653 (ΠΕΣΜΕΝΗ ΦΥΣΗ - ΠΕΣΜΕΝΟ “ΚΑΛΟ”)
(Στην αποψινή Πατρική Νουθεσία μας θα αναγκασθώ να μακρηγορήσω):

Απαιτείται να γνωρίζουμε, αδελφοί μου Χριστιανοί, ότι με την πτώση των αγγέλων (του τάγματος του Εωσφόρου), υπεισήλθε στον πνευματικό κόσμο το κακό!

Με την πτώση των Πρωτοπλάστων, εισήλθε στην παγκόσμια ανθρώπινη ιστορία η πεσμένη φύση και μαζί με αυτήν το πεσμένο “καλό”(!)

Από τότε, κάθε άνθρωπος που γεννιέται στον κόσμο, φέρει μαζί του την πεσμένη (πεπτωκυία) φύση, την οποία κληρονομεί από τον πρώτο Αδάμ (τον Πρωτόπλαστο).

Με το Ορθόδοξο Βάπτισμα, η πεσμένη αυτή φύση απενεργοποιείται (χωρίς να εξαφανίζεται) και αντ’ αυτής λαμβάνουμε την “καινή φύση”, που παίρνουμε από τον δεύτερο Αδάμ (τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν).

Η πρώτη (η πεσμένη) είναι σαρκική (δηλ. είναι διαποτισμένη και κυβερνάται από το σαρκικό φρόνημα), ενώ η δεύτερη (η καινή) είναι πνευματική και διαποτίζεται και εμπνέεται από το Πνεύμα του Χριστού (το Άγιον Πνεύμα).

Δυστυχώς όμως, και ως μη όφειλε, προϊόντος του χρόνου, τόσο το εξωτερικό περιβάλλον, όσο και οι προσωπικές μας αμαρτίες (τις οποίες εκτελούμε ελεύθερα, χρησιμοποιώντας κακώς το αυτεξούσιό μας) επανενεργοποιούν και πάλιν την πεσμένη μας φύση, η οποία προηγουμένως είχε καταχωθεί στην κολυμβήθρα του Βαπτίσματος· και όχι μόνο την επανενεργοποιούν αλλά και την δυναμώνουν και επαυξάνουν…

Αυτή την πεσμένη φύση, την σαρκική και μολυσμένη, την οποία -όπως είπα- όλοι μας κληρονομούμε από τους Πρωτοπλάστους, κουβαλούμε από την γέννησή μας και παραμένει αχώριστα μαζί μας…

Έχει δε μέσα της τόσο ανακατεμένα και συμπεπλεγμένα, το καλό και το κακό, που έγιναν πλέον μια μάζα μεταξύ τους, ώστε να πηγαίνουν και τα δύο πάντα μαζί (καλό και κακό!!!)

Έτσι, όταν κάνουμε το καλό, αυτό είναι διαποτισμένο με την κακία, την ιδιοτέλεια και την κακή επιθυμία…

Όταν πάλιν κάνουμε το κακό, το επενδύουμε με ένα ψεύτικο μανδύα του “καλού” και προφασιζόμενοι το “καλό” (αυτό δηλ. της πεσμένης μας φύσης) ικανοποιούμε τις κακές μας επιθυμίες…

Αυτό το θέλημα της πεσμένης μας φύσης, ζητεί από μας ο Χριστός να απαρνηθούμε, όταν μας λέγει:
“Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ος δ’ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν” (Ματθ. ιστ’, 24-25). – “…απαρνησάσθω εαυτόν…”· δηλ. τον παλαιόν άνθρωπο, την πεσμένη μας φύση… – “…και αράτω τον σταυρόν αυτού…”· είναι σταυρός, γιατί αντιδρά, “κλωτσά” ο παλαιός μας άνθρωπος, ο άνθρωπος της πεσμένης μας φύσης, προκειμένου να υποταχθεί στο άγιο θέλημα του Θεού και να τηρήσει τις ευαγγελικές εντολές… – “…και ακολουθείτω μοι…”· ακριβώς, πρέπει να σηκώσουμε τον σταυρό μας, δηλ. την αντίδραση της πεσμένης μας αυτής φύσης, και τότε να ακολουθήσουμε τον Χριστό, με την τήρηση των θεοποιητικών Αυτού εντολών…

Και συνεχίζει ο Κύριος: “ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ος δ’ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν.”

