ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ
501 (ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ)
Ίσως να έχετε προσέξει, πως με την προηγούμενη αποστολή των Π.Ν. στο viber, κλείσαμε 500 Πατρικές Νουθεσίες! Δόξα τω Θεώ!!!
Η ουσία, όμως, και το επιδιωκόμενο τέλος, δεν είναι ούτε η ποσότης των Π.Ν. ούτε η απλή ανάγνωσή τους…, αλλά η κατά το δυνατόν εφαρμογή τους!
Να σας πω τι κάνω εγώ (και πιστέψτε με):
Ενίοτε, μπροστά σε μια περίπτωση ή ακόμα, και για σκοπούς νήψης και επαγρύπνησης, υπενθυμίζω στον εαυτό μου:
“Τι λέει ο πάτερ Δαμασκηνός;” Και αμέσως έρχεται στην μνήμη μου η κατάλληλη για την περίσταση Πατρική Νουθεσία…
Και επειδή ο πάτερ τα λέει απλά, πρακτικά και συγκαταβατικά, είναι και πιο προσιτά…για μας τους αδύνατους!
Βλέποντας, λοιπόν, ο καλός Θεός τον πόθο και την προσπάθειά μας, πού θα πάει…, θα μας ελεήσει στο τέλος!!!
Εύχομαι καλές επιτυχίες!!!
502 (ΣΑΡΚΙΚΑ-“ΗΔΟΝΗ”-ΟΔΥΝΗ)
Μην σε εξαπατά ο λογισμός ότι έχουν οποιαδήποτε χαρά ή “σαρκική ηδονή” και γενικά τα σαρκικά…
Αντίθετα, είναι πνευματικός και φυσικός νόμος, την “ηδονή” να ακολουθεί πάντα και αναπόφευκτα η οδύνη!!! (τόσο η σωματική, όσο και η ψυχική!)
503 (ΠΡΑΟΤΗΣ-ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ-ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ)
“Mακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην” (Ματθ. ε’ 5).
(Μτφρ. Μακάριοι είναι οι πράοι και ειρηνικοί, διότι αυτοί θα λάβουν ως κληρονομία την νέα γη της επαγγελίας, την άνω Ιερουσαλήμ, την Bασιλεία των Oυρανών).
Παράλληλα, “γη”, στην Αγία Γραφή, αλληγορείται και η καρδιά μας.
Δηλ. εκτός από την μέλλουσα Βασιλεία, τον αιώνιο Παράδεισο, θα βρουν και από αυτή την ζωή την Βασιλεία του Θεού, που είναι μέσα μας (Λουκ. ιζ’ 21).
Γι’ αυτό, αδελφοί μου, ας προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να διατηρούμε την ειρήνη και την πραότητά μας…σε κάθε περίσταση!!! Και στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα!!!
Ο πρώτος που θα το χαρεί θα είναι ο εαυτός μας!!! (Αφήνω το ότι, η πραότης μας, θα προβληματίσει ή έστω θα προδιαθέσει καλύτερα τον πλησίον προς εμάς…)
504 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΠΙΣΤΗ-ΘΕΟΣ)
Γιατί θέλεις μόνος σου(!!!) να λύσεις το πρόβλημά σου και δεν το μοιράζεσαι με τον Θεό;
Άδικα βασανιζόμαστε, κάποτε, αδελφοί μου…
Γι’ αυτό και πολλές φορές, πάμε στην Εκκλησία και δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε… Γιατί, πολλά από τα προβλήματά μας μάς απασχολούν και μας αγχώνουν σε τόσο μεγάλο βαθμό (αφού μόνοι μας θέλουμε να τα λύσουμε), ώστε βρίσκουν τόπο και την ώρα της Ακολουθίας!
Κι αυτό, γιατί, όπως είπα, δεν μάθαμε να μοιραζόμαστε τα προβλήματα μας με τον Θεό…
Αυτό, βέβαια, θέλει πίστη! Όμως, είναι η πίστη, τελικά, που σώζει!!! και όχι η δική μας εξυπνάδα! (Ματθ. θ’, 22. Λουκ. ζ’, 50. Λουκ. η’, 48. Εβρ. ια’ 6)
Ας μάθουμε, λοιπόν, το κάθε τι να το αναφέρουμε με πίστη, απλότητα και εμπιστοσύνη στον Θεό-Πατέρα μας, όντες βέβαιοι ότι θα μας βγάλει τελικά από τα όποια “αδιέξοδά” μας…
505 (ΕΥΧΗ-ΕΡΓΑΣΙΑ)
Να λες την Ευχή και στην εργασία σου, για να αγιάζεται και αυτή και να είναι ευλογημένη!
506 (ΑΜΕΡΙΜΝΙΑ-ΠΙΣΤΗ)
Να μεριμνάς αμερίμνως… και να φροντίζεις αφροντίστως… (αν μπορείς να το καταλάβεις αυτό). Έχει αυτό κάποια σχέση και με τις προηγούμενες δύο Π.Ν.
(Μια παρένθεση, την επομένη του μηνύματος)
Επειδή έτυχε να ερωτηθώ:
“Mporeite sas parakalw pater m na mas eksigisete tin 506?
Amerimnws… k Afrontistws. Den to katalava”.
Και επειδή ενδεχομένως κι άλλοι να μην το κατάλαβαν,
το εξηγώ με απλές λέξεις:
Δεν λέω να μην μεριμνάς τα της παρούσης ζωής, όμως να μεριμνάς αμερίμνως, δηλ. χωρίς άγχος και ανησυχία!
Το ίδιο και να φροντίζεις τα του σπιτιού κ.λπ. όμως αφροντίστως, δηλ. ο νους και κυρίως η καρδιά να μην είναι κολλημένα σ’ αυτά, αλλά στον Θεό και τα πνευματικά…
Άλλωστε, αυτά δεν μας εντέλλεται και ο Κύριος στο Ευαγγέλιο Του;
Διαβάστε και από την Καινή Διαθήκη τα πιο κάτω:
(Ματθ. ς’ 22-34 / Λουκ. ιβ’ 22-31 / Φιλιππ. δ’ 4-7)
507 (ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ-ΑΜΕΡΙΜΝΙΑ-ΛΟΓΙΣΜΟΙ)
Για να συγκεντρώνεσαι στην Ακολουθία, απαιτείται:
1ον) πλήρης αμεριμνία,
2ον) πλήρης αφαίρεση κάθε ανησυχίας,
3ον) πλήρης εναπόθεση του εαυτού μας εις τον Θεόν (“…. πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”) και
4ον) παντελής άρνηση παντός λογισμού.
508 (ΛΟΓΙΣΜΟΙ-ΕΥΧΗ)
Μόνον καλούς λογισμούς να κάμνεις. Ποτέ να μην βάζεις κανένα κακό λογισμό, για οτιδήποτε και για οποιονδήποτε (και δεν θα χάσεις!). Εσύ, λέγε συνεχώς την ευχή και η ευχή θα τακτοποιήσει την όποια ανησυχία σου…
509 (ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ-ΑΓΑΠΗ)
Ποτέ σου μην παρεξηγείς κανένα κ’ δεν θα σφάλεις ποτέ!
