ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ
001 (ΔΥΣΚΟΛΙΑ)
Σε δυσκολεύει κάτι; Άλλαξε θέμα και επανέρχεσαι μετά. Επανερχόμενος, ενδεχομένως εξαφανίζεται και η δυσκολία.
002 (ΑΓΧΟΣ-ΔΥΣΚΟΛΙΑ)
Μην αγχώνεσαι μπροστά σε μια δυσκολία, γιατί έτσι την κάνεις ακόμα πιο δύσκολη. Μια αντίθετη στάση, εννοώ νηφαλιότητος, ελαχιστοποιεί την δυσκολία, μέχρι και την τελική επίλυσή της.
003 (ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ)
Να μετέχεις στις Ακολουθίες, με το σώμα, με τον νου και με την καρδιά.
004 (ΑΠΛΟΤΗΣ)
Νάχεις απλότητα. Μην κρύβεσαι, αυξάνοντας τις υπόνοιες στους άλλους. Με την απλότητα λύνονται οι τυχόν παρεξηγήσεις και γίνεσαι αγαπητός εις τον πλησίον.
005 (ΘΥΜΟΣ)
Συγκρατήσου να μην θυμώσεις, όταν θυμώσει ο άλλος (γιατί ο θυμός είναι μεταδοτικός) και…θα το μετανιώσεις μετά.
006 (ΝΗΨΗ-ΠΡΟΣΟΧΗ-ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ)
Να είσαι “πολυόμματο Χερουβείμ”… Νάχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα, ώστε να προσέχεις την παραμικρή παγίδα που μπορεί να σου στήσει ο εχθρός διάβολος. Απαιτείται, λοιπόν, νήψη, προσοχή, εγρήγορση…
007 (ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ-ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ)
Γίνε ένας απαθής δέκτης της χάριτος του Θεού, όχι ως άξιος, αλλά ακριβώς ως ανάξιος, ο οποίος την έχεις ανάγκη, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σου και να θεραπευθείς από τα πάθη σου.
008 (ΑΓΧΟΣ)
Ποτέ σου να μην δουλεύεις ούτε να κινείσαι με άγχος· δεν είναι καλό! Γιατί, αυτό, θα φέρει μια νευρικότητα στην ύπαρξή σου, ενώ εσύ έχεις ανάγκη από ειρήνη, γαλήνη, ηρεμία…
009 (ΑΓΧΟΣ-ΕΡΓΑΣΙΑ)
Θέλεις να τελειώσει πιο γρήγορα η εργασία σου; Μην βιάζεσαι να την κάνεις…
Θέλεις να γίνει πιο σωστά η εργασία σου; Μην την κάμνεις με άγχος…
010 (ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ-ΨΙΛΟ ΜΑΝΤΗΛΙ)
Μην ενθουσιάζεσαι απότομα με κάτι, μην “δένεις κάτι σε ψιλό μαντήλι”…
Έτσι, θα διατηρείς πάντοτε την ηρεμία σου και την γαλήνη σου…
011 (ΛΟΓΙΣΜΟΙ)
Μην δίνεις σημασία, μην δένεις σε ψιλό μαντήλι και, γενικά, μην ταράζεσαι όταν έρχεται ένας κακός, ένας άσχημος λογισμός. Άσ’ τον να ‘σκάσει στον αέρα’…σαν μια σαπουνόφουσκα!
012 (ΛΟΓΙΣΜΟΙ)
Να κάμνεις θετικούς (καλούς) λογισμούς.
Απόφευγε τους αρνητικούς (κακούς και γεμάτους γογγυσμό και δυσανασχέτηση) λογισμούς…. Δεν αρέσουν αυτά στον Θεό!
Αντίθετα,
“Πάντοτε ΧΑΙΡΕΤΕ, αδιαλείπτως ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ, εν παντί ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΤΕ”, ένεκα της σχέσης σας που έχετε με τον Χριστό.
013 (ΠΡΟΣΓΕΙΩΜΕΝΟΣ-ΦΥΣΙΚΟΤΗΤΑ)
Να μιλάς προσγειωμένα, φυσικά και με ειλικρίνεια!
Αυτό πληροφορεί τον πλησίον…
014 (ΘΕΟΣ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ)
Πώς πρέπει να πλησιάζουμε τον Θεό;
Με αίσθημα πένθους για την κατάντια μας και με μετάνοια.
Και γιατί έτσι;
Γιατί, αυτή είναι η αλήθεια!!!
015 (ΖΕΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ)
Μην είσαι σκυφτός, σκυθρωπός (δεν είναι νήψη αυτό). Από την ζέση του πνεύματος θα μπορέσεις μετά να στραφείς εις τα ένδον…, στην αληθινή νήψη.
016 (ΕΥΧΗ)
Συχνά-πυκνά να ρωτάς τον εαυτό σου, “λες την ευχή;”
Και έτσι, να επανέρχεσαι.
017 (ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ)
Οι ειλικρινείς και καλοδιάθετες εξηγήσεις λύνουν τις παρεξηγήσεις και τις οποιεσδήποτε ανυπόστατες υποψίες…
018 (ΛΥΠΗ)
Έχεις λύπη για κάποιο πρόβλημα;
Πες, το του ψαλμού, “ίνα τι περίλυπος εί η ψυχή μου και ίνα τι συνταράσσεις με; Έλπισον επί τον Θεόν, ότι εξομολογήσομαι αυτώ, σωτήριον του προσώπου μου και ο Θεός μου”. Καθώς και “το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εις το πρωί αγαλλίασις”!
Και, ιδού, πολύ σύντομα θα περάσει η…“συννεφιά”.
019 (ΩΡΑΡΙΑ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ)
Νάσαι ακριβής σε όλα σου τα ωράρια και στο πρόγραμμά σου…
020 (ΝΗΨΗ-ΠΡΟΣΟΧΗ-ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ)
Να προσέχεις στον εαυτό σου! Ενθυμού το παράδειγμα με τον ταχυδακτυλουργό και τα παιδιά που τρέχουν ξωπίσω του (εννοώ, εμείς πίσω από τις παγίδες του διαβόλου), καθώς και τον φτωχό που πήγε για να αγοράσει ζώο για την εργασία του, και τελικά -χαζεύοντας στις βιτρίνες (δηλαδή, εμείς, φανταζόμενοι με τους λογισμούς μας)- οι Εβραίοι (σε μας, οι πονηροί δαίμονες) του πούλησαν ένα ττόπι (ρούχο) και αυτό κομμένο!!! Με άλλα λόγια, είχε ξεχάσει τον στόχο του και τον σκοπό για τον οποίο πήγε ο φτωχός στην πόλη…
Θέλω να πω, και συ, μην ξεχνάς τον στόχο σου και τον σκοπό για τον οποίο πας να κάμεις κάτι.
Όχι για αλλού να πηγαίνεις και αλλού να βρέθεσαι…
“Νόει ά λέγω…”
021 (ΛΟΓΙΣΜΟΙ)
Να είσαι σαν κωφός στους λογισμούς…
Έτσι θα γλυτώσει η καρδιά σου από εισβολή σ’ αυτήν πονηρού και μολυσματικού λογισμού.
Με άλλα λόγια, “να μπαίνει από τη μια και να βγαίνει από την άλλη”…
022 (ΕΡΓΑΣΙΑ)
Γράψε κάτω τις δουλειές που έχεις να κάμεις και κάμνε μια-μια (όχι δυο-δυο). Σύντομα θα λείψουν· κι άμα λείψουν, γράψε άλλες, ώστε να μην μένεις αργός· γιατί, η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας…
023 (ΠΡΟΣΟΧΗ-ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ)
Πρόσεχε στα μικρά… Εκείνος που προσέχει στα μικρά, δεν θα πέσει στα μεγάλα.
Αντίθετα, εκείνος που δεν προσέχει στα μικρά, θα πέσει και στα μεγάλα.
024 (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ-ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ)
Η ώρα του εκκλησιασμού, της Ακολουθίας, της μελέτης, της βραδινής περισυλλογής, είναι η ώρα της “αλλαγής βάρδιας”!
