Έχω αναφερθεί στην προηγούμενη μου Πατρική Νουθεσία, για την σχέση που πρέπει να έχουμε με τον παλαιό μας εαυτό και έγραψα σε ένα σημείο, ότι χρειάζεται, πολλές φορές, να τον ξεγελούμε προσπερνώντας τον…

Ας το κάνουμε λίγο πιο συγκεκριμένο:

Η Αγία Γραφή μάς συμβουλεύει, “έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν” (Ψαλμ. 33, 15).
Δηλαδή, να φεύγουμε από το κακό και να κάμνουμε το καλό.

Έχουμε, αδελφοί μου, ένα αδιάκοπο πόλεμο, ένα αγώνα, με αντίπαλο την πεσμένη μας φύση (που κληρονομήσαμε από τον πρώτο Αδάμ)· με εχθρό μας τον πεσμένο και παλαιό μας άνθρωπο, τον άνθρωπο των παθών και της αμαρτίας.

Θα πρέπει εμείς να τρέχουμε συνεχώς προς στο καλό, προσπερνώντας, όπως είπα, τον αντίπαλο μας αυτό!

Να μεταβαίνουμε δηλ. από το ένα καλό στο άλλο και “τρέχοντας” να παραδίνουμε την σκυτάλη στο επόμενο καλό, όπως ακριβώς γίνεται στον αγώνα της σκυταλοδρομίας…
Να μην αφήνουμε ποτέ κενό διάστημα, χωρίς δηλ. το καλό.

Να προσέξουμε δε ιδιαιτέρως και τούτο:
Συμβουλή:
Όταν βλέπουμε να μας πλησιάζει ένα πάθος, από το οποίο διακατεχόμαστε, μια αδυναμία, μια κακή μας συνήθεια, τότε, χωρίς δεύτερη σκέψη, να φεύγουμε από αυτό, χωρίς καν να το συζητήσεις με τον εαυτό σου· χωρίς να του αναφέρεις κάτι, αποκλείοντάς του έτσι την ευκαιρία να αντιλέξει!

Άρα, λοιπόν, ποτέ σου μην πιάνεις κουβέντα και μην φέρνεις επιχειρήματα στον παλαιό σου εαυτό, προκειμένου να φύγεις την διάπραξη ενός κακού.
Αντίθετα, να κάμνεις όπως τον Απόστολο Πέτρο, που -μόλις συνειδητοποίησε το κακό– έφυγε αμέσως (χωρίς δεύτερη συζήτηση) από την πονηρά συνοδεία, το βράδυ εκείνο της άρνησης του Χριστού.

Όσον αφορά τώρα τον καλό μας εαυτό, τον αναγεννημένο στην κολυμβήθρα του Βαπτίσματος, που έλαβε την καινούργια του φύση από τον δεύτερο Αδάμ, τον Χριστό, αυτόν λέγω, τον καλό εαυτό· όταν είναι ένα πράξουμε ένα κακό να τον ρωτούμε, και μια και δυο και τρεις φορές, αναβάλλοντας το κακό, μέχρι και την τελεία ματαίωσή του· όχι όμως να το συζητούμε με τον κακό μας εαυτό, όπως γράψαμε πιο πάνω, στην “Συμβουλή”, την οποία, παρακαλώ, να ακολουθούμε, γιατί δουλεύει…

Προκειμένου όμως να πράξεις το καλό, δεν χρειάζεται να ρωτάς ή να χαζεύεις απέναντί του, διερωτώμενος, “να το κάνω, άραγε, το καλό αυτό ή να μην το κάνω;” Το καλό να το κάνεις πάντοτε, χωρίς χρονοτριβή ή αναβολή!

Σου εύχομαι καλές επιτυχίες…