510 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΕΥΧΗ- ΠΙΣΤΗ-ΑΜΕΡΙΜΝΙΑ)
Όποιους τρόπους κι αν επινοήσεις, αντιμετώπισης των προβλημάτων σου, τον χρόνο σου μόνο θα χάσεις, την διάθεσή σου και την πνευματική σου κατάσταση…
Η μόνη ταχεία, αποτελεσματική και πνευματική αντιμετώπιση των προβλημάτων, είναι η μετά πίστεως (“εν απογνώσει”, αλλά και εν αμεριμνία) επίκληση του ονόματος του Χριστού:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».
Δύο καλά θα προέλθουν από αυτό:
1ο. Θα διατηρήσεις την πνευματική σου κατάσταση και
2ο. Θα περιμένεις αμέριμνα και με χαρά… και πολύ σύντομα θα δεις να επιλύεται το πρόβλήμά σου!!!
511 (ΑΝΑΒΟΛΗ- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ)
Αν θέλεις να μην γίνει κάτι που θα ήθελες να γίνει…ανάβαλέ το!
“Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού!”
Ενθυμού και την λαϊκή παροιμία που λέει:
“ ’νου χρονού (ενός χρόνου) μελέτη…μιας ώρας δουλειά!!!”
Θυμάμαι, είχαμε πάρει κάποτε στην Λεμεσό μια καδένα του πριονιού για ακόνισμα.
– Όταν θα είναι έτοιμη, τηλεφωνήστε μας να ρθούμε να την πάρουμε, είπαμε στον μάστορα.
Θα πέρασαν 2 μήνες, χωρίς καμιά ειδοποίηση…
Οπόταν, πηγαίνοντας Λεμεσό για μια δουλειά, πέρασα και από τον μάστορα.
– Δεν μας τηλεφωνήσετε… Είναι έτοιμη η καδένα;
– Περίμενε 2 λεπτά, μου είπε.
Την ακόνισε…και σε 2 λεπτά μου την έδωσε(!!!)
– Αυτό ήταν όλο(!!!); Και χρειάστηκε να περάσουν 2 μήνες να μας την ακονίσεις; του είπα θαυμάζοντας!!!
Και η απάντησή του (τουλάχιστον ήταν ειλικρινής) :
– Το θέμα, πάτερ, ήταν να την βάλω στο ακονιστήρι(!!!) Μετά, είναι ζήτημα 2 λεπτών(!!!)
Γι’ αυτό είπα: “ ’νου χρονού μελέτη…μιας ώρας δουλειά!!!”
Αν θέλεις, λοιπόν, ΝΑ ΓΙΝΕΙ η δουλειά σου (και μάλιστα σύντομα), μην την αναβάλλεις…
512 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΠΙΣΤΗ-ΘΕΟΣ-ΕΥΧΗ)
Τι όμορφη κατάσταση, να μην έχεις σε κανένα ελπίδα, ενώ είσαι “αδύναμος” και “μετέωρος” (στο τι θα επακολουθήσει στο εγγύς και απώτερο μέλλον)·
και μολαταύτα, και για όλα:
1ο. να στηρίζεσαι μόνο στην Ευχή του Ιησού!!!
2ο. να είσαι στην Εκκλησία και να παρακολουθείς τα λόγια της Ακολουθίας, δίνοντας πίστη πως όσα λέγονται εκεί θα πραγματοποιηθούν·
3ο. να είσαι ξέγνοιαστος·
4ο. να είσαι χαρούμενος·
5ο. να έχεις την βεβαιότητα ότι τα προβλήματά σου θα λυθούν!!! Και
6ο. γι’ αυτό και δεν ασχολείσαι με αυτά, ούτε και τα σκέφτεσαι…
Απλά περιμένεις να δεις την λύση που θα δώσει ο Θεός…
Τι όμορφη, λέω, η ευλογημένη αυτή κατάσταση!!!
Δοκιμάστε την…
513 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΑΝΗΣΥΧΙΑ-ΑΓΧΟΣ)
Αν έχεις ανησυχία και άγχος για κάτι…, σημαίνει ότι τίποτε δεν έχεις από αυτό που περιέγραψα προηγουμένως!
Σταμάτα, λοιπόν, να σκέφτεσαι· και –αντ’ αυτού- να προσεύχεσαι…
514 (ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΑΓΙΑΣΜΟΣ)
Συνήθως οι άνθρωποι ασχολούνται είτε με το παρελθόν (εξ ού και τα ψυχολογικά) είτε με το μέλλον (εξ ού και τα άγχη).
Ενώ θάπρεπε, κυρίως, να μας απασχολεί και ενδιαφέρει το παρόν! Γιατί, το παρόν, είναι το μόνο που μας ανήκει και είναι και στην δική μας διαχείριση!
Ας φροντίζουμε, λοιπόν,
να αγιάζουμε το παρόν!!!
Ας εξετάσουμε το παρελθόν :
Η ρόδα του αυτοκινήτου αφήνει πίσω της την πορεία που διέγραψε…
Έτσι και το παρελθόν: Έφυγε! Δεν αλλάζει!
Αλλάζει όμως το μέλλον…
Ας επανέλθουμε στην ρόδα του αυτοκινήτου:
Αυτή, εφάπτεται (αγγίζει) του δρόμου σε ένα σημείο καθ’ όλο της το πλάτος.
Μολαταύτα κόβει χιλιόμετρα(!!!), με αυτά τα πολυάριθμα στιγμιότυπα των σημείων επαφής…
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο διαγράφεται και το μέλλον… Γιατί, απλούστατα, το μέλλον αποτελείται από πολυάριθμα παρόντα…
Άρα,
αγιάζοντας το παρόν, αγιάζουμε και το μέλλον…
Ας θυμηθούμε και τον απ. Παύλο:
“Έν δε, τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος” (Φιλιππ. 3, 14).
(Μτφρ. Για ένα πράγμα φροντίζω· λησμονώ μεν όσα έγιναν στο παρελθόν, απλώνομαι δε συνεχώς προς εκείνα, που είναι εμπρός μου και που θα πρέπει κατά Θεόν να εκτελέσω…)
Προσοχή, λοιπόν,
να αγιάζουμε το παρόν!!!
(Συνεχίζεται)
515 (ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΑΓΙΑΣΜΟΣ) (συνέχεια)
Είχαμε πει (βλ. Π.Ν. 514) να κοιτάζουμε και να αγιάζουμε το παρόν, που είναι και το μόνο που μας ανήκει και μπορούμε να διαχειριστούμε.
Ας μην κοιτάζουμε μακρυά…για να μην σφάλλουμε στα παρόντα!
Να σας φέρω ένα παράδειγμα:
Φανταστείτε να είμαστε ξυπόλυτοι και η στράτα μπροστά μας γεμάτη πέτρες μυτερές, αγκάθια κ.λπ.
Δεν μου λέτε· περπατώντας…θα κοιτάζουμε τι έχει στα 200 μέτρα μακρυά;;; Ή θα προσέχουμε να δούμε τι έχει μπροστά μας, στο επόμενο βήμα που θα κάνουμε, και μετά στο επόμενο…
Το παρόν, αδελφοί μου! Αυτό να κοιτάζουμε και αυτό να αγιάζουμε…
516 (ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΑΓΙΑΣΜΟΣ) (συνέχεια)
Αυτή η τάση να κοιτάζουμε μακρυά πίσω και μακρυά μπροστά, μας παίρνει όλη μας την δύναμη και προσοχή και…“παραπατούμε” στην δραστηριότητα του παρόντος! (Εξ ου και η πολλή αφηρημάδα μας, πολλές φορές).