Τι εννοώ με αυτό;
“Παραδίνουμε” στον Χριστό τα υλικά μας, να τα φροντίσει Αυτός, και “σχολάζουμε” εμείς στα πνευματικά μας.
Όταν όμως εμείς, κατά την διάρκεια της πνευματικής μας ώρας, σκεφτόμαστε φροντίζοντες για τα υλικά μας, τότε, στην ουσία “επεμβαίνουμε” στην “βάρδια” που ανέλαβε Αυτός, και τον εμποδίζουμε (τον Χριστό) να μεριμνήσει για τα υλικά μας (τα διάφορα προβλήματα που μας απασχολούν).
Γι’ αυτό, λοιπόν, το βράδυ κυρίως, νάχεις κάποια ώρα, που θα είναι “η ώρα του Θεού”· δηλ. η ώρα που θα είναι για σένα και τον Θεό…, μόνο! !!
025 (ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ)
Ο Κύριος, δέχεται όσους αναγνωρίζουν ότι είναι αμαρτωλοί… και απορρίπτει όσους νομίζουν πως είναι δίκαιοι….
Και γιατί έτσι; Γιατί, τούτο είναι η αλήθεια!!!
Και ο Θεός αλήθεια εστί… “Εγώ εμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή”, είπεν ο Χριστός.
Και αλλού, “γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς”.
026 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΚΑΛΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ-ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ)
Παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα; Δες το με θετικότητα. Να λες και να πιστεύεις ότι:
Έχει ο Θεός… Έχει τον σκοπό του… Θα περάσει και αυτό με την βοήθεια του Θεού…
027 (ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΠΙΣΤΗ-ΕΥΧΗ)
Ας θυμηθούμε το αγαπημένο μας σύνθημα:
Ο Κύριος είπε: «Όλα όσα ζητάτε στην προσευχή σας, να πιστεύετε ότι τα λαμβάνετε και θα σας δοθούν» (Μάρκ. ια΄, 24).
Γι’ αυτό: «Λέγε συνεχώς την Ευχή και μην ενοχλείσαι από τίποτε. Η Ευχή θα τακτοποιήσει το κάθε τι, ακόμα και αυτό που σε απασχολεί». Το πιστεύεις αυτό;
Το ίδιο και στην Εκκλησία. Έχε τον νου σου στα λόγια της Ακολουθίας, πιστεύοντας -κατά τον ανωτέρω λόγον του Κυρίου- ότι όλα όσα λέγονται κατ’ αυτήν γίνονται. Έτσι, επιτυγχάνονται τρία καλά: Πρώτον, εκπληρώνονται όλα τα αιτήματά μας (που λέγονται στην Ακολουθία)· δεύτερον, λύνονται και τα άλλα τυχόν προβλήματα που μας απασχολούν· και τρίτον, με τον τρόπο αυτό, πιό εύκολα συμμετέχει στην Ακολουθία ο νους, η καρδία, το σώμα και γενικά ο όλος άνθρωπος, αφού λέγονται και γίνονται τόσο σημαντικά και μεγάλα πράγματα…
Οι Ακολουθίες στήν Εκκλησία είναι μιά λεπτομερής ανάλυση της ευχής και του “ελέησόν με”. Και αντίστροφα, η Ευχή είναι η σύνοψη των ιερών Ακολουθιών.
028 (ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ)
Εκείνον που βλέπεις να αμαρτάνει (και θυμώνεις), αύριο μπορεί να τον δεις σώφρονα και ταπεινό!
029 (ΥΠΝΟΣ) Ο ικανοποιητικός ύπνος (δηλαδή αυτός που πρέπει) είναι σημαντικός στην πνευματική ζωή και τον πνευματικό αγώνα.
030 (ΝΗΨΗ-ΖΕΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ)
Να είσαι κατά την διάρκεια της ημέρας σε εγρήγορση και ζέση του πνεύματος: Ένα είδος “θυμού”, αφενός, κατά του διαβόλου και των διαφόρων “τεχνών” του· και αφετέρου, μια αγωνιστική διάθεση, με νήψη, προσοχή και προσευχή· και όλα αυτά μέσα σε μια ατμόσφαιρα μνήμης και παρουσίας του Θεού…
031 (ΚΑΤΑΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ)
Όταν δεν βλάπτεται η ψυχή σου, κάμε όπως λέει ο πλησίον, έστω κι αν εσύ φρονείς ότι είναι καλύτερα να γίνει όπως λες εσύ (μιλώ για πρακτικά πράγματα σε ώραν εργασίας κ.λπ.)
Καλό θα βγει… (ακόμα και στο συγκεκριμένο, γιατί είναι φορτισμένο με την χάρη του Θεού, λόγω της ταπείνωσής σου, που έδωσες τα πρωτεία στον άλλο…)
032 (ΒΡΑΔΥ)
Το βράδυ, πριν κοιμηθείς, να έχεις την “ώρα του Θεού”· την ώρα δηλ. που θα είναι αποκλειστικά για σένα και τον Θεό, μόνο!
Κατ’ αυτήν, να κάμνεις 3 πράγματα:
1) Λίγη ΜΕΛΕΤΗ ενός πνευματικού βιβλίου· κατά προτίμηση Πατερικού (γραμμένο δηλ. από άγιο).
2) Να κάμνεις τον λεγόμενο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ. Μια γρήγορη δηλ. ματιά της ημέρας και να βγάζεις τα συμπεράσματά σου, συμβουλεύοντας παράλληλα τον εαυτό σου. Κάθε ημέρα κάτι έχει να σε διδάξει… Και
3) Να λέγεις την ευχή, το «Κύριε Ιησού χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με». Και με αυτήν να πηγαίνεις για ύπνο…
(Καλή είναι, βέβαια, είναι κατά το βράδυ, και η Ακολουθία του μικρού Αποδείπνου).
033 (ΗΣΥΧΙΑ-ΜΕΛΕΤΗ-ΝΗΨΗ-ΕΥΧΗ)
Αγίαζε την ημέρα σου μέσα σε μια ατμόσφαιρα ΗΣΥΧΙΑΣ, ΝΗΨΗΣ -εσωτερικής δηλ. προσοχής και εγρήγορσης- ΜΕΛΕΤΗΣ (με σκέψεις δηλ. καλές) και με την ΕΥΧΗ του Ιησού…
033 (ΥΠΝΟΣ)
Φρόντισε να κοιμάσαι με τακτοποιημένο τον έσω άνθρωπο. Γιατί, όπως θα πέσεις έτσι και θα ξυπνήσεις!
034 (ΠΛΗΣΙΟΝ)
Υπό αυστηράν έποψη, όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί! Και τούτο, γιατί είναι εικόνες του Θεού. Εκείνο που τα χαλά είναι η κακή χρήση της ελευθερίας μας και του αυτεξουσίου. Όμως, κάποτε, μια καλή αφορμή (δίνεται)…και τότε, αλλάζει ο κατά τα άλλα “κακός” άνθρωπος. Γι’ αυτό, ας μην καταδικάζουμε κανένα…παρά μόνο πράξεις· όχι όμως τον άνθρωπο.
Τον μόνο που θα πρέπει να καταδικάζουμε, είναι τον εαυτό μας!
035 (ΧΑΡΑ)
Μάθε να χαίρεσαι σε όλα: Καλά, “κακά”, ευχάριστα, δυσάρεστα…
Την αμαρτία όμως, να την μισείς!
