Go to End N.B. Put the text in an app to translate it into your language.
We apologise for the inconvenience we are subjecting you to. To go to the end of the latest post, Click: End

---

Last entry: ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

1. Ταπεινώθηκε για μας, ο πλούσιος Θεός, και αφού σηκώθηκε από το Τραπέζι του Δείπνου και ζώστηκε με πετσέτα, έσκυψε χαμηλά (όπως έσκυψε και από τους ουρανούς και σαρκώθηκε) και ένιψε τα πόδια των μαθητών του, μαζί και του Ιούδα. (σ.σ. Υπόψη ότι το νίψιμο των ποδιών ήταν υπηρεσία που είχαν τότε οι δούλοι προς τους κυρίους τους). Ακατάληπτο το μυστήριο, που δεν μπορεί να το εκφράσει και να το κατανοήσει κανείς, πώς ο Κτίστης και Δημιουργός των πάντων νίπτει τα πόδια των Μαθητών του και τα σκουπίζει με την πετσέτα!

2. Ο προδότης μαθητής, ενώ δέχτηκε από τα χέρια του Χριστού τον άγιο Άρτο (το Τίμιο Σώμα Του), προβαίνει εναντίον ακριβώς αυτού του Άρτου (του Σώματός Του), και ερωτά τους παράνομους Ιουδαίους: Πόσο ποσόν θα μου δώσετε, για να σας τον παραδώσω; (προδώσω;)

3. Στο Μυστικό Δείπνο της Μεγάλης Πέμπτης, αποκάλυψες, Φιλάνθρωπε, στους Μαθητές σου, τον σκοπό του μεγάλου Μυστηρίου της ενανθρωπήσεώς σου, δίνοντάς τους την εντολή, με πίστη να τρώνε τον Άρτο που είναι και δίνει ζωή (δηλ. το Σώμα σου) και να πίνουν το Αίμα σου, που χύθηκε πάνω στον Σταυρό από την λογχευθείσα πλευρά σου. (σ.σ. Άλλο κι αυτό Μυστήριο, της υπέρχρονης λειτουργικής και μυστικής θυσίας σου: Ενώ δεν είχες ακόμη χύσει το αίμα σου πάνω στον Σταυρό, τους παρέδωσες να πιούν το Τίμιο Αίμα σου, στην πρώτη αυτή Θεία Λειτουργία, στο Μυστικό Δείπνο της Μεγάλης Πέμπτης· μια μέρα την Σταύρωσή σου).

4. Γι’ αυτό, το “ανώγεο” (ανώγειο), στον Μυστικό Δείπνο του οποίου παρακάθησαν οι Μαθητές, αναδείχτηκε επουράνια σκηνή και επουράνιο θυσιαστήριο. Εκεί τελέστηκε η πρώτη Θεία Λειτουργία, η αναίμακτος και λογική θυσία και λατρεία. Ακριβώς, “το Πάσχα μας, είναι ο θυσιασμένος Ιησούς Χριστός”.

5. Ναι, το Πάσχα μας το μεγάλο και σεβάσμιο, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος, όντας αναμάρτητος, θυσιάστηκε σαν πρόβατο. Αυτού ακριβώς το Σώμα και το Αίμα με μυστικό τρόπο και ευσέβεια μεταλαμβάνουμε.

6. Ευλόγησες και καθαγίασες τον Άρτο, συ που είσαι ο ουράνιος Άρτος της Ζωής· και αφού έλαβες και το Ποτήριον και ευχαρίστησες τον ουράνιο Πατέρα που σε γέννησε, έδωσες και τα δύο στους Μαθητές σου, λέγοντάς τους, φάγετε και πίετε, αυτό είναι το Σώμα μου και αυτό είναι το Αίμα μου, που παρέχουν άφθαρτη και αιώνια ζωή.

7. Πωλείς τον ατίμητο (που έχει ανυπολόγιστη την αξία) αντί τριάντα αργυρίων και δεν υπολογίζεις, παράνομε, εις ποία ουράνια πράγματα σε έχει μυήσει ο Διδάσκαλος, τόσο στον Μυστικό Δείπνο (που σου έδωσε το Άχραντο Σώμα Του και το Τίμιο Αίμα Του), όσο και στον Σεπτό Νιπτήρα; (που σου έπλυνε τα πόδια;) Ω, πόσο πτώμα ελεεινό κατάντησες, Ιούδα, ξεπέσας του φωτός, για να καταλήξεις τέλος και στην αγχόνη!

8. Αλοίμονο, πώς άπλωσες τα χέρια σου να λάβεις τα αργύρια, το τίμημα της προδοσίας, στα οποία χέρια είχες λάβει πριν λίγο τον Άρτο της αφθαρσίας;(το Σώμα δηλ. του Χριστού;) Και πάλιν, πώς έδωσες με τα χείλη το φίλημα της προδοσίας, στα οποία χείλη πριν από λίγο είχε ακουμπήσει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού;. Αλοίμονο σε σένα, Ιούδα, όπως είχε προείπει για σένα ο Χριστός!

9. Ο Χριστός μας, ο θείος και ουράνιος Άρτος, καλεί σε Δείπνο τον Κόσμο όλο. Ας τον υποδεχτούμε και μεις, ώ φιλόχριστοι Πιστοί, στα πήλινα στόματά μας, με αγνές τις καρδιές μας, Αυτόν που είναι το αληθινό Πάσχα, που θύεται (θυσιάζεται) με την θεία ιερουργία, την αναίμακτο αυτή θυσία κατά την Θεία Λειτουργία.

---

All entries: ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΩΙ:

1. Ας αποκτήσουμε κατάνυξη.

2. Με χαρά να τελούμε τον αγώνα του Σταδίου, κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, και όχι με σκυθρωπότητα.

3. Να αποκτήσουμε αγάπη, προσευχή, αγνότητα και ανδρείο φρόνημα.

4. Να έχουμε αποχή, όχι μόνο από τις τροφές, αλλά και από την αμαρτία.

5. Να καθαρίσουμε τους εαυτούς μας, από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος, και τότε θα δούμε τον Χριστό.

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΣΠΕΡΑΣ:

1. Δώσε μου διόρθωση, μόνε αγαθέ Κύριε, και ελέησόν με.

2. Ας μη δειλιάσομε από την φωτιά των πειρασμών κατά τον αγώνα μας.

3. Έχουμε να κάνουμε με τον Ποιητή του Σύμπαντος, τον Ποιητή του Ουρανού, της Γης και του Στερεώματος. Ας μην καταφρονήσουμε τέτοιο Θεό!

4. Αρχή της σοφίας είναι ο φόβος (η ευλάβεια, το δέος, το υπήκοο) προς τον Θεό.

5. Αληθινή νηστεία είναι η αποχή από τα κακά, η εγκράτεια της γλώσσας, ο χωρισμός από τις κακές επιθυμίες, η αποχή από τον θυμό, την κατάκριση και το ψεύδος. Η εγκράτεια σ’ αυτά συνιστούν την αληθινή και ευπρόσδεκτη νηστεία.

6. Ομολόγησε με ειλικρίνεια στον Χριστό τις πράξεις σου, όλα όσα έχεις μέσα σου, και Αυτός θα σε δικαιώσει.

7. Δυστυχώς άφησες, ψυχή μου, τον Νόμο του Θεού, το Ευαγγέλιο, τους λόγους των Αγίων Πατέρων· πλήθηναν τα τραύματα σου και δεν έχεις κανένα γιατρό για να σε θεραπεύσει.

8. Αλίμονο σε σένα, ψυχή μου· διότι ο Χριστός έσωσε τόσους και τόσους αμαρτωλούς, οι οποίοι μετανόησαν. Όμως εσύ δεν μιμήθηκες τις παραδειγματικές πράξεις τους, τον βίο τους· αλίμονο σου, λοιπόν, όταν έρθει η ώρα να κριθείς!

9. Κύριε των Δυνάμεων, έλα μαζί μας. Δεν έχομε άλλο βοηθό στις θλίψεις μας, εκτός από Σένα.

10. Παναγία μου Θεοτόκε, καθ’ όλο τον χρόνο της ζωής μου, μην με εγκαταλείπεις, σε παρακαλώ, αλλά βοήθησέ με και ελέησέ με.

ΤΡΙΤΗ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Αντί μύρου ας προσφέρομε στον Κύριο τα δάκρυα. Γιατί αυτά, στον καιρό αυτό της εγκρατείας, μας καθαρίζουν από τα πταίσματά μας και από κάθε άλλη ακαθαρσία.

2. Ας μην γυρεύουμε λόγια πολλά και ωραία στις προσευχές μας. Αλλά, όπως διδαχτήκαμε από τον Κύριό μας, ας λέμε, Πατέρα μας, που βρίσκεσαι στους ουρανούς, συγχώρεσέ μας τις αμαρτίες μας, σύμφωνα με την φιλανθρωπία σου.

3. Όχι να κάμνουμε νηστεία που αφορά μόνο την αποχή από κάποιες τροφές, αλλά να απέχουμε και από κάθε υλικό πάθος, ώστε αφού υποδουλώσουμε την σάρκα που μας κατατυραννεί, να γίνουμε άξιοι της Θείας Κοινωνίας του Αμνού του Θεού.

4. Επλήθυναν οι αμαρτίες μου, Κύριε, επλήθυναν οι αμαρτίες μου, και δεν είμαι άξιος να ατενίσω προς το ύψος του ουρανού, από το πολύ πλήθος των αμαρτιών μου.

5. Μάθε να σκεπάζεις τα παραπτώματα του πλησίον.

6. Εφώναξα ικετευτικά προς τον Κύριο, από τα βάθη της πτωτικής μου κατάστασης και αμέσως με ανέβασε από τον λάκκο των παραπτωμάτων μου.

7. Ψυχή μου, ξύπνα! Τι κοιμάσαι; Το τέλος της ζωής σου πλησιάζει και θα βρεθείς σε δύσκολη θέση. Νάχεις, λοιπόν, εγρήγορση και προσοχή στον εαυτό σου, για να σε λυπηθεί ο Θεός την ώρα του θανάτου σου.

8. Η νηστεία η καθαρή συνοδεύεται με κατανυκτικές προσευχές, με μελέτη πνευματική και με στολισμό από κάθε άλλην αρετή.

ΤΕΤΑΡΤΗ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Εσύ που κρίνεις όλη την Οικουμένη, καταδέχτηκες να παραστείς κατηγορούμενος στο δικαστήριο των ανθρώπων, να δαρείς στο πρόσωπο, να σε κάνουν περίγελο και κορόϊδο, να σε καρφώσουν πάνω στον Σταυρό! Και όλα αυτά, για να με απαλλάξεις από την καταστροφή της αμαρτίας.

2. Κατά τον καιρό της νηστείας, ας νηστεύουμε και από τους λογισμούς (οι λογισμοί είναι ο θάνατος του Χριστιανού) και από τα πάθη.

3. Ας δώσουμε σ’ αυτούς που πεινούν άρτο και ας δεχτούμε στο σπίτι μας φτωχούς.
(Κι αν δεν έχεις υπόψη κάποιο που πεινά ή που δεν έχει στέγη, εφάρμοσε τούτο και πνευματικά: Δώσε δηλ. λόγον αγαθό, πνευματικό, σ’ αυτούς που πεινούν πνευματικά και φιλοξένησε στο σπίτι της καρδιάς σου αυτούς που έχουν ανάγκη ελέους· όσο πτωχοί πνευματικά και αν είναι).

4. Παναγία μας Θεοτόκε, πρέσβευε για μας τους αμαρτωλούς. Και σύ, Θεέ των όλων, φανού ίλεως σε μας τους αμαρτωλούς.

5. Ναι, Κύριε· “απορούμεν” (δηλ. δεν βρίσκουμε ίχνος) απολογίας για τις αμαρτίες μας.

6. Με στρέψεις, Κύριε, μακριά από μένα το ευμενές και προστατευτικό σου πρόσωπο!

7. Όταν σταθείς σε προσευχή φρόντισε να συγχωρήσεις μέσα από την καρδιά σου, οτιδήποτε έχεις εναντίον του πλησίον σου. Έτσι και ο Ουράνιος σου Πατέρας θα συγχωρήσει και τα δικά σου παραπτώματα (είναι προϋπόθεση).

8. Αμαρτήσαμε, ανομήσαμε, αδικήσαμε μπροστά στα μάτια σου, Θεέ μας· αλλ’ ούτε και τηρήσαμε ή πράξαμε όπως εσύ μας παρέδωσες στις εντολές Σου. Όμως, μην αφήσεις να χαθούμε τελειωτικά, Θεέ των Πατέρων μας.

9. Παρακαλείτε τον Θεό και θα σας δώσει, ζητείστε και θα βρείτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχτεί η πόρτα του θείου ελέους (φτάνει και σεις να είστε σπλαγχνικοί προς τους αδελφούς σας).

10. Γι’ αυτό σας λέγω (είπεν ο Κύριος): Όλα όσα ζητάτε στην προσευχή σας, να πιστεύετε ότι τα λαμβάνετε και θα σας δοθούν!

ΠΕΜΠΤΗ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Εσύ, Παρθένε, που είσαι η πηγή της ευσπλαγχνίας, δώσε μου κατάνυξη και στεναγμό, για να μπορέσω να κλάψω των κακών μου το άπειρο πέλαγος.

2. Ενδυνάμωσέ με, Σωτήρ μου, να νηστεύω από τις ηδονές, εγώ που σκοτίζομαι από την μέθη των αμαρτιών μου.

3. Μην θεωρείς τον εαυτό σου ότι είναι σοφός· αλλά να έχεις φόβο (σέβας) Θεού και να φεύγεις από κάθε τι το κακό και αμαρτωλό. Τότε θα τύχεις θεραπείας και σώματος και ψυχής.

4. Όσοι θέλετε να μετάσχετε αξίως του θείου Πάσχα, φύγετε με την μετάνοια από την αμαρτία, νεκρώστε τις αμαρτωλές ηδονές, φεύγετε από κάθε πονηρία, μην θεοποιείτε την κοιλία με την πληθώρα των φαγητών, και γενικά νικήστε τον διάβολο με την γνήσια και αληθινή νηστεία.

5. Κύριε, μην με κρίνεις σύμφωνα με τα έργα μου, γιατί δεν έχω απολογία γι’ αυτά· αλλά, μέσα από τους οικτιρμούς σου, συγχώρεσέ με και σώσε με.

6. Άφησε τον δρόμο της αμαρτίας, αθλία μου ψυχή, πριν μας έρθει το τέλος του βίου και βρούμε την πόρτα του Παραδείσου κλειστή.

7. Κατάντησα τον εαυτό μου ένα είδωλο, μέσω του οποίου έχω καταμολύνει την ψυχή μου· αλλά συ, Σωτήρ μου, δώσε μου επίγνωση των αμαρτιών μου και δέξου με μετανοούντα, πριν με καταβροχθίσει ο εχθρός μου διάβολος.

8. Έχω καταφθείρει το κατ’ εικόνα που μου χάρισες και καταφρόνησα τις εντολές σου. Σβήστηκε η λαμπάδα της χάρης που πήρα στο βάπτισμα, λόγω των πολλών μου παθών. Σε παρακαλώ, Κύριε, δώσε μου ξανά πίσω την χάρη Σου.

9. Μην μου ζητήσεις, Σωτήρα μου, καρπούς άξιους της μετανοίας, γιατί χάθηκε τελείως η δύναμή μου. Δώρησέ μου μόνο καρδιά ταπεινή, ώστε αυτήν να σου προσφέρω σαν θυσία αποδεκτή.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Εσύ που με τα άγια Σου πάθη χάρισες σε όλους την απάθεια, αφού νεκρώσεις τα πάθη της σάρκας μου πάνω στον Σταυρό σου, καταξίωσέ με να δω την αγίαν σου Ανάσταση, ώστε να λάβω από αυτήν πλούσια το μέγα έλεος.

2. Οι άγιοί σου, μετά θάνατον, απολαμβάνουν υπερκόσμια δόξα, φως που δεν σβήνει ποτέ, Βασιλείαν Ουρανών, αμάραντο στεφάνι, ζωή χωρίς λύπη και ανέκφραστη χαρά!

3. Οι ηδονές με έχουν τυφλώσει, η ψυχή μου είναι σκοτισμένη και ο δόλιος εχθρός, βλέποντας με σε έτσι χάλι, με περιγελά. Γι’ αυτό σε παρακαλώ, φώτισέ με Κύριε, και λύτρωσέ με από την κακία του.

4. Έχω κάμει φαγητό μου την κακία και ποτό μου την αμέλεια, γι’ αυτό και μένω σε όλα αδιόρθωτος. Μάταια δε καυχώμαι για την νηστεία από τις τροφές. Γιατί, δεν είναι τέτοια νηστεία που καθόρισε ο Κύριος.

5. Ας δεχτούμε με χαρά την περίοδο της Νηστείας. Γιατί, αν αυτήν εφύλαγε καλά ο Προπάτορας μας Αδάμ, δεν θα βγαίναμε από τον Παράδεισο. Είδε τον απαγορευμένο καρπό ότι ήταν ωραίος στην όψη και καλός στο να τον γευτεί, και αυτά είναι που μας θανάτωσαν. Γι’ αυτό και μείς, ας προσέχουμε τα μάτια μας από τα βλαβερά θεάματα, τον λάρυγγά μας από τα πολλά και ποικίλα φαγητά, που ενώ τα τιμούν οι άνθρωποι, όμως μετά την πέψη αυτά ατιμάζονται…
Ας αποφύγουμε κάθε ακράτεια, μαζί και την ικανοποίηση των παθών. Ας σφραγιστούμε με το αίμα Αυτού που πέθανε για μας εκουσίως πάνω στον Σταυρό και δεν θα μπορεί, έτσι, να μας αγγίξει ο εχθρός. Αντίθετα, θα αξιωθούμε να γιορτάσουμε περιχαρώς το Πάσχα της σωτηρίας μας.

6. Ας εργαζόμαστε, πιστοί, με σεμνότητα τα έργα του φωτός· ας σταματήσουμε να αδικούμε τον πλησίον· ας σταματήσουμε από οτιδήποτε προκαλεί σκάνδαλο· ας φύγουμε από την μαλθακότητα της σάρκας και ας αυξήσουμε τα χαρίσματα της ψυχής· ας χορτάσουμε αυτούς που έχουν ανάγκη, σωματική ή πνευματική, και ας πλησιάσουμε τον Χριστό με μετάνοια, παρακαλούντες Αυτόν και λέγοντες, “Κύριε, ελέησον ημάς”.

ΣΑΒΒΑΤΟΝ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Μνήμη του αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος):

1. Ας ευφρανθούμε και ας πανηγυρίσουμε όλοι οι φιλομάρτυρες, επί τη μνήμη του αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου! Ο άγιος Μάρτυς στρώνει μυστική τράπεζα σε μας τους φιλέορτους· αυτός που κατάστρεψε τις απειλές των ασεβών τυράννων…

2. Ο άγιος Θεόδωρος παρέχει πλούσια την χάρη των θαυμάτων του, σε όσους με πίστη καταφεύγουν κοντά του. Λυτρώνει αιχμαλώτους, θεραπεύει ασθενείς, πλουτίζει πτωχούς, διασώζει αυτούς που ταξιδεύουν και γενικά, όντας θερμός προστάτης, εκπληρώνει τα αιτήματα εκείνων που με πίστη τελούν την μνήμη του. Άγιε μάρτυς, ζήτα για χάρη μας από τον Χριστό το μέγα έλεος.

3. Πόσο μεγάλα είναι τα κατορθώματα της Πίστης μας! Ο άγιος μάρτυς Θεόδωρος, ενώ ήταν μέσα στην καρδιά της φωτιάς, χαιρόταν και αναπαυόταν, λες και ήταν μέσα σε δροσερό νερό(!) Έγινε ολοκαύτωμα και πρσοφέρθηκε στην Αγία Τριάδα σαν γλυκύς και καλοψημένος άρτος. Διά μέσου των πρεσβειών του σώσε τις ψυχές μας Χριστέ ο Θεός.

4. Άγιε μάρτυς Θεόδωρε, αρνήθηκες -παρά τις απειλές των τυράννων- να θυσιάσεις σε ψεύτικα ξόανα! Και ενώ σε έριξαν στην φωτιά, εσύ μάλλον φλεγόσουν στον νου και την καρδιά από τον θείο έρωτα και πόθο! Γι’ αυτό και χαρίζεις θεία δωρήματα, θεραπεύεις τις ασθένειες και δωρίζεις, με τις πρεσβείες σου, συγχώρηση πταισμάτων σε όσους σε γιορτάζουν με πόθο.

5. Όλοι μας, που είμαστε σε κίνδυνο, σε βρίσκουμε λυτρωτή από τις παγίδες του εχθρού μας διαβόλου· γι’ αυτό και σε δοξολογούμε, άγιε, στους ατελεύτητους αιώνες…

6. Την μνήμη σου πανηγυρίζουν και τα τάγματα των Αγγέλων και οι χοροί των Μαρτύρων, θαυμάζοντες την υπομονή και την καρτερία σου στα βάσανα που σου προξένησαν οι ασεβείς τύραννοι! Ο δε Χριστός δίνει πλούσια χαρίσματα σε αυτούς που σε υμνούν. Στη ζωή σου ζητούσες επίμονα να βρεις Αυτόν που ποθούσες· και πράγματι τον βρήκες και ενώθηκες μαζί Του· τον οποίο παρακάλει, τώρα, να φωτίσει και να σώσει τις ψυχές μας.

7. Ήλθε η αγία Νηστεία, μαζί με την αγία μνήμη σου, μάρτυς Θεόδωρε. Τα μαρτυρικά σου κατορθώματα, μαζί με την νηστεία μάς καθαρίζουν από τους ψυχικούς μολυσμούς και παίρνουμε δύναμη και ανδριζόμαστε να αγωνιστούμε και μεις γενναίως ενταντίον των μολυσματικών παθών μας. Έτσι, με την νηστεία και τες θαυματουργίες σου δεχόμαστε φωτισμό, στηριζόμαστε περισσότερο στην πίστη του Χριστού και μπορούμε τώρα με παρρησία να ζητούμε, σαν βραβείο, να μας χαρίσει ο Κύριος την σωτηρία των ψυχών μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ:

Το κίνημα της εικονομαχίας ταλάνισε την Εκκλησία και την Βυζαντινή αυτοκρατορία για 117 έτη (726 – 843). Αποθανόντος του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου, η βασίλισσα Θεοδώρα, με συγκατάνευση του αγίου και Ομολογητού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου, συγκάλεσε σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία επικύρωσε τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, θέτοντας τέλος στη θεολογική διαμάχη και στους διωγμούς των ορθοδόξων από τους αδίστακτους εικονομάχους. Την Α΄ Κυριακή των Νηστειών, στις 18 Φεβρουαρίου του 842, συγκεντρώθηκαν στον περίλαμπρο ναό της Αγίας Σοφίας όσοι πατέρες, μοναχοί και κληρικοί είχαν γλυτώσει από τους διωγμούς των εικονομάχων, μαζί με πλήθος πιστών, όπου έκαμαν την επίσημη ανακοίνωση της λήξης της εικονομαχίας και την αναστήλωση των Ιερών Εικόνων.

1. Γι’ αυτό σήμερα οι πιστοί αγαλλόμενοι βοούμε προς Κύριον· θαυμαστά τα έργα σου Χριστέ και μεγάλη σου η δύναμη, που έφερες και πάλι την ομόνοια και την συμφωνία, “εις μίαν ενώσας Εκκλησίαν”.

2. Ο ουρανός και η γη ευφραίνονται· των Αγγέλων τα τάγματα και των ανθρώπων η πληθύς, επί τη αναστηλώσει των αγίων Εικόνων.

3. Λόγε Θεού, με την επιφοίτηση του θείου Πνεύματος διώξε μακριά κάθε πλάνη και αίρεση.

4. Ανάδειξε Κύριε Ορθόδοξους άρχοντες και ενίσχυέ τους, όσους τιμούν την αγία Εικόνα σου. Λάμπρυνέ τους με την θεία σου δόξα και προστάτεψέ τους με τάγματα αγγέλων, ώστε να υποτάσσουν κάθε θρασύτητα των ασεβών.

5. Η τιμή και η προσκύνηση των Εικόνων μεταβαίνει προφανώς επί το πρωτότυπο (στο ίδιο το εικονιζόμενο πρόσωπο), καθώς παραλάβαμε από την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.

6. Με την αναστήλωση των αγίων Εικόνων, αναστηλώνουμε και το αποτύπωμα της δικής σου ανθρώπινης μορφής (εικόνας), Κύριε· και με αυτό υποδηλώνουμε ότι αληθινά έλαβες σάρκα και όχι όπως λέγουν οι αιρετικοί, ότι κατά φαντασία σκαρκώθηκες. Προσκυνούντες δε την αγία σου Εικόνα αναγόμαστε στον θείο πόθο σου και έρωτα.

7. Καθώς λέγει και ο Μέγας Βασίλειος, η τιμή των εικόνων μεταβαίνει προς το πρωτότυπο (το εικονιζόμενο πρόσωπο). Γι’ αυτό, σχετικά και όχι λατρευτικά, τιμούμε τις άγιες εικόνες, τόσο του Σωτήρος Χριστού, όσο και όλων των Αγίων, μήπως και πέσουμε ξανά στην ολέθρια πλάνη των ασεβών.

8. Με την τιμητική προσκύνηση της εικονογράφησης της ανθρώπινης σου μορφής, ομολογούμεν ότι αληθινά ο αόρατος έλαβες ανθρώπινη και ορατή φύση και διά τούτο ευσεβώς σε δοξάζομεν.

