Γι’ αυτό και στους ύμνους τους έγραφαν: “Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου….“ (Θ’ Μεγάλη Ώρα Χριστουγέννων)· σήμερον!
Ή, “Χριστός γεννάται δοξάσατε” (Καταβασίαι Χριστουγέννων)· όχι εγεννήθη, αλλά, γεννάται· τώρα!
Λόγω της πνευματικής τους κατάστασης και ανάλογα με το μέτρον του καθενός, αντλούσαν την χάρη και ζούσαν τα γεγονότα, όντες παρόντες εις αυτά.
Πλησιάζει η μέρα των Χριστουγέννων! Η νεαρή παρθένος της Ναζαρέτ, στα 15 της περίπου, την ώρα του Ευαγγελισμού, δέχτηκε στα σπλάγχνα της και χώρεσε στην μήτρα της (χωρίς μεσολάβηση ανδρός) τον “αχώρητον παντί”· αυτόν δηλ. που δεν τον χωρούσαν ούτε οι ουρανοί, ούτε το σύμπαν όλο. Κι αυτό διά την υπερβάλλουσαν καθαρότητά της αλλά και την άμετρον ταπείνωση και υπακοήν της. Ναι, γιατί η Παναγία μας ήταν Παρθένος, όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στην ψυχή και στον νου.
Μετά δε από 9 μήνες γέννησε κατά την σάρκα τον Λόγο του Θεού.
Το ίδιο και οι Άγιοι· την μέρα αυτή βίωναν το μυστήριο, στο βαθμό ενός γεγονότος που γινόταν τώρα, με όλες τις ευεργετικές του επιδράσεις, πάνω τους και σε όλην την κτίση. Ακόμα, “συνελάμβαναν” και αυτοί μέσα τους (πνευματικά) και “κυοφορούσαν” τον σαρκωμένο Λόγο του Θεού.
Ας δεχτούμε, λοιπόν, και εμείς μέσα μας -σαν σε φάτνη- τον Υιό και Λόγο του Θεού, αφού καθαρίσουμε πρώτα το “κατάλυμά” μας, από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος και το στολίσουμε με την υψοποιό ταπείνωση…
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!