036 (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ-ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ)
Αν θυμάστε, είχαμε πει πως, η ώρα του εκκλησιασμού, της Ακολουθίας, της μελέτης, είναι η ώρα της “αλλαγής βάρδιας”· κατά την οποία, “παραδίνουμε” στον Χριστό τα υλικά μας, να τα φροντίσει Αυτός, και “σχολάνουμε” εμείς στα πνευματικά μας (βλ. Πατρικές Νουθεσίες, αρ. 024)
Μπαίνοντας, λοιπόν, στην Εκκλησία, να τα “αφίνουμε όλα έξω” (ξεχνώντας, δηλονότι, όλα τα βιωτικά μας), για να μπορέσουμε να ωφεληθούμε τα μέγιστα, από την θεόπνευστη και σωτήρια για μας Ακολουθία…
037 (ΚΟΛΑΚΕΙΑ-ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ)
Μην κολακεύεσαι και μην υπερηφανεύεσαι από την ανθρώπινη κολακεία και τους ανθρώπινους επαίνους. Τουλάχιστον άφησε τον υπερήφανο λογισμό -που είναι αδύνατον να μην σε προσβάλει κατά την ώρα του επαίνου- να περάσει και να φύγει…· όπως κάνουν εκείνοι που ξαπλώνουν στο δάσος και τύχει να περάσει πάνω από το σώμα τους φαρμακερή οχειά!
Αν κάνεις έτσι, σχεδόν γλύτωσες!
Γιατί, λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος: “Δύσκολα βρίσκεται άνθρωπος, που να μπορεί να δέχεται την τιμή του κόσμου χωρίς βλάβη…” (Λόγοι Ασκητικοί, Λόγος Α’).
038 (ΑΓΑΠΗ-ΠΛΗΣΙΟΝ)
Η αληθινή Χριστιανική αγάπη ξέρει να αγαπά τον πλησίον απροϋποθέτως (χωρίς δηλ. προϋποθέσεις).
039 (ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ-ΑΚΗΔΙΑ)
Ακόμα και όταν νοιώθεις αναισθησία, ακηδία, πνευματική ξηρασία…μίλα του Θεού, και σε ακούει!
040 (ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ-ΘΛΙΨΕΙΣ-ΠΙΣΤΗ)
Στην δυσκολία σου…, να λέγεις πάντα, “έχει ο Θεός…”
Και πράγματι, έχει ο Θεός!!!
041 (ΑΡΡΩΣΤΙΑ-ΑΣΘΕΝΕΙΑ-ΑΓΧΟΣ-ΠΙΣΤΗ)
Επειδή στην εποχή μας, κρίμασιν οις οίδεν ο Κύριος, παρεχωρήθη να εξαπλώνονται πλήθος ασθενειών, οι άνθρωποι -ως μη όφειλε- κάπου πανικοβάλλονται με το παραμικρόν…
Εσύ, όμως, μην κάνεις έτσι!
Μην επιτρέψεις στον λογισμό σου να πιστέψει (χωρίς να υπάρχουν πιστοποιημένες αποδείξεις) ότι τάχα έχεις την τάδε αρρώστια ή την τάδε. Κι αυτό, γιατί -τις πλείστες όσες φορές- αποδεικνύονται λανθασμένες οι υποψίες μας, άδικα αγχωνόμαστε και χάνεται και η όλη διάθεσή μας, και καταντούμεν στο τέλος….“κατά φαντασίαν ασθενείς”(!)
Έχε πίστη στον Θεό. Να λες, είμαι καλά, δεν έχω τίποτε. Αυτό που παρατηρείται τώρα είναι κάτι περαστικό, που, όπως ήρθε μόνο του, μόνο του και θα φύγει, διωκόμενο από τον ίδιο τον οργανισμό μας και με την θέληση, φυσικά, και του Θεού.
Είμαι, λοιπόν, καλά, μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο!
Δεν πηγαίνω στον γιατρό, “αν δεν μου πει ο Θεός”· με άλλα λόγια, να έρθω στο σημείο που να μιλά μόνο του το πράγμα…η ανάγκη να πάω στον γιατρό, και όχι με υποθέσεις, υπόνοιες και υποψίες δικές μου.
042 (ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΕΥΧΗ-ΠΙΣΤΗ)
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ανεξάρτητα από την έκβαση και το αποτέλεσμα, ΟΛΕΣ οι αιτήσεις που κάμνουν οι άνθρωποι πρός τον Θεόν διά της προσευχής ΕΙΣΑΚΟΥΟΝΤΑΙ…και καμμιά δεν απορρίπτεται ούτε πηγαίνει χαμένη! Φτάνει η προσευχή μας να γίνεται με ειλικρίνεια και αγνά ελατήρια, και ο καλός Θεός ΑΠΑΝΤΑ στήν προσευχή μας…με την έκβαση και το αποτέλεσμα που Αυτός -μέσα από την άβυσσο της Αγάπης και της Σοφίας Του- κρίνει ως την καλυτέρα λύση για μας! (Που αν την ξέραμε, αυτήν θα ζητούσαμε!) Φτάνει που προσευχηθήκαμε.
Άρα, όλες οι προσευχές εισακούονται!!! (σύμφωνα με το πιο πάνω αληθινό σκεπτικό).
Αν όμως δεν προσευχόμαστε, δεν ακολουθείται ο ανωτέρω πνευματικός νόμος…
043 (ΑΓΧΟΣ)
Μην πιέζεις τον εαυτό σου! Τα άκρα είναι εκ των δαιμόνων, λέγουν οι άγιοι Πατέρες.
044 (ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ-ΘΕΟΣ)
Το κάθε τι να το βλέπεις ότι είναι από το χέρι του Θεού…
045 (ΑΓΑΠΗ-ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ)
Μέσα στον πνευματικό αγώνα να δεσπόζουν οι δύο αυτές περιεκτικές αρετές:
ΑΓΑΠΗ και ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!!! Πάντοτε, αυτές οι δύο, πάνε μαζί…
Αν λείπει η μια, απουσιάζει και η άλλη.
Δεν μπορείς να αγαπάς, αν δεν έχεις ταπείνωση…
Και πάλιν, πώς μπορεί κάποιος να είναι ταπεινός, αν δεν έχει αγάπη…
046 (ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ-ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ)
Μη γνώτω η αριστερά σου (η πεσμένη σου φύση, ο παλαιός και υπερήφανος εντός σου άνθρωπος) τι ποιεί η δεξιά σου (η αναγεννημένη από το άγιο Βάπτισμα φύση σου)· αν τύχει δηλ. και κάμεις κάτι καλόν…
047 (“ΗΣΥΧΙΑ”-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ)
Να είσαι με όλους και παράλληλα με κανένα!!! ΕΣΥ και ο ΘΕΟΣ…
Να νοιώθεις ΕΣΥ και ο ΘΕΟΣ, και θα βρεις ανάπαυση, προχωρώντας έτσι στην πνευματική ζωή…
Αυτό, βέβαια, εξυπακούει ότι θα έχει θετική αντανάκλαση και στους γύρω σου…
Γι’ αυτό και οι άγιοι ήσαν και είναι πάντοτε οι μεγαλύτεροι ευεργέτες της Κοινωνίας!
048 (ΑΜΕΡΙΜΝΙΑ-ΗΣΥΧΙΑ)
Φύγε από όλα…για να μπορείς να βρεθείς με τον Θεό!!!
Θάρθει, βέβαια, και η ώρα που θα βρεθείς εσύ μόνος με τον Θεό· κατά την ώρα του θανάτου σου και μετά…
049 (ΦΑΓΗΤΟ)
Εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια όχι καλή συνήθεια:
Τρώγοντας, μιλούμε…(και τι μιλούμε!!!)
Ενώ στα Μοναστήρια, ακριβώς για να μην γίνεται αυτό, αλλά και παράλληλα με την υλική τροφή να προσφέρεται και η πνευματική τροφή, την ώρα που οι άλλοι τρώνε, κάποιος διαβάζει κάτι πνευματικό…
Στον κόσμο, βέβαια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό.
Μπορείτε όμως να τρώγετε σιωπηλά, λέγοντας από μέσα σας την ευχή και ευχαριστώντας τον Θεό για όσα αγαθά μας προσφέρει (μην τα θεωρούμε και δεδομένα!)
Καλή η συνήθεια αυτή…
Μιλούμε στο φαγητό, μόνο όταν είναι ανάγκη· και λόγια καλά και σεμνά. Γιατί, είναι παρών εκεί ο Χριστός και οι άγιοι Άγγελοι!
050 (ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ-ΩΡΑΡΙΑ-ΝΟΥΣ)
Έχουμε ήδη πει, ότι είναι καλό να έχουμε ένα Πρόγραμμα, το οποίο και να προσπαθούμε να τηρούμε με κάθε δυνατή ακρίβεια.