9. Εσύ που ως προς την θεία σου φύση είσαι αόρατος και απερίγραπτος, με την ενανθρώπισή σου ανέλαβες όλα τα ανθρώπινα ιδιώματα. Γι’ αυτό και μπορούμε να σε εικονίζουμε και να σε ασπαζόμαστε και με αυτό ανυψωνόμαστε στην αγάπη σου και παίρνουμε την χάρη σου, τηρώντας έτσι τις θείες παραδόσεις των αγίων Αποστόλων.

10. Με την αναστήλωση των αγίων Εικόνων, έλαμψεν η χάρις της αληθείας. Έτσι κρατώντας την Ορθόδοξη Πίστη και την αγία σου Εικόνα δεν κινδυνεύουμε να πλανηθούμε. Ας καταντροπιαστούν όσοι δεν σέβονται και δεν πιστεύουν έτσι. Η Εικόνα του σαρκωθέντος Λόγου είναι δόξα, την οποία ευσεβώς προσκυνούμε και δεν θεοποιούμε (την Εικόνα). Έτσι βοώμεν: Σώσον ο Θεός τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου.

11. Όσες εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και όλων των Αγίων, εικονίζονται σε τοίχους ή σε ξύλο, καθώς και τα ιερά σκεύη και τα άγια λείψανα, οι πιστοί απονέμουμε τιμητική προσκύνηση, αποβάλλοντες την ασέβεια των αιρετικών εικονομάχων. Γιατί, όπως είπε και ο Μέγας Βασίλειος, η τιμή των Εικόνων μεταβαίνει προς το πρωτότυπο (δηλ. προς το εικονιζόμενο πρόσωπο). Και με αυτό τον τρόπο ζητούμε της πρεσβείες τους, για να μας δοθεί το μέγα έλεος.

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 – ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ:

1. Μας σπλαγχνίστηκεν ο Πλάστης και σπεύδει (βιάζεται) να κατοικήσει στην μήτρα της Παρθένου.

2. “Φαίνεται παράξενη η θέα σου και τα λόγια σου”, είπεν η Παρθένος στον Αρχάγγελο Γαβριήλ. “Μην με πλανήσεις, όπως παλαιά πλάνεψε την Προμήτορα μου Εύα ο όφις ο παμπόνηρος! Είμαι αμύητος στα του γάμου· άνδρα δεν γνώρισα. Πώς λέγεις πως θα συλλάβω αυτόν που δεν μπορεί να περιληφθεί πουθενά, και να χωρήσω στην μήτρα μου αυτόν που δεν τον χωρούν τα μεγέθη των ουρανών;”

3. Μιλάς λόγια ανθρώπινα, είπεν η Παρθένος στον Αρχάγγελο, Αλλά, πες μου, πώς γίνεται να γίνω τόπος που θα χωρήσει αυτόν που επιβαίνει τα χερουβίμ; Μην με δελάσεις, σε παρακαλώ, απατώντας με, γιατί δεν γνώρισα ηδονή και δεν γνωρίζω τα του γάμου· πώς γίνεται να γεννήσω παίδα, όπως εσύ λέγεις;

4. Της εξήγησεν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, πως “εκεί που θέλει ο Θεός, οι τάξεις της φύσεως αναιρούνται· γι’ αυτό πίστεψε στα λόγια μου που σου λέω”. Και όταν πείστηκε η Παναγία, στα λόγια του Αρχαγγέλου και δέχτηκε τον ασπασμό και είπεν, “ιδού η δούλη Κυρίου, ας γίνει σύμφωνα με τα λόγια σου”, εκείνη την ώρα την ενεδυνάμωσεν η δύναμη του Υψίστου και το Άγιο Πνεύμα διέπλασε μέσα στην μήτρα της την σάρκα του ενανθρωπήσαντος προαιώνιου Θεού! Και έτσι, με την ένωση αυτή (Θεού και ανθρώπου, στο ένα πρόσωπο του Θεού Λόγου) ανέβασε την ανθρώπινη φύση στο αρχικό της αξίωμα.

5. Εκείνος που έχει θρόνο τον ουρανό και υποπόδιό του την γη, χωρείται στην μήτρα γυναικός!!! Εκείνον που δεν μπορούν να ατενίσουν και να δουν τα Εξαπτέρυγα και Πολυόμματα Σεραφίμ και Χερουβίμ, με ένα μόνο λόγο, γιατί θέλησεν ο Λόγος του Θεού (με σύμφωνο τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα), σαρκώθηκε στην μήτρα της Θεοτόκου.

6. Είπεν ο Αρχάγγελος στην Παρθένο: Μην εκπλήττεσαι με την ξένη μου μορφή. Είμαι Αρχάγγελος του θεού. Ξέρω ότι ο όφις διάβολος εξαπάτησε κάποτε την προμήτορά σου Εύα. Όμως, τώρα, σου ευαγγελίζομαι την χαρά και παρόλο που θα γεννήσεις τον ενανθρωπήσαντα Κύριο, θα παραμείνεις παρθένος και άφθορος.

7. Έτσι, η Παρθένος δέχεται την χαρά, τα επίγεια γίνονται ουρανός, ο κόσμος λυτρώνεται από την αρχαία κατάρα και όλη η κτίση δοξάζει τον ποιητή και λυτρωτή μας Κύριο.

8. Χαράς Ευαγγέλια σήμερα. Τα επίγεια ενώνονται με τα ουράνια. Ο Αδάμ καινουριώνει, η Εύα ελευθερώνεται της λύπης, η ανθρώπινη φύση που προσέλαβε ο Χριστός θεώθηκε εξ άκρας συλλήψεως και έτσι η παρθενική γαστέρα έγινε ναός Θεού. Πάνω ο Πατήρ ευδοκεί, το Άγιο Πνεύμα καταπέμπεται και ο Υιός σαρκώνεται. Και έτσι η ανθρώπινη φύση, την οποία ο Λόγος του Θεού προσέλαβε στο Πρόσωπό Του, επέστρεψε πίσω στον Θεό.

9. Ο Υιός του Θεού γίνεται παράλληλα και υιός της Παρθένου.

10. Η Παρθένος Μαρία είπε στον Αρχάγγελο Γαβριήλ: “Εγώ δεν έχω άνδρα· πώς θα γεννήσω υιόν, όπως συ μου λέγεις; Πού ακούστηκε ποτέ να γεννηθεί άνθρωπος χωρίς σπορά;” Και της εξήγησε ο Αρχάγγελος: “Θα έρθει σε σένα το Άγιο Πνεύμα, και θα σε επισκιάσει και η δύναμη του Πατρός και τότε ο Υιός του Πατρός θα σαρκωθεί στα σπλάγχνα σου”.

11. Όμως, Παρθένε, μην ζητάς να μάθεις από μένα τον τρόπο της σύλληψης, γιατί αυτός είναι ανερμήνευτος. Ένα μόνο θα σου πω: Ότι, το Πνεύμα το Άγιο, με δημιουργική δύναμη που θα σε επισκιάσει, θα επιτελέσει το έργο αυτό.

12. Στην αρχή, η Παρθένος Μαρία, πριν της δώσει τις εξηγήσεις αυτές ο Αρχάγγελος, δειλιούσε να δεχτεί τα λόγια του. Γιατί, σκέφτηκε, και η Προμήτορα μου Εύα, δεχόμενη τα λόγια του όφεως (του διαβόλου) εξορίστηκε από την τρυφή του παραδείσου· φοβούμαι, λοιπόν, έλεγε, παρόμοιο ολίσθημα…

13. 13. Και της απαντά ο Αρχάγγελος: Είμαι παραστάτης Θεού, εγώ, Πανάμωμε. Τι με φοβάσαι εμένα, που μάλλον εγώ φοβούμαι εσένα; Τι στέκεις με δέος απέναντί μου, που εγώ μάλλον ιερώς σε ευλαβούμαι;
    Τελειώνω για να πω, αδελφοί μου, ότι το μόνο που μας μένει τώρα, είναι να βροντοφωνάξουμε και μεις:

13. • «Ο ποιητής και λυτρωτής μας, Κύριε, δόξα σοι!

13. • Δόξα, Χριστέ, στην μεγάλη σου δύναμη και συγκατάβαση!

13. • Σε σένα Χριστέ μας, που από την πολλή σου ευσπλαγχνία και για χάρη μας καταδέχτηκες να ενανθρωπἠσεις, να γίνεις άνθρωπος, ας είναι δόξα!

13. • Και συ γη των ανθρώπων, και σεις ουρανοί, αινείτε την δόξα του Θεού!

13. • Και τέλος, ας χαιρετίσουμε και την Μητέρα μας, την Μητέρα όλων των Χριστιανών:

• Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου (είναι μαζί σου και μέσα σου)!»

ΤΕΤΑΡΤΗ Β’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Είναι καλό, αδελφοί μου, να πιστεύουμε ότι όλα όσα λέγονται σ’ αυτές τις Ακολουθίες, γίνονται, δηλ. θα εφαρμοστούν και σε μας, κατά τον λόγο του Κυρίου (Μάρκ. 11, 24).

Σήμερα ακούσαμε:

1. Άπλωσες τα χέρια σου πάνω στον Σταυρό, Λόγε Θεού υπεράγαθε για να αναιρέσεις το αμάρτημα του Αδάμ, που άπλωσε τα χέρια του στον απαγορευμένο καρπό.

2. Έλαμψεν η χάρη της Νηστείας, η οποία διώχνει το σκότος της ακρασίας (ακράτιας). Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος για να επιδείξουμε καρπούς άξιους της μετανοίας.

3. Ο προφήτης Ελισσαίος (μαθητής του προφήτη Ηλία) αφού νήστεψε, ανάστησε το παιδί της χήρας. Και εμείς ας νηστέψουμε για να νεκρώσουμε τα σαρκικά φρονήματα και να αναστήσουμε τον εαυτό μας στην άλλη ζωή.

4. Βάλε τα βήματά μου, Κύριε, σε σωστό δρόμο, σύμφωνο με τις εντολές σου, μήπως με κατακυριεύσει οποιαδήποτε ανομία. Κατεύθυνε, λοιπόν, την ζωή μου προς εργασία των εντολών σου.

5. Στείλε μας και το Πανάγιον σου Πνεύμα και εγκαθίδρυσέ το μέσα μας, σε όσους σε επικαλούμαστε, μήπως απομακρυνθεί από κοντά μας (το Πανάγιο Πνεύμα). Επίσης, δώσε καινούρια και καθαρή καρδιά.

6. Χριστιανέ, ρίξε με πίστη και εμπιστοσύνη όλη σου την μέριμνα στον Κύριο και Αυτός θα σου τακτοποιήσει όλες σου τις ανάγκες…

ΠΕΜΠΤΗ Β’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Λυτρώστε με, άγιοι Απόστολοι, από την μέθη των ηδονών και δωρίστε μου βρύσες κατανύξεως, στον καιρό αυτό της Νηστείας, ώστε να αξιωθώ να επιτύχω την αιώνια ζωή.

2. Φανού ίλεως σε μας, Κύριε, κατά τον ιερό αυτό καιρό της Νηστείας, και χάρισε μας καρδιακά δάκρυα, ώστε να καθαριστούμε από των ψυχικών μολυσμών και με την τήρηση των αγίων σου εντολών να αξιωθούμε να δούμε τα άγια Πάθη σου.

3. Νήστεψε, ψυχή μου, από την ακρασία των φαγητών, και εντρύφησε στις καλές και άγιες θεωρίες, ώστε να αξιωθείς της πνευματικής τράπεζας (της Θείας Κοινωνίας).

4. Ψυχή μου ταλαίπωρε, να εγκρατεύεσαι, όχι μόνο από τις τροφές, αλλά και από τα πάθη. Γιατί, δεν είναι αποδεκτή η νηστεία, όταν απέχουμε μόνο από τα φαγητά, χωρίς να γίνεται παράλληλα και η διόρθωση από τα σφάλματά μας.

5. Μητροπάρθενε αγνή, που είσαι δοχείο αγιασμού, στην οποία, κατά παράδοξο και υπερφυσικό τρόπο, συνυπήρχαν ταυτόχρονα και παρθενία και γέννηση, αγίασε και μένα ολόκληρο και λύτρωσέ με από την ενέργεια των παθών που με καταθλίβουν.

6. Ο παρών καιρός, είναι καιρός μετάνοιας. Ο αγώνας της Νηστείας είναι για μας αιτία ζωής αιωνίου· εάν βεβαίως παράλληλα πράττουμε αγαθά έργα προς τον πλησίον. Αφάνταστα βοηθά στην σωτηρία μας και περισσότερο από κάθε άλλο καλό έργο, το να δείχνουμε έλεος σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη. Δεν υπάρχει ανώτερο, από τον συνδυασμό του ελέους προς τον πλησίον μαζί με την νηστεία. Ας ασπασθούμε και ας προσπαθήσουμε να επιτύχουμε το ιερό αυτό ζεύγος.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Β’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

Η Αγία μας Εκκλησία πολλά έχει να μας διδάξει, μέσα από την ιερή Υμνολογία των Θεοφόρων Πατέρων:

1. Αξίωσόν με, Κύριε, να περάσω το πέλαγος της Νηστείας με γαλήνη, αφού καταλαλιάσεις τα κύματα των λογισμών μου και με εγκαθορμίσεις στο λιμάνι της Αναστάσεως.

2. Ας τιμήσουμε την Αγνή Μητέρα του Θεού μας, με αγνούς λογισμούς και θεάρεστες πράξεις.

3. Εσύ που εκούσια ήπιες το όξος πάνω στον Σταυρό και είπες το “τετέλεσται” (=τελείωσαν όλα), τελείωσε και το δικό μου Στάδιο της Νηστείας και αξίωσέ με να δω την Ανάστασή σου.

4. Ας λαμπρύνουμε τα σώματά μας με την Νηστεία και την ψυχή μας με τις αρετές· ας δώσουμε σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη και θα έχουμε ακατάλυτο πλούτο στους ουρανούς!

5. Νήστεψε, ψυχή μου, όχι μόνο από τις τροφές αλλά και από την κακία. Άνοιξε την διάνοιά σου σε μόνο καλά πράγματα και εμπόδισε την είσοδο οποιουδήποτε πονηρού, μέσω της εγκράτειας και των προσευχών.

6. Το πριν καταραμένο τιμωρητικό όργανο της σταυρικής θανατικής ποινής, έγινε μετά σφραγίδα ευλογίας, ο Τίμιος Σταυρός. Βλέποντες σε, Κύριε, πάνω στον Σταυρό ζωοποιούμαστε, οι πριν θανατωμένοι.

7. Σε ανυμνούμε άναρχη, ζωαρχική, άτμητη μονάδα και Παναγία Τριάδα· τον αγέννητο Πατέρα, τον γεννητό Υιό και Λόγο και το άγιο Πνεύμα. Σώσε μας, τρισυπόστατε Θεέ, εμάς που σε δοξάζουμε.

8. Χόρευε, προφήτα Ησαΐα, γιατί, σύμφωνα με την προφητεία σου, η Παρθένος κυοφόρησε και γέννησε υιό τον Εμμανουήλ (=μαζί μας ο Θεός), ο οποίος, μετά την ενανθρώπισή Του, είναι ταυτόχρονα και Θεός και άνθρωπος (το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού).

9. Τι να σας ονομάσουμε, Άγιοι; Αγγελικά ονόματα σας ταιριάζουν:

• Χερoυβίμ· γιατί, σε σας επαναπαύεται ο Χριστός.
• Σεραφίμ· γιατί, ακατάπαυστα δοξάζατε αυτόν (τον Χριστό).
• Αγγέλους· γιατί, καταφρονήσατε την σάρκα.
• Δυνάμεις· γιατί, ενεργείτε πολλά θαύματα.
• Είναι πολλά τα ονόματα που σας ταιριάζουν και πιο πολλά τα χαρίσματά σας.
Πρεσβεύσατε, σας παρακαλούμε, για την σωτηρία των ψυχών μας.

10. Τι αξιοθαύμαστο και παράξενο, Υιέ μου (βοούσε η Παρθένος Μητέρα προς τον Κύριο)· οι πόνοι που δεν είχα κατά την κυοφορία και την γέννησή σου, μου διαπερνούν την καρδία μου. Δεν υποφέρω να σε βλέπω καρφωμένο πάνω στον Σταυρό. Βιάστου να αναστηθείς για να δοξάσω μαζί με όλο τον Κόσμο την φρικτή συγκατάβασή σου.

ΔΕΥΤΕΡΑ Γ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Αφού οπλιστούμε με πίστη, σαν άλλος Δαβίδ, την ταπεινοφροσύνη, θα μπορέσουμε να καταβάλουμε, σαν άλλο Γολιάθ, τον υπερήφανο νου μας και μαζί με αυτόν να περικόψουμε τα μύρια πάθη που μας κατέχουν.

2. Παναγία Τριάς, σε παρακαλούμε, εμείς που διανύουμε τώρα την 3^η βδομάδα των Νηστειών, διαφύλαξέ μας να βαδίσουμε τον δρόμο αυτό ακέραιοι, πορευόμενοι σύμφωνα με τις εντολές Σου, και έτσι ακατάκριτα να αξιωθούμε να δούμε και την ένδοξη Ανάσταση.

3. Ας εντρυφήσουμε, αδελφοί, στην πατροπαράδοτο Νηστεία, η οποία ενδυναμώνει το σώμα και καταφωτίζει τον νου και την καρδία.

4. Πατέρα μου, εμένα τον Άσωτο, που απομακρύνθηκα από την πρώτη σου αγάπη και αιχμαλωτίστηκα από τις ορμές των ηδονών, δέξου με τώρα που επιστρέφω κοντά σου, συ που είσαι ο μόνος πολυέλεος.

5. Πράγματι, Χριστέ μου, αποδείχτηκα ότι είμαι όπως την άκαρπη συκιά (την οποία στο Ευαγγέλιο καταράστηκες), που μόνο κακία καρποφορώ ο άθλιος, και η οποία μου προξενεί την αιώνια φωτιά. Συ όμως, Κύριε, κάνε με στο εξής να γίνω καρποφόρος αγαθών πράξεων.

6. Ψυχή μου, να νηστεύεις, όχι μόνο από τροφές, αλλά και από την κακία, την πονηρία, την οργή, τον θυμό και από κάθε αμαρτία. Τέτοια νηστεία θέλει από μας ο Φιλάνθρωπος Θεός μας.

7. Γι’ αυτό, αδελφοί μου, ας προσφέρουμε στον Χριστό και Θεό μας, ως δώρα ευπρόσδεκτα, καθαρή νηστεία, δηλ. αποχή από κάθε κακό.

8. Ας μην ξεχνούμε ότι ο προφήτης Δανιήλ, βρισκόμενος στον λάκκο των λιονταριών, τα ημέρωσε, λόγου του ότι ήταν νηστευτής. Έτσι και μεις, ας καταδαμάσουμε τα πάθη μας διά της καθαρής νηστείας.

9. Είμαι ενδεδυμένος με την ακαθαρσία των αμαρτιών μου, γι’ αυτό και έχω εξοριστεί από την χαρά του νυμφώνος του Κυρίου μου. Όμως σύ, Θεέ μου, με την ανέκφραστη σου ευσπλαγχνία λυπήσου με και ελέησέ με, όπως τον Άσωτο σου υιό.

10. Ποιος δεν θαυμάζει, βλέποντας τον αγώνα τον καλό που αγωνιστήκατε, άγιοι Μάρτυρες! Γιατί, ενώ είχατε φθαρτό σώμα, νικήσατε τον ασώματο εχθρό (τον διάβολο) και ομολογήσατε τον Χριστό, αφού είχατε προηγουμένως οπλιστεί με τον Τίμιο Σταυρό. Γι’ αυτό και αξιωθήκατε να διώχνετε μακριά τα ακάθαρτα δαιμόνια και κάθε βάρβαρο εχθρό. Σας παρακαλούμε, πρεσβεύετε συνεχώς για την σωτηρία των ψυχών μας.

11. Ας ποθήσουμε, μαζί με την Νηστεία του σώματος, και την Νηστεία της ψυχής, η οποία καταμαραίνει τα δύσκολα και χαλεπά πάθη μας και μας ενισχύει να κάμνουμε θεάρεστες πράξεις, ανεβάζοντας τον νου μας στον ουρανό· και με τον τρόπο αυτό, προξενείται η συγχώρηση, από τον πανοικτίρμονα Θεό, όλων των κακών που αμαρτήσαμε.

12. Με ποια μάτια, αγνή Παρθένε, είναι δυνατό να δω την ωραία σου όψη, εγώ που καταμόλυνα τα μάτια του σώματός μου με τα σαρκικά πάθη; Ή, πάλιν, πώς μπορώ να ασπαστώ την θεία σου εικόνα, εγώ ο άσωτος, που έχω ανόσια χείλη; Πώς μπορώ δε, να υψώσω ικετευτικά, προς την θεία σου χάρη, τα ακάθαρτα χέρια μου, εγώ που τα καταμόλυνα με ανίερες πράξεις; Παναγία Δέσποινά μου, σώσε με, σε παρακαλώ.

ΤΡΙΤΗ Γ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Εάν προφήτης Δαβίδ είπεν “ελέησόν με”, τι να πω εγώ, Σωτήρ μου; Αμάρτησα, και σε παρακαλώ, συγχώρεσε τις αμαρτίας μου για τις οποίες μετανοώ και ελέησόν με.

2. Ναι, ελέησόν με ο Θεός, και πάλιν λε΄γω, ελέησόν με. Και ο μεν Δαβίδ για δύο αμαρτήματα θρηνούσε και έβρεχε με δάκρυα την στρωμνή του. Ενώ εγώ, που έχω εκατοντάδες αμαρτήματα, ούτε μια σταλαγματιά δάκρυ δεν έχυσα. Κοντεύω την απόγνωση, Θεέ μου, γι’ αυτό ελέησόν με, κατά το μέγα σου έλεος.

3. Με νηστεία και προσευχές ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας. Παράλληλα να δίδνουμε σε αυτούς που έχουν ανάγκη (είτε υλική είτε πνευματική). Ας πενθήσουμε θερμά, για την κατάστασή μας, έως ότου έχουμε καιρό για επιστροφή και έτσι να λυτρωθούμε της φωτιάς της κολάσεως. Ας δοξάσουμε τον Χριστό μας, που όρισε και δέχεται την μετάνοια αυτών που με ειλικρίνεια επιστρέφουν σ’ Αυτόν.

4. Θεομακάριστε Μητέρα ανύμφευτε, θεράπευσε την ασθενούσα μου ψυχή, γιατί έχω πάρα πολλά πταίσματα. Γι’ αυτό και με στεναγμό καρδίας σε παρακαλώ, δέξου με, πανάμωμε, εμένα που έχω πολλά εις βάρος μου. Ώστε και εγώ με την σειρά μου, να σε υμνήσω, χαίρε Θεού κατοικητήριο.

5. Ναι, Δέσποινά μου αγνή, παρακάλεσε με τες δικές σου ευχές τον Υιό σου, να φανεί ίλεως σε μένα κατά την ημέρα της κρίσεως.

6. Πράγματι, θρηνώ και οδύρομαι, όταν σκεφτώ την ώρα που θα παρασταθώ ενώπιον του φρικτού βήματος. Γιατί, είμαι υπέυθυνος για πολλά κακά που διέπραξα, είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία.

7. Κανένας μας ας μην φανεί ράθυμος και αμελής, αδελφοί μου. Γιατί, τώρα είναι καιρός εργασίας και πανήγυρης· ποιος, λοιπόν, δεν είναι φρόνιμος ώστε σε μια μέρα (έτσι λογίζεται μπροστά στην αιωνιότητα) να κερδίσουμε τους ατελεύτητους αιώνες;

8. Ομολογώ ότι αμάρτησα, ο άσωτος εγώ και δεν είμαι άξιος να κοιτάξω τον ουρανό ούτε να ονομάζομαι υιός Θεού (υιοθετημένος). Αποκηρύττω τον εαυτό μου, δεν χρειάζομαι κατηγόρους ούτε μάρτυρες, γιατί θριαμβεύουν οι αμαρτίες μου, η ασωτία μου και ο φαύλος μου βίος· είναι ολοφάνερη η πνευματική μου γύμνωση και η ακάθαρτη στολή της ψυχής μου. Όμως, Πατέρα, Υιέ και Άγιο Πνεύμα, σε παρακαλώ δέξου με μετανοούντα και ελέησέ με.

9. Κύριε, συ που άπλωσες τα χέρια σου πάνω στον Σταυρό, γλύτωσέ με από την απάτη του δόλιου εχθρού, μέσω της οποίας αμαρτάνω. Καθάρισέ μου τα αμαρτήματα και με βοηθό την Νηστεία βοήθησέ με να πράττω το δικό σου θέλημα· και έτσι να αξιωθώ να δω τα σεπτά σου Παθήματα (τα Άγια Πάθη σου).

10. Ναι, Κύριε, φωτιζόμενοι στην ψυχή με την Νηστεία, αξίωσέ μας ακατάκριτα και με χαρά να δούμε και να προσκυνήσουμε (την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης, εννοεί) τον Τίμιο Σταυρό σου· γιατί, αυτός μας προμηνύει τα σεπτά και εκούσιά σου Πάθη, τα οποία αξίωσέ μας να φθάσουμε.

ΤΕΤΑΡΤΗ Γ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Συ που πάνω στον Σταυρό νεκρώθηκες εκούσια και νέκρωσες τον εχθρό μας διάβολο, νέκρωσε και τα κακά θελήματα της σάρκας μου και δώσε ζωή στην άθλια καρδία μου, καθαρίζοντάς με, ως εύσπλαγχνος, διά της νηστείας από κάθε μολυσμό.