Με άλλα λόγια, όποιος θέλει να σώσει, με την έννοια να διατηρήσει στην ψυχή του τον παλαιό άνθρωπο, την πεσμένη του φύση (που τόσο πολύ ταυτίστηκε με τον εαυτό του, ώστε να την ονομάζει, ο Κύριος, “ψυχήν” του), θα την χάσει (εννοεί θα χάσει την σωτηρία του και θα κολαστεί).

Αντίθετα, όποιος χάσει την ψυχή του (νεκρώσει δηλ. την ταυτισμένη με την ψυχή του πεσμένη φύση), αυτός θα την σώσει, δηλ. θα πετύχει την σωτηρία του στην αιώνια βασιλεία των Ουρανών…

Αυτό εννοεί και το Πατερικό λογοπαίγνιο:
“Αν πεθάνεις (ο παλαιός σου άνθρωπος, η πεσμένη σου φύση) πριν πεθάνεις (τον βιολογικό θάνατο), δεν θα πεθάνεις (τον αιώνιο θάνατο της κολάσεως) όταν πεθάνεις (βιολογικά)”.

Ακούω, τώρα, μερικούς να διερωτώνται:
Καλά, γιατί τα λέει αυτά σε μας ο πάτερ;
Τι σχέση έχουμε εμείς με αυτά; Εμείς δεν είμαστε έτσι…

Και όμως, αδελφοί μου, όλοι εμείς οι άνθρωποι, έτσι είμαστε· και έτσι κάνουμε…

Οι μόνοι που δεν είναι έτσι και δεν κάνουν έτσι…είναι οι Άγιοι!!!
Αυτοί νέκρωσαν και απεκδύθηκαν τον παλαιό άνθρωπο (την πεσμένη τους φύση) και ενδύθηκαν τον νέο και ανακαινισμένο άνθρωπο…συμμορφούμενοι προς το αρχέτυπο μας, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν (Εφεσ. δ’, 22/Ρωμ. στ’, 6/Κολασσ. γ’, 9-10).

Ο σημερινός και ιδιαίτερα ο μορφωμένος (κατά την κοσμική σοφία) άνθρωπος, θέλει να στήσει την δική του λογική, την λογική του εγκεφάλου του, το δικό του “καλό”, που είναι σύμφωνο με την πεσμένη του φύση…
Αρνείται, με άλλα λόγια, να εφαρμόσει στον εαυτό του την πνευματική λογική, την λογική της πίστεως, που είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού…

Οι πλείστοι άνθρωποι, “αγνοούντες την του Θεού δικαιοσύνην, και την ιδίαν δικαιοσύνην (δηλ. την δική τους “δικαιοσύνη”, το δικό τους πεσμένο “καλό”) ζητούντες στήσαι, τη δικαιοσύνη του Θεού ουχ υπετάγησαν” (Ρωμ. ι’, 3).

Με άλλα λόγια, θέλοντας να στήσουν οι άνθρωποι το δικό τους μολυσμένο θέλημα, το θέλημα της πεσμένης τους φύσης, δεν υποτάχθηκαν στο θέλημα του Θεού.

Επιμένω πολύ, αδελφοί μου, στο σοβαρό αυτό και οντολογικό για μας θέμα της πεσμένης μας φύσης.
Γιατί, θέλω να εντυπωθούν και να χαραχτούν καλά, όλα αυτά, μέσα μας, ώστε να μην μας πλανά ο εχθρός μας και πολυμήχανος διάβολος…

Σήμερα σε όλο τον κόσμο επικρατεί το “καλό” της πεσμένης (και μολυσμένης) φύσης του ανθρώπου, το οποίο, όχι μόνο δεν βοηθά τον κόσμο, αλλά και τον καταστρέφει!!! Εκτελούντες το “καλό” της πεσμένης μας φύσης, όχι μόνο δεν σωζόμαστε, αλλά και κολαζόμαστε!!!