Να είσαι δηλ. έτοιμος, ώστε να αλλάζεις στην καθορισμένη ώρα του, το επόμενο που έχει το πρόγραμμα.
Το πρόγραμμα (και η τήρησή του) βοηθά πάρα πολύ στην πνευματική ζωή.
Ένα από τα καλά του, είναι ότι κινείσαι χωρίς πολλές σκέψεις και διαλογισμούς, οι οποίοι λογισμοί είναι θάνατος για τον αγωνιζόμενο.
Όταν αλλάζει δε το “μενού” στο πρόγραμμα, να έχει την δύναμη ο νους και η καρδιά να αλλάζουν “συχνότητα”, να γυρίζουν “σελίδα” και να λειτουργούν στο επόμενο του προγράμματος (χωρίς να “τραβούν” μαζί τους, ότι τους απασχολούσε προηγουμένως).
051 (ΕΙΡΗΝΗ)
Όταν βλέπεις ότι πάει να φύγει η ειρήνη (είτε μεταξύ εσένα και ενός άλλου, είτε μεταξύ δύο άλλων), εσύ να “βάζεις χαλίκια”, όχι να βγάζεις… Να σβύνεις την φωτιά, όχι να την πυρώνεις…
Ένας πρακτικός τρόπος, είναι να σιωπούμε ή να προσπερνούμε το πράγμα…, αποφεύγοντας να δώσουμε υπόσταση στην αφορμή που δόθηκε για παρεξήγηση.
052 (ΘΥΜΟΣ)
Πρόσεχε να μην θυμώνεις!
Θύμωσες καμιά φορά -είτε ευλόγως είτε αλόγως- και το χάρηκες…και δεν το μετάνοιωσες;
Αντίθετα, θα χαρείς μετά, αν δεν θυμώσεις.
053 (ΠΛΗΣΙΟΝ-ΑΓΑΠΗ)
Νάσαι συγκαταβατικός στις αδυναμίες του πλησίον.
Μίλα του με αγάπη. Είναι “άρρωστος” (όπως και συ, βέβαια, αλλού…)
Υποφέρει πρώτα αυτός και ύστερα εσύ, με την συμπεριφορά του…
054 (ΥΠΝΟΣ-ΕΥΧΗ-ΛΟΓΙΣΜΟΙ-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΗΜΕΡΑΣ)
Μόλις ξυπνήσεις, να σηκώνεσαι αμέσως, χωρίς να σκέφτεσαι τίποτε, παρά μόνον να λές την ευχή! Προσφέρεις, με αυτό τον τρόπο, τις απαρχές (τα πρωτογεννήματα) του νοός σου στον Κύριο.
Να προσθέσουμε στα πιο πάνω, ότι καλόν είναι αυτό να εφαρμόζεται και το βράδυ. Δηλαδή, όταν πάμε για ύπνο, να μην σκεφτόμαστε τίποτα απολύτως (ούτε προβλήματα, ούτε γεγονότα της ημέρας· αυτό να γίνεται κατά τον “βραδυνό απολογισμό της ημέρας”), παρά μόνο να κοιμόμαστε με την ευχή και να ξυπνούμε με την ευχή!:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».
055 (ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ-ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ)
Να θυμάσαι τις αποφάσεις σου όταν πήγαινες να κοινωνήσεις και όταν πας να εξομολογηθείς.
056 (ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΕΘΝΟΣ-ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 1821-ΤΟΥΡΚΟΙ)
Ουδέποτε μου άρεσεν η πολιτική…
Χωρίς, λοιπόν, να θεωρηθώ ότι ασχολούμαι με αυτά, σημειώνω τα πιο κάτω, βλέποντάς τα εξ επόψεως πνευματικής:
Οι Τούρκοι (οι οποίοι, κατά μίμηση των δαιμόνων, έχουν σαν τυπικό τους…να διεκδικούν με αυθάδεια όσα δεν τους ανήκουν) μάς έκοψαν πάνω στις αμαρτίες μας…και κάνουν τους καμπόσους, “βγάζοντες γλώσσαν” λαλούσαν μεγάλα και υπέρογκα!!!
Το Κυπριακό δεν λύεται…απλούστατα γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα λαό σαν κι αυτούς!
Το Κυπριακό θα λυθεί, όταν θα “φάει, η Τουρκία, τον μεγάλο μπάτσο”…
Μέχρι τότε, εμείς ας προσευχόμαστε:
«Ορατών και αοράτων εχθρών, ρύσαι ημάς Κύριε, μη ποτε είπωσι τα έθνη· πού εστιν ο Θεός αυτών· γνώτωσαν Δέσποτα, ότι παροράς αμαρτίας, λαού σου μετανοούντος».
(Τροπάριον Τριθέκτης, Πέμπτη Α’ Εβδομάδος των Νηστειών)
(μετάφραση) :
Κύριε, γλύτωσε μας από τους ορατούς και αοράτους εχθρούς μας· μη τυχόν και πουν οι αλλόθρησκοι, “πού είναι ο Θεός τους;” -δηλ. ο Τριαδικός Θεός μας, τάχα για να μας γλυτώσει…
Όμως, ας γνωρίσουν, Κύριε (εσύ που δεσπόζεις τα πάντα), ότι παραβλέπεις και συγχωρείς τες αμαρτίες του πιστού λαού σου, που μετανοεί…
Ας αρχίσουμε, λοιπόν, αδελφοί μου, την μετάνοια, ξεκινώντας ο καθένας από τον εαυτό του…
057 (ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΑΥΤΟΜΕΜΨΙΑ-ΣΟΦΙΑ)
Πυρήνας της πνευματικής ζωής, είναι η ταπείνωση! Και πιο πρακτικά, η αυτομεμψία…
Το “αεί εαυτόν μέμφεσθαι”, είναι αρίστη φιλοσοφία!
Για όλα να κατηγορεί κανείς τον εαυτό του…
Αυτό δεν κατανοείται με την εγκεφαλική λογική, αλλά με την λογική της πίστεως…
Όμως και με τον ορθό λόγο, αν εξετάσει κανείς καλά το πράγμα, θα δει ότι σε κάθε τι στραβό που συμβαίνει, π.χ. σε μια παρεξήγηση, σε ένα τσακωμό, σε μια κατάσταση -τέλος πάντων- όχι καλή, έχουμε το μερίδιο ευθύνης! Στο βάθος…εμείς φταίμε (ο εαυτός μας!)
Γιατί, αν συμπεριφερόμασταν διαφορετικά, αν αντιδρούσαμε διαφορετικά, αν η πνευματική μας κατάσταση ήταν διαφορετική, δεν θα έπαιρναν τέτοια τροπή τα πράγματα…
(Έχει, βεβαίως και βαθύτερη εξήγηση το πράγμα, που δεν είναι της ώρας τώρα να το εξετάσουμε… Γι’ αυτό, ας αρκεστούμε στα πιο πάνω).
058 (ΕΥΧΗ)
Την ευχή την λες; (το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»)
Πόσο καλύτερα και πιο σωστά θα σκεφτόσουν ή θα μιλούσες ή θα εκινείσο, εάν έλεγες την ευχή…
Πόσο πιο γρήγορα θα εύρισκες τον εαυτό σου, μετά από μια πτώση ή ακηδία ή αθυμία, εάν έλεγες την ευχή…
Βάλε μπρος, λοιπόν, την ευχή και μην την ξεχνάς!!! Όσο γίνεται πιο συχνά…
059 (ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ)
Στην Θεία Λειτουργία να συμμετέχεις με δέος.
Μετά το πέρας της, απόφευγε όσο γίνεται την αργολογία, για να μην χάσεις όσα πήρες.
Ας δούμε τι λέει και η λαϊκή ευσέβεια του λαού μας:
Οι παλιοί, στα χωριά, μετά την Θεία Λειτουργία, δεν πήγαιναν κατ’ ευθείαν στο καφενείο (οι άνδρες) ή στην γειτόνισσα (οι γυναίκες). Αλλά τι απαντούσαν, σε σχετική πρόσκληση; “Όχι! Να πάρω πρώτα την Λειτουρκάν στο σπίτι μου!”