2. Ας συσταυρωθούμε με εκείνον που σταυρώθηκε για μας και έτσι, με τις νηστείες και τις προσευχές να νεκρώσουμε όλα τα μέρη της εμπαθούς σάρκας μας.

3. Η γέννα σου σεμνή Παρθένε είναι φρικτή· γιατί, αυτόν που γέννησες, είναι ο Θεός που ενανθρώπισε, αυτός που χωρίς αρχή γεννάται από τον Θεό Πατέρα και τώρα στους έσχατους καιρούς γεννήθηκε από σένα, χωρίς την ένωση με άνδρα.

4. Η χάρη του Σταυρού με την λάμψη της προσκαλεί τον Κόσμο προς τα θεία σου Πάθη, τα οποία αξίωσέ μας να προσκυνήσουμε αξίως.

5. Όταν έλθεις, Λόγε το Θεού, να κρίνεις με εξουσία τον Κόσμο όλο, σε παρακαλώ μην μου δημοσιεύσεις τα κρυφά μου κακά, για να δοξάζω την πολλή σου ευσπλαγχνία.

6. Ω Τριάδα Αγία, που ως προς την Φύση είσαι μία και αμέριστη, ως προς τα Πρόσωπα δε είσαι μεριστή σε τρία. Είναι παντοτινό το κράτος σου Θεέ μου, Πατέρα, Υιέ και Άγιο Πνεύμα· σε ανυμνούμε στους ατελεύτητους αιώνες…

7. Για τον Τίμιο Σταυρό σου, Χριστέ, καυχώνται οι Ιερείς, παίρνουν δύναμη και ισχύ οι Βασιλείς και φωτίζεται κάθε Πιστός· αξίωσέ μας να σε δούμε (σ.σ. εννοεί την ερχόμενη Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης), να σε προσκυνήσουμε και να σε ανυμνούμε στους ατελεύτητους αιώνες…

8. Ας νηστεύσουμε, αδελφοί, από τους αισχρούς λογισμούς, από τις φαύλες πράξεις, ας φύγουμε από την ορμή της κακίας και ας πάρουμε σαν άλλα πτερά τις θείες αρετές, ώστε λαμπροφόροι να δούμε το μέγα και άγιο Πάσχα.

9. Ενώ είχα την τιμή του κατά χάριν υιού (από το Βάπτισμα) δεν το είχα καταλάβει ο ανόητος εγώ· έχασα τον πλούτο της χάριτος που μου δώρησες και έμπλεξα με τους ακάθαρτους δαίμονες· αυτοί στην συνέχεια με έστειλαν, όπως τον άσωτο υιό, να βόσκω μέσα στις ηδονές, σαν τα άλογα κτήνη. Όμως, δέξου με Πατέρα μου, συ που είσαι εύσπλαγχνος και συμπαθής, και ελέησέ με, γιατί αμάρτησα και στον ουρανό και ενώπιόν σου.

10. Πράγματι, διασκόρπισα τον πατρικό μου πλούτο (που πήρα στο βάπτισμα) μέσα στις ασωτίες και κατάντησα όπως τα άλογα ζώα. Γυμνώθηκα από την θεία σου χάρη και έμεινα παντέρημος. Αλλά, δέξου πίσω, που επιστρέφω μετανοώντας και ελέησέ με.

11. Πολύ πόνο υπέμεινες, Άχραντε Δέσποινα, βλέποντας τον Υιό σου πάνω στον Σταυρό και πικραμένη έκλαιγες και έλεγες: Αλοίμονο σε μένα, πώς αδίκως πάσχεις, γλυκύτατο μου τέκνο; Ξέρω, πως πάσχεις για να λυτρώσεις τον Αδάμ και όλους τους απογόνους του. Γι’ αυτό Παναγία Παρθένε, σε παρακαλούμε με πίστη, μεσίτευσε στον Υιό σου να φανεί ίλεως και σε μας.

ΠΕΜΠΤΗ Γ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Φωστήρες της οικουμένης, Άγιοι Απόστολοι, φωτίσατε και εμάς που σας υμνούμε, και αξιώστε μας, τώρα τον καιρό της Νηστείας, να δούμε με αγνούς και καθαρούς οφθαλμούς το ζωηφόρο ξύλο του Σταυρού (σ.σ. ομιλεί για την ερχόμενη Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης) και να το ασπασθούμε με χείλη καθαρά.

2. Ας επιδείξουμε, πιστοί, καθαρή Νηστεία, δάκρυα, προσευχές, συμπάθεια προς τον πλησίον, ήθος και κατάνυξη, αγαθή προαίρεση και βίο καθαρό, ώστε να απολαύσουμε και εμείς την δόξα του Θεού.

3. Άγιοι του Θεού σοφοί Απόστολοι, εσείς που είστε θείοι άνθρακες (πυρωμένα από την άυλη θεία φωτιά κάρβουνα) κατακαύστε την εμπαθή ύλη της καρδιάς μας.

4. Διά των αγίων πρεσβειών σας, άγιοι Απόστολοι, είθε να αξιωθούμε και εμείς να αγκαλιάσουμε και να ασπαστούμε τον ζωοποιό Σταυρό, με αγνά χείλη και μάτια, αυτόν που προσκυνείται από όλο τον Κόσμο.

5. Η Νηστεία ανάδειξε τον Μωυσή θεόπτη· τον προφήτη Ηλία τον ανέβασε στους ουρανούς με πύρινο άρμα. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, και μείς να εγκρατευτούμε, όχι μόνο από τροφές, αλλά και από τους βλαβερούς λογισμούς· με τον τρόπο αυτό, θα γλυτώσουμε από την ποταπή και χαμαίζηλη απάτη του πονηρού.

6. Ναι, ψυχή μου· αν νηστεύεις μόνο από τροφές και δεν καθαρίζεις τον εαυτό σου από τις κακίες και τις καταστροφικές ηδονές, μάταια το χαίρεσαι ότι νηστεύεις. Γιατί, δεν είναι αυτού του είδους την νηστεία που όρισε ο Κύριος, ο οποίος ζητά και θέλει την διόρθωσή μας.

7. Πατέρα μου και Θεέ μου, ο άσωτος εγώ εξέπεσα από την υιοθεσία που μου χάρισες στο Βάπτισμα και κατάντησα να συντρώγω με τους χοίρους, τις σαρκικές ηδονές· αυτές όμως εξακολουθούν να αφήνουν την ψυχή μου συνεχώς πεινασμένη. Καλώς, λοιπόν, επιστρέφω σε Σένα, από όπου κακώς έφυγα. Σε ικετεύω με μετάνοια, ότι αμάρτησα και στον ουρανό και στο Πρόσωπό σου· τώρα, λοιπόν, που επιστρέφω σε Σένα, δώσε μου το μέγα σου έλεος.

8. Λόγε Θεού και Θεέ, συ που απλώθηκες πάνω στον Σταυρό και έφερες κοντά σου αυτούς που ήσαν μακρυά σου, ύψωσε τους λογισμούς μου πάνω από την κοπρία των παθών μου· καταπλούτησέ με με κάθε αρετή, βάλε στην καρδιά μου τον αγνό σου ιερό φόβο, ώστε με την αγάπη προς εσένα να διώξω μακρυά την αγάπη προς την σάρκα. Έτσι, με την εγκράτεια, την Ευχή και τις δεήσεις να Σε ευαρεστήσω και με χαρά να ιδώ την Ανάστασή σου, λαμβάνοντας το μέγα σου έλεος.

9. Ήδη περάσαμε το μέσο της 3^ης Εβδομάδας των Νηστειών. Η 3^η Κυριακή είναι αυτή της Σταυροπροσκύνησης. Αξίωσέ μας, λοιπόν, να δούμε και να προσκυνήσουμε με δέος τον Τίμιο Σταυρό σου, να υμνήσουμε τα άγια Πάθη σου και με καθαρή καρδιά να φθάσουμε και την αγία σου Ανάσταση, το μυστικό Πάσχα, μέσω του οποίου ο προπάτοράς μας Αδάμ (και η Εύα) επανήλθαν πίσω στον Παράδεισο.

10. Αναφέρθηκε σήμερα στο Ανάγνωσμα του Εσπερινού, από την Παλαιά Διαθήκη, ότι «εἰσῆλθον πρὸς Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, δύο δύο, ἄρσεν καὶ θῆλυ, ἀπὸ πάσης σαρκός, ἐν ᾧ ἐστι πνεῦμα ζωῆς. Καὶ τὰ εἰσπορευόμενα, ἄρσεν καὶ θῆλυ, ἀπὸ πάσης σαρκός, εἰσῆλθε, καθὰ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεός τῷ Νῶε».

Και σχολιάζουμε:

Γιατί δεν αναφέρει η Γραφή και περιπτώσεις ζευγαριών ζώων, “άρσεν και άρσεν” ή “θήλυ και θήλυ”; Γιατί δεν “σεβάστηκε” ο Θεός και τυχόν “ομοφυλόφιλα ζώα και ομόφυλα ζευγάρια”, αν δηλ. τυχόν υπήρχαν μεταξύ των ζώων; (συγχωρέστε με). Ή, διερωτώμαι, πώς δεν είχε τέτοιες εξαιρέσεις και στα ζώα; Ή μήπως μόνο στους λογικούς ανθρώπους επισυμβαίνουν αυτά, οι οποίοι, με αυτές τους τις επιλογές, γίνονται χειρότεροι και από αυτά τα άλογα ζώα;(!!!) Ο νοών νοείτω.

11. Από την πολυλογία δεν θα γλυτώσεις την αμαρτία. Ενώ, όταν είσαι φειδωλός και εγκρατής στην γλώσσα σου, θα καταστείς συνετός.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Γ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

Ενόψει της ερχόμενης Κυριακής της Σταυροπροσκύνησης, η Υμνολογία στις Εκκλησίες ψάλλει:

1. Απλώνοντας τα χέρια σου, Χριστέ, πάνω στον Σταυρό, μάζεψες όλα τα έθνη κοντά σου και τους χάρισες την σωτηρία.

2. Είσαι υπερ-δοξασμένη, Θεοτόκε Παρθένε. Γιατί, διά μέσου του Σταυρού του Υιού σου, ο Άδης καταβλήθηκε, ο θάνατος απέθανε, το ανθρώπινο γένος, που είχε χάσει την ζωή, του χαρίστηκε η ανάσταση και αξιωθήκαμε και πάλιν της αιωνίου ζωής· λάβαμε πίσω την παλαιά απόλαυση του Παραδείσου. Γι’ αυτό και δοξολογούμε τον Χριστό και Θεό μας, τον μόνο πολυέλεο.

3. Είναι μακάριος, ευλογημένος και ευτυχισμένος ο λαός εκείνος που έχει για Θεό τον Κύριο (τον αληθινό δηλ. Θεό, που κυριεύει και εξουσιάζει τα πάντα).

4. Ναι, αυτός ο Κύριος είναι όλος ευσπλαγχνία και ανορθώνει και αποκαθιστά αυτούς που είναι συντριμμένοι στην καρδιά.

5. Εμείς οι βροτοί (=θνητοί) αποθάναμε με την γεύση του απαγορευμένου ξύλου (=του δένδρου). Με το ξύλο πάλιν του Σταυρού βρήκαμε ξανά την ζωή· με την δύναμη αυτή του Τιμίου Σταυρού σου, οικτίρμον Κύριε, ενίσχυσέ μας στον παρόντα καιρό της εγκρατείας (=της νηστείας), να τον περάσουμε με κατάνυξη και θέρμη, πράττοντες το θέλημά σου και αξίωσέ μας να δούμε και την λαμπροφόρο ημέρα της Ανάστασής σου.

6. Αφού καθαρίσουμε την σάρκα μας με την εγκράτεια και φωτιστεί η ψυχή μας με τις προσευχές και τις υμνωδίες, αξίωσέ μας να δούμε και με ιερό φόβο να ασπαστούμε τον Τίμιο Σταυρό σου. Έτσι, να υμνολογούμε τον ζωηφόρο Σταυρό και την Λόγχη, με την οποία σε λόγχευσαν, και μέσω των οποίων εμείς αναζωογονηθήκαμε.

7. Εμάς, που γέμισε η ψυχή μας από τα αγκάθια των παθών και έμεινε έρημη (η ψυχή) από αρετές· καθάρισέ μας, Κύριε, συ που για την άπειρή σου αγαθότητα δέχτηκες να σου φορέσουν ακάνθινο στεφάνι.

8. Στον τόπο του Κρανίου (=στον Γολγοθά), αφού σε σταύρωσαν οι Ιουδαίοι, στέκοντας κάτω από τον Σταυρό σου, γελούσαν κοροϊδευτικά και κουνούσαν περιπαικτικά το κεφάλι τους· και Συ τα υπέμεινες όλα αυτά, για την δική μας σωτηρία.

9. Άπλωσες πάνω στον Σταυρό, Χριστέ, τα χέρια σου, ακυρώνοντας το παράνομο άπλωμα των χεριών των Προπατόρων μας στο απαγορευμένο ξύλο (=δένδρο)· έτσι με το ξύλο του Σταυρού θεράπευσες την κατάρα του ξύλου, γι’ αυτό και σε υμνούμε στους ατελεύτητους αιώνες.

10. Έγινα κατασκότεινος από την άσωτη ζωή και τον ακάθαρτο μου βίο· αλλά, Λόγε Θεού, λάμψε, σε παρακαλώ, ακτίνα φωτός μέσα στην ψυχή μου, για να επιστρέψω κοντά σου, συ που όταν έπασχες πάνω στον Σταυρό, έσβυσες το φως του ηλίου.

11. Ενώ, Κύριε, εσύ σαν Δημιουργός του παντός, είσαι όλος γλυκύτητα και δίνεις γλυκασμό, καταδέχτηκες να γευτείς την πικρή χολή, για να θεραπεύσεις την δική μας αμαρτωλή ηδονή· γι’ αυτό και σε υμνούμε, εμείς που σωθήκαμε διά του Πάθους σου.

12. Έχω διασκορπίσει τον πλούτο των χαρισμάτων που δωρεάν έλαβα στο Βάπτισμα. Κατανάλωσα την ζωή μου μέσα στις ηδονές των πονηρών λογισμών και μέσα στις ασωτίες, και έτσι ομοιώθηκα με τα ανόητα κτήνη· και όλα αυτά, γιατί, παράβαινα συνεχώς τις εντολές σου. Αλλά εσύ που καταδέχτηκες να κρεμαστείς πάνω στον Σταυρό, μην με αποκηρύξεις από την υιοθεσία που μου χάρισες στο Βάπτισμα, αλλά δέξου με επιστρέφοντα κοντά σου, όπως τον Άσωτο υιό και σώσε με.

13. Όλοι οι χοροί των Μαρτύρων αντιστάθηκαν στους Τυράννους λέγοντες: Εμείς είμαστε στρατευμένοι του ουρανίου Βασιλέως των (ουρανίων) δυνάμεων· ακόμα και αν μας κάψετε μέσα στην φωτιά, και αν μας αφανίσετε τα σώματα, παραδίνοντάς τα σε διάφορα βασανιστήρια, σας δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται να αρνηθούμε ποτέ την δύναμη της Αγίας Τριάδος.

14. Άχραντε Μητέρα του Θεού, συ που γέννησες Αυτόν που επαναπαύεται στους Αγίους, καθάρισέ με, που μολύνθηκα βρωμερά από τα πάθη μου· οδήγησε τα βήματά μου, να πορευθώ στο εξής οδούς καθαρότητας και αγνότητας· και τούτο, γιατί συ είσαι προστάτης όλων των δούλων σου και η οποία δεν καταντροπιάζεις όσους έχουν στηρίξει την ελπίδα τους σε σένα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ

1. Διά μέσου του Σταυρού σου, Χριστέ Σωτήρα μας, έχει καταργηθεί το κράτος του θανάτου και η πλάνη του διαβόλου. Εμείς δε διασωθέντες, σου προσφέρουμε ύμνο και δοξολογία κάθε μέρα.

2. Προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό σου, Χριστέ, και υμνούμε την Ανάστασή σου· γιατί, διά μέσου των δικών σου πληγών όλοι εμείς οι πιστοί θεραπευτήκαμε και σωματικά και ψυχικά.

3. Χαίρε, ζωηφόρε Σταυρέ! Είσαι ο ωραίος Παράδεισος· είσαι το ξύλο που μας προξένησε την αφθαρσία και την απόλαυση της αιώνιας δόξας. Με την δύναμή σου αποδιώκονται ολόκληρες φάλαγγες δαιμόνων. Και οι μεν Άγγελοι χαίρουν μαζί σου, οι δε πιστοί εορτάζουν λαμπρά. Είσαι ακατανίκητο όπλο, η νίκη των πιστών βασιλέων, το καύχημα των ιερέων. Αξίωσέ μας, Τίμιε Σταυρέ, να φθάσουμε και τα άγια Πάθη και την Ανάσταση του Σωτήρος μας Χριστού.

4. Χαίρε, ζωηφόρε Σταυρέ! Είσαι η απόδειξη της αήττητης δύναμης. Είσαι η πόρτα διά μέσου της οποίας μπαίνουμε στον Παράδεισο· είσαι το οχύρωμα και το τείχος της Εκκλησίας· διά μέσου σου καταργήθηκε η κατάρα και εξαφανίστηκε η δύναμη του θανάτου. Εμείς δε οι πιστοί υψωθήκαμε από την γη στα ουράνια. Ω, τίμιε Σταυρέ! Είσαι όπλο ακατανίκητο· υπερασπιστής μας κατά των δαιμόνων. Είσαι η δόξα των μαρτύρων και των Μοναχών το στόλισμα και το καύχημα· είσαι, τέλος, το λιμάνι της σωτηρίας που δίνεις στον κόσμο το μέγα έλεος.

5. Χριστέ, ο Θεός μας, συ που καταδέχτηκες με την θέλησή σου την σταύρωση, ώστε να αναστήσεις το γένος των ανθρώπων από τον θάνατο. Συ που σαν με κάλαμο (=γραφίδα) τον Σταυρό και που για μελάνι χρησιμοποίησες το τίμιο σου αίμα που έτρεχε ανάμεσα στα δάχτυλά σου, υπόγραψες με τον θάνατό σου, σαν άλλος βασιλιάς, την συγχώρηση των υπηκόων σου από τις αμαρτίες τους· μην μας εγκαταλείψεις, που κινδυνεύουμε και πάλιν να απομακρυνθούμε από σένα. Αλλά, λυπήσου μας, γιατί βρισκόμαστε σε ανάγκη και σήκω να πολεμήσεις, ο Παντοδύναμος, αυτούς που μας πολεμούν.

6. Ενώ είσαι Θεός που δεν υφίστασαι αλλοίωση, εν τούτοις πάσχων κατά το σώμα πάνω στον Σταυρό αλλοιώθηκες· και τούτο, μη υποφέροντας η κτίση όλη να βλέπει, υπέστη μεγάλο σεισμό! Εσύ δε με τον σταυρικό σου θάνατο κατέβηκες στον Άδη και αφού αναστήθηκες την τρίτη ημέρα, δώρησες σε όλο τον κόσμο το μέγα έλεος.

7. Εσύ Κύριε, που με την σύμμαχό σου δύναμη βοήθησες τον Δαβίδ και νίκησε τον βάρβαρο εχθρό, συμπολέμησε και τώρα, όπως και παλιά, με τον πιστό μας βασιλέα και δώσε την νίκη κατά των βαρβάρων εχθρών μας. Για να καταλάβουν πραγματικά τα έθνη ότι εσύ είσαι ο αληθινός Θεός και με την πίστη που έχουμε σε σένα βγαίνουμε νικητές. Και με τις πρεσβείες πάντοτε της κυρίας μας Θεοτόκου, της Μητέρας σου, μας δωρίζεται το μέγα έλεος.

8. Είναι όντως ακατάληπτο στον νου το γεγονός της Σταύρωσής σου, Κύριε, αλλά και με τίποτε δεν μπορεί να εξηγηθεί και να ερμηνευτεί η Ανάστασή σου. Πράγματι, σήμερα, ο θάνατος έχει συληθεί και οι εκεί δέσμιοι απελευθερώθηκαν και το γένος των ανθρώπων ενδύθηκε την αφθαρσία. Γι’ αυτό, με χαρά και ευχαρίστηση δοξάζουμε και την Σταύρωσή σου και την Ανάστασή σου.

9. Σήμερα, με την Ανάστασή σου μας έβγαλες από το κράτος του θανάτου· ο Προπάτοράς μας Αδάμ χορεύει και η Προμήτορά μας Εύα χαίρεται· και όλοι οι Προφήτες και οι Άγιοι υμνολογούν το θείον κράτος της εξουσίας σου.

10. Ο Σταυρός σου, Χριστέ, είναι αγιασμένος και δι’ αυτού θεραπεύονται οι αμαρτωλοί (σωματικά και ψυχικά)· δι’ αυτού του Σταυρού σου ελέησέ μας, Κύριε.

11. Ο Άδης, σαν με λόγχη τον Τίμιο Σταυρό, δέχτηκε κτύπημα στο κέντρο της καρδιάς του και αναγκάστηκε να εμέσει τον Αδάμ και τους απογόνους του, που είχε καταφάει διά του απαγορευμένου ξύλου (του καρπού του)· και να τώρα, με το ξύλο του Σταυρού αυτοί εισάγονται τώρα στον Παράδεισο.

12. Με την δύναμη του Σταυρού σου, Χριστέ ο Θεός, διαφύλαξέ μας από τις πανουργίες του πονηρού και αξίωσέ μας να φθάσουμε να προσκυνήσουμε και τα θεία σου Πάθη και την Αγία σου Ανάσταση, αφού με ευεξία διανύσουμε το παρόν στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής· ελέησέ μας, αγαθέ και φιλάνθρωπε.

13. Ο προφήτης Δανιήλ, στην Παλαιά Διαθήκη, αφού ρίφθηκε μέσα στον λάκκο, όπου υπήρχαν πεινασμένα και λυσσασμένα λιοντάρια, με έμπνευση του Θεού άνοιξε σταυροειδώς τα χέρια του και αμέσως ημέρεψαν τα λιοντάρια και παρέμεινε αβλαβής, αντί να καταφαγωθεί, και έτσι ευλογεί τώρα τον Χριστό και Θεό στους ατελεύτητους αιώνες.

14. 14. Λοιπόν, ασπαζόμενοι τον Τίμιο Σταυρό και δοξάζοντες αυτόν με ύμνους και ψαλμωδίες, ας τον παρακαλέσουμε να μας καθαγιάσει, με την δύναμή του, και τις ψυχές μας και τα σώματά μας και να μας διατηρήσει ακατανίκητους, εμάς που με ευλάβεια τον προσκυνούμε.

Αμήν.

ΔΕΥΤΕΡΑ Δ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Κατά την παρουσίασή μου στον φοβερό κριτήριο, όταν θα ανοικτούν τα “βιβλία” και θα αποκαλυφθούν τα κρυπτά, σίγουρα χωρίς κατηγόρους θα ελέγχομαι και χωρίς μάρτυρες (κατηγορίας) θα κατακριθώ. Όμως, Κύριε, πριν φθάσω σ’ αυτό το παγκόσμιο δικαστήριο, που θα ερευνήσεις όλα όσα έπραξα, φάνου ίλεως σε μένα και σώσε με.

2. Ως πότε, ψυχή μου, θα επιμένεις να αμαρτάνεις και αναβάλλοντας την μετάνοιά σου; Θυμήσου την μέλλουσα κρίση και δεήσου στον Κύριο, “αναμάρτητε Κύριε, αμάρτησα ενώπιόν σου, ελέησέ με και σώσε με”.

3. Είναι τριεσευτυχισμένο το Έθνος, του οποίος Κύριος είναι ο αληθινός Θεός.

4. Ας προσκυνήσουμε, πιστοί, το πανσεβάσμιο ξύλο του Σταυρού, πάνω στο οποίο καρφώθηκε ο Ποιητής των πάντων. Γιατί, αυτούς που νηστεύουν και το πλησιάζουν με πίστη, τους αγιάζει και το σώμα και την ψυχή, καθαρίζοντάς τους από τις αμαρτίες τους.
Δόξα στον μόνο ευεργέτη Χριστό.

5. Η εβδομάδα αυτή που διανύουμε είναι το μέσον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ας διανύσουμε με διάθεση ψυχής το υπόλοιπο, μαζί με τον Χριστό, ώστε να φθάσουμε στο θείο Πάθος, και αφού συσταυρωθούμε (σταυρώνοντας τα πάθη μας και τον αμαρτωλό μας άνθρωπο) μαζί του να γίνουμε κοινωνοί και της Αναστάσεώς του.

6. Κλονίζομαι από τα πάθη μου· ο εχθρός μας διάβολος μου βάζει παγίδες· παράλληλα, παρασύρομαι από τις πονηρές μου συνήθειες. Βάλε μου σαν άλλη ασπίδα (όλων αυτών) τον Σταυρό σου, εύσπλαγχνε Κύριε, ώστε με ακλόνητη πίστη και καρδία να σε υμνολογώ στους ατελεύτητους αιώνες.

7. Ήδη βρισκόμαστε στο μέσο της Νηστείας· ας πορευθούμε, λοιπόν, στο εξής με θαραλλέο φρόνημα και νεανικό ζήλο, ώστε με χαρά να δούμε το άγιο Πάσχα του Αναστάντος Χριστού.

8. Πες μας, Μητέρα του Θεού· ποιος άκουσε ποτέ να είναι μία γυναίκα Παρθένος και παράλληλα να γεννήσει παιδί; Ποιος άκουσε ποτέ να είναι μία γυναίκα μητέρα (που γέννησε), χωρίς να γνωρίσει άνδρα; Εξήγησέ μας το πώς! “Μην ερευνάς τα βάθη της Θεοτοκίας μου, απαντά η Θεοτόκος· ένα σου λέγω, ότι τούτο είναι πέραν πάσης αμφιβολίας αληθινό, όμως κανένας νους δεν μπορεί να καταλάβει το πώς”.

