Η Αγία μας Εκκλησία, έχοντας συνείδηση της μεγίστης σημασίας που έχει για μας η μεγάλη αυτή “εορτή των εορτών”, όρισε, μεταξύ άλλων:
1ο. Να εορτάζεται καθημερινά, εορτολογικά δηλαδή, η Ανάσταση, για 40 μέρες! Είναι η μόνη εορτή που έχει την Απόδοση της μετά από 40 μέρες (ενώ, οι άλλες Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές αποδίδονται, συνήθως, στις 8 ημέρες).
2ο. Επειδή οι πιστοί δεν θα ήθελαν, μετά τις 40 μέρες της Απόδοσης της Εορτής, να περιμένουν ένα ολόκληρο χρόνο(!) για να την εορτάσουν ξανά, όρισε η Αγία μας Εκκλησία, να εορτάζεται η Ανάσταση κάθε βδομάδα (ημέρα Κυριακή, ημέρα δηλ. του Κυρίου)· η οποία ημέρα είναι και λέγεται μία και όχι πρώτη (ώστε να ακολουθήσει τάχα και δευτέρα ομοία αυτής). Και τούτο, γιατί, ομοία της Αναστάσεως ημέρα δεν υπάρχει ούτε και θα υπάρξει ποτέ! Γι’ αυτό, επαναλαμβάνω, και μία καλείται, αλλά και ογδόη (γιατί, θα εξακολουθήσει και θα συνεχίσει αιώνια…, μετά τον εβδομαδιαίο τούτο παρόντα αιώνα). Είναι και λέγεται ογδόη ημέρα, η Κυριακή, ως η του μέλλοντος αιώνος ανέσπερη ημέρα, όχι μόνο ως σύμβολο αυτής αλλά και, γιατί, διαχρονικά ανήκει στον μέλλοντα αιώνα… Γι’ αυτό και η Αναστάσιμη Κυριακή είναι και πρέπει να τηρείται ως αργία.
Ακόμα, και η Β’ του Χριστού Παρουσία, εν ημέρα Κυριακή λέγεται ότι θα λάβει χώρα…
3ο. Όλη η Διακαινίσιμος Εβδομάδα, ως μία ημέρα λογίζεται και είναι, μαζί με την Κυριακή του Πάσχα!
Γι’ αυτό και κατ’ αυτή την εβδομάδα καταλύουμε σε όλα (τρώμε δηλ. και κρέας).
4ο. Να πούμε και τούτο, ότι: Κάθε Θεία Λειτουργία, ευρίσκεται στην αιώνια διάσταση του “τόπου” και του “χρόνου”, ανήκουσα διαχρονικά στον τρισμακάριο εκείνο μέλλοντα αιώνα…και λέγεται και είναι Πάσχα (το αιώνιο Πάσχα!)…
Και ο πιστός, όποτε κοινωνεί το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Χριστού, κάμνει Πάσχα!!!
Έρχομαι τώρα, σε άλλα σχετικά ζητήματα:
1o. Μας ερωτούν οι πιστοί: κοινωνούμε την Διακαινίσιμο Εβδομάδα, την στιγμή που τρώμε απ’ όλα τα φαγητά και δεν νηστεύουμε;
Θα δώσω την απάντηση, αφού αναλύσω πρώτα τα επόμενα:
2o. Ενώ την παρελθούσα Μεγάλη Βδομάδα είχαμε εντατικότερο τον αγώνα και την προσοχή μας…, καθώς και την συμμετοχή μας στις Ιερές Ακολουθίες· υπάρχει ο εξής κίνδυνος: Oι πιστοί δηλ. -αν δεν προσέξουν- ενδέχεται να ολισθήσουν μετά το Πάσχα σε φαγοπότια, υπερχορτασίες εδεσμάτων, χαλάρωση του πνευματικού τους αγώνα…και κατ’ επέκταση να περιπέσουν σε ραθυμία, ακηδία, ψύχρανση της πνευματικής κατάστασης της ψυχής τους και κατ’ επέκταση ψύχρανση της σχέσης τους με τον Αναστάντα Κύριο και με το πνεύμα της όλης αναστάσιμης ατμόσφαιρας…
3o. Στα πιο πάνω, εφαρμόζουμε το γνωστό ρητό (του αρχαίου Έλληνα σοφού, Κλεόβουλου του Λίνδιου), “μέτρον άριστον!” Όλα δηλ. να γίνονται με μέτρο (και με νηφαλιότητα!)
4o. Η Εκκλησία, γι’ αυτό τον λόγο όρισε όλη την Διακαινίσιμο Εβδομάδα ως μία ημέρα με την Κυριακή του Πάσχα, ώστε να διατηρήσει τους πιστούς της μέσα στην όλη αναστάσιμη ατμόσφαιρα…
5o. Και αν τύχει ως άνθρωποι, “σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες”, να πέσουμε σε κάποιο παράπτωμα ή αμαρτία, ας μην αμφιβάλλουμε στο έλεος του Θεού!