Αυτά από τους…“αγραμμάτους”, για να ανοίξουν τα μάτια ημών των…“γραμματισμένων”!
060 (ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΣΟΦΙΑ)
Να δέχεσαι με ευχάριστη διάθεση τις επιπλήξεις (ακόμα και τις άδικες), χωρίς να διαπληκτίζεσαι και να τσακώνεσαι.
Αυτό είναι σοφία!
Τότε είναι που αντλείς πλούσια την χάρη από τον Θεό!
Μέσα στον πνευματικό αγώνα του Χριστιανού, είναι φυσικό να υπάρχουν και πτώσεις…λόγω της πεσμένης φύσεως που (δυστυχώς και ως μη όφειλε) ενώ αυτή είχε καθηλωθεί και απενεργοποιηθεί στο Βάπτισμα, εμείς την επανενεργοποιήσαμε με την κακή χρήση της ελευθερίας μας.
Οι σημερινές Πατρικές Νουθεσίες είναι αφιερωμένες στην ανόρθωση μετά από τυχόν πτώση μας.
Τα γράφω αυτά, γιατί, στόχος του εχθρού μας διαβόλου, δεν είναι τόσο η πτώση μας στην αμαρτία, όσο η απογοήτευση, απόγνωση και απελπισία μετά την πτώση…
Να τονίσουμε εδώ, ότι για να μπορέσει κανείς να δει την αμαρτία του, θα πρέπει πρώτα να την σταματήσει…
061 (ΠΤΩΣΗ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ)
Μετά από μια πτώση, λέγε με πίστη την πιο κάτω προσευχή:
«Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, δεν υπάρχει έρεισμα δικαιολογίας για το αμάρτημά μου· η άφεση επαφίεται εξ ολοκλήρου στό άπειρον έλεός Σου.
Από μένα, το μόνο που ζητάς είναι να μετανοιώσω πραγματικά για το σφάλμα μου και με την βοήθειά Σου να μήν το επαναλάβω.
Θέλω, Κύριε, από αυτήν την στιγμή να με δεχθείς πίσω στήν αγάπη Σου.
Σ’ ευχαριστώ».
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».
062 (ΠΤΩΣΗ-ΑΓΩΝΑΣ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ)
– Έπεσες; Σήκω αμέσως πάνω, και συνέχισε να τρέχεις τον καλό αγώνα…
– Έπεσες; Σήκω αμέσως πάνω, χωρίς να τα χάσεις!!! Όση απόσταση είχες από τον ήλιο στέκοντας, πόση διαφορά έχεις τώρα που έπεσες κάτω; (ήλιο, εννοώ, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης)
– Πτώση, ΔΕΝ σημαίνει ποτέ ήττα!!! Στο ποδόσφαιρο, μπορεί να έχουμε 0-5 εις βάρος μιας ομάδας· όμως μέχρι να κτυπήσει το κουδούνι, μπορεί το σκορ να πάει 6-5!!! (κουδούνι, εννοώ, την ώρα του θανάτου μας. Νόει ά λέγω!)
– Έπεσες; Να εκδικηθείς…ανεβάζοντας τον εαυτό σου πιο πάνω από εκεί που ήσουν πριν να πέσεις! (Τότε μιλούμε για νίκη και όχι ήττα!!!)
063 (ΠΤΩΣΗ-ΑΓΩΝΑΣ)
Φαντάσου το ‘ring’ της παλαίστρας:
Αν δεχτεί κτύπημα ο παλαιστής και τρέχει η μύτη του αίμα, θα καθίσει να χαζεύει το χτύπημα…;;;(!!!) Αν κάνει έτσι, λάχανο θα τον φάει ο αντίπαλος!!!
Αλλά, τι πρέπει να κάμει;
Να συνεχίσει να κτυπά…μέχρι να κτυπήσει το κουδούνι (κουδούνι, εννοώ και πάλιν, το καμπανάκι του θανάτου. Καταλαβαίνετε τι εννοώ…)
Γι’ αυτό: Έπεσες; Σήκω αμέσως πάνω, με την μετάνοια…και συνέχισε να κτυπάς! Και νίκησες και σώθηκες!!!
064 (ΠΤΩΣΗ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΑΓΩΝΑΣ)
Στο τέλος μιας ποδοσφαιρικής συνάντησης, οι μεν αναπληρωματικοί (που δεν έλαβαν καθόλου μέρος στον αγώνα) τους βλέπεις με γυαλιστά, σιδερωμένα και πεντακάθαρα παντελονάκια!
Ενώ αυτοί που αγωνίστηκαν…είναι καταϊδρωμένοι, λασπωμένοι, λερωμένοι, ίσως και αιματωμένοι! Το κύπελλο της νίκης σε ποιους ανήκει, άραγε;
Νόει ά λέγω…
Είναι, λοιπόν, φυσικό να υπάρχουν και πτώσεις…
Δεν τα λέω αυτά, για να αμαρτάνουμε (μη γένοιτο!), αλλά για να σηκωνόμαστε με αποφασιστική μετάνοια, όταν αμαρτάνουμε!
Ο Χριστός, άλλωστε, “δεν ήρθε να καλέσει τους δίκαιους” (Σημ.: δίκαιους, εννοεί εδώ, αυτούς που νομίζουν ότι είναι “δίκαιοι”!!!)· αλλά τι; “Ήρθεν (ο Χριστός) να καλέσει αμαρτωλούς εις μετάνοιαν…”
Τελειώνω:
065 (ΠΤΩΣΗ-ΔΙΑΒΟΛΟΣ-ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ)
Ο Χριστός είχε κάποτε μια ‘στιχομυθία’ με τον διάβολο…
Έτσι την είδε και έτσι την άκουσε σε έκσταση, ένας που έπεσε σε βαρύ αμάρτημα, μετά την πολλαπλή επανάληψη του σενάριου: ΠΤΩΣΗ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΠΤΩΣΗ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ!!!
ΔΙΑΒΟΛΟΣ (μετά που ο αμαρτήσας άρχισε και πάλιν να μετανοεί) :
– Είσαι άδικος!!! Γιατί τον δέχεσαι πάλιν πίσω;;;· ενώ πάρα πολλές φορές σου υποσχέθηκε μετάνοια…για να ξαναπέσει και πάλιν στα ίδια;;;
ΧΡΙΣΤΟΣ (γεμάτος αγάπη και ιλαρότητα) :
– Εγώ τον δέχομαι, γιατί είναι δημιούργημά μου…και έχυσα το Αίμα μου γι’ αυτόν!
Εσύ γιατί τον δέχεσαι πίσω, μετά την εκδήλωση της μετάνοιάς του;;; (!!!)
Μετά απ’ αυτό…ο διάβολος έγινεν άφαντος (μη έχοντας τι να ανταποκριθεί), αλλά και ο ρηθείς Χριστιανός ΔΕΝ ξανάπεσε, μετά απ’ αυτό που είδε και άκουσε!!!
Συμπέρασμα:
Έτσι να λέμε και μεις όταν μας πιάνει αθυμία μετά από μια πτώση:
Εκεί που πήγαινα καλά, ο μισάνθρωπος διάβολος ευχαρίστως με δέχτηκε κοντά του· ο Χριστός, που είναι όλος αγάπη, δεν θα με δεχτεί και πάλιν πίσω κοντά Του;;;(!!!)
Μετά, λοιπόν, την πτώση…να σηκωνόμαστε αμέσως με χαρά!!!
066 (ΕΡΓΑΣΙΑ-ΑΡΓΟΣΧΟΛΙΑ)
Μην αργο-σχολείς στην εργασία σου με άσχετα πράγματα, από δω και από κει…
Σημείωσε τις βασικές σου εκκρεμότητες και κάμνε μία προς μία.
Μακάρι να τελειώσεις την εργασία που έχεις και κάνεις αυτά τα έξτρα που θέλεις…
Διαφορετικά, σύντομα θα σου μαζευτούν πολλές εκκρεμότητες!