517 (ΠΑΡΟΝ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ) (συνέχεια)
Στην Θεία Λειτουργία, η διάσταση του χρόνου αλλάζει: Παρελθόν, μέλλον συνενούνται στο παρόν! “ΝΥΝ και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν”, λέμε στις Ακολουθίες.
Αυτό το ΝΥΝ (=τώρα) έχει πολύ μεγάλη σημασία!
Η μέλλουσα ζωή θα είναι ένα ΣΥΝΕΧΕΣ ΠΑΡΟΝ…
Δεν θα έχει ήλιον, για εναλλαγή της ημέρας και της νύκτας, και κατ’ επέκταση δεν θα υπάρχει ούτε χρόνος, αλλά ένα συνεχές παρόν… “Ημέρα μία” (Γένεσις Α, 5) και ανέσπερος! (Γι’ αυτό και δεν έγραψε ημέρα 1η· γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα ακολουθήσει και δευτέρα. Είναι 1η και 8η ημέρα, η Κυριακή, σύμβολο του μέλλοντος αιώνος…)
Για ήλιο, θα έχουμε τον Αληθινό Ήλιο της Δικαιοσύνης! (τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν!)
Γένοιτο!
Ας μάθουμε, λοιπόν (επιμένω), να αγιάζουμε το παρόν!!!
518 (ΠΑΡΟΝ-ΑΛΗΘΕΙΑ-ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ-ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ)
Είχαμε πει, να αγιάζουμε το παρόν!
Σήμερα, πρέπει να προσέχει κανείς πού μπαίνει, τι βλέπει, τι ακούει, με ποιους ομιλεί….
Ένας χώρος, ο οποίος εξαιρετικά μας αγιάζει, είναι ο Ιερός Ναός!!!
Μπαίνοντας, θα δεις άγιες εικόνες, θα οσφρανθείς τον κατανυκτικό συνδυασμό του ελαίου και του θυμιάματος…
Εκεί θα ακούσεις μόνο αλήθειες… Εκεί θα σου δοθούν ερεθίσματα, για σκέψεις πέραν του ορατού κόσμου…, πέραν του επιστητού (πέραν δηλ. εκείνου, που μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει από μόνος του…)
Όλα εκεί είναι αγνά, όλα σεμνά, όλα δίκαια, όλα αληθινά, όλα άξια επαίνου, όλα άγια… (δεν αναφέρομαι στους ανθρώπους· γιατί η Εκκλησία είναι ένα πνευματικό Νοσοκομείο, στο οποίο εισέρχονται άνθρωποι άρρωστοι, τραυματισμένοι από την ζωή, μολυσμένοι από την αμαρτία, για να θεραπευτούν).
Στον Ναό δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε!!! Άφησε το παιδί σου εκεί, χωρίς καμιά ανησυχία… Οπουδήποτε αλλού, ελλοχεύουν κίνδυνοι…
Άνθρωπος αλειτούργητος, ομοιάζει με αποσυντεθειμένο κρέας που άρχισε να αναδίδει πνευματική δυσωδία…
Μην αφήνεις αλειτούργητη Κυριακή, για νάναι όλη σου η εβδομάδα ευλογημένη…
Αγάπησε τον Ναό! Κάνε τον, το κέντρο της ζωής σου…
519 (ΠΙΣΤΗ-ΑΜΕΡΙΜΝΙΑ)
Να υπενθυμίσουμε ένα ωραίο μας σύνθημα:
«Χριστέ μου, εγώ τα πνευματικά μου και Σύ τα υλικά μου».
Δέχεται ο Χριστός μας μια τέτοια συμφωνία!
Χαρά Του, εμείς να μεριμνούμε για την τήρηση των εντολών Του και γενικά για την ψυχή μας… και Εκείνος να φροντίζει και μεριμνά για τις υλικές μας ανάγκες…
520 (ΘΥΜΟΣ)
Αν θυμώσεις (π.χ. για κάποια ζημιά που σου συνέβη) τι θα βγει;
Να λες: “Έχει ο Θεός…”
521 (ΣΑΡΚΙΚΕΣ ΗΔΟΝΕΣ-ΣΑΡΚΙΚΑ)
Μία από τις μεγαλύτερες απάτες (=ψέμα), με τις οποίες εξαπατά ο διάβολος τον άνθρωπο, είναι τα σαρκικά. Του υπόσχεται ηδονή, χαρά και ευτυχία… ενώ ο απατηθείς θερίζει οδύνη, αηδία και καταστροφή!!!
522 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΜΕΡΙΜΝΕΣ-ΑΓΧΟΣ-ΘΕΟΣ)
Ποιο κυριαρχεί μέσα στην καρδιά σου; Ο Θεός ή τα προβλήματά σου;
Αν είναι τα προβλήματά σου, τότε χάνεται η επαφή σου με τον Θεό…
Αν είναι ο Θεός, τότε χάνονται τα προβλήματά σου…
523 (ΠΛΗΣΙΟΝ-ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ-ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ-ΕΙΡΗΝΗ-ΠΡΑΟΤΗΣ)
Σε προκαλεί ο άλλος;
Μην απαντήσεις, γιατί έτσι δίνεις συνέχεια στο πράγμα και την πρόκληση!
Κράτα την ηρεμία σου (χωρίς να τον κατακρίνεις εσωτερικά) και η ειρήνη του Θεού θα έρθει σε σένα (και ίσως και στον άλλο).
524 (ΑΓΑΠΗ-ΠΛΗΣΙΟΝ-ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ-ΕΥΓΕΝΕΙΑ)
Γίνε υπηρέτης στον πλησίον με την εξυπηρέτηση…μέσα σε ένα πνεύμα ευγένειας και ευχαριστίας (προς αυτόν) κατά το, “Ευχάριστοι γίνεσθε” (Κολασσ. γ’, 15), του απ. Παύλου, με πηγή πάντοτε την αγάπη! (Κολασσ. γ’, 14).
525 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΠΙΣΤΗ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΘΕΟΣ)
Έχεις πρόβλημα και δεν έχεις λύση;
Έχεις πόλεμο, κατατρεγμό είτε από τους ανθρώπους είτε από τον νοητό εχθρό, τον διάβολο, και δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις; Μην ανησυχείς!!!
Πες με πίστη το του ψαλμού:
“Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα” (Ψαλμ. ιθ’, 8)
(Μτφρ.): Αυτοί μεν οι εχθροί μας επέρχονται εναντίον μας με δυνατά πολεμικά άρματα και με το φοβερό ιππικό τους· εμείς όμως με το παντοδύναμο Όνομα του Κυρίου και Θεού μας θα θριαμβεύσουμε εναντίον τους!!!
Βάλε και ένα χαμόγελο στα χείλη (δείγμα εμπιστοσύνης στον Θεό) και περίμενε συντομότατα την ανατροπή των εναντίων…
526 (ΠΟΝΟΣ-ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ-ΑΓΧΟΣ-ΠΙΣΤΗ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ)
Έχεις ένα πόνο στο σώμα και δεν νοιώθεις καλά ή ανησυχείς κάπως;
Σταύρωσε το μέρος εκείνο 4 φορές, λέγοντας στην κάθε μια
περίπτωση:
Εις το Όνομα του Πατρός. Αμήν.
και του Υιού. Αμήν.
και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Δι’ ευχών του πατέρα μου. Αμήν.
(εννοείται ο πνευματικός μας πατέρας)
Μετά απ’ αυτό, άφησέ το και –Θεού θελήσει– θα φύγει…
Μόνο, εσύ, μην ανησυχείς!!!