Θα μου πείτε:
Πάτερ, μας σύγχισες!!! Πώς θα ξεχωρίσουμε το πραγματικό και αληθινό καλό, με το αρρωστημένο και μολυσμένο “καλό” της πεσμένης μας φύσης;

Απαντώ:
Η ειδοποιός διαφορά, που κάνει να ξεχωρίζει το αληθινό και γνήσιο καλό, από το “καλό” της πεσμένης μας φύσης, είναι η συμφωνία τους ή μη με τις άγιες Γραφές…
Και όταν λέγω Γραφές, εννοώ, τόσο το Ευαγγέλιο και την Αγία Γραφή, όσο και τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων…

Και πώς αποκτούμε αυτό το γνήσιο και αληθινό καλό;
Απάντηση:
Για να το αποκτήσουμε, θα πρέπει πρώτα να το γνωρίσουμε.
Και ο καλύτερος τρόπος να το γνωρίσουμε, είναι να μελετούμε καθημερινά ένα εδάφιο από την Καινή κυρίως Διαθήκη αλλά και από βιβλία γραμμένα από Αγίους…

Εφαρμοσμένο δε Ευαγγέλιο, ας είναι για μας η μελέτη των βίων αυτών των Αγίων…
(Σημ. Αν θέλετε να διαβάσετε σε βάθος τους βίους των Αγίων, συστήνουμε τις αφηγηματικές βιογραφίες της Μοναχής Ολυμπιάδος Ντίτορα, Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίου Αθανασίου, Ελλάδας. Έχω ήδη υπόψη μου 25 τέτοιες αφηγηματικές βιογραφίες αγίων, γραμμένες από την χαρισματική πέννα της καταξιωμένης αυτής Γερόντισσας).

Ερώτηση:
Και πώς θα αποφύγουμε το “καλό” της πεσμένης μας φύσης, που μόνο κακό λογιέται;

Απάντηση:
Ακριβώς, θα το αποφύγουμε, με την υπακοή στο θέλημα του Θεού (απαιτείται προς τούτο απάρνηση του δικού μας αρρωστημένου θελήματος), την υπακοή στο Ευαγγέλιο και την υπακοή στον πνευματικό μας Πατέρα (ο οποίος θα πρέπει να εκφράζει, και να είναι σύμφωνος, με το θέλημα του Θεού και τις άγιες Γραφές).

Τελειώνω την Πατρική μου Νουθεσία, διαπιστώνοντας και διατυπώνοντας τα εξής:
• Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, μπορεί να φθάνουν μέχρι και σε πόλεμο με μια άλλη χώρα, αφήνοντας πίσω χιλιάδες νεκρούς αθώων θυμάτων… • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, μπορεί να κάνουν ένοπλες επαναστάσεις…· όχι βεβαίως καλυτερεύοντας, αλλά κάνοντας τα πράγματα ακόμα χειρότερα, παρά όσο ήταν πριν. • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, διαλύουν τους γάμους τους, διαλύοντας παράλληλα τις οικογένειές τους, αφήνοντας πίσω τους αθώα θύματα, τα ίδια τα παιδιά τους… • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, δεν μιλιούνται μεταξύ τους· π.χ. ανδρόγυνα…· παιδιά με γονείς…· αδέλφια ή γείτονες… • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, κατηγορούν ή και υποσκάπτουν συναδέλφους, προϊσταμένους ή υφισταμένους… • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, διαλύουν χρόνιες φιλίες… • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, κατηγορούν ή και συκοφαντούν τους ευεργέτες τους… • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, δεν υπακούουν στον πνευματικό τους Πατέρα, όταν τους υποδεικνύει το θέλημα του Θεού (το καλόν και τέλειον)· το δε χειρότερο, γίνεται αυτό αιτία να αλλάξουν πνευματικό, ασκώντας μάλιστα κριτική εναντίον του πνευματικού τους πατέρα… • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, παρεξηγούν και χαλούν όμορφες σχέσεις μεταξύ φίλων, γνωστών ή και συγγενών… • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, προχωρούν σε προγαμιαίες σχέσεις, επικαλούμενοι διάφορες ασύστατες και αδικαιολόγητες προφάσεις… • Οι άνθρωποι, θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, προχωρούν σε εκτρώσεις, (δηλαδή φόνους εκ προμελέτης) επικαλούμενοι και αυτοί διάφορες ελαφρυντικές τάχα προς τούτο προφάσεις…

