχε ένα “σοφό” Βεζίρη, τον οποίο σε δύσκολες στιγμές τον συμβουλευόταν και έτσι συγκυβερνούσαν και οι δύο όμορφα και καλά το βασίλειο…
Μια μέρα, ο Βεζίρης, ανήσυχος πλησίασε τον Σουλτάνο και του είπε:
– Πολυχρονεμένε μου βασιλιά! Έρχεται μεγάλο κακό στο βασίλειό σου!
– Τι συμβαίνει; Ρώτησε ανήσυχος ο Σουλτάνος!
– Σε λίγο καιρό, βασιλιά μου, η ατμόσφαιρα θα αρχίσει να βρέχει ένα είδος “τρελού νερού” και όποιος θα πίνει από το νερό αυτό θα…τρελαίνεται!!!
Ανησυχημένος και έτι ταραγμένος ο Σουλτάνος τον ρώτησε:
– Και τι θα κάνουμε, Βεζίρη μου;
– Άκουσε, βασιλιά μου, του απαντά ο Βεζίρης.
Θα πρέπει να φτιάξεις μεγάλες στέρνες και, τώρα βρέχει το καλό νερό, να το αποθηκεύσεις σε αυτές. Όταν μετά θα αρχίσει να βρέχει το “τρελό νερό”, εμείς, τουλάχιστον, που θα διοικούμε το βασίλειο, θα πίνουμε από το καλό νερό που θα μαζέψουν οι στέρνες. Για όλους τους υπηκόους σου, βέβαια, δεν πρόκειται να αρκέσει όλο· αν δηλ. θα πίνουν και αυτοί από το καλό νερό, σίγουρα αυτό σύντομα θα στερέψει.
Ενθουσιασμένος ο Σουλτάνος, επαίνεσε τον Βεζίρη του, λέγοντας:
– Ευτυχώς που έχω και εσένα τον σοφό δίπλα μου και με βγάζεις πάντα από τα αδιέξοδα!!!
Λοιπόν, έτσι και έγινε:
Έκτισαν τις στέρνες, μάζεψαν σ’ αυτές μπόλικο καλό νερό, που ήταν υπεραρκετό για να πίνουν τουλάχιστον ο Σουλτάνος και ο Βεζίρης του.
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε και ή ατμόσφαιρα άρχισε να βρέχει το “τρελό νερό”… Ο λαός έπινε απ’ αυτό, ενώ ο Σουλτάνος και ο Βεζίρης του έπιναν από το καλό νερό.
Τι όμως ανελπίστως συνέβη;
Ενώ ο Σουλτάνος με τον Βεζίρη του συνέχισαν να κυβερνούν το βασίλειο με σύνεση και δικαιοσύνη· και ενώ προηγουμένως, όταν ο λαός του έπιναν και αυτοί από το καλό νερό, υπεραγαπούσαν τον Σουλτάνο και τον Βεζίρη· τώρα, ο λαός -ένεκα του “τρελού νερού” που έπινε- έκανε αήθη, τρέλες και ανηθικότητες και πλέον γι’ αυτούς, ο Σουλτάνος και ο Βεζίρης θεωρούνταν ότι “τρελάθηκαν”!!! Άρχισαν, έκτοτε, να κατηγορούν συνεχώς σφόδρα και τους δύο…
Ανησυχημένος ο Σουλτάνος κάλεσε και πάλιν τον Βεζίρη του.
– Βεζίρη μου, ο λαός μας, ενώ εμείς τον κυβερνούμε σωστά και δίκαια, μας θεωρεί πλέον και τους δύο τρελούς!!! Λέγουν ότι τρελαθήκαμε και, μάλιστα, επιδεικνύουν και τάσεις επαναστατικές…
Τι πρέπει να κάνουμε;
– Άφησέ με να το σκεφτώ λίγο, του είπε ο Βεζίρης.
Την ίδια κιόλας μέρα, ο Βεζίρης, βρήκε την λύση:
– Άκουσε με προσεκτικά, βασιλιά μου, του είπε με σκεπτικισμό.
Αυτοί έτσι που πάνε θα μας ρίξουν!!!
Λοιπόν, προτείνω να αρχίσουμε να πίνουμε και εμείς λίγο από το “τρελό νερό”, για να τα φέρνουμε βόλτα μ’ αυτούς…
– Να μου ζήσεις, Βεζίρη μου, είπε χαρούμενος και κάπως ξαλαφρωμένος ο Σουλτάνος!
Και πράγματι. Ο Σουλτάνος και ο Βεζίρης άρχισαν να πίνουν και αυτοί λίγο από το “τρελό νερό” και, ως ήταν φυσικό και επόμενο, άρχισαν και αυτοί να κάνουν τρέλες…
Όμως, το προσδοκώμενο αποτέλεσμα ήρθε:
Ο λαός άρχισε και πάλιν να επευφημεί τον Σουλτάνο και τον Βεζίρη του και να τους είναι και οι δύο λίαν αγαπητοί, καλοί και προοδευτικοί(!!!)
Σας ερωτώ και εγώ, τώρα, με την σειρά μου, αδελφοί μου:
– Τι λέτε; Να πιούμε, άραγε, και εμείς λίγο από το σημερινό…“τρελό νερό”, ώστε να τα πηγαίνουμε βόλτα και να έχουμε καλή σχέση με την ξέτρελη και ξέφρενη σημερινή κοινωνία μας;
Ο καθένας μας, βεβαίως είναι ελεύθερος να κάμει την δική του επιλογή…
Όμως από ψηλά ο Θεός βλέπει, ακούει, καταγράφει…
Και η ανταπόδοση ήδη ενεργείται από αυτήν ήδη την ζωή και θα συνεχίσει στην αιωνιότητα…
Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου!
Μια προσευχή:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μου· Παναγία Μητέρα του Θεού μου! Συγχωρέστε με, γιατί δεν έχω την δεινότητα και την δύναμη του λόγου… ούτε κατέχω πολιτική ή κοσμική εξουσία, ώστε να σας υπερασπιστώ· να καταβάλω την ύβρη που υπέστητε, από τους…ομοφυλόφιλους!
Δεχθείτε, σας παρακαλώ, τα όσα έγραψα πιο πάνω, ως το δίλεπτο της πτωχής χήρας… Δεχθείτε την άπειρη αγάπη μου που τρέφω προς εσάς, που κατέστητε η αιτία της σωτηρίας μου και όλης της ανθρωπότητος!!!
Με δακρύουσαν καρδία,
Πρωτοσύγκελλος Δαμασκηνός