067 (ΓΛΩΣΣΑ)
Να μιλάς όσο γίνεται πιο λίγο· αλλά και όταν χρειαστεί να μιλήσεις, να το κάνεις με ευλάβεια, φειδώ, σεμνότητα και νηφαλιότητα.
068 (ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ-ΩΡΑΡΙΑ)
Ξαναμιλήσαμε για το ωφέλιμο του Προγράμματος:
Η ακριβής τήρησή του ελαχιστοποιεί τους λογισμούς (μεγάλη υπόθεση αυτό!) και σε γλυτώνει και από αρκετές πτώσεις.
(Εξάλλου, η αμαρτία δεν είναι μέσα στο πρόγραμμα…)
069 (ΧΡΟΝΟΣ-ΑΓΩΝΑΣ)
“Χρόνου φείδου”!!! Να εκμεταλλεύεσαι, και όχι να σπαταλάς άσκοπα τον χρόνο σου· θα μπορέσεις έτσι να πετύχεις την σωτηρίαν σου…
070 (ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ-ΠΑΡΡΗΣΙΑ)
Να είσαι σε κάποιο βαθμό συγκρατημένος με τους ανθρώπους…
Η πολλή παρρησία, τα πολλά συναγελάσματα, το πολύ ξεθάρρεμα με τους ανθρώπους, συχνά δεν οδηγούν σε επιθυμητά αποτελέσματα…
071 (ΓΛΩΣΣΑ-ΣΙΩΠΗ)
Μίλα πιο λίγο με τους ανθρώπους και πιο πολύ με τον Θεό…
072 (ΝΗΨΗ)
Στράφου στον εαυτόν σου…
Στράφου μέσα στον μέγα…μικρόκοσμό σου, που έχεις μέσα σου…
Μίλα με την ψυχήν σου, κύταξε την ψυχήν σου, φρόντισε την ψυχήν σου…
Μεγάλα πράγματα συμβαίνουν και διαδραματίζονται στον έσω σου άνθρωπο…
Μείνε εκεί…και από κει στράφου στον Θεόν!!!
073 (ΠΛΗΣΙΟΝ-ΛΥΠΗ-ΞΕΝΙΤΕΙΑ)
Σε λύπησεν η συμπεριφορά ή η κατάσταση του πλησίον;
Δεν απόκτησες ακόμα την αρετή της “ξενιτείας”.
Όταν βρεθείς σ’ αυτή την κατάσταση, βοηθά να θυμηθείς, ότι την ώρα του θανάτου σου θα είσαι ΕΣΥ και ο ΘΕΟΣ μόνο!!!
Καθώς επίσης και το Πατερικό λόγιο, “αν δεν πεις και νοιώσεις μέσα σου, ότι μέσα στο Σύμπαν όλον ΕΣΥ είσαι και ο ΘΕΟΣ…δεν θα βρεις ανάπαυση!”
074 (ΠΤΩΣΗ)
Έπεσες σε ένα λάθος, μια αμαρτία; Σήκω αμέσως πάνω, χωρίς διαλογισμούς…και με ένα ειλικρινές “αμάρτησα, Θεέ μου”, συνέχισε τον αγώνα σου…
075 (ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ)
Ότι κι αν είσαι…πάνω απ’ όλα νάσαι Χριστιανός!!!
Είσαι οικογενειάρχης; Νάσαι Χριστιανός οικογενειάρχης!!!
Είσαι δάσκαλος; Νάσαι Χριστιανός δάσκαλος!!!
Είσαι μαθητής; Νάσαι Χριστιανός μαθητής!!!
Είσαι διευθυντής; Νάσαι Χριστιανός διευθυντής!!!
Είσαι προϊστάμενος; Νάσαι Χριστιανός προϊστάμενος!!!
Είσαι υπάλληλος; Νάσαι Χριστιανός υπάλληλος!!! Τέλος,
Είσαι σε δοκιμασία, πόνο, θλίψη, αρρώστεια, πειρασμό; Πάνω απ’ όλα νάσαι Χριστιανός αγωνιζόμενος!!!
Γι’ αυτό, έχοντας υπόψη σου αυτά, μπροστά σε μια σου δυσκολία, να λες παροτρυντικά στον εαυτό σου:
“Ά(ν)τε, Χριστιανέ!!!”
Γιατί, οι δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός, για ένα Χριστιανό που αγωνίζεται να βρίσκεται στον δρόμο Του, είναι βάσεις (σκαλιά) για να ανεβεί τα σκαλοπάτια της πνευματικής ζωής, με αρχή την θεραπεία της ψυχής του και τέλος την πνευματική του ολοκλήρωση.
Με άλλα λόγια, την αποκατάστασή του στην αιώνια ζωή… Αμήν.
076 (ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ-ΚΑΛΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ-ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ)
Ο πνευματικός άνθρωπος είναι πράος, ταπεινός, καταδεχτικός, ησύχιος.
Ποτέ δεν οργίζεται και, το κυριότερο, δεν κάμνει ούτε δέχεται κακό λογισμό για τον πλησίον.
Η κατάκριση είναι κάτι ξένο προς αυτόν…
077 (ΕΥΧΗ)
Σε κάθε περίσταση και σε κάθε τόπο, παντού και πάντοτε, λέγε την Ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».
Ισχυρότερον όπλο απ’ αυτό δεν θα βρείς πουθενά. Μάλιστα θα αντλήσεις πάρα πολλή ωφέλεια από την προσευχή αυτή.
078 (ΛΟΓΙΣΜΟΙ)
Θα δώσεις απολογία, όχι μόνο για κάθε αργό λόγο (δηλ. λόγο που δεν έχει καμιά ωφέλεια), αλλά και για κάθε αργό λογισμό. Μήν χρονίσεις σ’ αυτόν, αλλ’ αποπήδησον αμέσως! “Ρεμβασμός γάρ επιθυμίας, λέγει η Γραφή, μεταλλεύει νουν άκακον”.
079 (ΖΕΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ)
Η Αγία Γραφή μάς θέλει να έχουμε ζέση του πνεύματος, γι’ αυτό και μας παραγγέλλει:
“Έστωσαν οι λύχνοι ημών καιόμενοι” (Λουκ. 12, 35) και “το Πνεύμα μη σβέννυτε” (Α’ Θεσσ. 5, 19) βλ. και 030
080 (ΓΛΩΣΣΑ-ΣΙΩΠΗ)
Είδες και αρχίζει ο απέναντί σου να λέει και να μιλά πολλά…, αρνητικά και λανθασμένα που δεν συμφωνείς και για τα οποία δεν θα ήθελες να μπεις στην συζήτηση;
Αν δεν μπορείς να φύγεις…σιώπα!!!
081 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ)
Μην βιάζεσαι ενίοτε να δώσεις άμεση λύση σ’ ένα σου πρόβλημα. Άφισέ το λίγο, να καθαρίσει ο νους σου, και τότε επανέρχεσαι (εκτός βέβαια κι άν είναι εξώφθαλμη η λύση).
082 (ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ-ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΔΟΝΗ)
Η εμβάθυνση στον λόγο του Θεού (Αγία Γραφή και Πατερικά Συγγράμματα) που γίνεται με φόβο Θεού και ταπείνωση (και όχι με σχολαστική φιλοσοφία και στοχασμό) έχει πολλή την ωφέλεια, αλλά και την ηδονή!
083 (ΑΓΑΠΗ ΠΛΗΣΙΟΝ)
Όταν σου μιλά ο πλησίον, να δίνεις πλήρη προσοχή· είναι ο αδελφός του Κυρίου σου.
084 (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ)
Η με φόβο Θεού (=ιερό σεβασμό) ενασχόληση με τα πνευματικά, ελκύει το Άγιο Πνεύμα.
Αντἰθετα, η απρόσεκτη (=άσκοπα και ανώφελα) στροφή στα κοσμικά, ψυχραίνει την πνευματική σου κατάσταση.
085 (ΛΟΓΙΣΜΟΙ-ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΡΔΙΑ)
Καθαρή καρδιά είναι αυτή που απέρριψε κάθε λογισμό.