9. Ας προσφέρουμε όλοι οι πιστοί ύμνους στον Θεό· γιατί, αξιωνόμαστε να προσκυνήσουμε τον πανάγιο Σταυρό! Αλλά και σεις, δαίμονες και βάρβαρα έθνη, μάθετε καλά από την ήττα σας, ότι ο Θεός είναι μαζί μας (εμάς τους Ορθοδόξους)…

10. Μας έδειξες, Χριστέ, την άριστη οδό της ταπείνωσης, αφού ο ίδιος άδειασες τον εαυτό σου από την δόξα που είχες ως Θεός και έλαβες μορφή δούλου. Μάλιστα μας έδειξες, ότι την υπερήφανη προσευχή του Φαρισαίου δε την δέχτηκες καθόλου· ενώ τον στεναγμό του Τελώνη τον δέχτηκες στους ουρανούς σαν ιερή θυσία. Γι’ αυτό και εγώ, σου φωνάζω, “φανού ίλεως σε μένα, Θεέ μου, φανού ίλεως σε μένα και σώσε με, Σωτήρ μου”.

11. Ας εκμηδενίσουμε τα πάθη του σώματος, διά μέσου της νηστείας και της αποχής των πολλών εδεσμάτων, καθώς και με την αποστροφή μας προς τις ηδονές. Ας προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό, ο οποίος με την θεία χάρη του μας αγιάζει· και ας ευχαριστήσουμε τον εύσπλαγχνο Κύριο που δι’ αυτού (του Σταυρού) σώζει τις ψυχές μας.

12. Ο μεγαλόστομος και μεγάλαυχος Φαρισαίος έγινε βδελυκτός στον Θεό, λόγω της υπερήφανης καύχησής του· ενώ ο ταπεινόφρονας Τελώνης, προσευχόμενος σιωπηλά δικαιώθηκε. Μάθε, λοιπόν, ψυχή μου, την διαφορά των δύο αυτών καταστάσεων και ασπάσου την ταπείνωση. Γιατί, ο Χριστός μάς είπε, ότι στους ταπεινούς είναι που δίνει την χάρη του, ως φιλάνθρωπος που είναι.

13. Τώρα που αξιωνόμαστε να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό, ας του πούμε:

• Χαίρε ξύλο που δίνεις ζωή!
• Χαίρε Σταυρέ, που είσαι σαν άλλο άγιο σκήπτρο του Βασιλέως Χριστού!
• Χαίρε επουράνια δόξα των πιστών!
• Χαίρε καύχημα των Βασιλέων!
• Χαίρε οχυρό και δύναμη της πίστεως!
• Χαίρε όπλο αήττητο!
• Χαίρε ασφάλεια και καταφύγιο από τους εχθρούς!
• Χαίρε λαμπρή φεγγοβολία!
• Χαίρε σωτηρία του Κόσμου!
• Χαίρε δόξα των Μαρτύρων!
• Χαίρε δύναμη και αντοχή των Δικαίων!
• Χαίρε λαμπρότητα των Αγγέλων
• Χαίρε πανσεβάσμιε Σταυρέ!

ΤΡΙΤΗ Δ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Ενόσω ζεις ως πάροικος (=προσωρινός) στην παρούσα γη, ψυχή μου, μετανόησε, γιατί, στον τάφο ούτε να υμνείς ούτε να λαμβάνεις άφεση πταισμάτων μπορείς. Παρακάλεσε τον Κύριο: “Καρδιογνώστα, πριν με καταδικάσεις, ελέησέ με”.

2. Ποιος να μην σε θρηνήσει και να μην σε πενθήσει, ψυχή μου; Αφού εσύ ποθείς τα πονηρά και δεν ζητείς να αποκτήσεις τα καλά, και παράλληλα καταφρονείς τον δίκαιο Κριτή, ο Οποίος εξακολουθεί να μακροθυμεί μαζί σου;

3. Προσέξτε και γνωρίστε ότι Εγώ είμαι ο Θεός, ο οποίος σας χάρισα τον Σταυρό μου, ως όπλο σωτηρίας· τον οποίο όταν προσκυνείτε με ευλάβεια και πίστη, καταργείτε τις παγίδες του εχθρού.

4. Μέγας είσαι Κύριε και πολυέλεος! Γιατί, μας αξιώνεις να προσκυνούμε τον Σταυρό σου, τον οποίο μας χάρισες, και στον οποίο καρφώθηκαν τα χέρια σου και τα πόδια σου και πάνω στον οποίο χύθηκε το τίμιο αίμα της αχράντου σου πλευράς, δίνοντας σε μας ζωή.

5. Δεν μπορεί κανείς να εκφράσει το θαύμα της κυήσεώς σου Μητροπάρθενε! Πώς ενώ έχεις γεννήσει, ταυτόχρονα είσαι και παρθένος; Πώς αποκτάς παιδί, χωρίς να έχεις γνωρίσει άνδρα; (Και απαντά η Θεοτόκος) : Λοιπόν, ναι, έτσι έχουν τα πράγματα. Όμως το πώς, μόνο ο Λόγος του Θεού το γνωρίζει, που με υπερφυσικό και πρωτάκουστο τρόπο γεννήθηκε από μένα.

6. Προσέξτε και γνωρίστε ότι Εγώ είμαι ο Θεός σας, ο οποίος έχω μεν γεννηθεί πριν από όλους τους αιώνες από τον Πατέρα μου (ως Θεός) και τώρα στους έσχατους καιρούς έχω γεννηθεί, χωρίς παρέμβαση ανδρός, από την Παρθένο· και με αυτό τον τρόπο, έχω διαλύσει την αμαρτία του προπάτορα Αδάμ και των απογόνων του, ως φιλάνθρωπος.

7. Λόγε του Θεού, ενώ συ υπάρχεις ύδωρ ζωηφόρο, που πηγάζεις την αιώνια ζωή, καταδέχτηκες να αναβλύσει από την λογχευθείσα σου πλευρά, πάνω στον Σταυρό, αίμα και ύδωρ. Και με αυτό τον τρόπο κατάργησες τους ποταμούς των αμαρτιών των ανθρώπων. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ, αποξήρανέ μου την πηγή των πονηρών μου αναβλύσεων.

8. Συ, Χριστέ μου, που έδωσες το φως στον εκ γενετής τυφλό, δώσε φως και στην τυφλωθείσα καρδιά μου, για να μπορέσω να δω το φως των εντολών σου στους αιώνες.

9. Τίμιε Σταυρέ, συ είσαι το καύχημα της Εκκλησίας· το αήττητο όπλο της βασιλείας· η ειρήνη του Κόσμου (γιατί μας ειρήνευσες με τον Θεό)· των Ορθοδόξων η χαρά· ο φύλακας της Οικουμένης όλης. Γι’ αυτό φύλαγε και αγίασε αυτούς που σε τιμούν και σε προσκυνούν.

10. Αφού κατανοήσεις την κατάκριση που υπέστη ο μεγάλαυχος (υπερήφανος) Φαρισαίος αφενός, και αφετέρου την δικαίωση του αμαρτωλού Τελώνη, ο οποίος ταπεινά εξομολογήθηκε τις αμαρτίες του· βιάσου να αποβάλεις την υπερηφάνεια για τα καλά του του πρώτου, και να μιμηθείς την εξομολόγηση του δευτέρου, για όλα όσα κακά έχεις διαπράξει. Μάθε καλά πώς υψώνεται από τον Χριστό, ο οποίος έχει το μέγα έλεος, όποιος διατηρεί τον εαυτό μετριοπαθή.

11. Ήδη διανύουμε το μέσο του καιρού της εγκρατείας. Ας δοξολογήσουμε τον Σωτήρα μας και Θεό, ο οποίος καταδέχτηκε να υψωθεί πάνω στον Σταυρό· και ας τον παρακαλέσουμε να μας αξιώσει να δούμε και να ζήσουμε τα Παθήματά Του και την Ανάστασή Του, αυτού που μας χαρίζει το μέγα έλεος.

12. Συ καταδέχτηκες να νεκρωθείς, απλωμένος πάνω στον Σταυρό· να κεντηθείς με λόγχη· να γευτείς πικρή χολή, Μακρόθυμε, συ που έδωσες στην Παλαιά Διαθήκη γλυκύτητα στα πικρά νερά, επί του προφήτη Μωϋσέως. Γι’αυτό και σε παρακαλώ και εγώ, φύγε μακριά από τον νου μου τα πικρότατα μου πάθη και γλύκανέ με με το μέλι της γνήσιας μετάνοιας. Ναι, Κύριε, και ανάδειξέ με άξιο Προσκυνητή του τιμίου σου Πάθους.

13. Αλοίμονο σε μένα, γιατί, ενώ τον Τελώνη τον ξεπέρασα στα παραπτώματα, δεν του μιμήθηκα την μετάνοια· αλλά και του Φαρισαίου, ενώ δεν έχω τα εξωτερικά του κατορθώματα, του μιμούμαι την έπαρση και υπερηφάνεια! Όμως, συ Κύριε, που με την υπερβολή της ταπείνωσής σου καταρράκωσες την δαιμονική υψηλοφροσύνη πάνω στον Σταυρό· δώσε μου να φύγω από τα πονηρά έργα του Τελώνη και από την υπερήφανη και ανόητη διάθεση του Φαρισαίου. Και του μεν Τελώνη να μιμηθώ την μετάνοια, έχοντας από τον Φαρισαίο μόνο τα εξωτερικά καλά έργα (αλλ’ όχι και την καύχηση).

14. Βλέποντας όλη η Κτίση να κρέμεται γυμνός πάνω στον Σταυρό, εσένα που είσαι ο Κτίστης και Δημιουργός των πάντων, τι έπαθε; Από τον φόβο και τον πόνο της αλλοιώθηκε το “πρόσωπό” της· ο ήλιος έχασε το φως του· η γη έτρεμε με σεισμό· οι πέτρες σχίζονταν· σκίστηκε και το καταπέτασμα του Ναού των Ιουδαίων· νεκροί αναστήθηκαν από τους τάφους τους· οι δυνάμεις των Αγγέλων έφριξαν και έλεγαν: τι είναι τούτο το παράδοξο θαύμα; Ο Κριτής να κρίνεται και να πάσχει θεληματικά, για να χαρίσει στον Κόσμο την σωτηρία και ανάπλαση (αναδημιουργία);

ΤΕΤΑΡΤΗ Δ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Οι στρατιές των Αγγέλων έμειναν έκθαμβοι, βλέποντες τα δύο άκρα στον Χριστό:
Την αμέτρητή Του εξουσία και την θεληματική Του Σταύρωση. Ενώ είναι αόρατος ως Θεός, ως προς την ανθρώπινη του φύση καταδέχτηκε να μαστιγωθεί. Και όλα αυτά για να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος από την φθορά.

2. Αφού αποκτήσουμε αρετές και γίνουμε καθαροί με την εγκράτεια, ας προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό, ώστε να μας αγιάσει και τα σώματα και τις ψυχές μας και έτσι να αξιωθούμε να δούμε και τα άχραντα Πάθη του.

3. Ιδού βρίσκεται μπροστά μας ο Τίμιος και ζωηφόρος Σταυρός. Ας τον προσκυνήσουμε με φόβο, πίστη και ευλάβεια, για να λάβουμε Άγιο Πνεύμα.

4. Τίμιε Σταυρέ, είσαι όπλο που φέρνει σωτηρία· είσαι αήττητο σημείο νίκης· είσαι αιτία χαράς· μέσω εσένα θανατώθηκε ο θάνατος. Και όταν σε ασπαζόμαστε, λαμπρυνόμαστε ένεκα Αυτού που καρφώθηκε πάνω σε σένα.

5. Με την παράσταση και προσκύνησή σου Τίμιε Σταυρέ, χαίρονται και τα επουράνια και τα επίγεια. Γιατί, διά μέσου σου έγινε ένωση των Αγγέλων και των ανθρώπων. Ας είναι ευλογητός ο Παντοδύναμος Θεός μας.

6. Άπλωσες τα χέρια σου πάνω στον Σταυρό, Χριστέ, για να καταργήσεις την ακράτεια των Πρωτοπλάστων, που άπλωσαν τα χέρια τους και έλαβαν τον απαγορευμένο καρπό. Κεντήθηκες με την λόγχη πάνω στον Σταυρό, για να κεντήσεις θανάσιμα τον εχθρό μας διάβολο. Γεύτηκες πικρή χολή, για να θεραπεύσεις την ηδονική μας κακία. Τέλος ποτίστηκες πάνω στην δίψα σου με ξύδι, εσύ που είσαι η γλυκύτητα των πάντων.

7. Τίμιε Σταυρέ, είσαι σημείο χαράς, όπλο αδιάσπαστο, οχυρό της Εκκλησίας, καύχημα των Μαρτύρων, κόσμημα των Αποστόλων, δύναμη των Αρχιερέων. Ενδυνάμωσε την εξασθενημένη ψυχή μου, ώστε να αξιωθώ να σε προσκυνήσω.

8. Ιδού βρίσκεται μπροστά μας ο Τίμιος Σταυρός. Αφού καθαριστούμε διά της Νηστείας, ας τον αγκαλιάσουμε με πόθο· γιατί, είναι για μας θησαυρός που αγιάζει και μας δίνει δύναμη. Ας υμνούμε, λοιπόν, τον Χριστό μας στους ατελεύτητους αιώνες.

9. Δώσε προσοχή στον λαό σου που συ κάλεσες, Κύριε. Ας μην νικήσει την αμέτρητη σου ευσπλαγχνία η πληθώρα των κακών μας, εμάς που ανυμνούμε τον εκούσιο σου θάνατο· αλλά, σώσε μας διά του Σταυρού σου ως φιλάνθρωπος που είσαι.

10. Η Νηστεία που μας προξενεί πολλά καλά έφθασε στο μέσο της. Έχουμε να ωφεληθούμε και από το υπόλοιπό της, γιατί, όσο αγωνιζόμαστε, τόσο περισσότερο ευεργετούμαστε. Ας ευαρεστήσουμε τον Χριστό μας, που δωρίζει κάθε καλό. Και Αυτός νήστεψε για μας και καταδέχτηκε και θάνατο πάνω στον Σταυρό. Αξίωσε μας, Κύριε, ακατάκριτα να μετάσχομε και του θείου Πάσχα σου, και πορευόμενοι με ειρήνη να σε δοξάζουμε άξια, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα.

11. Αυτοί που εργάζονται στα κρυφά τις αρετές και δεν τις διατυμπανίζουν, δέχονται πνευματικές αμοιβές από τον Κύριο. Ό,τι προκοπή κάνουν, την κάνουν στα βάθη της καρδιάς τους· και ο Θεός που βλέπει αυτά που γίνονται στα κρυφά, μας δίνει τον μισθό της Νηστείας και της εγκράτειας. Ας συνεχίσουμε την Νηστεία, όχι Φαρισαϊκά και με σκυθρωπό πρόσωπο, αλλά προσευχόμενοι στα κατάβαθα της καρδίας μας και λέγοντες: Πατέρα μας επουράνιε, μην επιτρέψεις να έχουμε πτώση σε πειρασμό, αλλά γλύτωσέ μας από τον πονηρό.

12. Προσκυνούντες τον Τίμιο Σταυρό ας του πλέξουμε το εγκώμιο: Χαίρε ξύλο της ζωής. χαίρε νικητή του θανάτου, χαρά του Κόσμου, λυτρωτή από την φθορά· που εξανεμίζεις με την δύναμή σου τους δαίμονες· στήριγμα των πιστών και όπλο δυνατό και αδιάσπαστο. Φύλαγε και αγίασε αυτούς που σε ασπάζονται σήμερα.

ΠΕΜΠΤΗ Δ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Μαρία, συ που είσαι το σεβάσμιο και ιερό δοχείο, που δέχτηκες μέσα σου τον Δεσπότη Χριστό, ανάστησέ μας από το χάος της απόγνωσης, των πταισμάτων και των θλίψεών μας. Γιατί, εσύ είσαι η σωτηρία και η βοήθεια των αμαρτωλών και συ σκέπεις και σώζεις τους δούλους σου.

2. Παναγία Παρθένε, συ που μετά την φωνή του Αρχαγγέλου Γαβριήλ συνέλαβες στα σπλάγχνα σου την χαρά (τον Χριστό), σε παρακαλώ εξαφάνισε την λύπη της καρδιάς μου, γιατί, αυτή η λύπη είναι πολύ ψυχοφθόρος· και αντ’ αυτής δώσε μου το χαροποιό πένθος, για να μπορέσω να βρω θείαν παράκληση και παρηγοριά.

3. Οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν όλως πυρακτωμένοι με τον ζήλο της πίστεως, γι’ αυτό και φαίνονταν δυνατότεροι της φωτιάς και των βασάνων των τυράννων.

4. Ναι, οι Άγιοι Μάρτυρος ενίσχυαν το ανίσχυρο της ανθρώπινης αδυναμίας με την θεία χάρη και ισχύ και έτσι, γινόμενοι ισχυρότεροι του σιδήρου και του χάλυβα, με αυτό το θάρρος προχωρούσαν προς το στάδιο της αθλήσεως.

5. Ο Τίμιος Σταυρός είναι δύναμη για την εγκράτειας· βοηθός αυτών που αγρυπνούν και προσεύχονται· ενίσχυση αυτών που Νηστεύουν και εγκρατεύονται και ακαταμάχητος βοηθός αυτών που πολεμούνται από τον εχθρό. Αυτή η βδομάδα είναι και λέγεται σταυροπροσκυνήσιμη. Γι’ αυτό ας προσέλθουμε να προσκυνήσουμε τον Σταυρό με πολλή χαρά και σεβασμό.

6. Ας ζηλέψουμε και ας μιμηθούμε, οι πιστοί, την μετάνοια του Τελώνη, και όχι την καυχησιολογία του Φαρισαίου· και ας προσφέρουμε στεναγμό προς τον ευεργέτη Θεό, από τα βάθη της καρδιάς μας, για την αθλία μας κατάσταση. Γιατί, ο ίδιος μας έδωσε εντολή και μας είπε, ότι όποιος υψώνει περήφανα τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, ενώ όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα τον υψώσει ο Θεός. Γι’ αυτό ας βοήσουμε προς Αυτόν, “ο Θεός φάνου ίλεως σε μας τους αμαρτωλούς και σώσε μας”.

7. Οι Άγιοι Μάρτυρες είχαν ένα πνεύμα και ήσαν όλοι προσηλωμένοι προς τον αγωνοθέτη Χριστό. Αγωνίζονταν φιλότιμα ποιος να πρωτοπεθάνει με μαρτυρικό θάνατο, για τον Κύριο. Τι μεγάλο θαύμα! Και ενίσχυαν ο ένας τον άλλο και έλεγαν: “Αφού κάποια ώρα θα πεθάνουμε· λοιπόν, ας κάνουμε την ανάγκη αυτή φιλοτιμία, πεθαίνοντες για τον Χριστό· και ας κερδίσουμε την ζωή, με τον μαρτυρικό θάνατο!” Με τις πρεσβείες τους ελέησέ μας, ο Θεός.

8. Υπέστης νέκρωση πάνω στον Σταυρό, σύ που νέκρωσες τον θάνατο, και με τον ζωηφόρο λόγο σου ανέστησες τους νεκρούς. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ και εγώ, την ψυχή μου που έχει νεκρωθεί από την αμαρτία, δώσε της ζωή, αφού μου δώσεις, κατά τις άγιες αυτές ημέρες της Νηστείας, κατάνυξη και απολύτρωση από τα κακά.

9. Αφού μας καταξίωσες με χαρά να δούμε, να αγκαλιάσουμε και να προσκυνήσουμε τον άγιο Σταυρό σου, σε παρακαλούμε, Σωτήρα μας, να μας αξιώσεις να φθάσουμε και τα άγια Πάθη σου, ενδυναμούμενοι με την Νηστεία, υμνούντες την Σταύρωσή σου, την λόγχη που κεντήθηκες, τον σπόγγο με τον οποίο ποτίστηκες το ξύδι και το καλάμι, που περιπαικτικά σου έδωσαν σαν βασιλικό σκήπτρο! Μέσω όλων αυτών, μας χάρισες την αθανασία και μας επανέφερες στην παλιά των Πρωτοπλάστων μακαρία (=ευτυχισμένη) ζωή, σαν φιλάνθρωπος που είσαι. Γι’ αυτό και με χαρά και ευχαρίστηση τώρα σε δοξάζουμε.

10. Μάθε, ψυχή μου, από τον Κύριο, ο οποίος ταπείνωσε τον εαυτό του μέχρι και του σταυρικού θανάτου, ότι αυτός που υπερηφανεύεται ταπεινώνεται (=πέφτει χαμηλά), ενώ αυτός που ταπεινώνεται υψώνεται από τον Θεό. Γι’ αυτό, μην καυχέσαι για τις αρετές σου (που νομίζεις ότι έχεις), ούτε θεωρώντας τον εαυτό σου δίκαιο, να κατακρίνεις τον πλησίον σου. Αντίθετα, ενθυμούμενος μόνο τις αμαρτίες σου, φώναζε στον Κύριο όπως ο Τελώνης, “Θεέ μου, φάνου ίλεως σε μένα τον αμαρτωλό και σώσε με”.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Δ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Κύριε, θέλησες να υπομείνεις, στο μέσον όλης της Κτίσης, και σταυρό και θάνατο. Και ο μεν ήλιος, μόλις είδε το σώμα σου καρφωμένο πάνω στον σταυρό, έκρυψε τις ακτίνες του και σκοτίστηκε. Αλλά και ο ευγνώμων Ληστής, βλέποντας όλα τα διαδραματισθέντα, σε ομολόγησε Θεό αληθινό, και με την πίστη που έδειξε σε σένα και το “Μνήσθητί μου Κύριε”, κληρονόμησε τον Παράδεισο.

2. Θαυμαστό θέαμα είναι για τους πιστούς ο τίμιος Σταυρός! Είναι μια πηγή από την οποία αναβλύζουν ψυχικά χαρίσματα, σταματά τα αμαρτήματα, θεραπεύει αρρώστιες και ενισχύει το ανδρείο φρόνημα, αυτών που τον πλησιάζουν με ειλικρινείς διαθέσεις.

3. Θεράπευσε, εύσπλαγχνε Κύριε, τα χρόνια πάθη της ψυχής μου. Αξίωσέ με να γίνω αληθινός προσκυνητής των αγίων σου Παθών· και τώρα, κατά τον καιρό της Νηστείας, βοήθησέ με να βελτιωθώ και να απέχω από τα κακά, ως υπεράγαθος που είσαι.

4. Ενδυνάμωσέ με, Αγνή Δέσποινα, να νηστεύω από κάθε κακία και να απέχω από κάθε ανήθικη και πονηρή πράξη· συ που είσαι η προστασία όλων των ανθρώπων.

5. Σύ, Κύριε, είσαι αληθής εξεταστής και γνώστης όλων εκείνων που είναι κρυπτά ανάμεσα στους ανθρώπους. Και τον μεν Φαρισαίο, ο οποίος θεωρούσε τον εαυτό του δίκαιο, για τα καλά του έργα, τον κατέκρινες και κατεδίκασες. Ενώ τον Τελώνη, ο οποίος προσευχόταν με κατάνυξη, και ενώ κατακρίνετο από τον Φαρισαίο, Συ τον δικαίωσες. Κάνε και εμάς να ζηλέψουμε και να μιμηθούμε την ταπεινή στάση του Τελώνη, σύ που σταυρώθηκες για χάρη μας, και χάρισέ μας την άφεση των παραπτωμάτων μας, ως φιλάνθρωπος που είσαι.

6. Όλα όσα δεν υπάρχουν μετά τον θάνατο, είναι μάταια! Ούτε ο πλούτος παραμένει, ούτε η κοσμική δόξα συνοδεύει αυτούς που φεύγουν. Γιατί, όταν έρθει ο θάνατος, όλα αυτά εξαφανίζονται. Γι’ αυτό, ας παρακαλέσουμε τον Χριστό μας, να αναπαύσει αυτούς που έφυγαν από κοντά μας, εκεί που είναι η κατοικία των ευτυχισμένων και σωσμένων.

7. Ιησού Βασιλεύ των όλων, έχεις θεραπεύσει την πτωτική και ελεεινή μου κατάσταση, με το να καρφωθείς χέρια και πόδια πάνω στον Σταυρό· με το να διατρήσουν την πλευρά σου με λόγχη, με το να σε ποτίσουν ξύδι και χολή. Ποιον; Εσένα που είσαι η χαρά και αγαλλίαση όλων, η γλυκύτητα, η δόξα και η αιώνια απολύτρωση.

8. Ποιος δεν θαυμάζει τον αγώνα τον καλό που αγωνιστήκατε, άγιοι Μάρτυρες! Πώς, ενώ είχατε σώμα, νικήσατε τον ασώματο εχθρό (τον διάβολο)! Πώς ομολογήσετε τον Χριστό, ενώ βρισκόσασταν μέσα στα ποικίλα βασανιστήρια που σας υπέβαλλαν, αφού βέβαια οπλιστήκατε με την δύναμη του Σταυρού. Γι’ αυτό και άξια αναδειχθήκατε διώκτες των δαιμόνων και νικητές κατά των βαρβάρων. Σας παρακαλούμε, να πρεσβεύετε για την σωτηρία των ψυχών μας.

