672 (ΠΛΗΣΙΟΝ/ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ/ ΑΓΑΠΗ/ ΚΟΣΜΙΚΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ) 1. Μην θέλεις να γνωρίζεις, να μαθαίνεις, την κακία του πλησίον.
Ήδη αυτό από μόνο του αποτελεί δική σου κακία… Ας πάρουμε παράδειγμα από τον πρώτο Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, τον Άγιο και όντως Μέγα Κωνσταντίνο:
Ήταν παρών σε μια Σύνοδο της Εκκλησίας, όταν κάποιοι του έφεραν λιβέλους (δυσφημιστικές κατηγορίες) κατά Κληρικών. Τι έκαμε τότε ο άγιος Βασιλεύς;
Χωρίς καν να τα ανοίξει, τα έσχισε ενώπιον πάντων και είπε χαρακτηριστικά:
«Εάν εγώ ο ίδιος ο αυτοκράτορας, ιδώ κάποιο ιερέα να αμαρτάνει, θα βγάλω την χλαμύδα μου να τον σκεπάσω, μήπως τον δει κάποιος άλλος…» 2. Μην έχεις αντιπάθεια για κανένα άνθρωπο (είτε καλόν είτε κακόν).
Αντ’ αυτής, να έχεις αγάπη προς όλους τους ανθρώπους (τόσο τους καλούς, όσο και τους κακούς).
(Σημ.: Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι συμφωνείς και με τις…κακές τους πράξεις.) 3. Απόφευγε την κατάκριση…ως από βδέλλα, που σου απομυζά το πνευματικό σου “αίμα”, κάθε τι δηλ. καλό και πνευματικό που έχεις… Και μην ξεχνάς:
4. Η δύναμη του Χριστιανού, είναι η κοσμική “αδυναμία”. Παράδειγμα, ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος μας διαβεβαίωσε:
«Καγώ εάν υψωθώ εκ της γης, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν» (Ιωά. 12, 32).
(Δηλαδή, όταν εγώ υψωθώ πάνω στον Σταυρό, θα ελκύσω όλους τους ανθρώπους στην αγάπη μου, ώστε να δεχθούν την σωτηρία…)
Και ο λόγος έγινε πραγματικότης: Ο “αδύνατος” κοσμικά Χριστός μας, ήλκυσε προς τον εαυτό του όλο τον κόσμο… Αυτός, αδελφοί μου, είναι ο δρόμος των Αγίων…, ο δρόμος των αληθινών Χριστιανών!