527 (ΘΥΜΟΣ-ΛΥΠΗ-ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ-ΛΟΓΙΣΜΟΙ)
Είσαι θυμωμένος; Είσαι λυπημένος; Είσαι αναστατωμένος;
Μην αφεθείς (κάτω από σε αυτή την κατάσταση) στους λογισμούς σου…, γιατί οπωσδήποτε δεν θα είναι ούτε σωστοί ούτε αληθινοί!
Αντίθετα, σκέψου κάτι άλλο, ευχάριστο· ακόμη, βάλε μπρος την πίστη σου στον Θεό, μαζί και ταπεινή προσευχή, και τότε -θα δεις- θα αλλάξει το σκηνικό… και -κατ’ επέκταση- και αυτοί οι λογισμοί…
528 (ΠΑΘΟΣ-ΕΛΑΤΤΩΜΑ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ-ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ)
Όπως “ενός κακού μύρια έπονται”, έτσι και ενός καλού ακολουθούν και άλλα καλά… Εκεί που δυσκολεύεσαι (ένα πάθος, ένα ελάττωμα, κάτι που σε δυσκολεύει τέλος πάντων) κάνε ένα μικρό –αντίθετο από αυτό- καλό και αυτό θα σου δώσει ώθηση και ενθάρρυνση να πετύχεις και άλλα καλά...
529 (ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ)
Προσπάθησε να τηρείς τα όσα γράφονται εδώ και θα δεις την ωφέλεια…
530 (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ-ΑΓΑΠΗ-ΠΛΗΣΙΟΝ-ΕΥΧΗ)
Κάποτε μας ερωτούν, αν μπορούν να λέγουν την ευχή για κάποιο δικό τους που είναι εμπερίστατος (άρρωστος ή με κάποιο πρόβλημα)…
Ασφαλώς και μπορούν!
Εκείνο που συστήνω, είναι να λέμε μερικές φορές, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησε τον δούλο σου (τάδε)» και μετά να συνεχίζουμε, επανερχόμενοι στο «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Κι’ αυτό, για τους κάτωθι λόγους:
1ο. Ο αδελφός μας, ως μέλος του Χριστού, είναι και μέλος ιδικό μας.
Άρα με το “ελέησόν με”, συμπεριλαμβάνεται και ο αδελφός μου.
2ο. Ικετεύοντας τον Κύριο με το “ελέησόν με”, ζητώ να μου δώσει ό,τι καλόν και θεάρεστο επιποθώ.
Όμως, μέσα στους πόθους μου, είναι να βρει έλεος και ο αδελφός μου.
Άρα, στο “ελέησόν με”, συμπεριλαμβάνεται και ο αδελφός μου. Και
3ο. Μετακινούμενοι από το “ελέησε τον (αδελφό μου)” στο “ελέησόν με”…· επειδή το “ελέησόν με” μας αγγίζει περισσότερο, αναφερόμενοι στον εαυτό μας, κάνουμε το πρόβλημα του αδελφού μας “δικό μας” πρόβλημα (“ως εμέ”) και έτσι το λέμε πιο αποδοτικά!!!
Αυτό το έλεος του Κυρίου, αδελφοί μου, “ανάγκασε” τον εαυτό Του να γίνει άνθρωπος, παίρνοντας δούλου μορφή και πάσχων για χάρη μας, ώστε να αναστείλει την πεσμένη μας φύση, και δίνοντάς αντ’ αυτής “καινήν” (καινούργια) φύση, την εν Χριστώ Ιησού, μας καταστήσει τέκνα Θεού.
Καλά Χριστούγεννα και ευλογημένα!!!
Εύχομαι ο Χριστός να γεμίζει τις καρδιές όλων μας με την αγάπη Του…
531 (ΑΓΑΠΗ-ΠΛΗΣΙΟΝ)
Να φροντίζεις να κάνεις εκείνο που θα ήθελε ο πλησίον και όχι εκείνο που θέλεις εσύ!
532 (ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΤΗΣ-ΠΡΑΚΤΙΚΟΤΗΣ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ)
Αντί να θέλεις να ερευνάς να μάθεις με σχολαστικότητα την κάθε λεπτομέρεια για ένα πράγμα, φρόντισε να μάθεις και να κάνεις εκείνο που χρειάζεσαι τώρα, σε σχέση με το πράγμα εκείνο, και μην καταναλίσκεσαι στην αργόσχολη σχολαστικότητα…
Ο εχθρός είναι ικανός να μάς βρίσκει πολλές τέτοιες “απασχολήσεις”…, ώστε να μην βρίσκουμε χρόνο να ασχοληθούμε με το “ενός εστί χρεία” (δηλ. την προσευχή).
533 (ΒΡΑΔΥ-ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ)
Αδελφοί μου, όντως τα “αυτιά” μας έχουν “κουφάνει” από τους πολλούς θορύβους, τους πολλούς περισπασμούς, τις πολλές ενασχολήσεις, τις πολλές κουβέντες, τα πολλά νέα, τις πολλές μέριμνες, τις πολλές δουλειές, τα πολλά…πολλά!!!
Θα το καταλάβει αυτό, αν παραμείνει κανείς εντελώς μόνος στο δωμάτιό του (ιδίως το βράδυ) ή αν κάνει εντελώς μόνος ένα περίπατο στο δάσος και δεν ακούει τίποτε (εκτός από το φυσικό κελάηδημα των πουλιών ή το τρέξιμο του νερού στο ποταμάκι) και δεν σκέφτεται τίποτε από τις καθημερινές μέριμνες… Να αφήσει μόνο μέσα του να μιλήσει η σιωπή…
Στιγμές χρυσές, στιγμές ωφέλιμες, στιγμές χρήσιμες, στιγμές με αιώνιο αντίκρισμα…
Πόσο τα στερείται αυτά ο σημερινός άνθρωπος!!!· αλλά και πόσο τα έχει ανάγκη, ιδίως σήμερα!!! Να το τολμήσουμε;(!!!)
———————-
Αγαπητοί μου αδελφοί,
βρισκόμαστε στο λυκόφως του 2021 και στο λυκαυγές του…2022!!!
Γι’ αυτό, επιτρέψτε μου, να σας καταθέσω κάποιες σκέψεις μου…(και συγχωρέστε με, για το λίγο μακρύ σημερινό μας μάθημα! Απλά, θέλω να σας συνοδεύσουν στον νέο χρόνο… Όμως μην αγχώνεστε· τα διαβάζετε και προσεχώς):
534 (ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΧΡΟΝΟΥ-ΑΜΑΡΤΙΕΣ-ΘΕΟΣ)
Περάσαμε όντως δύσκολα…, στον χρόνο που μας πέρασε, εξαιτίας των αμαρτιών μας!
(Βεβαίως, άλλες, παλαιότερες εποχές, έχουν να επιδείξουν πολύ πολύ χειρότερα…)
Όμως, και ο καλός Θεός μας (για να μιλήσω ανθρωπομορφικά) πέρασε και Αυτός πολύ πιο δύσκολα από μάς, εξαιτίας -και πάλιν- των αμαρτιών μας!