Να μην κουβεντιάζουμε με τους λογισμούς μας…
Ακόμα και τους καλούς μας λογισμούς να τους αφαιρέσουμεν (έλεγεν ο άγιος Παΐσιος), πολύ δε περισσότερο τους κακούς.
Να φύγουμεν δηλ. όλα τα δικά μας και να μείνει μέσα μας, μόνον, η καθαρή έννοια του Θεού.
Εμείς να έχουμε το πρόγραμμά μας, να λέμε την ευχή, και ο καλός Θεός να βάζει μέσα μας τα δικά Του, φωτίζοντας τον νου μας…
(Η πείρα θα σε διδάξει τι εννοώ…)
25 ΜΑΡΤΙΟΥ
Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Σήμερα συλλαμβάνεται “εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου”, στα σπλάγχνα της Θεοτόκου, ο Λόγος του Θεού.
Το δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος προσλαμβάνει στην Θεαρχική του Υπόσταση την ανθρώπινη φύση, ενωμένη πλέον εις το διηνεκές (αιωνίως…) μετά της Θείας Του φύσεως εις το ένα του Θεαρχικόν Πρόσωπον.
Ο Θεός συλλαμβάνεται στην μήτρα της Παρθένου σαρκί (ως προς την ανθρώπινη Του δηλ. φύση).
“Ο Υιός του Θεού, υιός της Παρθένου γίνεται”.
“Ο Θεός γέγονεν άνθρωπος ίνα τον άνθρωπον Θεόν απεργάσηται”.
25 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ
Προσωπικά, αγαπώ την Ελλάδα, γιατί εγκολπώθηκε και ταυτίστηκε με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας!!!
βλ. και “Πατρικές Νουθεσίες 012 (056)
086 (ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΘΕΟΥ)
Να λές κάθε τόσο: “Δόξα τω Θεώ για όλα!” “Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, για όλα!”
087 (ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ)
Μην ενθουσιάζεσαι…(για ό,τι δήποτε)· αλλά, να κρατάς την νηφαλιότητά σου. Καθότι ουδέν μόνιμον εν τω κοσμικώ βίω.
Μόνον ο “ενθουσιασμός” που δίνει το Άγιον Πνεύμα είναι αληθινός και μόνιμος (εννοώ, δεν αλλάζει με την αλλαγή των δεδομένων).
088 (ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ)
Ο Χριστός είναι το πάν! Όλα σ’ Αυτόν να σε οδηγούν· δι’ όλων σ’ Αυτόν να ανάγεσαι· Αυτόν ν’ αναπνέεις· Αυτόν να σκέφτεσαι και μ’ Αυτόν να μιλάς όσο πιο συχνά μπορείς!
089 (ΠΛΗΣΙΟΝ-ΑΓΑΠΗ)
Φρόντισε να είσαι καλόν παράδειγμα εις στον πλησίον σου και όχι σκάνδαλον που θα σκοντάψει…
“Έκαστος ημών τω πλησίον αρεσκέτω εις το αγαθόν προς οικοδομήν” (Ρωμ. 15, 2)
Τα λόγια μας, λοιπόν, και οι πράξεις μας να οικοδομούν· τόσον εμάς, όσον και τον πλησίον.
090 (ΛΥΠΗ-ΠΡΟΒΛΗΜΑ)
Πρόσεχε από την καταραμένη λύπη!
Όσο “εύλογη” και “αληθοφανής” κι αν φαίνεται η αιτία της, διώχνε την αμέσως μακριά…
Και τούτο, γιατί, αυτό τούτο το γεγονός της λύπης βρίσκεται στην περιοχή του ψεύδους… και όχι της αλήθειας!
Η αλήθεια αναπαύει…, ενώ το ψεύδος φέρνει ταραχή, αναστάτωση, λύπη…
Οι αποψινές Πατρικές Νουθεσίες είναι αφιερωμένες στην αγάπη και ευσπλαγχνία του Θεού, με την οποία δέχεται ένα αμαρτωλό που μετανοεί, καθώς και στις ψεύτικες “εμπνεύσεις” που ενίοτε μας υποβάλλει ο εχθρός μας διάβολος!!!
091 (ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ-ΠΛΗΣΙΟΝ-ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ)
Σχετικά με τον διάβολο:
Ας ξεκινήσουμε με την δαιμονική “δικαιολογία” που μας εμπνέουν οι δαίμονες και η πεσμένη μας φύση, το “δεν φταίω εγώ!”:
Τι λέει η σοφή λαϊκή παροιμία;
“Άμα δύο περνούν καλά, έξερε εν’ που τον έναν!”
Ας σιωπήσουν, λοιπόν, εκείνοι (οι δαίμονες) που μας “ψιθυρίζουν” να δικαιολογούμαστε ότι, “μα δεν φταίω εγώ, που τσακωνόμαστε· εκείνος (ή εκείνη) είναι που φταίει!!!”
Άρα, όταν δύο τσακώνονται, φταίνε και οι δύο!!!
092 (ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΠΤΩΣΗ-ΛΥΠΗ-ΘΛΙΨΕΙΣ)
Σχετικά με τον Θεό:
Μας λέγει ο Χριστός ότι, όταν χάσει ένα πρόβατο, αφίνει τα υπόλοιπα να βόσκουν…και βγαίνει εις την αναζήτησή του χαμένου προβάτου! Και όταν το βρει, το βάζει στους ώμους του χαίροντας· και πηγαίνοντας στο σπίτι συγκαλεί τους φίλους και τους γείτονες του, λέγοντάς τους να συγχαρούν μαζί του, γιατί βρήκε το απολωλός πρόβατο!!! (Λουκ. 15, 4-7)· και μαζί του χαίρονται και οι άγιοι Άγγελοι!!! (Λουκ. 15, 10)
Αλλού, πάλιν, μας διαβεβαιώνει, ότι “ήλθεν ο υιος του ανθρώπου σώσαι το απολωλός” (Ματθ. 18, 11).
Ας σιωπήσουν, λοιπόν, εκείνοι (οι δαίμονες) που μας “ψιθυρίζουν” ότι ο Θεός, όταν αμαρτήσουμε -αυτό σημαίνει το, “όταν χάσει ένα πρόβατο”- μας τιμωρεί και θέλει στο εξής να υποφέρουμε…(!!!)
093 (ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΠΤΩΣΗ-ΛΥΠΗ-ΘΛΙΨΕΙΣ)
Όταν, ταπεινωμένος πια, επέστρεφεν ο άσωτος στο πατρικό του σπίτι (αφού κατέφαγε την περιουσία, που είχε λάβει από τον πατέρα του, στις ασωτείες)…“έτι αυτού μακράν απέχοντος είδεν αυτόν ο πατήρ αυτού και εσπλαγχνίσθη, και δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν” (Λουκ. 15, 20).
Ας σιωπήσουν, λοιπόν, εκείνοι (οι δαίμονες) που μας “ψιθυρίζουν” ότι πρέπει να λυπούμαστε (εννοούν την καταθλιπτική λύπη) όταν σηκωνόμαστε από μια πτώση(!!!)
Αντίθετα, εμείς πρέπει να χαιρόμαστε, όταν σηκωνόμαστε από την πτώση μας…και συνεχίζουμε τον αγώνα μας!!!
094 (ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΠΤΩΣΗ-ΛΥΠΗ-ΘΛΙΨΕΙΣ)
Για πέστε μου, αν το παιδάκι μιας μητέρας πέσει χάμω και κτυπήσει, μήπως η μητέρα του θα το δείρει κι από πάνω;(!!!) ή θα το πιάσει στην αγκαλιά της και θα το φιλήσει στο σημείο οπού εκείνο κτύπησε;;;
Αν, λοιπόν, έτσι έχει το πράγμα (εννοώ, το δεύτερο θα κάμει η μητέρα), ας σιωπήσουν εκείνοι (οι δαίμονες), που μας “ψιθυρίζουν”, ότι αν μετανοήσεις από την/τις αμαρτία/ες σου…θα έχεις εις το εξής να υποφέρεις πολλές θλίψεις και απανωτούς πειρασμούς και κτυπἠματα(!!!)