9. Ενώ κατά το Βάπτισμα είχες προικίσει την ψυχή μου, Κύριε, με τόσα χαρίσματα, εγώ την υποδούλωσα στα βρωμερά και μολυσματικά πάθη. Πράγματι, δεν τολμώ να σηκώσω τα μάτια μου να σε κοιτάξω, Ύψιστε Θεέ. Αλλά, ρίχνοντας το βλέμμα μου προς τα κάτω, Χριστέ, όπως ο Τελώνης, δέομαι και προσεύχομαι σε σένα.

10. Σήμερα, ο Δεσπότης όλης της Κτίσεως, ο Κύριος της δόξης:
    • καρφώνεται πάνω στον Σταυρό
    • λογχεύεται στην πλευρά
    • γεύεται ξύδι και χολή (αυτός που είναι ο γλυκασμός και που γλυκαίνει την Εκκλησία.)
    • περιβάλλεται το κεφάλι του με στεφάνι πλεγμένο με πολλά και σκληρά αγκάθια (αυτός που περιβάλλει τον ουρανό με τα όμορφα νέφη.)
    • ενδύεται κοροϊδευτική χλαμύδα
    • δέχεται ράπισμα (=μπάτσο) από χοϊκό χέρι (αυτός που έπλασε από το χώμα τον άνθρωπο.)
    • μαστιγώνεται στα νώτα (αυτός που καλύπτει τον ουρανό με τις νεφέλες)
    • δέχεται φτυσίματα, κτυπήματα στο πρόσωπο, περιπαιξίματα και κοροϊδίες.
Και όλα αυτά τα υπομένει, ο Λυτρωτής μου και ο Θεός μου, για μένα τον αξιοκατάκριτο και για να σώσει τον Κόσμο από την πλάνη του εχθρού, ως πολυέλεος και πολυεύσπλαγχνος.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ

1. Πάτερ Ιωάννη Όσιε, συ πάντοτε στο στόμα σου είχες ουράνια πράγματα. Γιατί, σε όλη σου την ζωή μελετούσες τα θεόπνευστα λόγια της Γραφής και των Πατέρων και πλούτιζες με την χάρη που αυτά επήγαζαν. Πράγματι, με αυτά έγινες μακάριος (τρισευτυχισμένος) και κατατρόπωσες κάθε ψευδώνυμη “γνώση” των ασεβών.

2. Πάτερ Ιωάννη Όσιε, συ καθάρισες την ψυχή σου με τις πηγές των καθαρτικών δακρύων που έχυνες και τις ολονύκτιες προσευχές που έκανες, ζητώντας το θείον έλεος. Μέσω αυτών ανέβηκες στο ύψος της θείας ωραιότητας και στην αγάπηση του Θεού. Γι’ αυτό και τώρα απολαμβάνεις πλούσια την ατελεύτητη χαρά στα επουράνια.

3. Πάτερ Ιωάννη Όσιε, συ διά μέσου της πίστεως ανέβασες τον νου σου προς τον Θεό, αφού βδελύχτηκες και αποστράφηκες τις κοσμικές συγχίσεις και ανάλαβες τον Σταυρό σου και ακολούθησες τον Χριστό, ο οποίος είναι Παντεπόπτης (=βλέπει τα πάντα). Και διά μέσου της συντονισμένης άσκησής σου, υπόταξες το δυσκολο-υπότακτο σώμα στο πνεύμα (στον νου), ενδυναμούμενος από το Άγιο Πνεύμα.

4. Όσιε Πάτερ, ακούσας την προτρεπτική φωνή του Ευαγγελίου, εγκατάλειψες τον Κόσμο· τον πλούτο δε και την δόξα αυτού δεν τα λογάριασες για τίποτα! Γι’ αυτό και μας συμβουλεύεις: “Αγαπήστε τον Θεό, και θα βρείτε αιώνια χάρη και χαρά· μην προτιμήσετε τίποτε πάνω από την αγάπη του Θεού· έτσι, όταν θα έρθει ο Κύριος, με όλη Του την δόξα, θα βρείτε ανάπαυση των ψυχών σας μαζί με όλους τους Αγίους”.

5. Ας τιμήσουμε άξια τον επίγειο αυτό Άγγελο και ουράνιο άνθρωπο, τον όσιο Ιωάννη, που είναι στολίδι για τον κόσμο και που με τα συγγράμματα και την διδασκαλία του μας βοηθά να απολαύσουμε τα ουράνια αγαθά. Γιατί, αυτός, και όταν ακόμη ζούσε, βρισκόταν πάντοτε στην περιοχή του Θεού και αντλούσε πλούσια τις θείες δωρεές, τις οποίες και μετέδιδε στα λογικά πρόβατα του Χριστού, ώστε να πορεύονται σύμφωνα με τις εντολές του Θεού και να αγιάζονται.

6. Πάτερ Ιωάννη Όσιε, με τις πηγές των δακρύων σου πότισες την άνυδρη γη της ερήμου και με τους βαθείς αναστεναγμούς σου απόδωσες εκατονταπλάσια τους πνευματικούς καρπούς. Γι’ αυτό και έγινες Φωστήρας της Οικουμένης, καταλάμποντας τον κόσμο με τα θαύματά σου. Σε παρακαλούμε, Όσιε, πρέσβευε στον Χριστό και Θεό μας να σώσει τις ψυχές όλων μας.

7. Ω Ιωάννη, ανέβηκες όλη την Κλίμακα (σκάλα) των αρετών και διά μέσου αυτής ανέβηκες σε ύψη θείας θεωρίας και έλαμψες σαν αστέρι στον ουρανό! Συ, με το εξαίρετο σύγγραμμά σου, “Η Κλίμακα των αρετών”, φανερώνεις και ελέγχεις τις παγίδες των δαιμόνων και προστατεύεις τους ανθρώπους από την λοιμώδη (μεταδοτική) αρρώστια τους· και τώρα πρεσβεύεις για την σωτηρία των πιστών.

8. Ω, τίμιε Πάτερ· συ που γεύτηκες την γλυκύτητα της εγκράτειας και έδιωξες μακρυά την πικρότητα των ηδονών, μάς γλυκαίνεις τις αισθήσεις με τα μελίρρυτα λόγια σου. Γιατί, αφού ανέβηκες στο ακρότατο των αρετών και απέπτυσες τις αναξιοπρεπείς ηδονές, αποδείχτηκες για το ποίμνιό σου απόλαυση σωτηρίας.

9. Σύ, τίμιε Πάτερ είσαι ένας έμψυχος Παράδεισος των αρετών, που σαν άλλο ευωδιαστό λειβάδι άνθισες την εγκράτεια, με την οποία έθρεψες πνευματικά αυτούς που τιμούν την μνήμη σου.

10. Οι αγώνες σου οι πνευματικοί, σαν άλλη δροσιά έσβησαν όλα τα ανθρώπινα πάθη, τρισευτυχισμένε Πάτερ. Με την φωτιά, δε, της αγάπης και της πίστης σου, έγινες “υιός φωτός και ημέρας”, φως εγκρατείας, και φωτισμός που οδηγεί στην αγία απάθεια.

ΔΕΥΤΕΡΑ Ε’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Την ταπεινή μου ψυχή, η οποία καταδαπάνησε όλη της την ζωή μέσα στις αμαρτίες, επίστρεψε την πίσω σε Σένα, Κύριε· όπως δέχτηκες την πόρνη, έτσι δέξου και μένα και σώσε με.

2. Πλέοντας στο πέλαγος της παρούσας ζωής, κυκλοφορούν μέσα στο λογιστικό μου ο ωκεανός των ενθυμήσεων των πολλών μου κακών. Δεν έχω κυβερνήτη τον νου μου και βυθίζομαι… Όμως, σαν άλλος Πέτρος, σε παρακαλώ σώσε με, Χριστέ μου, σώσε με, ως Θεός φιλάνθρωπος που είσαι.

3. Βρισκόμαστε στην λαμπερή ημέρα της περιόδου της εγκρατείας. Ας φροντίσουμε, αδελφοί, να καθαρίσουμε τις ψυχές και τα σώματά μας, ώστε να αξιωθούμε να δούμε καθαροί την ωραιότητα του Πλάστη μας· και τούτο, διά των πρεσβειών της μόνης αγνής Παρθένου και Θεομήτορος.

4. Φέρω μέσα μου πολυχρόνια πάθη, τα οποία σκοτίζουν την αθλία μου ψυχή. Γι’ αυτό και γονατώ μπροστά στην αήττητη σου δύναμη, Λόγε του Θεού, και με καρδιά ταπεινή και συντριμμένη, σε παρακαλώ, λυπήθου με και σώσε με.

5. Η μέλλουσα κρίση κοντεύει, ψυχή μου, γι’ αυτό πρόσεχε και φρόντιζε την συνείδησή σου, η οποία, όταν την επιμελείσαι, σε διατηρεί χωρίς καμιά ενοχή. Πράγματι, αν είχαμε αυτή την φροντίδα και εξέταση της συνείδησής μας, δεν θα κατακρινόμασταν, χωρίς κάν μαρτύρων, όπως ακριβώς κατακρίνονται και καταδικάζονται οι υπεύθυνοι των κακών τους πράξεων.

6. Η ωραιότατη Νηστεία διατρέφει την καρδιά μας και την ενισχύει με θεάρεστους και καλούς λογισμούς· καταξηραίνει τα αμέτρητα πάθη και με τα δάκρυα της κατάνυξης, που αυτή προσφέρει, καθαρίζει τις ψυχές μας, όσων με πίστη προσφέρουμε ύμνο στον Θεό Παντοκράτορα.

7. Παραδειγματιζόμενος από την Χαναναία, βοώ σε Σένα, Υιέ Δαβίδ και Θεέ, θεράπευσε την ασθενούσα μου ψυχή, όπως θεράπευσες την θυγατέρα εκείνης.

8. Συ που δικαίωσες τον αμαρτωλό Τελώνη, όταν με συντριβή προσευχόταν να τον ελεήσεις, ελέησε και μένα τον αμαρτωλό και συγχώρεσέ μου τα εγκλήματα, συ που είσαι ο Κριτής των πάντων.

9. Σου φωνάζω γοερά από τα βάθη της καρδιάς μου, όπως ο τυφλός: Φώτισέ μου, Υιέ Θεού, τους οφθαλμούς της καρδίας μου. Και πάλιν, όπως η πιστή Χαναναία, βοώ σε Σένα: Ελέησέ με, Οικτίρμον, γιατί η ψυχή μου δαιμονίζεται από την ακαθαρσία των ηδονών. Και αφού με απαλλάξεις από το σκότος των παθών μου, αξίωσέ με στο εξής να ζω με καθαρότητα και να δοξάζω την πολλή σου αγαθότητα.

10. Έλαμψε σήμερα (την περίοδο αυτή της Νηστείας) η χάρη της εγκράτειας, η οποία δίνει θείο φως· και φωτίζει τις ψυχές μας περισσότερο και από το φως του ηλίου και εκδιώκει τα νεφώδη πάθη της αμαρτίας. Γι’ αυτό, ας τρέξουμε όλοι με ζήλο να ασπαστούμε την εγκράτεια και με χαρά να συνεχίσουμε το Στάδιο της Νηστείας. Ευφραινόμενοι δε από αυτήν, να ικετεύσουμε τον Χριστό, ως αγαθός, να αγιάσει αυτούς που με πίστη την εκτελούν.

ΤΡΙΤΗ Ε’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Αναλόγισε, ψυχή μου, πώς θα παρασταθούμε στον δίκαιο Κριτή, κατά την φρικτή εκείνη ώρα της μέλλουσας Κρίσης; Όπου εκεί, στήνονται φοβεροί θρόνοι, όπου ελέγχονται με κάθε λεπτομέρεια οι πράξεις κάθε ανθρώπου! Τότε ο Κριτής θα είναι, όχι όπως τώρα μακρόθυμος, αλλά αδυσώπητος (που δεν θα κάμνει επιεικείς παραχωρήσεις)! Εκεί ετοιμάζεται η υπερβολική φωτιά της κολάσεως, που σαν άλλη άγρια θάλασσα, θα θέλει να καλύψει τα σύμπαντα. Γι’ αυτό, ψυχή μου, πριν μας βρει το τέλος, στέναξε προς τον εύσπλαγχνο και μακρόθυμο Κριτή.

2. Με την θέρμη της πίστης και την εγκράτεια ας καταφλέξουμε τα πάθη της ακρατείας και ας φύγουμε από το παγωμένο κρύο της αμαρτίας (που κάμνει να τρίζουν τα δόντια). Με την βοήθεια δε των δακρύων της μετανοίας ας κατασβέσουμε την φωτιά που είναι αιωνίζουσα. Παράλληλα, ας κραυγάσουμε προς τον Κύριο: Υπεράγαθε, αμαρτήσαμε, φανού ίλεως σε μας και δώρισέ μας το με΄γα έλεος.

3. Η χάρη που παρέχει η Νηστεία είναι υπερδοξασμένη! Με αυτήν (την Νηστεία) ο Προφήτης Ηλίας ανέβηκε με πύρινο άρμα και χάθηκε· ο προφήτης Μωϋσής έλαβε τις πλάκες της Διαθήκης από τον ίδιο τον Θεό· ο προφήτης Δανιήλ, νέος ακόμη, θαυματούργησε στον λάκο που βλήθηκε των λιονταριών· ο προφήτης Ελισσαίος ανάστησε νεκρό· οι άγιοι τρεις Παίδες κατάσβεσαν και δρόσισαν την υπερβολική φωτιά στην οποία ρίχτηκαν· και γενικά, κάθε ένας θεοσεβής, με σύντροφο και βοηθό την Νηστεία οικειώθηκε με τον Θεό. Αυτήν απολαμβάνοντες και μεις ας δοξάσουμε τον Χριστό και Θεό μας, που τα έκανε όλα να λειτουργούν με αυτό τον θαυμαστό τρόπο.

4. Με την αδιάλειπτη προσευχή, την εγκράτεια και την θεωρία των πνευματικών πραγμάτων, ας δώσουμε πτερά στις ψυχές προς τον θείο έρωτα.

5. Ας προσφέρουμε στον Δεσπότη και Θεό μας, καθαρή Νηστεία, προσευχές, δάκρυα (μετανοίας), μελέτη των θείων Γραφών και συγγραμμάτων, πλουτίζοντες συνάμα τον εαυτό μας και με κάθε άλλη αρετή.

6. Μου στήνει ενέδρες, καμουφλαρισμένος στα κρυφά, ο παμπόνηρος διάβολος, ζητώντας να με συλλάβει και να με καταβροχθίσει. Σωτήρα μου Χριστέ, γλύτωσέ με από την κακία του, συ που έσωσες και τον προφήτη Ιωνά από το μεγάλο Θαλάσσιο κήτος (την φάλαινα), που τον καταβρόχθισε.

7. Το πυρ το αιώνιο της κολάσεως, δεν σβήνει ποτέ! Αλλ’ ούτε και ο ακοίμητος σκώληκας που θα κατατρώει τους κολασμένους θα σταματήσει ποτέ! Γι’ αυτό, ψυχή μου, να φοβάσαι την απειλή της κολάσεως! Πράττε τα θεάρεστα στον Χριστό μας και λάτρευέ τον “εν πνεύματι και αληθεία”, ώστε να βρεις αιώνια ανάπαυση, εκεί που είναι η κατοικία όλων όσων θα απολαμβάνουν ευφραινόμενοι την βασιλεία των Ουρανών.

8. Κατάλαβε, πανάθλια ψυχή μου, ότι το Βήμα της μέλλουσας Κρίσης είναι φρικτό! Γι’ αυτό φρόντισε το υπόλοιπο της ζωής σου να το κατευθύνεις στην εκπλήρωση του θείου θελήματος του Λυτρωτή μας Χριστού.

9. Ας έχουμε για τροφή μας την Χριστιανική αγάπη, την εγκράτεια από τα πάθη και ας φροντίσουμε να ευαρεστήσουμε τον Θεό μας, ο οποίος καταδέχτηκε για την δική μας σωτηρία, να καρφωθεί και υψωθεί πάνω στον Σταυρό και να κεντηθεί με στρατιωτική λόγχη στην πλευρά. Έτσι θα αξιωθούμε να απολαύσουμε την αιώνια τρυφή και απόλαυση, που δεν συγκρίνεται με τίποτα από τα παρόντα· και έτσι να δοξάζουμε με χαρά τον Σωτήρα των ψυχών μας.

10. έχω καταφρονήσει τις εντολές σου, Χριστέ. Γέμισα από πάθη και κακίες, με την παρακοή μου. Είμαι καταπληγωμένος και ετοιμοθάνατος. Σε παρακαλώ Κύριε, εσένα που καταδέχτηκες ν καρφωθείς με καρφιά πάνω στον Σταυρό, να λογχευθείς στην πλευρά και να κατατραυματιστείς εκούσια σε όλο σου το σώμα, για τις αμαρτίες των ανθρώπων και την σωτηρία όλων· σε παρακαλώ, θεράπευσέ με και σώσε με.

ΤΕΤΑΡΤΗ Ε’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

Από τον Εσπερινό της Λειτουργίας των Προηγιασμένων.

1. Όλη μου η ζωή έχει καταδαπανηθεί με τις πόρνες και τους τελώνες (φιληδονία, φιλαργυρία). Άραγε θα καταφέρω, έστω και τώρα στα γηρατειά μου, να μετανοήσω για όσα αμάρτησα; Δημιουργέ του Σύμπαντος και θεραπευτή των ασθενούντων (στο σώμα και την ψυχή) πριν χαθώ ολοσχερώς, σώσε με.

2. Υπήρξα δήμιος στην ψυχή μου, κάνοντας τα θελήματα της σάρκας, με τις ηδονές και τα ατοπήματα και έτσι έγινα παίγνιο και κορόιδο των δαιμόνων. Αλλά, συ Κύριέ μου, που είσαι διώκτης των δαιμόνων, λυπήσου με και πριν χαθώ ολοσχερώς, σώσε με.

3. Ο Προφήτης Δαβίδ παρακαλούσε να ζήσει η ψυχή του για να αινεί και να δοξάζει τον Κύριο. Αναζήτησε και μένα, Κύριε, το πλανηθέν σου πρόβατο και συγκαταρίθμησέ με στην ιερά σου ποίμνη (μάντρα). Δώσε μου καιρό μετανοίας, για να στενάζω και να λέγω, Κύριε, πριν χαθώ ολοσχερώς, σώσε με.

4. Δέξου με κοντά σου, που σου ψέλνω κάθε μέρα, συ που είσαι ο Αμνός του Θεού και σηκώνεις τις αμαρτίες του κόσμου. Τόσο την ψυχή μου, όσο και το σώμα μου, τα αναθέτω σε Σένα, και είναι χρέος μου κάθε μέρα να βοώ σε σένα: Πριν χαθώ ολοσχερώς, σώσε με.

5. Σαν σε άλλους ληστές, τους λογισμούς μου, έχω περιπέσει και έκλεψαν όλη την καλή περιουσία του νου μου, του ταλαίπωρου. Και έτσι, με πληγωμένο το νου, έχει κατατραυματιστεί όλη μου η ψυχή και είμαι γυμνός από κάθε αρετή. Αλλά συ, Χριστέ ο Θεός μου, που έδειξες την ευνοϊκή διάθεση να σαρκωθείς από την Μαρία την Παρθένο, θεράπευσέ μου την ψυχή και το σώμα, ρίχνοντας σε μένα το μέγα σου έλεος.

6. Στους άγιους Μάρτυρες, που ήσαν σκεύη κάθε αρετής, οφείλεται κάθε έπαινος. Έκλιναν κάτω από το ξίφος τον αυχένα τους και δέχτηκαν τον αποκεφαλισμό, για χάρη εσένα που έκλινες κάτω τους ουρανούς και κατέβηκες στα δικά μας. Έχυσαν το αίμα τους για σένα, που άδειασες την δόξα που είχες ως Θεός και έγινες ταπεινός άνθρωπος. Έχουν ταπεινωθεί και αυτοί μέχρι και αυτού του διά βασάνων θανάτου, μιμούμενοι την δική σου πτωχεία. Διά των ευχών τους και σύμφωνα με τους οικτιρμούς σου, ελέησέ μας, Χριστέ ο Θεός.

7. Έχω υποδουλωθεί σε κάθε πάθος, γιατί καταφρόνησα και εγκατάλειψα τον νόμο σου και τις θείες Γραφές. Αλλά, συ ευεργέτα των ψυχών μας, που καταλύεις τα πάθη μας, θεράπευσέ μου ολόκληρο τον άνθρωπο, ψυχή και σώμα, και πριν χαθώ ολοσχερώς, σώσε με.

8. Βιάσου, Κύριε, και πρόφθασε, πριν μας υποδουλώσουν οι εχθροί που σε βλασφημούν και μας απειλούν. Κατάργησέ τους με τον Σταυρό σου και ας γνωρίσουν καλά πόση δύναμη έχει η Πίστη των Ορθοδόξων· και όλα αυτά, με τις πρεσβείες της αγίας Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

9. Παρόλο που έχω πλουτισθεί κατά το Βάπτισμά μου με πλείστα χαρίσματα, αγάπησα, ο ταλαίπωρος εγώ, την πτωχεία των κακών και αποξενώθηκα πλήρως από τις αρετές, εξορισθείς στην μακρινή χώρα της κακίας. Γι’ αυτό, επίστρεψέ με πίσω κοντά σου και ως στοργικός Πατέρας αγκάλιασέ με και περιφρούρει με στο εξής, σε όλους τους χρόνους, με την δύναμη του Τίμιου Σταυρού σου.

Τέλος,

10. ας υμνήσουμε, άγγελοι και άνθρωποι, εσένα τον Ιησού, ο οποίος κατά την ανθρώπινη σου φύση υπέστης σταυρικό θάνατο, κατά δε την θεία σου φύση παρέμεινες απαθής, ο ένας και αυτός.

ΠΕΜΠΤΗ Ε’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ

 

Κοίταξα την Ακολουθία του Μεγάλου Κανόνος.

Έχει συνολικά 250 τροπάρια(!!!), οπού το ένα είναι καλύτερο από το άλλο, κατά το δη λεγόμενο.

Δεν ήξερα ποια 10 να διαλέξω και να προσφέρω στην αγάπη σας. Ό,τι και να διάλεγα θα αδικούσα τα υπόλοιπα.

Γι’ αυτό σκέφτηκα να σας γνωστοποιήσω ένα εξαιρετικό βιβλίο, που ονομάζεται “Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΝΩΝ ΑΓ. ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΚΡΗΤΗΣ”, το οποίο περιλαμβάνει εισαγωγές (γενική και επιμέρους σε κάθε Ωδή), το αρχαίο κείμενο σε στίχους, μετάφραση στα Νέα Ελληνικά, και σύντομο σχολιασμό, από την Φιλόλογο Ξάνθη Φ. Συριοπούλου.

Είναι ένα εξαιρετικό εγχειρίδιο, που περιέχει τον αγιοπνευματικό πλούτο της θεοπνεύστου ιεράς Υμνολογίας της Εκκλησίας μας, έμπνευση και γραφίδα του Αγίου Ανδρέου Αρχιεπισκόπου Κρήτης.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Ε’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Οι Ιουδαίοι σε Σταύρωσαν, Σωτήρα μας, και με αυτό τον τρόπο μας εκάλεσες κοντά σου, εμάς που πριν ήμασταν ειδωλολάτρες (τα έθνη). Ναι, με την θέλησή σου άπλωσες τις παλάμες σου και τις κάρφωσαν πάνω στον Σταυρό· και την ολευρά σου καταδέχτηκες να τρυπήσουν με την λόγχη. Και όλα αυτά, χάρη στους πολλούς οικτιρμούς σου για μας, φιλάνθρωπε.

2. Ναι, άπλωσες τα χέρια σου πάνω στο Ξύλο του Σταυρού και με τις πληγές σου αυτές θεράπευσες τις πληγές του Αδάμ.. Γι’ αυτό σε ικετεύω, θεράπευσε και τις δικές μου πληγές, τις οποίες επέφερε στην ψυχή μου ο πλάνος διάβολος και αξίωσέ με να σε προσκυνώ και λατρεύω με προσευχή και νηστεία.

3. Βλέπουσα η πανάμωμος Μητέρα σου να βρίσκεσαι νεκρός απλωμένος πάνω στον Σταυρό, βοούσε: Υιέ μου, που είσαι ταυτόχρονα άναρχος (χωρίς αρχή) και συνάναρχος με τον Θεό Πατέρα και τον Θεό Άγιο Πνεύμα· είναι ανέκφραστη η συγκατάβαση και θεία οικονομία, με την οποία έσωσες το δικό σου πλαστούργημα και έργο των χειρών σου, τον άνθρωπο!

4. Καταξίωσέ μας, Σωτήρα μας, να δούμε με χαρά τα Πάθη σου και την Ανάστασή σου και να φωτιστούμε στην καρδιά, και παράλληλα να υμνούμε την εξουσιαστική δύναμη της Βασιλείας σου.

5. Άπλωσες πάνω στον Σταυρό, Χριστέ, τα χέρια σου, καλώντας και μαζεύοντας το ανθρώπινο γένος στην κατανόηση της θεότητάς σου, σε όλο το δυνατό βάθος και την έκταση. Καταδέχτηκες να κεντηθείς στην πλευρά με λόγχη, για να αναβλύσεις σε μας πηγή και αιτία φωτισμού. Γι’ αυτό και όλη η Κτίση σε υμνεί και υπερυψώνει σε όλους τους αιώνες.

6. Οι Ιουδαίοι άπλωσαν και κάρφωσαν τα χέρια σου πάνω στον Σταυρό, τρύπησαν την πλευρά σου με την λόγχη· και όλα αυτά τα υποφέρεις για να σωθούμε εμείς.