“Αλλά, μακροθυμεί…”
535 (ΑΓΧΟΣ-ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ-ΕΥΧΗ)
Ο κόσμος, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, είναι γεμάτος άγχος, αγωνία και ανησυχία για το μέλλον…
Ως αντίποδα του άγχους, έχω να προτάξω 2 τινά:
1ο. Την, όσο το δυνατόν, εφαρμογή των Πατρικών Νουθεσιών…
Γιατί, αυτή η εφαρμογή τους, θα μας φέρει σε κατάσταση που δεν θα χωρεί το άγχος!!! Και
2ο. Την ευχή του Ιησού!!!
Γιατί, αυτή ενεργεί καταλυτικά κατά του άγχους! Τόσο, όσο αφορά την εσωτερική μας κατάσταση, όσο και την ανατροπή και διασκέδαση (=κατάλυση) των πραγμάτων, τα οποία μας γίνονται οι αφορμές για την δημιουργία του άγχους.
536 (ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ)
Πριν σκεφτούμε ή πούμε ή κάνουμε κάτι…, πάντα να εξετάζουμε:
- Το θέλει ο Θεός αυτό που σκέφτομαι;
Αν το θέλει, να το σκεφτώ. Αν δεν το θέλει, να μην το σκεφτώ…
- Το θέλει ο Θεός αυτό που σκέφτομαι να πω;
Αν το θέλει, να το πω. Αν δεν το θέλει -να βιάσω τον εαυτό μου- να μην το πω… Τέλος,
- Αυτό που σκέφτομαι να κάνω, το θέλει ο Θεός;
Αν το θέλει, να το κάνω. Αν δεν το θέλει, να μην το κάνω…
537 (ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΑΓΩΝΑΣ)
Όμως, δυστυχώς, δεν τα καταφέρνουμε πάντοτε.
Γι’ αυτό, σε τέτοιες περιπτώσεις (εννοώ, μιας πτώσης, ενός ΄λάθους), ας μην αφήνουμε να μας κατακλύζουν οι λογισμοί της απογοήτευσης, που -σίγουρα- προέρχονται από τον πονηρό! Αλλά, ας ξεκινούμε αμέσως (απ’ εκεί που μείναμε πριν πέσουμε) και ας συνεχίζουμε τον αγώνα μας… και παράλληλα ας τακτοποιούμαστε μέσα μας: Από πού την έπαθα, και τι πρέπει να κάμνω άλλη φορά, για να μην την ξαναπάθω;
Αυτό, το να ξεκινούμε αμέσως και να συνεχίζουμε τον αγώνα, αμέσως μετά την πτώση, το παρομοιάζω με ένα boxer στο ring, που αν δεχτεί ένα δυνατό κτύπημα και αρχίζει να πονεί, δεν θα καθίσει να χαζεύει το κτύπημα, αλλά θα συνεχίσει τον αγώνα…, μέχρι να κτυπήσει το κουδουνάκι! (κουδουνάκι, νόησε το πέρας του βίου μας).
Ή, ακόμα, το παρομοιάζω με ένα, που σφυρούν οι σφαίρες του εχθρού από πάνω του, και τρέχει να γλυτώσει, και καθώς τρέχει, σκοντάφτει και πέφτει χάμω· ασφαλώς, δεν θα μείνει εκεί, χαζεύοντας το πέσιμό του, αλλά, θα συνεχίσει να τρέχει να γλυτώσει…
538 (ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ-ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ)
Ξέρετε ότι ο Τίμιος Σταυρός επέχει θέση προσώπου; Μπορείς δηλ. να μιλάς και να προσεύχεσαι στον Τίμιο Σταυρό… (εξ ου και οι Χαιρετισμοί που διαβάζουμε στην Εκκλησία, προς τον Τίμιο Σταυρό).
Το ίδιο, ασφαλώς, ισχύει και για τις άγιες εικόνες!
Και αυτές επέχουν θέση προσώπου!
Όχι μόνο με την έννοια, ότι “ο ασπασμός μεταβαίνει προς τo εικονιζόμενο πρόσωπο”· αλλά και με την έννοια αυτής ταύτης της εικόνας της αγιογραφημένης· του αντικειμένου δηλ. που έχεις μπροστά σου, της συγκεκριμένης αγίας εικόνας! Γι’ αυτό και συμβαίνει να έχουμε και κάποιες εικόνες, που είναι ιδιαίτερα θαυματουργικές…
Με άλλα λόγια, μπορείς να έχεις μια διαπροσωπική σχέση και επικοινωνία, ακόμα και με μια εικόνα…
Και
539 (ΕΙΡΗΝΗ-ΠΛΗΣΙΟΝ-ΚΑΛΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ-ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ)
Προσπάθησε να έχεις:
1ο. Καλές σχέσεις με όλους (ακόμα και με τους εχθρούς σου, όσο βέβαια εξαρτάται από σένα) και
2ο. Καλούς λογισμούς για όλους (εννοώ, να σκέφτεσαι με καλές διαθέσεις για τον οποιοδήποτε, όποιος κι αν είναι αυτός).
Κάνοντας έτσι, θα έχεις την ειρήνη του Θεού… και μέσα σου και στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, όσο τουλάχιστον εξαρτάται από σένα.
Τελειώνοντας,
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ για τον Νέο Χρόνο:
Η όσο το δυνατόν εφαρμογή των ενθάδε Πατρικών Νουθεσιών…
ΚΑΛΗ κ’ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ να είναι η ΧΡΟΝΙΑ του 2022!!!
540 (ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ-ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΑ-ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ)
Καιρός να θεολογήσουμε…
Μου έστειλαν την ευχή για τον Νέο Χρόνο 2ο22 και το μηδέν ήταν πιο χαμηλό από τα 3 δυάρια, τα οποία και ξεχώριζαν.
Στον νου μου σχηματίσθηκαν αμέσως 3 αριθμοί: 1, 2 και 3.
Τα 3 (σε 1 γραμμή), λοιπόν, 2άρια (και στην μέση ο Χριστός) μας κάνουν σήμερα Δογματική Θεολογία (Χριστολογία και Τριαδολογία) :
Ο Χριστός είναι ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ με ΔΥΟ ΦΥΣΕΙΣ, την ΘΕΙΑΝ και την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΝ.
- (Θεία Φύση) : Και η μεν ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ του Χριστού, είναι κοινή με τα άλλα δύο πρόσωπα της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ (Και έτσι έχουμε τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα)!
- (Ανθρώπινη Φύση) : Η δε ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ του Χριστού είναι όμοια με μας (πλην της αμαρτίας) συντεθειμένη εκ ΔΥΟ (νοεράς ΨΥΧΗΣ και υλικού ΣΩΜΑΤΟΣ).
Υπόψη, ότι η λέξη Χριστός, λέγεται μετά την σάρκωση του Θεού Λόγου (του 2ου Προσώπου της Αγίας Τριάδος).
Πριν τη σάρκωσή Του, ήτο ανάρχως -και συνανάρχως τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι- ο άσαρκος Λόγος του Θεού.
Προχωρούμε, λοιπόν:
Με το 1 : Ομολογούμε ΜΙΑ ΦΥΣΗ της Αγίας Τριάδος, σε ΤΡΕΙΣ Θεαρχικές ΥΠΟΣΤΑΣΕΙΣ (Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα).
Με τo 2 : Ομολογούμε ΔΥΟ ΦΥΣΕΙΣ του Χριστού, σε ΜΙΑ Θεαρχική ΥΠΟΣΤΑΣΗ του Θεού Λόγου (του Υιού του Θεού). Και
Με το 3 : Ομολογούμε ΤΡΕΙΣ Θεαρχικές ΥΠΟΣΤΑΣΕΙΣ (Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα) σε ΜΙΑ Θεότητα και Ουσιότητα της Αγίας Τριάδος.