Γιατί, αν τον διώκτη και βλάσφημο Παύλο, προτού ακόμη γίνει Χριστιανός, μετανοήσαντα τον δέχτηκε· αλλά και τον Πέτρο (πριν ακόμη βαπτισθεί στο υπερώον διά του Αγίου Πνεύματος) αμαρτήσαντα και αρνησάμενον 3 φορές τον Χριστό και μάλιστα με αναθεματισμούς, μετανοήσαντα τον δέχτηκε· και τους δύο, δηλαδή, συγχώρησε και δέχτηκε κοντά του ο Κύριος, αναδεικνύοντας μάλιστα αυτούς σε κορυφαίους Αποστόλους Του… Πολύ περισσότερο εμάς τους Ορθοδόξους, οι οποίοι βαπτιστήκαμε στο Όνομα της Αγίας Τριάδος και χρισθήκαμε με το Πνεύμα το Άγιο, ο Αναστάς Χριστός μάς συγχωρεί και μας δέχεται και πάλιν κοντά Του, αμέσως μόλις επιστρέψουμε εις Αυτόν!
6o. Μπορούμε, λοιπόν, να κοινωνούμε και την Διακαινήσιμο Εβδομάδα, τρώγοντας μέχρι και το γεύμα από όλα (συμπεριλαμβανομένου και του κρέατος), το δε βράδυ αφού φάμε κάτι λιτό (αν είναι και μπορούμε άλαδο, ακόμη καλύτερα), κοινωνούμε το πρωί, όποτε το θελήσουμε…, με την ευλογία πάντοτε του πνευματικού μας Πατρός.
Όμως, με μία προϋπόθεση:
Όπως ανάφερα και προηγουμένως, τα φαγητά και οι “διασκεδάσεις” (που συνήθως γίνονται με τους συγγενείς αυτές τις μέρες) να γίνονται με μέτρο και νηφαλιότητα…και να συμμετέχουμε, όπου μπορούμε, στις Ιερές Ακολουθίες· και, κυρίως, να μην μας κυριεύουν τα υλικά και τα βιοτικά…, αλλά όλα να τα μεταθέτουμε και αναθέτουμε στον Κύριό μας, λέγοντας εις Αυτόν:
«Χριστέ μου, Συ υπέμεινες τόσα Πάθη, για να θεραπεύσεις τα δικά μου πάθη. Ανεστήθης, για να με μεταθέσεις από την γην εις τον Ουρανό…
Γι’ αυτό κι εγώ, στο εξής, δεν θα αφήσω να με ανησυχήσει κανένα γήινο πρόβλημα…
Δεν λέω, θα το αντιμετωπίσω (ό,τι παρουσιαστεί), όμως χωρίς καμιά ανησυχία ή άγχος, αναθέτοντας τα πάντα σε Σένα!!!»
Άρα, αδελφοί μου, “ξένον τόκον ιδόντες (αλλά και παράδοξον εκ νεκρών Ανάστασιν ιδόντες) τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες…”
Με αυτό το φρόνημα και με αυτό το πνεύμα, μπορούμε να κοινωνούμε και κατά την Διακαινίσιμο Εβδομάδα (με την ευλογία, όπως είπα, του πνευματικού μας Πατρός).
Και στο εξής, αγαπητοί μου, καθ’ όλο τον χρόνο, να μην χάνουμε ποτέ τον Κυριακάτικο Εκκλησιασμό, αν θέλουμε να έχουμε ζωντανή σχέση και μετοχή με τον Αναστάντα Χριστό και Κύριό μας!
Απαραίτητη, επίσης, είναι και η συμμετοχή μας στους Εσπερινούς του Σαββάτου, ο οποίος είναι και λέγεται “το προζύμι της Κυριακής”. Δοκιμάστε το, και θα δείτε, βγαίνοντας από τον Εσπερινό, ότι η ατμόσφαιρα θα έχει άλλην “οσμή”…
Με αυτή την προϋπόθεση και την ανάθεση του εαυτού μας (και όλων των θεμάτων μας) στον Αναστάντα Κύριο, να διατηρούμε, κατά τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας, το πνεύμα αυτό της Αναστάσεως του Χριστού μας -και μαζί με Αυτόν- και της ιδικής μας αναστάσεως!
Γένοιτο!
Χριστός Ανέστη!!!
*Για να έχετε διαθέσιμη την Ακολουθία της Αναστάσεως (audio), πατήστε πιο κάτω:
(click) Ακολουθία της Αναστάσεως