7. Υμνώ τον Σταυρό σου, διά του οποίου έχω σωθεί· γι’ αυτό και ψάλλω μαί με τους αγίους Τρεις Παίδες, ευλογείτε όλα τα δημιουργήματα τον Κύριο.

8. Σταυρώνεσαι και με σώζεις· πεθαίνεις και μου δίνεις ζωή. Ω, της ευσπλαγχνίας σου και της φιλανθρωπίας σου! Ποιος άκουσε ποτέ, ένας Κύριος να διαλέγει ορατό θάνατο, για χάρη των δούλων του; Όμως, δοξάζω την ανέκφραστη αγαθότητά σου, Κύριε!

9. Κάθε ένα από τα μέλη σου υπέστη μαρτύριο: Η κεφαλή σου τα γρονθοκοπήματα· το πρόσωπό σου τα ραπίσματα (=χαστούκια)· τα χέρια σου τα καρφιά· η πλευρά σου την λόγχη και όλα τα υπόλοιπα του Σταυρού… Όμως, δοξάζω την ανέκφραστη ευσπλαγχνία σου, Σωτήρα μου!

10. Ο προφήτης Ηλίας αξιώθηκε να δει τον Κύριο και Θεό μέσα σε λεπτή αύρα, αφού πρώτα λέπτυνε την σάρκα του με τις προσευχές και τις νηστείες. Αυτό μιμήθου και συ, ψυχή μου, και βγάλε από σένα το πάχος των ηδονών, ώστε να αξιωθείς και συ να δεις και απολαύσεις τον ποθούμενο Θεό.

ΣΑΒΒΑΤΟΝ Ε’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

1. Χαίρε Παναγία Παρθένε, μέσω της οποίας λάμπει στον κόσμο η χαρά·

Χαίρε συ, που έγινες η αιτία να εξαφανιστεί η κατάρα της αμαρτίας.

Χαίρε συ, που έγινες το μέσο, διά του οποίου ο Αδάμ επανήλθε στο αρχαίο του αξίωμα·

Χαίρε συ, που στάθηκες η λύτρωση της Εύας από τον θρήνο της αμαρτίας.

2. Χαίρε συ, οπού είσαι ο αγρός στον οποίο βλάστησε ο φιλάνθρωπος γεωργός (ο Χριστός)·

Χαίρε συ, που είσαι το χώμα στο οποίο φυτεύτηκε ο Φυτευτής της ζωής μας.

Χαίρε γη, που βλαστάνεις με ευφορία τους Θείους οικτιρμούς·

Χαίρε τράπεζα, πάνω στην οποία έχεις την αφθονία των θείων ιλασμών και της συγχώρεσης.

3. Χαίρε συ, της οποίας οι πρεσβείες στον Κύριο (για μας) είναι ως ένα συνεχές και ευπρόσδεκτο θυμίαμα ενώπιόν Του·

Χαίρε συ, που με τις προσευχές σου εξιλεώνεις όλον τον κόσμο.

Χαίρε συ, που στάθηκες η αιτία να μας δει ο Θεός με ευμένεια·

Χαίρε συ, που διά μέσου σου, εμείς οι θνητοί παίρνουμε το θάρρος να απευθυνόμαστε στον Θεό με παρρησία.

4. Χαίρε συ, που έδιωξες από την εξουσία τον απάνθρωπο τύραννο·

Χαίρε συ, που επέδειξες σε μας τον Χριστό, τον Κύριο και φιλάνθρωπο.

Χαίρε συ, που μας λύτρωσες από την βάρβαρη θρησκεία των ειδώλων·

Χαίρε συ, που μας γλύτωσες από τον βούρκο των κακών έργων.

5. Χαίρε συ, που έγινες το μέσον της αποκατάστασης του πεσμένου ανθρώπου·

Χαίρε συ, που διά μέσου σου καταγκρεμνίστηκαν οι δαίμονες.

Χαίρε συ, που νίκησες την πλάνη της απάτης·

Χαίρε συ, που έλεγξες την παραπλάνηση των ειδώλων.

6. Χαίρε συ, που έσβησες το καμίνι της πλάνης και απάτης·

Χαίρε συ, που φωτίζεις εκείνους που μυήθηκαν στην Αγία Τριάδα.

Χαίρε συ, που είσαι πύρινος στύλος, ο οποίος καθοδηγεί και φωτίζει αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι·

Χαίρε συ, που είσαι σαν άλλη στέγη του κόσμου, πιο πλατιά και από τα σύννεφα,

7. Χαίρε συ, το δροσερό λουλούδι της αφθαρσίας·

Χαίρε συ, το αμάραντο στεφάνι της εγκρατείας.

Χαίρε συ, που λάμπεις το σημάδι της Αναστάσεως·

Χαίρε συ, που και με το δικό σου παράδειγμα, φανέρωσες στους ανθρώπους την ζωή των αγγέλων.

8. Χαίρε συ, που παρακαλείς επίμονα τον δίκαιο Κριτή για μας·

Χαίρε συ, που γίνεσαι συγχώρηση εκείνων που έχουν διαπράξει αμαρτήματα πολλά.

Χαίρε συ, που γίνεσαι αιτία να πάρουν θάρρος και να έχουν παρρησία προς τον Θεό, εκείνοι που τα στερούνται·

Χαίρε συ, που είσαι η γνήσια αγάπη και που κανένα άλλο συναίσθημα δεν μπορεί να την ξεπεράσει.

9. Χαίρε συ, οπού τους άπιστους φιλόσοφους τους αποδεικνύεις άσοφους·

Χαίρε συ, οπού και τους τεχνίτες του λόγου, που επίσης δεν πιστεύουν, τους αποδεικνύεις άμυαλους.

Χαίρε συ, οπού μπροστά σου φαίνονται μωροί και ανόητοι οι ικανότατοι συζητητές της φιλοσοφίας·

Χαίρε συ, οπού και μπροστά στην αλήθειά σου μαράθηκαν και ξεχάστηκαν οι μυθογράφοι ποιητές της αρχαιότητας.

10. Χαίρε συ, που σαν αστραπή καταλάμπεις και καταφωτίζεις τις ψυχές·

Χαίρε συ, που ως βροντή κατατρομάζεις τους εχθρούς μας (τους δαίμονες).

Χαίρε συ, που ανατέλλεις σε μας το πλουσιότατο φως του Χριστού·

Χαίρε συ, που αναβλύζεις τον αστείρευτο ποταμό της σοφίας (τον Χριστό).

11. Χαίρε συ, που έγινες σκήνωμα και κατοικία του Θεού και Λόγου·

Χαίρε συ, που αναδείχτηκες Αγία πάνω από όλους τους Αγίους,

Χαίρε συ, που σαν άλλη Κιβωτός και καθαρό δοχείο, χρυσώθηκες με την χάρη του Αγίου Πνεύματος·

Χαίρε, ανεξάντλητε της ζωής θησαυρέ.

Χαίρε συ, που είσαι ο πύργος και το οχύρωμα της Εκκλησίας·

Χαίρε συ, που είσαι το απόρθητο τείχος της βασιλείας (και της κάθε ευσεβούς Αρχής), το οποίο δεν σαλεύεται και δεν νικιέται ποτέ.

12. Χαίρε συ, που με την χάρη σου στήνονται τρόπαια (νίκες πνευματικές)·

Χαίρε συ, που με την δύναμή σου συντρίβονται οι εχθροί.

Χαίρε συ, που είσαι η θεραπεία του σώματός μου·

Χαίρε συ, που παράλληλα είσαι η αιτία της σωτηρίας της ψυχής μου.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ

1. Ήθελεν, η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, η μέχρι της στιγμής εκείνης πόρνη (κάτι που ασκούσε από τα 13 της μέχρι και τα 30 της)· ήθελε, λέγω, να προσκυνήσει και αυτή τον Τίμιο Σταυρό στην Εκκλησία, αλλά μια δύναμη την έσπρωχνε έξω. Δοκίμασε και δυο και τρεις φορές, αλλά και πάλιν η αόρατη δύναμη την έσπρωχνε έξω. Αυτό την έκανε να έρθει σε συναίσθηση των κακών της πράξεων· να κατηγορήσει τον εαυτό της, να έρθει σε πλήρη και αληθινή μετάνοια και να επιστρέψει στον Θεό. Μετά απ’ αυτό, κατάφερε να μπει στην Εκκλησία και να προσκυνήσει, ανεμπόδιστα τώρα, τον Τίμιο Σταυρό. Και απ’ εκείνη την στιγμή, πέρασε η Οσία το υπόλοιπο της ζωής της στην έρημο, με αγνότητα και αγιότητα βίου.

2. Μέσα εκεί στην έρημο πέραν του Ιορδάνου, κατάφερε, με εγκράτεια, νηστείες και προσευχές, να λεπτύνει την σάρκα (εννοώ, το σαρκικό φρόνημα) και να καταδαμάσει την αγριότητα των παθών από τα οποία ήταν προηγουμένως κατακυριευμένη.

3. Με την άσκησή της αυτή, εξαφάνισε τις παλαιές εικόνες και ενθυμίσεις των προτέρων της αμαρτημάτων και αντ’ αυτών έγραψε πάνω στην ψυχή της μόνο τα αγνά και θεάρεστα και ανύψωσε τον νου της στον Θεό, με προσευχές και με κάθε άλλη αρετή. Και τόσο πολύ αγιάστηκε, που περπατούσε “αβρόχοις ποσί” πάνω από τα ύδατα του Ιορδάνου!

4. Τόση ήταν η θαυματουργική δύναμη του Σταυρού, τον οποίο είχε τότε προσκυνήσει, ώστε η πρώην δημόσια Πόρνη, αφού παραμέρισε και αψήφισε την γυναικεία της αδυναμία, αντιτάχθηκε με γενναιότητα κατά του διαβόλου και αποκόμισε το βραβείο της νίκης!

5. Με το ξίφος της εγκράτειας καταδάμασε τα πάθη της σάρκας και με την σιωπή της άσκησης εξαφάνισε τις πονηρές ενθυμίσεις που την ενοχλούσαν για 17 έτη (όσα ακριβώς έτη είχε κάμει μέσα στην πορνεία και την αμαρτία). Είχε πολλά δάκρυα, η αγία, και μας έδωσε υπόδειγμα γνήσιας και αληθινής μετάνοιας, με όλη της αυτή την βιωτή.

6. Και αφού ανάλαβε τον Σταυρό της, η Οσία Μητέρα μας, ακολούθησε τον Χριστό και κατάφερε να καθαρίσει το “κατ’ εικόνα”, που είχε αμαυρώσει μετά το Βάπτισμά της. Και όλους μας διδάσκει να καταφρονούμε την σάρκα με τις κακές της επιθυμίες, και που κάποια ώρα θα σβήσει και θα λειώσει μέσα στο χώμα, και να επιμελούμαστε την ψυχή μας, που είναι όντως πράγμα αθάνατο. Και πράγματι, συναγάλλεται τώρα η αγία μαζί με τους Αγγέλους.

7. Αλλά και πόση ήταν η ευσπλαγχνία και συγκατάβαση του Θεού μας! Μιαν πρώην μεγάλη και ξακουστή πόρνη της Αλεξάνδρειας, με τις πρεσβείες της Παναχράντου Του Μητρός, την αγίασε και την έκανε τόσο αγνή και άμεμπτη, ώστε να την προσομοιάσει με τους Αγγέλους!

8. Όπως είπαμε και στην αρχή, ο μεγάλος πόθος της τότε πόρνης Μαρίας της Αιγυπτίας, να προσκυνήσει και αυτή τον Τίμιο Σταυρό, την έκανε να δώσει υπόσχεση αληθινής μετάνοιας· και έτσι, σταύρωσε τον εαυτό της και την σχέση που είχε με τον κόσμο (τον κόσμο των παθών). Υπόταξε και χαλιναγώγησε τα σαρκικά της πάθη, με τους ασκητικούς της κόπους και απόδειξε πόσο ανδρείο φρόνημα είχε αποκτήσει στην ψυχή της, αν και ήταν γυναίκα απαλή και ασθενής στην φύση της.

9. Πράγματι, η αγία υπέστη μια άγια αλλοίωση, που την μετέθεσε από τα χαμηλά και χαμερπή στα θεία και υψηλά! Η πρώην Πόρνη έγινε σεμνότατη γυναίκα! Αυτός της ο πόθος της για τα θεία και η ζέουσα πίστη της, την έκανε να μισήσει κυριολεκτικά τις σαρκικές ηδονές και να ανυψωθεί προς τα πνευματικά και ουράνια.

10. Σεμνότατη Οσία Μαρία και καύχημα των Ασκητών, ευκολότερα υπόμενες τον κόπο της άσκησης μέσα στην έρημο, με την ισχυρότατη δύναμη του Χριστού μας! Τους ακάθαρτους δε λογισμούς τους έσβηνες και εξαφάνιζες με τα θεία σου δάκρυα. Γι’ αυτό, με πίστη σε ευφημούμε και δοξάζουμε σε όλους τους αιώνες!

ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ: ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ)

1. Όταν θα καθίσει να κρίνει ο Κριτής (ο Χριστός) κατά την μέλλουσα Κρίση, θα παρίστανται όλοι οι Άγγελοι, θα ηχούν σάλπιγγες, δίπλα θα καίγεται η φλόγα της κολάσεως… Τι θα κάνεις τότε εσύ, ψυχή μου, όταν θα οδηγείσαι στην Κρίση; Όλα σου τα ανομήματα τότε θα φανερωθούν και τα κρυπτά σου εγκλήματα θα τύχουν ελέγχου. Γι’ αυτό, πριν φθάσει το τέλος σου, ομολόγησε στον Χριστό και Θεό ότι αμάρτησες και ζήτα το θείο Του έλεος.

2. Ψυχή μου, τα παρόντα είναι πρόσκαιρα, ενώ τα μέλλοντα θα είναι αιώνια. Βλέπω να στήνεται το Δικαστήριο, τον Κριτή να κάθεται επί του δικαστικού Θρόνου και τρέμω την απόφαση που θα εκδοθεί για μένα. Γι’ αυτό, φύγε από την αμαρτία και επίστρεψε στον Θεό, όσο είναι καιρός, γιατί τότε η Κρίση θα είναι ασυγχώρητη (δηλ. δεν θα είναι όπως τώρα που ομολογείς τις αμαρτίες σου και ζητάς και λαμβάνεις την συγχώρηση των αμαρτιών σου).

3. Ήδη διανύουμε την έκτη εβδομάδα των Νηστειών. Ας προσφέρουμε προεόρτιο ύμνο των Βαΐων στον Χριστό, που πρόκειται να μπει στην Ιερουσαλήμ καθήμενος πάνω σε νεαρό γαϊδουράκι (που συμβολίζει την αλογία των εθνών) και ας ετοιμαστούμε να τον προϋπαντήσουμε βαστάζοντες σαν άλλους κλάδους βαΐων την αγνότητα και τις αρετές, τις οποίες θα πρέπει να καλλιεργούμε κατά την διάρκεια της αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

4. Γι’ αυτό, ας νεκρώσουμε τα πάθη με την εγκράτεια, δίνοντας ζωή στο πνεύμα (την ψυχή μας) με τις θεάρεστες πράξεις των αρετών. Ώστε να μπορέσουμε να δούμε με καθαρό νου το άγιο και σεπτό Πάθος του Χριστού μας.

5. Έχω γεμίσει με λογισμούς βλαβερούς και άκαρπους και καταμόλυνα την ψυχή μου με απρεπείς ηδονές· και ιδού με έχει καταλάβει το ζοφερό σκότος της απόγνωσης. Δώσε φως, Θεέ μου, στην ψυχή μου· φως αληθινής μετανοίας…

6. Ας ποθήσουμε, αδελφοί μου, και ας αγαπήσουμε την Νηστεία, η οποία είναι παθοκτόνος (σκοτώνει τα πάθη). Ας αυξήσουμε τις προσευχές, τα δάκρυα και το μακάριο πένθος (για την πτωτική μας κατάσταση). Ας στενάξουμε εδώ και ας αφήσουμε τις αμαρτωλές διασκεδάσεις, για να μας δεχθεί εκεί ο Αβραάμ εις τους κόλπους του (τον Παράδεισο).

7. Όπως ο άσπλαγχνος Πλούσιος του Ευαγγελίου, έτσι και εγώ ζω με αφροσύνη, ασπλαγχνία και ευφραίνομαι στις αμαρτωλές ηδονές. Από την άλλη, βλέπω τον νου μου, σαν ένα άλλο πτωχό Λάζαρο, τραυματισμένο, πεινασμένο, γεμάτο έλκη (τα πάθη) και δεν τον περιποιούμαι με την μετάνοια. Γι’ αυτό και είμαι υπόδικος του αιωνίου πυρός της κολάσεως· από την οποία λύτρωσέ με Δέσποτα πολυέλεε.

8. Ας πάρουμε παράδειγμα το αγωνιστικό φρόνημα των αγίων Μαρτύρων. Αυτοί, αν και ήσαν γήινοι, φέροντες παθητή σάρκα, όμως αγωνίζονταν να φθάσουν την Αγγελική αξία. Γι’ αυτό, αφού καταφρόνησαν τα σώματά τους, με τα διάφορα κολαστήρια που υπέστησαν από τους άθεους βασανιστές, αξιώθηκαν της τιμής Ασωμάτων Αγγέλων. Με τις ευχές τους, Κύριε, στείλε και σε μας το μέγα σου έλεος.

9. Αύριο είναι η εορτή του αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, η οποία μετατίθεται την Δευτέρα του Πάσχα, για να εορταστεί εκεί με λαμπρότητα. Και αυτός ο άγιος, νεαρός στρατιώτης του Χριστού, είχε διαμαντένια ψυχή. Πόσα βάσανα και τιμωρίες δεν υπέφερε στο σώμα από τους τύραννους, για χάρη της πίστεως, γι’ αυτό και ονομάζεται Μεγαλομάρτυρας! Όμως ο πόθος του Χριστού νικούσε το ασθενές της ανθρώπινης φύσης και με τον μαρτυρικό του θάνατο κατάφερε να ενωθεί με τον ποθούμενο Χριστό, τον “μανιακό εραστή” των ψυχών μας, που είναι και ο Σωτήρας μας!

ΤΡΙΤΗ ΣΤ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ)

1. Από τις πολλές μου αμαρτίες είμαι άρρωστος στην ψυχή και έχω χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας. Γιατί, με έχει πάρει ο ύπνος της πνευματικής ραθυμίας και αδράνειας και αυτό είναι που μου είναι πρόξενο τιμωρίας. Γι’ αυτό λυπήσου με, Κύριε, συ που είσαι ο μόνος φιλάνθρωπος.

2. Μεγαλομάρτυς Τροπαιοφόρε Γεώργιε (η μνήμη του 23 Απριλίου), εσύ κατακαιγόσουν από τον φλογερό πόθο του Δεσπότη Χριστού· γι’ αυτό και τον ομολόγησες στο στάδιο της άθλησης του μαρτυρίου σου, και κατανίκησες όλες τις παγίδες της πλάνης του διαβόλου.

3. Όταν σκεφθώ τα πλήθη των παραπτωμάτων μου, μου κεντάται βαθειά η συνείδηση και υποφέρω μια εσωτερική κόλαση και φωτιά, ο άθλιος! Λυπήθου με, Λόγε του Θεού, με το πλούσιο σου έλεος!

4. Ο Προπάτοράς μας Αδάμ εξορίστηκε από τον Παράδεισο, αποτέλεσμα που είχε η πικρή γεύση του απαγορευμένου καρπού της παρακοής· και αυτό τον οδήγησε στο κράτος του θανάτου. Συ όμως, ψυχή μου, απόφυγε την μίμησή του και νήστεψε από την ηδονή της τροφής, που μόνο πόνο φέρει και κακές επιπτώσεις.

5. Ας ξεπλύνουμε την μαυρίλα της ψυχής μας με τις φωτιστικές προσευχές και κρατώντας, σαν άλλους κλάδους βαΐων, τις αρετές, ας σπεύσουμε να προϋπαντήσουμε τον Χριστό μας, ο οποίος της Κυριακή, καθήμενος πάνω σε νεαρό γαϊδουράκι, θα εισέλθει στα Ιεροσόλυμα, έτοιμος να πάθει, για να μας χαρίσει την αιώνια σωτηρία μας.

6. Σε ανυμνώ αγία Τριάς, που ως Θεός μεν δεν έχεις αρχή, παρέχεις δε ζωή στα δημιουργήματά σου. Δεν τέμνεσαι, ως Μονάς που είσαι, όμως ξεχωρίζεις σε τρία Πρόσωπα: O αγέννητος Πατέρας, ο γεννητός Λόγος και Υιός και το εκπορευτό άγιο Πνεύμα. Σώσε μας, Θεέ μου, όσους σε υμνούμε και σε δοξάζουμε ορθώς.

7. Ψυχή μου, είσαι τόσο συνδεδεμένη με το πλήθος των παραπτωμάτων και των αμαρτημάτων σου! Γιατί δείχνεις τόση ραθυμία; Γιατί αμελείς την σωτηρία σου; Φεύγε μακριά από φωτιά των Σοδόμων και, όπως ο Λωτ της Παλαιάς Διαθήκης, σώζου στο όρος των αρετών. Φεύγε ωσαύτως την μόλυνση της ασπλαγχνίας του Πλουσίου της παραβολής· και σαν άλλος πτωχός στο πνεύμα (της ταπεινοφροσύνης) Λάζαρος κατάφυγε στους κόλπους του Αβραάμ (τον Παράδείσο), έχοντας για ελπίδα και καταφύγιό σου τον Κύριο.

8. Οι Αθλοφόροι Μάρτυρες, μιμούμενοι τις τάξεις των Ασωμάτων Αγγέλων, σαν ασώματοι και αυτοί έδειξαν τόση καρτερία στα πολυποίκιλα βάσανα! Η μόνη τους ελπίδα ήταν η απόλαυση των μελλόντων αγαθών, που μας υποσχέθηκε ο Κύριος. Με τις πρεσβείες τους, δώσε στον Κόσμο σου, Χριστέ ο Θεός μας, την ειρήνη και στις ψυχές μας το μέγα σου έλεος.

9. Ω. άγιοι Μάρτυρες! Σαν καλοί έμποροι, δώσατε το αίμα σας και κληρονομήσατε την Βασιλεία των Ουρανών! Βασανιστήκατε προσωρινά, αλλά τώρα αγάλλεστε και χαίρεστε αιώνια! Πράγματι ήταν πολύ καλό το εμπόρευμά σας. Αφήσατε τα φθαρτά και λάβατε τα άφθαρτα· και τώρα ευφραίνεστε και χορεύετε μαζί με τους αγίους Αγγέλους και υμνείτε ακατάπαυστα την Ομοούσιον Αγία Τριάδα.

12. Παναγία μου Θεοτόκε, μετάστρεψε τον θρήνο μου σε χαρά· τον πένθος μου σε ευθυμία· τον θρήνο μου (για την ελεεινή μου κατάσταση) σε ευφροσύνη και αγαλλίαση, συ που είσαι η όντως ευλογημένη! Γιατί, είναι μεγάλο το πλήθος αυτών που μισούν τον δούλο σου (οι δαίμονες, δηλαδή), οι οποίοι, σαν σκύλοι λυσσασμένοι, αναιδείς, αιμοβόροι, δόλιοι, ωρύονται κυριολεκτικά εναντίον μου, οι υπερήφανοι. Λύτρωσέ με, σε παρακαλώ, από την κακία τους και δώρισε μου ζωή, ευφροσύνη, χαρά, σωτηρία και μέγα έλεος. Αμήν.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ)

1. Δοξάζουμε και υμνούμε τον σταυρωθέντα εκουσίως (με την θέλησή του, δηλαδή) Σωτήρα και Λυτρωτή μας· ο οποίος κάρφωσε πάνω στον Σταυρό τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Και με αυτό τον τρόπο μας λύτρωσε από την πλάνη και μας αξίωσε της Ουράνιας Βασιλείας Του.

2. Βρίσκομαι στον τάφο της αμέλειάς μου και σαν άλλος βαρύς λίθος με πλακώνουν οι αμαρτίες μου. Αλλά, ανάστησέ με, όπως τον Λάζαρο, Οικτίρμον και εύσπλαγχνε Κύριε.

3. Με τον Τίμιο Σταυρό του Υιού σου, Δέσποινα αγνή Θεοτόκε, εύκολα εκδιώκουμε κάθε επίθεση του εχθρού μας διαβόλου· γι’ αυτό και είναι χρέος μας να σε δοξάζουμε, σαν Μητέρα του Φωτός που είσαι και μοναδική ελπίδα των ψυχών μας.

4. Η αγνή Μητέρα σου, Χριστέ, και απειρόγαμος (που δεν γνώρισε δηλ. άνδρα) βλέπουσά σε κρεμάμενο νεκρό επάνω στο ξύλο του Σταυρού, έλεγε με πόνο: Τι σου ανταπέδωσε ο άνομος και αχάριστος λαός των Εβραίων, Υιέ μου· οι οποίοι είχαν απολαύσει από σένα τόσες πολλές και μεγάλες δωρεές; Πράγματι, υμνώ την θεία σου μακροθυμία και συγκατάβαση.

5. Με την δύναμη του Τιμίου Σταυρού σου, Χριστέ, δυνάμωσέ μου τον νου, ο οποίος είναι εξασθενημένος από τις επιθέσεις του πονηρού και κατεύθυνε στο εξής αυτόν (τον νου) προς το άγιο θέλημά σου.

6. Παρόλο που ήσουν μακριά από την Βηθανία, δεν διέφυγε την προσοχή σου ο θάνατος του Λαζάρου (χωρίς να σε ενημερώσει κανείς επί τούτου). Και φανέρωσες αυτό στους μαθητές σου, λέγοντας, ότι ο φίλος μας Λάζαρος κοιμήθηκε και πηγαίνω να τον αναστήσω.