Αυτό, άλλωστε, δεν ομολογούμε εμείς οι Ορθόδοξοι, όταν κάνουμε τον Σταυρό μας ;
ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΑ :
Με τα 3 πρώτα δάκτυλα ενωμένα, ομολογούμε την Αγία Τριάδα :
ΤΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΤΡΕΙΣ Θεαρχικές ΥΠΟΣΤΑΣΕΙΣ, ενωμένα σε ΜΙΑ κοινή ΦΥΣΗ.
ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ :
Με τα 2 τελευταία δάκτυλα ενωμένα, ομολογούμε τις ΔΥΟ ΦΥΣΕΙΣ του Χριστού, ενωμένες σε ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ, το Πρόσωπο του Θεού Λόγου (του 2ου Προσώπου της Αγίας Τριάδoς).
541 (ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ)
Όταν ο άνθρωπος τα πάει καλά με τον εαυτό του (έχει, δηλαδή, την συνείδηση του τακτοποιημένη) τότε έχει ειρήνη με τον εαυτό του, τον Θεό και τους ανθρώπους…
Γι’ αυτό δεν έχουμε ειρήνη, γιατί παραβιάζουμε την συνείδησή μας…
– “Ίσθι ευνοών τω αντιδίκω σου ταχύ έως ότου ει εν τη οδω μετ’ αυτού, μήποτέ σε παραδω ο αντίδικος τω κριτη και ο κριτής σε παραδω τω υπηρέτη, και εις φυλακήν βληθήση· αμήν λέγω σοι, ου μη εξέλθης εκείθεν έως ου αποδως τον έσχατον κοδράντην” (Ματθ. ε’, 25-26).
– “Αντίδικος”, είναι η συνείδησή μας.
– “έως ότου ει εν τη οδω μετ’ αυτού (=της συνείδησης)”, ώσπου δηλ. είσαι στην ζωή αυτή…
– “φυλακή”, η αιώνιος κόλαση…
542 (ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ)
Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μου, γνωρίζεις τις διαθέσεις μου, τα ελατήρια μου, τις προθέσεις μου…
Γνωρίζεις και τα πάθη μου, την ασπλαχνία μου, τις αμαρτίες μου…
(και…σιωπή…)
543 (ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΤΗΣ)
Το πολύ πασπάτεμα (αργο-σχολαστικότης) με κάτι δεν είναι καλό. Σου τρώει χρόνο ανέφελα…
544 (ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ-ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ)
Να διώχεις πάντοτε τους λογισμούς της υπερηφάνειας και της κενοδοξίας. Να θυμάσαι πάντοτε, ότι “Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν“.
545 (ΠΤΩΣΗ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ-ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ)
Ποτέ σου να μην απογοητεύεσαι, πολύ δε περισσότερο να μην απελπίζεσαι και να τα παραιτάς, μετά από μίαν, έστω και συνεχώς επαναλαμβανόμενη πτώση σου.
Ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσει να επαναλαμβάνεται η πτώση, είναι να κάμνεις απολογισμό κάθε βράδυ και να συμβουλεύεις τον εαυτό σου. Να προσπαθείς δε, αυτά που αποφασίζεις να τα τηρείς.
Ενθυμού και του λόγου του Κυρίου, που είπε, “οσάκις αν πέσης, έγειρε και σωθήση” (Όσες φορές κι αν πέσεις, πάνω στον αγώνα σου, να σηκώνεσαι…και θα σωθείς!) Και, φυσικά, αυτό να το λέγεις μετά την πτώση και όχι πριν. (Όχι δηλ. να κάμνεις το αντίθετο…οσάκις σηκώνεσαι, να πέφτεις(!!!)
Νομίζω είμαι κατανοητός!
546 (ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΤΑΠΕΙΝΟΦΑΝΕΙΑ-ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ)
Θα σας θέσω ένα πρόβλημα:
Υπάρχει,
- Ταπείνωση με εξουδένωση (που μας κάνει τρόπον τινά πλέον ανίσχυρους και πλέον αδύνατους) και
- Ταπείνωση με μεγαλοπρέπεια (που μας δυναμώνει και ισχυροποιεί).
Μπορείτε να εξηγήσετε το ζήτημα;
…..
Δυσκολεύεστε;
(Hint:)
Η 1η προσιδιάζει στους υπερήφανους, τους αγέρωχους, τους ισχυρούς, τους σκληρούς…
Η 2η κάνει για τους αδύνατους, τους με πολύ φιλότιμο, τους πολύ ευαίσθητους…
Κάπως κατανοητότερο τώρα;
Αν συνεχίζετε να δυσκολεύεστε…, να το αναπτύξουμε ακόμη λίγο:
Ο διάβολος, ως συνήθως (ανάποδος ων) συνηθίζει να αντιστρέφει τα πράγματα, και να τα προσαρμόζει πάντοτε σύμφωνα με το δικό του…“ευαγγέλιο”:
Δηλαδή, στους πρώτους, τους υπερήφανους, “εμπνέει” την ταπείνωση με μεγαλοπρέπεια· οπόταν έχουμε την λεγόμενη ταπεινοφάνεια και ταπεινολογία· μια εγωϊστική, δηλαδή, “ταπείνωση”, που σίγουρα, αυτό δεν έχει να κάνει τίποτα με την ταπείνωση!
Στους δεύτερους, τους πολύ ευαίσθητους, “εμπνέει” την ταπείνωση με εξουδένωση· οπόταν έχουμε μια ψυχολογική, ψυχαναγκαστική και καταθλιπτική “ταπείνωση”, η οποία συντρίβει και συνθλίβει την ψυχή και που, σίγουρα, και αυτή δεν έχει καμιά σχέση με την γνήσια ταπείνωση!
Με λίγα λόγια:
- Η ταπείνωση με εξουδένωση, τονίζει στον άνθρωπο κυρίως τα χάλια του!!! Ενώ,
- η ταπείνωση με μεγαλοπρέπεια, τονίζει στον άνθρωπο κυρίως το μεγαλείο και την δόξα του Θεού (μέσα στην ανθρώπινη, δική του ουτιδανότητα).
Ο καθένας ας επιλέξει εκείνο που του ταιριάζει καλύτερα και που δύναται να τον βοηθήσει περισσότερο…
Βεβαίως, να πούμε και αυτό, υπάρχουν περιπτώσεις που μπορούν, τα πιο πάνω δύο, να εναλλάσσονται μεταξύ τους (π.χ. σε καιρό οξείας υπερηφάνειας, να προτάσσουμε την με εξουδένωση ταπείνωση· και αντιστρόφως…)
Όταν, όμως, ο άνθρωπος αποκτήσει, χάριτι Θεού, την φυσική ταπείνωση, αυτή δηλ. που έρχεται σαν καρπός του Αγίου Πνεύματος, μέσα από τον πολυχρόνιο πνευματικό του αγώνα (την ταπείνωση δηλ. που είχαν οι άγιοι), τότε δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ των δύο πιο πάνω, αλλά μιλούμε για μια αδιάπτωτη Χριστομίμητη ταπείνωση…
Γένοιτο!
547 (ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΝΕΥΜΑ-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΝΕΥΜΑ)
Είναι καλό να γνωρίζουμε, αδελφοί μου, ότι:
– Άλλο πράγμα είναι ο Ευρωπαίος και άλλο πράγμα ο Ορθόδοξος…(δεν αναφέρομαι στο γεωγραφικό ή πολιτικό επίπεδο).
