663 (ΓΛΩΣΣΑ-ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ) Περί γλώσσας και κατακρίσεως οι σημερινές δύο Π.Ν.: Ας υποθέσουμε ότι, ως μη όφειλε, μπήκες σε μια συζήτηση…, μέσα στην οποία εμπλέκονται πρόσωπα… Νομίζεις, πως μιλώντας και κατακρίνοντας τον πλησίον σου, θα σώσεις την κατάσταση, σ’ ότι αφορά το θέμα που συζητείτε…ή μάλλον που αργολογείτε;…
Ή πάλιν (νομίζεις πως) σιωπώντας δεν θα επιτευχθεί το υποτιθέμενο “καλό”, που θα επιτύγχανες -όπως νομίζεις- αν ομιλούσες; Μην πλανάσαι, αδελφέ μου!
Απόφευγε την κατάκριση, έστω και αν πρόκειται να πεις την αλήθεια για το συγκεκριμένο πρόσωπο. (Αλλοίμονο, βέβαια, αν δεν επρόκειτο ούτε και για αλήθεια! Τότε μιλούμε για συκοφαντία!)
Αποφεύγοντας, λοιπόν, την κατάκριση, θα διατηρείς έτσι την συνείδησή σου ανάλαφρη και την αγάπη σου προς τον πλησίον αμείωτη! Έπειτα, ας ακούσομε τον ίδιο τον Κύριο, που μας λέγει:
«Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» (Ματθ. 7, 1) Και αλλού, διά στόματος του αποστόλου Παύλου, μας επιτάσσει:
«Μη προ καιρού τι κρίνετε, έως αν έλθη ο Κύριος, ος και φωτίσει τα κρυπτά του σκότους και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από του Θεού.» (Α’ Κορ. 4, 5) Δηλαδή, μην βιάζεστε προ καιρού να κάμνετε κρίσεις και κατακρίσεις…
Περιμένετε μέχρι να έλθει ο Κύριος, ο οποίος θα φωτίσει και θα αποκαλύψει όσα είναι τώρα κρυμμένα στο σκοτάδι και θα φανερώσει τις εσωτερικές σκέψεις και επιθυμίες και θελήσεις των καρδιών των ανθρώπων. Και τότε θα αποδοθεί από τον Θεό στον καθένα ο δίκαιος έπαινος (ή η κατάκριση). *Μια διευκρίνιση:
Το να μην κατακρίνω κάποιον, δεν σημαίνει ότι συμφωνώ και με αυτό που κάνει.
Απλά δεν τον κατακρίνω…(το πρόσωπο) Συνεχίζω, για την γλώσσα:

664 (ΓΛΩΣΣΑ-ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ-ΣΙΩΠΗ) Γνώριζε πως όσο πιο λίγο μιλάς, τόσο πιο λίγο αμαρτάνεις! Λέει και στις Παροιμίες του ο σοφός Σολομών:
«Εκ πολυλογίας ουκ εκφεύξη αμαρτίαν».
Δηλαδή, από την πολυλογία δεν θα ξεφύγεις την αμαρτία! Και συμπληρώνει τον λόγο, λέγοντας:
«φειδόμενος δε χειλέων νοήμων έση.» (ενώ εάν προσέχεις τα χείλη σου και είσαι λιγοστός στα λόγια σου, θα φανείς συνετός και φρόνιμος.) Ο δε μέγας Αρσένιος (του Γεροντικού) διετράνωσε το σημαντικό αλλά και αληθινό του απόφθεγμα:
«Λαλήσας, πολλάκις μετεμελήθην· σιωπήσας δε, ουδέποτε.» Δηλ. πολλές φορές που μίλησα το μετάνοιωσα· ουδέποτε όμως το μετάνοιωσα όταν κράτησα σιωπή. Η πράξη, θα αποδείξει το αληθές όλων των ανωτέρω…