7. Η ταπεινή και αθλία μου ψυχή, Χριστέ, είναι βαρυμένη με τον βαρύτατο και ογκώδη λίθο της ραθυμίας (πνευματικής τεμπελιάς)· γι’ αυτό, σε παρακαλώ, Λόγε του Θεού, ανάστησέ με σαν άλλο Λάζαρο, από τον τάφο αυτό της πνευματικής μου αναισθησίας, για να μπορώ να σε υμνώ και δοξάζω.

8. Ο Λόγος του Θεού και Πατρός, ο οποίος έχει για θρόνο τον ουρανό και για υποπόδιο την γη, έρχεται καθήμενος σε νεαρό γαϊδουράκι (ώ της συγκαταβάσεως!) και μπαίνει στην Ιερουσαλήμ, για να πάθει υπέρ όλων των ανθρώπων. Με την έμπνευσή σου δε, οι μικροί και ταπεινοί παίδες, έχουν μαζευτεί και δημιουργήσει ένα ενιαίο και αρμονικό σύνολο, που σου πρόσφεραν αίνο (ύμνο) σαν Βασιλέας των πάντων που είσαι.

9. Ώ, αξιομακάριστοι Μάρτυρες! Εσάς, ούτε θλίψη ούτε στενοχωρία ούτε πείνα ούτε διωγμός ούτε μαστιγώσεις ούτε άγρια θηρία ούτε ξίφος ούτε φωτιά, κατάφεραν να σας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού! Αντίθετα, από τον πολύ πόθο που είχατε προς αυτόν (τον Θεό), υποφέρατε με γενναιότητα βασάνους, λες και ήταν ξένα τα σώματα με τα οποία αγωνιστήκατε. Υπερβήκατε την φύση σας και καταφρονήσατε τον θάνατο. Γι’ αυτό και επάξια, σύμφωνα με τους κόπους και τους ιδρώτες σας, λάβατε τον μισθό σας, κληρονομήσαντες την Βασιλεία των Ουρανών. Και από κει πρεσβεύετε για την σωτηρία των ψυχών μας.

10. Έχοντας υπόψη την Παραβολή του Πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου (όχι αυτού που ανάστησεν ο Κύριος), ομολογώ ότι: Όσο αφορά εμένα, είμαι πλούσιος από πάθη και φορώ την “λαμπρή” στολή της υποκρισίας. Ευφραίνομαι κάθε μέρα, μη εγκρατευόμενος από τα κακά, έχοντας πλήρη απροσεξία στην ζωή μου. Παράλληλα, δείχνω ασπλαγχνία προς τον “πτωχό Λάζαρο”, τον νουν μου, που πεινά και έχει ανάγκη της μετάνοιας και κάθε άλλου καλού. Φοβούμαι, όμως, μήπως καταδικαστώ, όπως ο πλούσιος εκείνος, και φλέγομαι κατοπινά στην φωτιά της αιωνίου κολάσεως και δεν έχω κανένα να έρθει να μου δροσίσει λίγο την κατακαιόμενη από την δίψα γλώσσα μου. Αλλά, Κύριε, χάρισέ μου την πτωχεία και την ταπείνωση του πτωχού Λαζάρου και αξίωσέ με να βρεθώ στους κόλπους του Πατριάρχου Αβραάμ, δηλ. στον Παράδεισο, ως φιλάνθρωπος που είσαι.

11. Βρισκόμενος πέραν του Ιορδάνου και μακράν της Βηθανίας, όπου πέθανε ο Λάζαρος, φανέρωσες τούτο, Ιησού μου, στους μαθητές σου. Χαιρόσουν δε, διότι οι μαθητές σου, βλέποντες το προορατικό και διορατικό που είχες ως Θεός, λέγοντάς τους από πριν ότι είχε αρρωστήσει ο Λάζαρος και ότι τώρα πέθανε και τον θάβουν, θα συνειδητοποιήσουν ότι ως Θεός που είσαι τα γνωρίζεις όλα, καίτοι στο φανερό φαίνεσαι σαν απλός άνθρωπος. Ας πάμε, τους είπες, να δώσουμε ζωή στον Λάζαρο (δηλ. να τον αναστήσουμε) και να καταλάβει, ο θάνατος, ότι έχει πλέον κατανικηθεί το κράτος του και τελείως καταλυθεί, παρέχοντας σε όλο τον Κόσμο το μέγα σου έλεος.

ΠΕΜΠΤΗ ΣΤ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ)

1. Η ψυχή μου έχει πάθη που μου φέρνουν πολύ πόνο· το σώμα μου ασθενεί και αυτό· ο νους τρέχει από δω και από κει και εκτρέπεται. Βοήθησέ με και θεράπευσέ με από όλα αυτά, Δέσποινα Πανάμωμε.

2. Ας φύγουμε από την φιλία της σάρκας, εμείς που είμαστε νεκρωμένοι στην ψυχή· και ας αρέσουμε στον Λυτρωτή μας, ώστε να λυτρωθούμε από την κατάκριση του Άδη.

3. Ας έχουμε και την θεωρία και την πράξη στην Χριστιανική μας ζωή. Ας παρακαλέσουμε τον Χριστό μας να μας αναστήσει, όπως άλλο Λάζαρο, τον θανατωμένο μας νου, ώστε να του προσφέρουμε σαν άλλα βαΐα την δικαιοσύνη, δηλ. την εκπλήρωση των θείων εντολών.

4. Τι παράξενα θαύματα τελέστηκαν στην Παναγία μας! Γέννησε μέσα στον χρόνο και χωρίς άνδρα, τον Υιό, που γεννάται αχρόνως από τον Πατέρα! Και ενώ ήταν Παρθένος (πριν, κατά, και μετά την γέννηση) θηλάζει βρέφος!

5. Ας υποδεχτούμε (την Κυριακή των Βαΐων) με πραότητα ψυχής και ταπεινό φρόνημα τον Δεσπότη, που έρχεται πράος να συντρίψει την αλαζονεία και υπερηφάνεια του πονηρού διαβόλου.

6. Αύριο συμπληρώνεται (τελειώνει) η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής· και Συ, Κύριε, πλήρωσε (γέμισε) την καρδιά και τον νου μας με χαρά. Με τις πρεσβείες αυτών που είχαν την χαρά στην καρδιά τους, των Αγίων Αποστόλων, οι οποίοι σε αγάπησαν ειλικρινά.

7. Είμαι και εγώ νεκρός, όπως ο Λάζαρος, στον τάφο της πνευματική ραθυμίας και ακηδίας. Ανάστησε και εμένα, Κύριε, για να σε προϋπαντήσω και εγώ την Κυριακή, κρατώντας κλάδους των αρετών και να φωνάζω και εγώ, Ωσαννά τω Θεώ!

8. Γέννησες, Πανάχραντε, τον Υιό του Θεού τον Μονογενή με δύο ουσίες (δύο φύσεις): Την θεία και την ανθρώπινη. Ναι, ο Υιός του Θεού έγινε και Υιός της Παρθένου, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, ο ένας και αυτός. Και αυτό, για να κάμει κει εμάς που τον πιστέψαμε κοινωνούς της θείας φύσεως και ενεργείας.

9. Θάνατε, που φέρεις τον όλεθρο και την καταστροφή· πρόσεχε τις πύλες σου, γιατί έρχεται ο Χριστός να σου τις σπάσει και τις συντρίψει και να σε καταργήσει. Και αυτό, ξεκινώντας με την Ανάσταση που θα κάμει το Σάββατο, του Λαζάρου.

10. Όλα παράδοξα στην Θεοτόκο Μητέρα μας: Η σύλληψη έγινε άσπορος (χωρίς σπορά), η γέννηση και η κυοφορία έγιναν χωρίς καμιά φθορά, πράγματα ανερμήνευτα! Γι’ αυτό, όλες οι γενεές των Ορθοδόξων σε δοξάζουμε!

11. Ελάτε, αδελφοί μου, να πλησιάσουμε τον εύσπλαγχνο Θεό με καθαρή την καρδιά μας. Ας διώξουμε μακριά τις βιωτικές μέριμνες και ανησυχίες και ας επιμεληθούμε επιτέλους την ψυχή μας. Ας φύγουμε τις σαρκικές ηδονές με την εγκράτεια· ας φροντίσουμε την ελεημοσύνη, δίνοντας τροφή και ενδύματα σ’ αυτούς που δεν έχουν. Και είθε, με τις πρεσβείες της Θεοτόκου, να τύχουμε της συγχώρησης των αμαρτιών μας και να αξιωθούμε της εκ δεξιών μερίδας των σωζομένων.

12. Οι Άγιοι Μάρτυρες έλεγαν: Όλα όσα υποφέρουμε, είναι ανταλλάγματα των αιωνίων αγαθών. Αντί των πληγών του σώματος, θα φορέσουμε, στην ανάσταση, φωτεινό ένδυμα της ψυχής και του σώματος · αντί των ατιμώσεων, τους τίμιους στεφάνους· αντί που καταδικαζόμαστε με τους κακούργους, θα βρεθούμε να διατρίβουμε μαζί με τους Αγγέλους. Με τις ευχές των Αγίων Μαρτύρων, σώσε μας, Κύριε.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ)

1. Μόνο που στήθηκε ο Σταυρός του Κυρίου στον Γολγοθά (=τόπος Κρανίου) και πάνω σ’ αυτόν καρφώθηκε ο Χριστός, ευθύς αμέσως, ο τόπος αυτός του Κρανίου μετατράπηκε σε Παράδεισο, ο οποίος βλάστησε τον βότρυ (τσαμπί) της ζωής, τον Σωτήρα μας.

2. Πράγματι, το ξύλο του Σταυρού, Κύριε και Σωτήρα μας, αποδείχτηκε σωτήριο για όλο τον Κόσμο. Διότι, με το να σταυρωθείς εκούσια (με την θέλησή σου) γλύτωσες τους ανθρώπους από την αρχαία κατάρα (της αμαρτίας) και έγινες η χαρά όλων μας!

3. Έστειλες σήμερα δύο από τους μαθητές σου, να σου φέρουν ένα πουλάρι όνου (νεαρό γαϊδουράκι) και με αυτό να εισέλθεις στην Αγία Πόλη, εσύ που κάθεσαι πάνω στο πλήθος των ουρανίων ταγμάτων και των Σεραφείμ. Ο δε παμφάγος θάνατος (που καταβροχθίζει δηλ. όλους τους ανθρώπους) άρχισε να φοβάται την διάλυση του κράτους του, αρχής γενομένης από την ανάσταση του Λαζάρου.

4. Ύπνωσες (πέθανες), Κύριε, πάνω στον Σταυρό και από τότε μετέτρεψες τον θάνατο σε ύπνο. Γι’ αυτό και είχες προείπει στους μαθητές σου, ότι ο φίλος μας ο Λάζαρος κοιμήθηκε (πέθανε) και πηγαίνω να τον ξυπνήσω…

5. Τι ειρωνεία! Πόσο ευμετάβολος είναι ο ρηχός άνθρωπος! Σήμερα μαζεύτηκαν πολλοί Ιουδαίοι στην Βηθανία, για να συλλυπηθούν και να παρηγορήσουν τις αδελφές του Λαζάρου που πέθανε (την Μάρθα και την Μαρία)· και την επομένη, που έμαθαν ότι αυτός αναστήθηκε από τον τάφο, κινήθηκαν προς φόνο του Χριστού (ακόμα και του Λαζάρου!!!)

6. (Εδώ ο υμνωδός προσωποποιεί τον Άδη). Όταν αισθάνθηκε ο Άδης τα πόδια του Ιησού να πλησιάζουν προς τον τάφο του Λαζάρου, σκούντησε τα πόδια του Λαζάρου, λέγοντάς του: Εάν πρόκειται να σε φωνάξει η ζωή (ο Χριστός) να βγεις έξω, μην αμελείς, και βγες έξω· γιατί, κατάλαβα, ότι πολύ γρήγορα θα με καταργήσει ο υιός της Μαρίας.

7. Ιδού αναβαίνουμε προς τα Ιεροσόλυμα, προείπες Κύριε στους μαθητές σου, την αγία Πόλη, όπου πρόκειται να παραδοθώ στα χέρια αιμοδιψών αληθινά ανθρώπων και να θανατωθώ κατά την σάρκα (κατά την ανθρώπινη μου φύση) με σταυρικό θάνατο.

8. Σήμερα οπού τελείωσε η θεάρεστη και αγία Τεσσαρακοστή, σε παρακαλούμε, Φιλάνθρωπε, να μας αξιώσεις να δούμε και την αγία Εβδομάδα του Πάθους σου. Γιατί, κατ’ αυτήν, θα δοξάσουμε τα μεγάλα και θαυμαστά έργα σου (γι’ αυτό και λέγεται Μεγάλη Εβδομάδα), καθώς και την ανέκφραστη οικονομία σου, τα όσα δηλ. έκαμες και έπαθες για χάρη της σωτηρίας μας. Γι’ αυτό και μείς οι Χριστιανοί σου προσφέρουμε με μια γνώμη και ένα φρόνημα αρμονικούς ύμνους. Δόξα σε σένα Κύριε.

ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΣΤ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

1. Κύριε, ρώτησες να μάθεις πού έχουν θάψει τον Λάζαρο, εσύ που όλα τα γνωρίζεις· και που γνώριζες επίσης ότι και συ εκούσια θα δεχτείς να κατοικήσεις στον τάφο, μετά την σταύρωσή σου. Και όταν πλησίασες τον τάφο του, του φώναξες, “Λάζαρε βγες έξω”! Και αμέσως σου επήκουσεν ο άφωνος νεκρός, αφού του έδωσες ξανά πνοή ζωής, ο Σωτήρας των ψυχών μας.

2. Κύριε, με την φωνή σου αυτή διέλυσες τα βασίλεια του Άδη και ο εξουσιαστικός σου λόγος ανάστησε από τον τάφο τον Λάζαρο, παρόλο που ήταν ήδη τέσσερεις ημέρες αποθαμένος! Και η ανάσταση του Λαζάρου ήταν η απαρχή μιας νέας δημιουργίας, ελεύθερης από τον θάνατο. Όλα είναι δυνατά σε σένα, Δέσποτα, Βασιλέα των όλων· δώρισε και σε μας τους δούλους σου εξιλέωση των αμαρτιών μας και το μέγα σου έλεος.

3. Κύριε, θέλοντας να βεβαιώσεις τους μαθητές σου και την δική σου εκ νεκρών Ανάσταση, ήλθες στο μνήμα του Λαζάρου και αφού τον φώναξες, αφαίρεσες όλη την δύναμη και τον οπλισμό του Άδη, ο οποίος, μην αντέχοντας την δύναμη και την εξουσία σου, τον απόλυσε, τετραήμερο ήδη νεκρό! Ας είναι ευλογημένο και δοξασμένο το όνομα σου, Κύριε.

4. Κύριε, αφού παρέλαβες τους μαθητές σου, πήγες στην Βηθανία για να αναστήσεις τον Λάζαρο. Και σαν άνθρωπος, μεν, δάκρυσες μπροστά στον νεκρό φίλο σου· σαν Θεός, δε, τον ανέστησες τετραήμερο ήδη νεκρό· ο οποίος και σε δόξασε, ευλογημένε Κύριε.

5. Βρισκόμενος μπροστά στο μνήμα του Λαζάρου, φώναξες τον νεκρό και αναστήθηκε, λες και ξύπνησε από ύπνο, ο τετραήμερος ήδη νεκρός! Έτσι, ελευθερώθηκε από την σκλαβιά της φθοράς και του θανάτου, με το πνεύμα της αφθαρσίας που του μετάδωσες. Και, μαζί με την φωνή σου, εξήλθε από το μνήμα δεμένος με τους επιδέσμους και τα σάβανα (νεκρικά ρούχα). Όλα τα μπορείς, Σωτήρα μας, και όλα είναι υποταγμένα σε σένα (ακόμα και αυτός ο θάνατος). Ας είναι δόξα σε σένα.

6. Χθες τελειώσαμε την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Σήμερα, ας χαίρεται η πόλη Βηθανία και οι αδελφές του Λαζάρου· γιατί, με μια φωνή του Κυρίου, ο τετραήμερος νεκρός πήρε ζωή και αναστήθηκε. Κάτω, ο αχόρταγος Άδης, τρόμαξε με φόβο, μόλις άκουσε της φωνή του Χριστού και με μεγάλο αναστεναγμό απόλυσε ελεύθερο, μην μπορώντας να κάμει διαφορετικά, τον Λάζαρο, ο οποίος βγήκε έξω, δεμένος με τα σάβανα. Οι παίδες των Ιουδαίων, που άκουσαν το θαύμα, εκπλάγηκαν κυριολεκτικά και προϋπάντησαν τον Χριστό την επόμενη μέρα (Κυριακή των Βαΐων) και τον υποδεχόμενοι αυτόν με ύμνους και βάϊα, την ίδια στιγμή που οι πρεσβύτεροι των Εβραίων τον φθόνησαν. Ας είναι ευλογημένος ο Βασιλέας του Ισραήλ (ο Χριστός), που έρχεται απεσταλμένος με το όνομα του Κυρίου.

7. Η πηγή της σοφίας και της πρόγνωσης, ο Χριστός, ρωτούσε να μάθει τάχα πού έχουν θαμμένο τον Λάζαρο. Και όταν πήγε μπροστά στο μνήμα του, δάκρυσε με συμπάθεια τον φίλο του που αγαπούσε, δείχνοντας την ανθρώπινη του φύση και παράλληλα τον ανάστησε με μια φωνή, τετραήμερο νεκρό, δείχνοντας την θεία του φύση. Ω, φιλάνθρωπε, πολυεύσπλαγχνε, ζωοδότα και Κύριε των πάντων!

8. Τον νεκρό Λάζαρο τον ανάστησες με ένα μόνο θείο σου νεύμα· γιατί, συ είσαι ο πλαστουργός (Δημιουργός) των πάντων και έχεις εξουσία πάνω στην ζωή και τον θάνατο, Φιλάνθρωπε Χριστέ.

9. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ και εγώ, Κύριε, όπως ανάστησες τον Λάζαρο με την θεϊκή σου φωνή, ανάστησε και μένα, που είμαι νεκρός, λόγω των πολλών μου πταισμάτων και παραπτωμάτων.

10. Συ Χριστέ μου, που ανάστησες νεκρό τετραήμερο τον Λάζαρο, ανάστησε και μένα, που έχω νεκρωθεί από τις αμαρτίες μου και βλήθηκα σε λάκκο και σκοτεινή σκιά του θανάτου (του πνευματικού)· γλύτωσέ με και σώσε με, ως πολυέλεος και πολυεύσπλαγχνος που είσαι.

11. Πώς αποδεικνύονται οι δύο σου φύσεις (μετά την ενανθρώπισή σου), Υιέ του Θεού και Θεέ! Γιατί, σαν άνθρωπος περιγραπτός και ορατός, δάκρυσες στο μνήμα του φίλου σου Λαζάρου, σαν Θεός δε απερίγραπτος και αόρατος, τον ανάστησες, τετραήμερο νεκρό!

12. Είσαι υπέρ-ευλογημένη, Θεοτόκε Παρθένε! Γιατί, διά μέσου αυτού που πήρε σάρκα από σένα, του Υιού του Θεού και Θεού, αιχμαλωτίστηκε ολοκληρωτικά ο θάνατος· ο Αδάμ, με όλο το ανθρώπινο του γένος, ανακλήθηκε πίσω στην αρχική αίγλη και δόξα και ακόμα περισσότερο· η κατάρα της αμαρτίας νεκρώθηκε (έπαψε)· η προμήτορά μας Εύα ελευθερώθηκε· ο θάνατος θανατώθηκε και όλοι εμείς ζωοποιηθήκαμε (λάβαμε την Ζωή). Γι’ αυτό, σε ανυμνούμε, Δέσποινα, βοώντες: Eίναι πράγματι ευλογητός ο Χριστός και Θεός μας, ο οποίος ευαρεστήθηκε να οικονομήσει όλα αυτά για την σωτηρία μας. Ας είναι δοξασμένο το όνομά Του!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ:

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

1. Αυτός που έχει για θρόνο τον Ουρανό και υποπόδιο την Γη, μετά την ανάσταση του Λαζάρου στην Βηθανία, εισήλθε στην Αγία Πόλη Ιερουσαλήμ, όχι με στρατιωτικές παρατάξεις και δορυφορίες, όπως έκαμναν οι νικητές βασιλείς στους πολέμους, αλλά ταπεινά καθήμενος πάνω σε ένα νεαρό πουλάρι όνου. Και από πλευράς των Ιουδαίων, όσοι είχαν αγαθή γνώμη και ήσαν άπειροι στην κακία, ακούσαντες το τερατούργημα που έκανες, να αναστήσεις τον τετραήμερο νεκρό Λάζαρο, σε επευφήμουν λέγοντες, “Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος Βασιλεύς του Ισραήλ”.

2. Να χαίρεσαι και να ευφραίνεσαι η πόλη Σιών, ακόμα περισσότερο δε, να τέρπεσαι και να αγάλλεσαι η Εκκλησία του Θεού. Γιατί, ιδού, ο Βασιλιάς σου έρχεται με μετριότητα και γεμάτος δικαιοσύνη, καθήμενος πάνω σε νεαρό πουλάρι.

3. Με το πρόσταγμά σου ανάστησες τον άπνουν νεκρόν και τετραήμερο φίλο σου Λάζαρο. Αυτό δε ήταν προτύπωση και εγγύηση και της δικής σου Αναστάσεως. Το ότι δε, κάθισες πάνω σε πουλάρι όνου, πάνω στο οποίο δεν κάθισε κανένας προηγουμένως, και αυτό ήταν συμβολικό: Προτύπωνε την μοναδική εξουσία σου πάνω στα άλογα Έθνη. Γι’ αυτό και οι απλοί Ιουδαίοι, ακόμη και τα άκακα παιδάκια και τα βρέφη που θήλαζαν, βλέποντά σε να εισέρχεσαι στην Αγία Πόλη Ιερουσαλήμ, και με θαυμαστό τρόπο σου πρόσφεραν αίνο, έξι μέρες ακριβώς πριν από το Πάσχα.

4. Σήμερα μας μάζεψε εδώ στην Εκκλησία η χάρη του Παναγίου σου Πνεύματος. Και όλοι μας, σηκώνοντας σαν άλλο λάβαρο τον Σταυρό σου, λέγουμε: “Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου· Ωσαννά εν τοις υψίστοις.”

5. Αυτός που έχει για θρόνο τα Αγγελικά Χερουβείμ και τώρα κάθεται πάνω σε πουλάρι όνου, εισέρχεται προς το εκούσιο (θεληματικό) Πάθος. Ναι, Κύριε, ευλογημένε Ιησού, βιάσου να σώσεις το ανθρώπινο γένος, ο Πλάστης μας.

6. Με θαυμαστό τρόπο ενέπνευσες τα άκακα νήπια, ακόμα και αυτά τα θηλάζοντα βρέφη, να προσφέρουν αρμονικό αίνο και δόξα, σε σένα που έρχεσαι τώρα να καταργήσεις τον αντίπαλο μας διάβολο και να εκδικηθείς την διά ξύλου παράβαση των Πρωτοπλάστων μας, με το ξύλο του Σταυρού (του Σταυρικού σου δηλ. θανάτου) και με αυτό να αναστήσεις όλο το ανθρώπινο γένος.

7. Μέσα στους Ιουδαίους που σε υμνούσαν, υπήρχαν δυστυχώς και εκείνοι που, ενώ τώρα κρατούν κλάδους βαΐων, σε λίγες μέρες θα κρατούν ξύλα για να σε συλλάβουν, τον Θεό και Πλάστη τους. Εμείς όμως, Κύριε, σε τιμούμε πάντοτε, ως τον μεγάλο ευεργέτη μας, που ήρθες να επιστρέψεις πίσω σε σένα τον Αδάμ και όλους τους απογόνους του.

8. Εκείνος που μετρά σπιθαμή προς σπιθαμή τους Ουρανούς και το Σύμπαν, και που κρατεί στην παλάμη του την Γη, θέλησε να βασιλεύσει στους λαούς, όσοι δηλονότι τον δέχτηκαν με πίστη. Δόξα στην παντοδυναμία σου, Κύριε.

9. Συ που έχεις τον Θρόνο σου στους Ουρανούς και που τώρα επιβαίνεις στην γη πάνω σε πουλάρι όνου, δέχεσαι τον ύμνο και τον αίνο, τόσο από τους αγίους Αγγέλους, όσο και από τα άκακα παιδιά. Συ που έρχεσαι τώρα να ανακαλέσεις τον Αδάμ στην αρχική του δόξα.

10. Επειδή έδεσες τον Άδη με δεσμά, τον δε θάνατο νέκρωσες και κατάργησες, και συνάμα τον Κόσμο όλο ανάστησες, τα βρέφη σήμερα (Κυριακή των Βαΐων) σε ανευφημούσαν, Χριστέ, ως Νικητή. Πλέον δεν θα έχουμε ξανά σφαγή βρεφών (όπως έγινε τότε με τον Ηρώδη, που έσφαξε με ξίφος 14 χιλιάδες)· αντίθετα, εσύ μόνος θα σφαγείς, σταυρούμενος επί του Σταυρού, τόσο για τα βρέφη, όσο και για τους μεγάλους. Αντί δε του ξίφους που τα έσχισε (ο Ηρώδης), δέχτηκες να λογχευθείς στην πλευρά· γι’ αυτό και κραυγάζουμε με χαρά, ευλογημένος είσαι, Κύριε, που έρχεσαι να ανακαλέσεις το πλαστούργημά σου τον Αδάμ και όλο το ανθρώπινο γένος.