– Άλλο πνεύμα είναι εκείνοι (μάλλον δεν έχουν πνεύμα)· άλλο πνεύμα εμείς…
– Διαφορετική η δική τους ψυχολογία· διαφορετική η δική μας…
– Διαφορετική η ψυχοσύνθεσή τους· διαφορετική η δική μας ψυχοσύνθεση…
– Άλλο συνάφι εκείνοι, άλλη κουλτούρα εμείς…
– Ευρωπαϊκό πνεύμα v’s Ορθόδοξο πνεύμα:
“Αυτά τα δύο αντίκειται αλλήλοις” (Γαλ. ε’, 17)· δεν “παντρεύονται”… (το ένα πνεύμα δηλ. με το άλλο!)
– Ο Ευρωπαίος είναι σάρκα!
“Είπε Κύριος ο Θεός· ου μη καταμείνη το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις εις τον αιώνα διά το είναι αυτούς σάρκας” (Γεν. ς’, 3).
– O Ορθόδοξος είναι πνεύμα!
“Kαι αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε, οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, ανενέγκαι πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους τω Θεω δια Ιησού Χριστού” (Α’ Πέτρ. β’ 5).
– Ο Ευρωπαίος δεν έχει νου! (μόνο “΄μυαλό” έχει και αυτό μόνο δουλεύει…)
– Ο Ορθόδοξος έχει νου, έχει και καρδιά! (και αυτά δουλεύει…, πρέπει να δουλεύει!)
-Ο Ευρωπαίος (αβάφτιστος και αμύρωτος) είναι χοϊκός!
-Ο Ορθόδοξος (βαφτισμένος και μυρωμένος) είναι ουράνιος!
-Ο Ευρωπαίος είναι απόγονος του πρώτου Αδάμ· ο Ορθόδοξος είναι απόγονος του δεύτερου Αδάμ, του Χριστού:
“Ο πρώτος άνθρωπος εκ γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού. Οίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί (Ευρωπαίοι), και οίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι (Ορθόδοξοι)” (Κορ. ιε’, 47-48).
Έχω πολλά να πω…· έχω πολλά να γράψω…· είναι πολλές οι σύγκρισες…· πόσα να περιγράψω!!! (για να κάνουμε και λίγη ποίηση…)
Νομίζω, αρκούν αυτά!
Λοιπόν, “στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου!”
Άσχετα, αδελφοί μου, αν είμαστε γεωπολιτικά “Ευρωπαίοι”.
Όμως, στο νου και την καρδιά, στο πνεύμα και στην ψυχή (να είμαστε) και να παραμείνουμε ΟΡΘΟΔΟΞ(ΑΙ)ΟΙ!!!
Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!
548 (ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ)
Ο Ευρωπαίος, ό,τι σκεφτεί…, ό,τι πει…, ό,τι κάνει…, για καμάρι τόχει να ανακατώσει μέσα και τα σαρκικά και βρώμικα πάθη…
Από πού, νομίζετε, μας ήρθε όλος αυτός ο πανσεξουαλισμός;
Δεν είμασταν έτσι, προηγουμένως, αδελφοί μου!
Στον Ορθόδοξο υπήρχε πάντα το σεμνό, το ηθικό, το ευπρεπές, το ακατηγόρητο…
(συγχωρέστε με)
“Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών” (Β’ Θεσσ, β’ 15).
“Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου!”
549 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ- ΑΓΧΟΣ-ΛΥΠΗ- ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΠΙΣΤΗ)
Σου παρουσιάστηκε κάποιο πρόβλημα και μέσα σου αγχώθηκες ή -έστω- έχασες την καλή σου διάθεση;
Μην το αφήσεις να υποβόσκει μέσα σου (το άγχος ή η ενδόμυχη λύπη!)
Γιατί, αυτό θα σε επηρεάσει και πνευματικά…
Ώρα, λοιπόν, για δυο λόγια προσευχής :
«Χριστέ μου, Παναγία μου, σίγουρα δεν θέλετε να χάσω στα πνευματικά!
Άρα: Αφήνω κατά μέρος το πρόβλημά μου (αφού με ρίχνει πνευματικά) και αναλάβετέ το εσείς! Δεν θα χάσω εγώ πνευματικά, ένεκα των υλικών(!!!)
Εγώ, λοιπόν, τα πνευματικά μου και εσείς τα υλικά μου!»
Οπόταν, με την προσευχή αυτή, επιτυγχάνονται 3 πράγματα:
- Άφησες με πίστη το πρόβλημα…και δεν σε απασχολεί ούτε σε ανησυχεί!
- Ηρέμησες και επανηύρες την πνευματική σου φόρμα και ευδιαθεσία! Και
- Σύντομα θα δεις να τακτοποιείται και το θέμα σου!
(Αυτό θα πει να έχεις μέσο!!!)
550 (ΑΡΡΩΣΤΕΙΕΣ-ΘΛΙΨΕΙΣ-ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ-ΠΙΣΤΗ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ)
Κάποτε γεννάται το ερώτημα: Αφού ο Κύριος είπε, “διά πολλών θλίψεων δει υμάς εισελθείν εις την βασιλείαν των ουρανών“· και αφού γνωρίζουμε ότι οι ασθένειες, οι θλίψεις, οι δοκιμασίες κλπ. γίνονται κατά παραχώρηση του Θεού, για να Τον πλησιάσομε και να εξαρτώμεν τον εαυτό μας από Αυτόν, με άλλα λόγια προς την ιδική μας ωφέλεια! Πώς και γιατί γίνονται Παρακλήσεις και Ευχές από την Εκκλησία για ανάρρωση, για υγεία, “υπέρ του ρυσθήναι υμάς από πάσης θλίψεως κτλπ.”; Πώς συμβιβάζονται τα δύο;….
Ας φέρουμε στην μνήμη μας το θαύμα που έκαμε ο Χριστός στον παράλυτο της Καπερναούμ (είναι το ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούμε την Β’ Κυριακή των Νηστειών). Τι έκαμεν ο Χριστός στον παράλυτο; Πρώτα του είπεν, “τέκνον αφέονταί σοι αι αμαρτίαι σου”, και μετά του είπε, ” άρον τον κράβαττόν σου και ύπαγε εις τον οίκόν σου.” Πρώτα δηλαδή, βλέποντας την μεγάλη του πίστη, του θεράπευσε την ψυχή (που, όπως είδαμε πιο πάνω, οι θλίψεις και οι αρρώστειες είναι για την δική μας ψυχική υγεία και θεραπεία) και έπειτα του θεράπευσε και το σώμα.
Άρα, λοιπόν, όταν η Εκκλησία μας -ή εμείς οι ίδιοι κατά μόνας- προσευχόμαστε για να απαλλαγούμε από τις θλίψεις, αυτό γίνεται με το εξής σκεπτικό:
Να φύγουν τα πνευματικά αίτια που απαιτούν την ύπαρξη της συγκεκριμένης θλίψεως/δοκιμασίας και, φεύγοντας αυτά, να φύγει και η συγκεκριμένη θλίψη.
551 (ΔΙΑΒΟΛΟΣ-ΠΤΩΣΗ-ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ)
Μια από τις ονομασίες που έχουν δοθεί στον παγκάκιστο διάβολο, είναι και η του “μυρμηγκολέοντος”.
