Ο άνθρωπος περπατάει πάνω σε ένα σχοινί…
Αριστερά του είναι η κακία και δεξιά του η αρετή!
Είναι τόσο εύκολο να κλίνει είτε αριστερά είτε δεξιά.
Όλα παίζονται στην προαίρεση και τον λογισμό!
Γι’ αυτό, μην απογοητεύεσαι, αν νοιώθεις πως δεν πάεις καλά!
Όπως είπα, το καλό και το κακό είναι και πάνε δίπλα-δίπλα…
Όπως το κακό αυξάνεται, κάνοντας το ένα μικρό κακό και προσθέτοντας μετά το άλλο…
Έτσι και με το καλό: Κάνε ένα μικρό καλό και μετά ακόμα ένα και…“τρώγοντας, έρχεται η όρεξη”, κατά την λαϊκή παροιμία.
Έτσι είναι η πνευματική ζωή: Με τα πάνω της και τα κάτω της…
Μην κοντοστέκεσαι, χαζεύοντας στο κακό… Αντίθετα, να επιδιώκεις πάντα το καλό…
Μέχρι πότε; Μέχρι νάρθει η ευλογημένη εκείνη ώρα, που θα αναχωρήσουμε για την αιωνιότητα…
Γιατί, “όπως σε εύρω (κατά την ώρα του θανάτου σου) έτσι και θα σε κρίνω”, λέγει ο Κύριος.
Ας αποδυθούμε, λοιπόν, στον αγώνα, με χαρά και (συγκρατημένο) ενθουσιασμό!
Και, ας μην ξεχνάμε και τούτο:
Μακριά οι λύπες και τα μαράζια…
Η χαρά δίνει νεύρο, δύναμη και αγωνιστικότητα στην πνευματική ζωή…
Ενώ,
• Η (κατά κόσμον) λύπη “κόβει πόδια”…
• Χαρά, δε, και ανδρεία πάνε μαζί…
Όπως είπα,
μην κοντοστέκεσαι, χαζεύοντας στο κακό…
μην κοντοστέκεσαι, χαζεύοντας στην αμαρτία…
μην κοντοστέκεσαι, χαζεύοντας στην πτώση σου…
Μην κοιτάζεις πίσω, αλλά μπροστά…
Καθώς μας συμβουλεύει και ο θείος Παύλος: “…τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος κατά σκοπόν δίωκε (=καταδίωκε, επιδίωκε) επί το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού” (Φιλιππ. 3, 14), ήτοι, την βασιλεία των Ουρανών… Αμήν.