Περιγραφή

Η προσευχή της Ανατολικής Εκκλησίας

Με τις ευχές της για ολόκληρο το σύμπαν η Εκκλησία ευλογεί και αγιάζει άπασα τη δημιουργία.
Τόπος λειτουργικός, η Εκκλησία είναι για τους Πατέρες ο νέος Παράδεισος, όπου το Πνεύμα υψώνει «δένδρα ζωής, δηλαδή τα μυστήρια, και όπου η βασιλεία των Αγίων πάνω στον κόσμο αποκαθίσταται με μυστηριακό τρόπο.
Ιερείς σ’ αυτό το βασίλειο Ιεράτευμα, κάθε χριστιανός είναι προορισμένος να αποδώσει αυτόν τον κόσμο στον Θεό σαν προσφορά, προσευχή και «και θυσία εσπερινή».
Φεύγοντας από τον ναό, ο άνθρωπος συνεχίζει τη δική του λειτουργία «έξω των τειχών». Την ώρα του δείπνου, καθώς κόβει το ψωμί, προφέρει την προσευχή προ της βρώσεως. Η πράξη του φαγητού είναι πάντα μια ανάμνηση του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας.
Και πραγματικά ο άνθρωπος είναι ότι αφομοιώνει: είτε τον «απαγορευμένο καρπό» είτε «την ευχαριστιακή υπόσταση του Βασιλέα του» και τα δώρα του.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)