11. Τέλος, παρακαλούμε την ευσπλαγχνία σου, Χριστέ, ανάδειξέ μας νικητές των παραλόγων παθών και αξίωσέ μας να δούμε την φανερή σου νίκη κατά του θανάτου, καθώς και την ζωηφόρο και γεμάτη ζωή Ανάστασή σου και ελέησέ μας.

Και η σχετική Ομιλία στο YouTube: Κυριακή των Βαΐων (άκουσε)

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

1. Ιδού ο Νυμφίος μας Χριστός έρχεται “εν τω μέσω της νυκτός”, δηλ. απρόοπτα και χωρίς να το περιμένουμε. Αν βρισκόμαστε τότε σε εγρήγορση, θα είμαστε μακάριοι και τρισευτυχισμένοι. Αν όμως μας βρει κοιμωμένους τον πνευματικό ύπνο, τότε αλοίμονο, γιατί θα αποκλειστούμε από την Βασιλεία των Ουρανών. Ας έχουμε, το λοιπόν, νήψη και προσοχή στον εαυτό μας.

2. Είναι σεβάσμια και φωτιστικά, για όσους παρακολουθούν με πόθο, τα άγια Πάθη του Χριστού μας. Ήδη ο Κύριός μας, βιάζεται να πάθει και ανέβει στον Σταυρό, για την δική μας σωτηρία.

3. Η παρούσα ημέρα (Μεγάλη Δευτέρα), ωσάν η απαρχή που είναι των Παθών του Κυρίου μας, λαμπροφορεί· γι’ αυτό ας την υποδεχτούμε με πόθο και αφοσίωση. Γιατί, ο Κτίστης των απάντων καταδέχεται να υποστεί κτυπήματα, ραπίσματα, μαστιγώσεις και τελευταίο τον Σταυρό. Όλα τα υπομένει για να σώσει τον άνθρωπο. Ας τον παρακαλέσουμε, λοιπόν, να μας δωρίσει την άφεση των παραπτωμάτων μας, όσων προσκυνούμε με πίστη και ευλάβεια τα άγια Πάθη του.

4. Η Μεγάλη Δευτέρα μας προβάλλει προς μίμηση την σωφροσύνη (δηλ. την αγνότητα) του Πάγκαλου Ιωσήφ, αφενός· και αφετέρου, την αποφυγή της απραξίας των έργων της αρετής, για να μην πάθουμε όπως την άκαρπη συκή, η οποία είχε μόνο φύλλα και όχι καρπό και την οποία παραδειγματικά καταράστηκε ο Κύριος.

5. Ο Πάγκαλος Ιωσήφ ήταν προεικόνιση του Χριστού, όταν οι συγγενείς του (τα αδέλφια του) τον έβαλαν σε λάκκο και μετά τον πώλησαν για τριάντα αργύρια. Και όλα τα υπέμεινε, όπως ακριβώς και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

6. Όμως, όχι μόνο να γιορτάζουμε απλώς τα Πάθη του Κυρίου μας· αλλά, αφού γίνουμε ένα με αυτόν, να είμαστε έτοιμοι να υποστούμε και μεις κοροϊδίες, χλευασμούς, καταφρόνηση, όπως ακριβώς και τα άχραντα Πάθη του Χριστού μας· και έτσι να συνδοξαστούμε και εμείς μαζί του.

7. Ο Κύριος, προχωρώντας προς το Πάθος, είπε στους ακολούθους του: Τότε θα αναγνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν τηρείτε τις εντολές μου, εάν έχετε ειρήνη μεταξύ σας και με όλους, και εάν έχετε ταπεινό φρόνημα, σύμφωνα και με το δικό μου παράδειγμα.

8. Βλέπω τον νυμφικό σου θάλαμο στολισμένο, Σωτήρα μου· μόνο που δεν έχω κατάλληλο ένδυμα για να μπω και εγώ σε αυτόν. Λάμπρυνέ μου, λοιπόν, την στολή της ψυχής μου με τις αρετές, συ που είσαι για μένα Φως, και σώσε με.

9. Ο Κύριός μας έρχεται προς το Πάθος θεληματικά και εκούσια. Καθ’ οδόν δε, τους έλεγε, ότι πρόκειται να παραδοθεί, σύμφωνα με τις Γραφές. Αλλά και εμείς, αδελφοί μου, με καθαρό νου και αγνούς λογισμούς, ας τον ακολουθήσουμε, για να συμπάσχουμε και να συσταυρωθούμε μαζί του, και γενικά, να νεκρωθούμε ως προς τις σαρκικές ηδονές. Κι όταν κάνουμε έτσι, θα συνδοξαστούμε μαζί του, όχι πλέον στην Ιερουσαλήμ, αλλά στην Βασιλεία των Ουρανών.

10. Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιόν του Πάθος, στήριζε τους μαθητές του, λέγοντάς τους, ότι ιδού έφθασεν ο καιρός, κατά τον οποίο θα παραδοθώ σε χέρια αμαρτωλών και αιμοβόρων ανθρώπων· θα κοροϊδευτώ και θα πάθω ποικιλοτρόπως· θα με καρφώσουν πάνω στον Σταυρό και θα με ρίξουν στον τάφο, θεωρούντες με σαν κάτι το αποτροπιαστικό, ωσάν ένα αηδιαστικό νεκρό. Όμως, έχετε θάρρος, γιατί, σε τρεις ημέρες, μετά την ταφή μου, θα αναστηθώ και θα χαρίσω στους πιστούς αγαλλίαση και την αιώνια ζωή.

11. Ο Κύριος έδειξε στους μαθητές του και κατ’ επέκταση και σε μας, πώς να έχουμε τέλειο το φρόνημά μας. Να μην μοιάζουμε, τους είπε, με τα Έθνη (που δεν έχουν Θεό) και που καταπιέζουν τους αδυνάτους. Αντίθετα, κατά το παράδειγμα το δικό μου, εκείνος που θέλει να είναι πρώτος, ας υπηρετεί και διακονεί τους άλλους· εκείνος που θέλει να είναι στην αρχή και στην εξουσία, να είναι ταπεινός όπως ένας υπήκοος· αυτός που απόκτησε την πρώτη θέση, ας είναι στο φρόνημα όπως τον τελευταίο. Γιατί, και εγώ ήλθα να υπηρετήσω τον πτωχό Αδάμ και τους απογόνους του και να θυσιάσω την ζωή μου λυτρώνοντας τις ψυχές πολλών πιστών, που μου κραυγάζουν δόξα σε σένα, Κύριε.

12. Τέλος, ας φοβηθούμε, αδελφοί μου, την επιτίμηση που έκανε ο Χριστός στην άκαρπη συκή και αμέσως ξεράθηκε, και ας του προσφέρουμε καρπούς άξιους της μετανοίας μας. Αμήν.

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

1. Ας αγαπήσουμε τον Νυμφίο μας Χριστό, αδελφοί, και ας στολίσουμε τις λαμπάδες του μυστικού γάμου με αρετές και με ορθή πίστη· έτσι θα αξιωθούμε να εισέλθουμε και εμείς στους γάμους του Νυμφίου μας Χριστού, μαζί με τις φρόνιμες παρθένες του Ευαγγελίου.

2. Γιατί έχεις ραθυμία στα πνευματικά, ψυχή μου, και ασχολείσαι συνεχώς με τις παρερχόμενες μέριμνες; Δεν καταλαβαίνεις ότι ζούμε σε έσχατες ώρες και όπου νάσαι θα χωριστούμε από την πρόσκαιρη αυτή ζωή; Ικέτευσε τον Σωτήρα σου να σε λυπηθεί και να μην σε αποκόψει, σαν την άκαρπη συκή· μήπως και μείνεις έξω του Νυμφώνος του Χριστού (δηλ. της Βασιλείας των Ουρανών).

3. Δύο πράγματα, λοιπόν: Ας φύγουμε από πάνω μας την πνευματική νωχέλεια και ραθυμία και ας συναντήσουμε τον Χριστό με αναμμένες τις λαμπάδες του πνεύματος και της πνευματικής ζωής.

4. Ο Κύριος είπε στους μαθητές του, “γρηγορείτε” (δηλ. νάστε σε πνευματική εγρήγορση και προσοχή)· γιατί, δεν ξέρουμε τι ώρα θα μας καλέσει ο Κύριος, ο οποίος και θα αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του και την προκοπή του.

5. Πράγματι, Νυμφίε μου Χριστέ, κοιμούμαι τον βαθύ πνευματικό ύπνο, ένεκα της ραθυμίας και τεμπελιάς μου. Και ενώ ο καιρός της παρούσας ζωής είναι καιρός εργασίας πνευματικής, εγώ κάθομαι και ρεμβάζω τα μάταια. Σήκωσέ με από τον βαθύ αυτό ύπνο, Χριστέ μου, και βάλε και μένα, μαζί με τις φρόνιμες Παρθένες του Ευαγγελίου, στον Νυμφώνα σου, όπου υπάρχει χαρά και ευφροσύνη.

6. Ιδού ο Κύριος σου εμπιστεύθηκε το τάλαντο να είσαι Χριστιανός. Δέξου το χάρισμα με ιερό φόβο· δάνεισε στον Θεό, δίνοντας στον πλησίον σου που έχει ανάγκη και κάνε φίλο σου τον Κύριο. Ώστε, όταν θα έρθει κατά την Δευτέρα του Παρουσία, να σε βάλει με τους εκ δεξιών σωσμένους, ακούγοντας το, “είσελθε, δούλε αγαθέ, στην χαρά του Κυρίου σου” (στην χαρά του Παραδείσου).

7. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι Θεός αληθινός. Με ένα λόγο έφτιαξε τον Ουρανό και την Γη· ήταν πάντοτε προανάρχως και συνανάρχως με τον Θεό Πατέρα Του και το Άγιο Του Πνεύμα, ως Θεός Λόγος, Σοφία, Δύναμη, εικόνα του Πατέρα και συνεργός και ίσος με αυτόν στην Δημιουργία.

8. Ποιος δημιούργησε τους χρόνους; Ποιος συντηρεί με τάξη τους αιώνες; Ποιος έβαλε όρια στην Γη; Ποιος ορίζει και κινεί το κάθε τι; Ποιος, παρά ο Υιός του Θεού (ο Χριστός μας) που πριν από κάθε χρόνο (ανάρχως) ήταν μαζί με τον Πατέρα Του, όπως η ακτίνα είναι αχώριστη από τον ήλιο; (Ένας Θεός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα).

9. Από την άπειρη σου ευσπλαγχνία, Χριστέ, κινούμενος, έρχεσαι να πάθεις εκούσια (με την θέλησή σου), για να μας λυτρώσεις από τα πάθη και την καταδίκη μας στον Άδη. Υμνούμε τα άγια Πάθη σου, Χριστέ, και δοξάζουμε την άκρα σου συγκατάβαση.

10. Αδελφοί μου, πλησιάζουμε ολοένα προς στην μέλλουσα Κρίση· εκεί ούτε μάρτυρες θα χρειάζονται ούτε κατήγοροι, γιατί, όλων τα έργα, τα λόγια και οι ενθυμίσεις θα φανερωθούν, γυμνά και τετραχηλισμένα, ενώπιον πάντων.

11. “Γρηγορείτε και προσεύχεσθε…”

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

1. Τι ειρωνία! Η αμαρτωλή Πόρνη άλειψε τους πόδας σου με μύρα και δάκρυα και κατόπιν τούτου την λύτρωσες από την ακαθαρσία των αμαρτιών της· και παράλληλα, ο μαθητής σου Ιούδας, ενώ είχεν απολαύσει τόση χάρη από σένα, την χάνει μέσα στον βόρβορο της φιλαργυρίας, διά έσου της προδοσίας.

2. Τώρα και εγώ, παρόλο που έχω αμαρτήσει παραπάνω από την πόρνη, όμως δεν έχω να σου προσφέρω δάκρυα όπως εκείνη· παρά μόνο ασπάζομαι σιωπηλά και με πόθο τους αχράντους σου πόδας, ζητώντας να μου χαρίσεις την άφεση των αμαρτιών μου και να με ελευθερώσεις από τον βόρβορο των κακών μου έργων.

3. Ας παραδειγματιστούμε από την πρώην Πόρνη και άσωτο Γυναίκα, η οποία ξαφνικά έγινε σώφρων (αγνή και σεμνή), αφού μετενόησε για τα έργα της αισχύνης της (της εντροπής) που είχε διαπράξει και τα μίσησε, γνωρίζοντας ότι πόρνοι και μοιχοί καταλήγουν στην κόλαση. Όμως και εγώ, ο αφρονέστατος, είμαι πρώτος ανάμεσα σ’ αυτούς τους αμαρτωλούς και επιμένω στην φαύλη και κακή μου συνήθεια. Ενώ η πόρνη, αμέσως μόλις ήλθε σε συναίσθηση των αμαρτιών της, έπεσε στα πόδια του Λυτρωτή μας, παρακαλώντας τον να την βγάλει από τον βόρβορο των πράξεών της.

4. Από την άλλη, ο Ιούδας,πήγε δρομαίος στους παράνομους άρχοντας και τους ρώτησε: Πόσα μου δίνετε, για να σας παραδώσω αυτόν που επιζητείτε; Ο άθλιος, αντάλλαξε την οικεία σχέση που είχε με τον Χριστό, με τον χρυσό. Κύριε, φύλαξε τις ψυχές μας από τέτοια κατάντια.

5. Η Πόρνη, αναγνωρίσασα τον Υιό της Παρθένου ως Θεό και γνωρίζουσα ότι όσα είχε διαπράξει ήσαν άξια πολλών δακρύων, έλεγε με λυγμούς: Διάλυσέ μου, σε εκλιπαρώ, το χρέος των αμαρτιών μου και εγώ θα ανοίξω τα μαλιά μου για να σκουπίσω με αυτά τα πόδια σου, τα οποία έβρεξα με τα δάκρυά μου. Αγάπησε, Κύριε, αυτήν που δικαίως της αξίζει να μισείται· και εγώ θα σε κηρύξω ενώπιον των αμαρτωλών, ως ευεργέτη και φιλάνθρωπο, για να πάρουν και αυτοί θάρρος και να σε πλησιάσουν.

6. Η Πόρνη έχυσε το μύρο, αναμιγμένο με τα δάκρυά της, πάνω στα πόδια σου Χριστέ και τα καταφιλούσε, γιατί ένοιωσε μέσα της ότι είσαι πολυέλεος και πολυεύσπλαγχνος. Όπως εκείνην, ευθύς αμέσως με την πράξη της αυτή, την δικαίωσες, έτσι χάρισε και σε μας την συγχώρηση των αμαρτιών μας και σώσε μας, συ που έπαθες για χάρη μας.

7. (Και τώρα οι υπέροχες συγκρίσεις που έκανε ο ιερός Υμνωδός, μεταξύ της Πόρνης και του Ιούδα): Όταν η αμαρτωλή Γυναίκα επρόσφερε το μύρο στον Διδάσκαλο, ο μαθητής έκλεινε συμφωνία με τους παράνομους Ιουδαίους, να του δώσουν τριάντα αργύρια, με αντάλλαγμα να τους τον παραδώσει. Και η μεν Πόρνη χαιρόταν πολύ όταν έχυνε το μύρο πάνω στον Δεσπότη, ενώ εκείνος (ο Ιούδας) βιαζόταν να πωλήσει τον ανυπολόγιστης αξίας Διδάσκαλό του. Αυτή αποκτούσε βαθειά σχέση με τον Δεσπότη Χριστό, ενώ αυτός χωριζόταν για πάντα από Αυτόν. Εκείνη ελευθερωνόταν από τη σκλαβιά της αμαρτίας, αυτός γινόταν δούλος και σκλάβος του εχθρού μας διαβόλου. Πόσο, πράγματι, μεγάλο κακό είναι η ραθυμία και αμέλεια στα πνευματικά αφενός· και αφετέρου, πόση μεγάλη δύναμη και παρρησία έχει η μετάνοια! Δώσε και σε μένα, Σωτήρα μου, μετάνοια, συ που έπαθες για χάρη μας, και σώσε μας.

8. Ω, της μεγάλης αθλιότητας του Ιούδα! Ενώ έβλεπε την Πόρνη να καταφιλεί τα άχραντα πόδια του Κυρίου μας, εκείνος σκεπτόταν πώς δόλια να προδώσει με φίλημα τον Διδάσκαλο. Ενώ εκείνη ελευθέρωνε τα μαλιά της, για να σπογγίσει με αυτά τα πόδια του Χριστού από τα δάκρυά της, εκείνος γινόταν δούλος του θυμού και του φθόνου. Πράγματι, εκείνος που έχει φθόνο δεν ξέρει να διαλέγει το συμφέρον του. Ω, της αθλιότητας του Ιούδα! Φύλαξε, Κύριε, τις ψυχές μας, από τέτοιο ολίσθημα!

9. Η αμαρτωλή Πόρνη πήγαινε βιαστική να αγοράσει το πολύτιμο μύρο και έλεγε στον πωλητή: Δώσε μου γρήγορα το μύρο, για να αλείψω με αυτό εκείνον που μου εξάλειψε όλες μου τις αμαρτίες.

10. Ενώ η Πόρνη άπλωνε τις τρίχες των μαλιών της στα πόδια του Δεσπότη, ο Ιούδας άπλωνε τα χέρια του στους παράνομους Ιουδαίους για να λάβει τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας. Γι’ αυτό, και σε δοξάζουμε, Κύριε, εσένα που καταδέχτηκες να πωληθείς από τον μαθητή σου, για νας μας ελευθερώσεις από την σκλαβιά της αμαρτίας.

11. Αυτή που δεν γνώριζε πώς να λυτρωθεί από την ακάθαρτο βίο της, γνωρίστηκε, τελικά, και αναγνωρίστηκε ένεκα του τρόπου της μετάνοιας που επέδειξε. Κρατώντας στα χέρια της το μύρο, παρακαλούσε με δάκρυα τον Κύριο: “Μην με αποστραφείς, την πόρνη, συ που γεννήθηκες από την Παρθένο”· μην παραβλέψεις τα δάκρυά μου, συ που είσαι η χαρά των Αγγέλων. Αλλά, δέξου με μετανοούσαν, συ που δεν με αποστράφηκες όταν αμάρτανα, ένεκα του μεγάλου ελέους σου.

12. Η Πόρνη βοά προς τον Χριστό: Από αρώματα ευπορώ (έχω πλούσια), από αρετές απορώ (δε έχω τίποτα). Ό,τι έχω σου προσφέρω (το μύρο), δος μου και Εσύ αυτά που έχεις και συγχώρεσέ μου τις πολλές μου αμαρτίες.

13. Η πόρνη Γυναίκα, που είχε περιπέσει σε πάμπολλες και αισχραίς αμαρτίες, αισθανόμενη την θεότητά σου, αγόρασε μύρα και λες και πρόκειτο να σε ενταφιάσει, ανάλαβε τάξη μυροφόρου. Και έκλαιγε, η καϋμένη, εξομολογούμενη τα εξής: «Αλοίμονο σε μένα, γιατί με έχει καταλάβει η ζοφερή νύκτα της αμαρτίας. Μέσα μου υπάρχει υπερβολική έλξη της σαρκικής ακολασίας, ακατανίκητος έρωτας της αμαρτίας. Σε παρακαλώ, δέξου τις βρύσες των δακρύων μου, συ που μετατρέπεις συ υγρά σύννεφα τα νερά των θαλασσών· λύγισε μπροστά στους στεναγμούς της καρδίας μου, συ που κατέβηκες από τους ουρανούς και ενανθρώπισες με την άφατο σου φιλανθρωπία· θα καταφιλήσω με δάκρυα τα άχραντα σου πόδια και θα τα σκουσίσω πάλιν με τις πλεξίδες της κεφαλής μου· τα πόδια αυτά, που όταν η Εύα άκουσε τα βήματά τους μέσα στον Παράδεισο, το δειλινό εκείνο της παρακοής, από τον φόβο της ενοχής της εκρύβη. Ποιος θα μπορέσει, αλήθεια, να εξιχνιάσει το αμέτρητο πλήθος των αμαρτιών μου, αλλά και την άβυσσο των βουλών σου, Σωτήρα μου, που σώζεις ψυχές; Σε παρακαλώ, μην με καταφρονήσεις, την δούλη σου, συ του οποίου το έλεος είναι αμέτρητο.»

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

1. Ταπεινώθηκε για μας, ο πλούσιος Θεός, και αφού σηκώθηκε από το Τραπέζι του Δείπνου και ζώστηκε με πετσέτα, έσκυψε χαμηλά (όπως έσκυψε και από τους ουρανούς και σαρκώθηκε) και ένιψε τα πόδια των μαθητών του, μαζί και του Ιούδα. (σ.σ. Υπόψη ότι το νίψιμο των ποδιών ήταν υπηρεσία που είχαν τότε οι δούλοι προς τους κυρίους τους). Ακατάληπτο το μυστήριο, που δεν μπορεί να το εκφράσει και να το κατανοήσει κανείς, πώς ο Κτίστης και Δημιουργός των πάντων νίπτει τα πόδια των Μαθητών του και τα σκουπίζει με την πετσέτα!

2. Ο προδότης μαθητής, ενώ δέχτηκε από τα χέρια του Χριστού τον άγιο Άρτο (το Τίμιο Σώμα Του), προβαίνει εναντίον ακριβώς αυτού του Άρτου (του Σώματός Του), και ερωτά τους παράνομους Ιουδαίους: Πόσο ποσόν θα μου δώσετε, για να σας τον παραδώσω; (προδώσω;)

3. Στο Μυστικό Δείπνο της Μεγάλης Πέμπτης, αποκάλυψες, Φιλάνθρωπε, στους Μαθητές σου, τον σκοπό του μεγάλου Μυστηρίου της ενανθρωπήσεώς σου, δίνοντάς τους την εντολή, με πίστη να τρώνε τον Άρτο που είναι και δίνει ζωή (δηλ. το Σώμα σου) και να πίνουν το Αίμα σου, που χύθηκε πάνω στον Σταυρό από την λογχευθείσα πλευρά σου. (σ.σ. Άλλο κι αυτό Μυστήριο, της υπέρχρονης λειτουργικής και μυστικής θυσίας σου: Ενώ δεν είχες ακόμη χύσει το αίμα σου πάνω στον Σταυρό, τους παρέδωσες να πιούν το Τίμιο Αίμα σου, στην πρώτη αυτή Θεία Λειτουργία, στο Μυστικό Δείπνο της Μεγάλης Πέμπτης· μια μέρα την Σταύρωσή σου).

4. Γι’ αυτό, το “ανώγεο” (ανώγειο), στον Μυστικό Δείπνο του οποίου παρακάθησαν οι Μαθητές, αναδείχτηκε επουράνια σκηνή και επουράνιο θυσιαστήριο. Εκεί τελέστηκε η πρώτη Θεία Λειτουργία, η αναίμακτος και λογική θυσία και λατρεία. Ακριβώς, “το Πάσχα μας, είναι ο θυσιασμένος Ιησούς Χριστός”.

5. Ναι, το Πάσχα μας το μεγάλο και σεβάσμιο, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος, όντας αναμάρτητος, θυσιάστηκε σαν πρόβατο. Αυτού ακριβώς το Σώμα και το Αίμα με μυστικό τρόπο και ευσέβεια μεταλαμβάνουμε.

6. Ευλόγησες και καθαγίασες τον Άρτο, συ που είσαι ο ουράνιος Άρτος της Ζωής· και αφού έλαβες και το Ποτήριον και ευχαρίστησες τον ουράνιο Πατέρα που σε γέννησε, έδωσες και τα δύο στους Μαθητές σου, λέγοντάς τους, φάγετε και πίετε, αυτό είναι το Σώμα μου και αυτό είναι το Αίμα μου, που παρέχουν άφθαρτη και αιώνια ζωή.

7. Πωλείς τον ατίμητο (που έχει ανυπολόγιστη την αξία) αντί τριάντα αργυρίων και δεν υπολογίζεις, παράνομε, εις ποία ουράνια πράγματα σε έχει μυήσει ο Διδάσκαλος, τόσο στον Μυστικό Δείπνο (που σου έδωσε το Άχραντο Σώμα Του και το Τίμιο Αίμα Του), όσο και στον Σεπτό Νιπτήρα; (που σου έπλυνε τα πόδια;) Ω, πόσο πτώμα ελεεινό κατάντησες, Ιούδα, ξεπέσας του φωτός, για να καταλήξεις τέλος και στην αγχόνη!

8. Αλοίμονο, πώς άπλωσες τα χέρια σου να λάβεις τα αργύρια, το τίμημα της προδοσίας, στα οποία χέρια είχες λάβει πριν λίγο τον Άρτο της αφθαρσίας;(το Σώμα δηλ. του Χριστού;) Και πάλιν, πώς έδωσες με τα χείλη το φίλημα της προδοσίας, στα οποία χείλη πριν από λίγο είχε ακουμπήσει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού;. Αλοίμονο σε σένα, Ιούδα, όπως είχε προείπει για σένα ο Χριστός!

9. Ο Χριστός μας, ο θείος και ουράνιος Άρτος, καλεί σε Δείπνο τον Κόσμο όλο. Ας τον υποδεχτούμε και μεις, ώ φιλόχριστοι Πιστοί, στα πήλινα στόματά μας, με αγνές τις καρδιές μας, Αυτόν που είναι το αληθινό Πάσχα, που θύεται (θυσιάζεται) με την θεία ιερουργία, την αναίμακτο αυτή θυσία κατά την Θεία Λειτουργία.

  Go to Beginning