095 (ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΠΤΩΣΗ-ΛΥΠΗ-ΘΛΙΨΕΙΣ)
Μας λέγει ο Θεός εις την Αγία Γραφή (Π. Διαθήκη) :
“Ο άνομος εάν αποστρέψη εκ πασών των ανομιών αυτού, ων εποίησε,…ζωή ζήσεται και ου μη αποθάνη”· και “πάντα τα παραπτώματα αυτού, όσα εποίησεν, ου μνησθήσεται (θα ξεχαστούν)”.
Και στην συνἐχεια: “Mη θελήσει θελήσω τον θάνατον του ανόμου, ως το αποστρέψαι αυτόν εκ της οδού της πονηράς και ζήν αυτόν” (Ιεζεκ. ι8, 21-23).
Ας σιωπήσουν, λοιπόν, εκείνοι (οι δαίμονες) που μας “ψιθυρίζουν”, ότι έχεις πια ένα βεβαρυμένο παρελθόν, από το οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις και να απαλλαχτείς, αλλά αυτό θα σε ακολουθεί, με όλες τις καταστρεπτικές συνέπειές του, ως τον τάφον…(!!!)
Αυτά, για να πάρουν θάρρος οι αγαπητοί…συναμαρτωλοί και να καταισχυνθεί ο εχθρός της σωτηρίας μας διάβολος!!!
Οι αποψινές Πατρικές Νουθεσίες είναι αφιερωμένες στην ανθρώπινη ΟΥΤΙΔΑΝΟΤΗΤΑ!!! (ότι δηλ. είμαστε ένα ΜΗΔΕΝΙΚΟ, χωρίς τον Θεό!!!)
096 (ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ)
Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε για τον εαυτό του, ότι “είμαι ένας παλιοτενεκές!”
Σίγουρα δεν έλεγε ψέμματα ο άγιος (ποτέ οι άνθρωποι του Θεού, δεν λένε ψέμματα).
Και σίγουρα, δεν ταπεινολογούσε.
Το ένοιωθε και το εννοούσε!
Δεν το καταλαβαίνετε…
Ίσως δεν είναι της ώρας να το καταλάβετε.
Δεν σημαίνει, βέβαια, πως πρέπει και να τα καταλαβαίνετε όλα!
Εκείνο που είναι βέβαιο, είναι ότι -αν ο άγιος Παΐσιος έλεγε για τον εαυτό του ότι είναι παλιοτενεκές- σίγουρα, όλοι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε…παλιοτενεκέδες!
(Υπάρχει καμία ένσταση; )
097 (ΠΕΣΜΕΝΗ ΦΥΣΗ-ΠΑΛΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ)
Ο παλαιός άνθρωπος, η πεσμένη φύση, που κληρονομεί κάθε άνθρωπος από τον πρώτο Αδάμ (τον πρωτόπλαστο) είναι μολυσμένη!!! Είναι σκοτισμένη!!!
Το ΚΑΛΟ είναι αδιάσπαστα ενωμένο-κολλημένο με το ΚΑΚΟ!!!
Τόσο…ώστε, και όταν κάνουμε το καλό…μέσα συνυπάρχει και το κακό (όπως, κακά και εμπαθή ελατήρια, εμπαθής πρόθεση, αυτάρεσκη και εγωϊστική ικανοποίηση!).
Όταν, πάλιν, κάνουμε το κακό· πολλές φορές το κάνουμε…με την πρόφαση του καλού(!!!)
098 (ΠΕΣΜΕΝΗ ΦΥΣΗ-ΑΔΑΜ-ΧΡΙΣΤΟΣ-ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΗ ΦΥΣΗ)
Με το Χριστιανικό Βάπτισμα, η πεσμένη και μολυσμένη αυτή φύση ‘πεθαίνει’, με την κάθοδο μας στο αγιασμένο ύδωρ, απενεργοποιείται· αλλ’ όμως δεν εξαφανίζεται!!!
Παίρνουμε, αντ’ αυτής, “καινή φύση” (καινούργια φύση), την του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· γινόμενοι μέλη Αυτού, σύσσωμοι και σύναιμοι.
Όμως, μπορεί στην πορεία της ζωής μας, με το ακατάλληλο περιβάλλον, τις κακές συναναστροφές και τις προσωπικές μας αμαρτίες να επανενεργοποιήσουμε την πεσμένη αυτή φύση.
Με άλλα λόγια, της επιτρέπουμε να αρχίσει να βγάζει και πάλιν κακά και μολυσμένα βλαστάρια, τα οποία στην συνέχεια εξελίσσονται σε πάθη… (όπερ και γίνεται, δυστυχώς!!!).
Τι μας απομένει, λοιπόν;
099 (ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΜΥΣΤΗΡΙΑ-ΠΕΣΜΕΝΗ ΦΥΣΗ-ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΗ ΦΥΣΗ)
Εκείνο που μας απομένει, είναι να ακολουθήσουμε την ψυχοθεραπεία…που προσφέρει το πνευματικό Νοσοκομείο, η Εκκλησία μας, ώστε μέσα από τα αγιαστικά της Μυστήρια, παράλληλα και με τον πνευματικό μας αγώνα, να νεκρώσουμε και πάλιν την πεσμένη φύση και να αναπτύξουμε την ανακαινισμένη φύση που πήραμε στο Βάπτισμα, προχωρώντας από το “κατ’ εικόνα” στο “καθ’ ομοίωσιν”…
100 (ΠΕΣΜΕΝΗ ΦΥΣΗ-ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΗ ΦΥΣΗ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΟΥΤΙΔΑΝΟΤΗΤΑ)
Με άλλα λόγια, απαιτείται, να μισήσουμε τον παλαιό άνθρωπο, την πεσμένη μας φύση, και αφού “απαρνηθούμε εαυτούς”, να ακολουθήσουμε τον Χριστό, ζώντας ζωή πνευματική, μέσα στην Εκκλησία…
“Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν (τον παλαιόν δηλ. άνθρωπο) και αράτω τον σταυρόν αυτού (δηλ. να πάει ενάντια στην πεσμένη του φύση) και ακολουθείτω μοι”· να επανενεργοποιήσει δηλ. την νέα ανακαινισμένη εν Χριστώ φύση, ακολουθώντας τον Χριστό…
Και αλλού μας λέγει, “ει τις έρχεται προς με και ου μισεί…την εαυτού ψυχήν (την πεσμένη δηλ. και μολυσμένη του φύση), ου δύναταί μου μαθητής είναι”.
Έλεγε και ο άγιος Παΐσιος:
Όταν ο πύραυλος μέλλει να εκτοξευθεί προς το διάστημα, ξεκινά· “δέκα, εννέα, οκτώ,…· όταν φτάσει στο μηδέν, τότε εκτοξεύεται· τότε φεύγει από την έλξη της γης! Έτσι να κάνουμε και μεις στον εαυτό μας, αν θέλουμε να υψωθούμε”.
Με άλλα λόγια, όταν αντιληφθούμε και συνειδητοποιήσουμε την ΟΥΤΙΔΑΝΟΤΗΤΑ μας (ότι δηλ. από μόνοι μας είμαστε ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό!!!) και κατεβάσουμε (με την αυτογνωσία και την ταπείνωση) τον εαυτό μας στο ΜΗΔΕΝ· αφήσουμε δε να εγχαραχθεί μέσα μας η σφραγίδα του Θεού, τότε…θα γίνει το μέγα και θαυμαστό και απρόσμενο:
Θα δοξαστεί ο Θεός μέσα μας!!!
Δηλαδή, θα γίνουμε ανταύγεια του Θείου κάλλους και του Ακτίστου Φωτός!!!
Θα φτάσουμε, με άλλα λόγια, στο “καθ’ ομοίωσιν”!!! (για το οποίο και πλαστήκαμε).
Θα γίνουμε,
“Θεοί κατά χάριν”, εις τους αιώνες…!!!
Αμήν.