1ο. Ταπείνωση ή Κόμπλεξ;
Οι πιο πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν -άλλοι έντονα και άλλοι ελαφρότερα– εκδηλώσεις κόμπλεξ, τις οποίες όμως, τόσο οι ίδιοι, όσο και οι γύρω τους, θεωρούν ως εκδηλώσεις ταπείνωσης(!!!)
Είναι όμως έτσι το πράγμα, όπως το νομίζουν;
Η ταπείνωση, αδελφοί μου, αναφέρεται σε άνθρωπο ικανό, έξυπνο, δυνατό πνευματικά, άνθρωπο με περιεχόμενο, ο οποίος, παρόλα αυτά του τα χαρίσματα, είναι ταπεινός, προσηνής (δηλ. ευγενής και καλότροπος) και μη θεωρών τον εαυτό του ανώτερο από τους άλλους!
Τέλειο παράδειγμα ταπείνωσης είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος παρόλο το Θεϊκό Του μεγαλείο και την Παντοδυναμία Του, ταπείνωσε τόσο πολύ τον εαυτό Του…μέχρι εμπαιγμών, μαστιγώσεων, ύβρεων…, μέχρι και αυτού του θανάτου, του πιο ατιμωτικού στην εποχή Του θανάτου, αυτού του Σταυρού!!!
Άρα, αδελφοί μου, τα κόμπλεξ και οι εκδηλώσεις αδυναμίας, υπερευαισθησίας κ.λπ. δεν έχουν να κάμουν τίποτε με την αρετή της ταπεινώσεως!!!…
Ερχόμαστε τώρα στον αντίποδα των πιο πάνω παρεξηγημένων εννοιών (της ταπείνωσης και του κόμπλεξ), που είναι:
2ο. Υπερηφάνεια ή καλή αυτοπεποίθηση;
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν υπερηφάνεια ή εγωϊσμό το να έχει κανείς καλή αυτοπεποίθηση· ισχυρό και απτόητο πνεύμα, καλό πείσμα, καλή αδιαφορία (για το τι λέει ο ένας ή ο άλλος γι’ αυτόν), καλή απάθεια (μπροστά στην άσχημη προς το πρόσωπό του συμπεριφορά του πλησίον), σταθερότητα χαρακτήρος και, τέλος, καλή αναισθησία… Όλα αυτά, πολλοί άνθρωποι θεωρούν εκδηλώσεις υπερηφανείας και εγωϊσμού.
Έτσι όμως είναι, όπως τα νομίζουν;
Κάθε άλλο!!! Ακριβώς, ο άνθρωπος που έχει τα πιο πάνω καλά χαρακτηριστικά, έχει και μπορεί (αν θέλει) –μαζί αυτά τα καλά– να έχει παράλληλη και την ταπείνωση.
Διαφορετικά, αν δεν είμαστε όπως περιέγραψα πιο πάνω, θα υπεισέλθουμε στην κατάσταση που περιέγραψα στην παράγραφο 1, κατά την οποία βγάζομε προς τα έξω μια μειονεκτικότητα και κάποια αισθήματα κόμπλεξ και αδυναμίας…και όχι γνήσια ταπείνωση(!!!)
Αδελφοί μου, τις καταστάσεις των 2 πιο πάνω παραγράφων θα σας τις εκφράσω παραστατικά, για να τις ενθυμείστε:
Φανταστείτε τον εαυτό σας να βρίσκεται στους πρόποδες ενός βουνού.
Ακολουθεί η κορυφή του βουνού και μετά κατεβαίνουμε στους πρόποδες της άλλης πλευράς του βουνού.
Πρώτους πρόποδες, θεώρησε τα κόμπλεξ, την μειονεκτικότητα, τις αδυναμίες, τις υπερευαισθησίες και όσα άλλα κακά…
Κορυφή του βουνού, θεώρησε την καλή αυτοπεποίθηση, το ισχυρό πνεύμα, την καλή αδιαφορία, το καλό πείσμα και όσα άλλα καλά…
Αντίπερα δε πρόποδες του βουνού θεώρησε την αληθινή ταπείνωση.
Για να μεταβείς, λοιπόν, από τους πρώτους πρόποδες στους…αντίπερα πρόποδες του βουνού, απαιτείται να περάσεις από την κορυφή…, αποβάλλοντας τα πρώτα κακά και ενεργώντας τα δεύτερα καλά! (της κορυφής).
Τότε μπορείς να φθάσεις στην γνήσια και αληθινή ταπείνωση!
(Μια παρένθεση):
Αναφέρθηκα πιο πάνω στην καλή αυτοπεποίθηση (και πρόσθεσα την λέξη καλή, γιατί υπάρχει και κακή αυτοπεποίθηση).
Διευκρινίζω, λοιπόν, ότι η καλή αυτοπεποίθηση στηρίζεται στα παρακάτω λόγια του αποστόλου Παύλου:
“Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ”· δηλ. τα πάντα μπορώ και κατορθώνω με την δύναμη που μου δίνει ο Χριστός (Φιλιππ. 4, 13)”.
Ο νοών νοείτω…