Περιγραφή

Εκτρώσεις τεκνογονία δημογραφικό

Δεν είναι συστηματικό βιβλίο. Δεν αναπτύσσει με σειρά συλλογιστικών επιχειρημάτων τα τρία θέματα. Πιθανόν σε άλλες εκδόσεις μας, πολυσέλιδες ή ολιγοσέλιδες να βρη κανείς προσπάθεια συστηματικού λόγου για τα φλέγοντα αυτά θέματα (Εκτρώσεις-τεκνογονία-δημογραφικό)· θέματα ζωής.
-Το παρόν μικρό βιβλίο είναι: Κραυγή, που κατά καιρούς αυθόρμητα βγαίνει από μέσα μας για την τραγικότητα, που θολώνουν τον ορίζοντα τα τρία θέματα.
Όταν θανατώνωνται καθημερινά 800 με 900 παιδιά, δεν μπορεί όποιος έχει ίχνος ευαισθησίας να μη κραυγάση διαμαρτυρόμενος και να μην ενώση την κραυγή του με τη βουβή κραυγή των αθώων βρεφών, που το μαχαίρι της εκτρώσεως σφαγιάζει.
Όταν τα περισσότερα σπίτια έχουν κλειδαμπαρώση την πόρτα της παιδοποιΐας με την αποφυγή της τεκνογονίας, δεν μπορεί όποιος πιστεύει στο θέλημα του Θεού να μη κραυγάση διαμαρτυρόμενος για την καταπάτησί του.
Όταν το Έθνος μας όλο και σύρεται στην αφάνεια, δεν μπορεί όποιος αγαπά τον τόπο αυτό των αγίων και ηρώων να μη κραυγάση φωνάζοντας για την ταφόπετρα του δημογραφικού θανάτου.
-Το παρόν βιβλίο είναι περιστασιακό. Περιέχει σχόλια, με αφορμή την επικαιρότητα, που πρωτοδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ιωάννης ο Βαπτιστής» στη στήλη «Ελεύθεροι στοχασμοί». Πολλές σκέψεις επαναλαμβάνονται. Δεν θέλουμε ν’ αλλάξουμε τα κείμενα. Μπορεί κάθε φορά να είναι διαφορετικά τα στατιστικά νούμερα, αλλά το γεγονός για όλα είναι το ίδιο, και συνοψίζεται στη λέξι: Ολιγοπαιδία. Και αυτή πάλι οφείλεται στις τρεις λέξεις: Εκτρώσεις – Αποφυγή της τεκνογονίας – Δημογραφικό.
-Οπωσδήποτε υπάρχουν επαναλήψεις στο παρόν βιβλίο. Άλλα πιστεύουμε σ’ αυτό πού λέει ό απόστολος Παύλος: «Τα αυτά γράφειν υμίν εμοί μεν ουκ οκνηρόν, υμίν δε ασφαλές» (Φιλιπ. γ’ 1). Σχετικά τόνιζε και ο ιερός Χρυσόστομος, όταν του έλεγαν ότι συνέχεια καυτηρίαζε την πλεονεξία: «Ας παύσουν -έλεγε- αυτοί να αδικούν και να πλουτίζουν, και τότε θα παύσω και εγώ να τους ελέγχω».
Δεν θα σταματήσουμε να μιλάμε για τις τρεις δραματικές λέξεις: Εκτρώσεις – Αποφυγή της τεκνογονίας – Δημογραφικό. Και κυρίως για την πρώτη. Όταν καταδικάζωνται εις θάνατον τα ασθενέστερα πλάσματα, και καταδικάζωνται αναπολόγητα και ανυπεράσπιστα, τί πιο ιερό και επιβεβλημένο καθήκον να γίνεται κάποιος συνήγορος αυτών των πλασμάτων;
-Αμαρτίες έχουμε πολλές. Αλλ’ ας μην αφήσουμε να φωλιάσουν μέσα μας τα τέσσερα Α: Ασυγκίνητοι -Αδιάφοροι – Άκαρδοι – Άσπλαχνοι. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)