Αντίθετα, άλλοι, • Θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, καταφεύγουν σε εξωσωματικές τεχνικές, για καταναγκαστική σύλληψη και πεισματική ετσιθελική κυοφορία, προσπερνώντας και/ή αδιαφορώντας για τα ήδη εμψυχωμένα ζυγωτά/έμβρυα, τα οποία στην πορεία πεθαίνουν… (και, να ξέρετε, ότι και αυτά θα αναστηθούν στη άλλη ζωή, αλλά θα είναι αβάφτιστα!!!) Το δε σχιζοφρενικότερο, καταλήγουν -με τις τεχνητές αυτές γονιμοποιήσεις- να διατηρούν στην κατάψυξη(!!!) ανθρώπινες υπάρξεις(!!!) και όποτε θελήσουν και αν αποφασίσουν τα εμφυτεύουν…με όλα τα ρίσκα και τις επιπτώσεις κατά της ανθρώπινης ζωής…

Έρχομαι, τώρα, σε άλλα επίσης σοβαρά: Μοναχοί ή Μοναχές, • Θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, (γιατί να μην το πω;) αυτονομούνται από τον Γέροντα ή την Γερόντισσά τους και ζουν μέσα στο Μοναστήρι, πορευόμενοι σύμφωνα με το δικό τους πεσμένο και μολυσμένο θέλημα… (το δικό τους πεσμένο “καλό”!!!) Ή -το χειρότερο- φεύγουν από το Μοναστήρι της Μετανοίας τους και ή φτιάχνουν κάπου ένα δικό τους “κελλί” και αυτοκηρύσσονται “ησυχαστές” και “ησυχάστριες” ή -αλλοίμονο- γυρίζουν τον κόσμο και τα σπίτια, προσφέροντας ακριβώς αυτό το δικό τους πεσμένο “καλό”…· στην ουσία όμως, κάνοντας ζημιά σε αυτούς που τους ακούουν και σ’ αυτούς που τους ακολουθούν…

Άλλοι πάλιν, • Θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, αυτοαποκαλούνται “προφήτες”, “προορατικοί” και “διορατικοί”, με σκοπό την ανθρώπινη δόξα και τον ανθρώπινο έπαινο, κάνοντας και φτιάχνοντας οπαδούς(!), όμως στην ουσία είναι πλανώντες και πλανώμενοι…

Άλλοι, τέλος, • Θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, ακολουθούν τις δικές τους θεωρίες και δοξασίες, ξένες προς την Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή και φτιάχνουν τις δικές τους αιρέσεις…

Δεν μας παίρνει ο χώρος και ο χρόνος, για να αναφέρω και άλλα παραδείγματα, τα οποία είναι πάμπολλα!!!

Καταλήγω, στο ότι: Oι σημερινοί άνθρωποι, • Θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, απεμπολούν τα ιδανικά τους (και ακολουθούν τα δικά τους “ιδανικά”), καθώς απεμπολούν και τις ηθικές τους αξίες (ακολουθούντες τις δικές τους “αξίες”), τις αξίες ενός πεσμένου και μολυσμένου ανθρώπου, του “καλού” της πεσμένης φύσης…

Πολλοί λεγόμενοι “Χριστιανοί”, • Θέλοντες να στήσουν το δικό τους πεσμένο “καλό”, ξεφεύγουν από το Ορθόδοξο φρόνημα (την Ορθοδοξία) και το Ορθόδοξο ήθος (την Ορθοπραξία), και αρνούνται να υποταχθούν και να εγκολπωθούν το ταπεινό φρόνημα…, καταλήγοντες σε έριδες, φιλονικίες, υβρισίες, συκοφαντίες, κατηγορίες και κατακρίσεις…

………………………………………

Ο Θεός να μας φυλάξει, αδελφοί μου, από τέτοιο “καλό” (γράφε, κακό!!!) της πεσμένης μας φύσης, το οποίο μας συγγενεύει με τον διάβολο(!) και από το οποίο όλοι μας κινδυνεύουμε…· μέχρι να πεθάνει ο παλαιός μας άνθρωπος…και να αναζωπυρωθεί εκ νέου ο νέος ο εν Χριστώ και φθάσει “εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού” (Εφεσ. δ’, 13), τον οποίο λάβαμε στο άγιο Βάπτισμα!!! Αμήν.