Γιατί αυτή και τι θέλει να σημάνει με αυτή;
Ο διάβολος συνηθίζει, πριν την διάπραξη μιας αμαρτίας, να μας την παρουσιάζει ως ασήμαντη (σαν “μυρμήγκι! ”)
Όταν πείσει δε τον ταλαίπωρο άνθρωπο να την διαπράξει, τότε είναι που την παρουσιάζει σαν βουνό ασήκωτο (ως “λέων!”, λιοντάρι).
Εμείς, λοιπόν, ας κάνουμε το αντίθετο με αυτόν:
Δηλαδή, πριν την διάπραξη μιας αμαρτίας, να την θεωρούμε πολύ μεγάλη!…ως σφάλλουσαν απέναντι στο μεγαλείο του Θεού!
Μετά δε την διάπραξη της αμαρτίας, αν τύχει και πέσουμε, ας ελπίζουμε στο άπειρο έλεος του Θεού, σμικρύνοντας έτσι -μπροστά στο μέγα Του έλεος– την αμαρτία, ώστε να λάβουμε θάρρος και δύναμη να μετανοήσουμε γι’ αυτή.
Στο επόμενο, θα σας διηγηθώ μια ιστορία, που έχει να κάνει με τα πιο πάνω:
552 (ΑΜΑΡΤΙΑ-ΠΤΩΣΗ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ-ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ)
Αναφέρεται στο Γεροντικό, η περίπτωση ενός Μοναχού, ο οποίος πηγαίνοντας στην πόλη για μια δουλειά -με διαβολική συνέργεια- έπεσε σε αμαρτία…
Μετά απ’ αυτό, αυτός που κατάφερε να τον ρίξει (ο διάβολος), άρχισε να του ενσπείρει λογισμούς απελπισίας, ότι δεν έχει πλέον σωτηρία(!!!)· μάλιστα του επέφερε τέτοιο σκοτισμό, μέχρι του σημείου, σχεδόν να τον πείσει, να τα παρατήσει όλα και να παραμείνει στον κόσμο!!!
Αλλ’ ο Μοναχός, χάριτι Θεού, γνωρίζοντας δε την παραπάνω τέχνη του διαβόλου, κατάλαβε αμέσως την παγίδα… και, χωρίς να χάσει στιγμή, άρχισε δρομαίως τον δρόμο της επιστροφής στο κελλί του, μουρμουρίζοντας συνεχώς:
“Δεν αμάρτησα, δεν αμάρτησα, δεν αμάρτησα…”, μέχρι που έφτασε στο κελλί του· και αφού μπήκε μέσα και έκλεισε την θύρα, τότε –ασφαλισμένος πλέον στο κελλί του, και με απαλλαγμένο το μυαλό από κάθε ίχνος απελπισίας– μπόρεσε να μετανοήσει για την αμαρτία του…
Ας μιμηθούμε, λοιπόν, και εμείς, τον έμπειρο αυτό και έξυπνο Μοναχό, ο οποίος μεταχειρίστηκε τον τρόπο αυτό, για να ξεγελάσει τον λογισμό του…(που τούφερνε την καταραμένη απελπισία), κάτι που τελικά κατάφερε!
Θέλω να πω, αν -μη γένοιτο-τύχει και πέσεις, είτε σε μικρή είτε σε μεγάλη αμαρτία, και ο διάβολος ‘σου κόβει τα πόδια’, ενσπείροντας σου την απογοήτευση και απελπισία…, άρχισε και συ να λέγεις: “Δεν αμάρτησα, δεν αμάρτησα, δεν αμάρτησα… ”, μέχρι να φύγει κάθε ίχνος απελπισίας· και όταν ξαναβρείς τον εαυτό σου, τότε μετανόησε αληθινά.
(Σημ.: Αυτά δεν τα λέω για να πέφτουμε… -άλλωστε, διάβασε την πιο πάνω Π.Ν.551- αλλά για να σηκωνόμαστε, όταν τύχει να πἐσουμε… )
553 (ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΜΝΗΜΗ ΘΕΟΥ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ)
Μέσα στην αδιάλειπτη προσευχή μπορείς να εντάξεις και τούτο:
Ό,τι κάνεις, για ό,τι σου συμβαίνει, να δίνεις αναφορά, είτε στον Χριστό είτε στην Παναγία.
π.χ. «Παναγία μου, είμαι άρρωστος! Ήθελα να σου το πω, να το έχεις υπόψη… »
Ή, «Παναγία μου, έχω αυτό τον πόνο! Είπα να σου το πω, να το ξέρεις… »
Άλλοτε πάλιν, όταν δυσκολεύεσαι σε κάτι, «Παναγία μου έχω αυτό το πρόβλημα! Είπα να σου το πω, να το γνωρίζεις… »
Με όλη σου την απλότητα και με όλη σου την ειλικρίνεια…
Και η καλή Μητέρα, βοηθά!!!
554 (ΠΛΗΣΙΟΝ-ΓΛΩΣΣΑ-ΠΡΑΟΤΗΣ)
Υπάρχουν άνθρωποι, που συνηθίζουν να “κτυπούν λόγια”!!!
Πολλές φορές πληγώνουν…
“Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει”, λέει η παροιμία.
Δεν τα λέω αυτά, για να τους κατακρίνουμε.
Και γιατί να μην τους κατακρίνουμε;
Γιατί, αυτοί πρώτα, υποφέρουν και κατόπιν επιφέρουν στον άλλο το “κτύπημα”…
Λέγω, υποφέρουν, γιατί αυτοί οι άνθρωποι κάνουν αυτό που κάνουν, μέσα από ένα ψυχαναγκασμό… Θα “σκάσουν” αν δεν “κτυπήσουν” λόγια!!!
Εμείς, τώρα, τι πρέπει να κάμνουμε, σε τέτοιες περιπτώσεις; Πώς να αντιδρούμε;
Πρώτον, όπως είπα, να μην τους κατακρίνουμε. Αντίθετα, να τους συμπαθήσουμε…
Δεύτερον, να στρεφόμαστε στον εαυτό μας, στον δικό μας κόσμο, αγνοούντες τελείως τα λόγια τους, που είναι ως “καρφιά”!!!
Ας μην τους δίνουμε καμιά υπόσταση, ούτε να αντιδράσουμε, ούτε να αναστατωθούμε, αυξάνοντας περισσότερο στον άλλο το πάθος.
Με τον τρόπο αυτό, θα καταπραϋνθεί το πάθος του πλησίον, θα του φύγει ο ψυχαναγκασμός (που τον ωθούσε να πει τα βαριά λόγια), θα του φύγει το άγχος και δεν θα δοθεί περαιτέρω συνέχεια…
Καλές επιτυχίες!
555 (ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ-ΔΙΑΚΡΙΣΗ-ΥΨΙΣΤΟΝ ΑΓΑΘΟΝ)
Συνήθως οι άνθρωποι στοχεύουν σε ψηλά πράγματα…
Δεν ξέρω όμως πόσοι, και με πόσο πόθο, θέτουν σαν προτεραιότητα και στόχο τους την απόκτηση της άνωθεν σοφίας…, της σοφίας του Θεού…, της σύνεσης…, της διάκρισης!
Ύψιστα αγαθά!!!
556 (ΑΓΧΟΣ-ΑΜΑΡΤΙΑ)
Το άγχος είναι ένα είδος ελαφρού ψυχαναγκασμού, με καταστρεπτικές για τον άνθρωπο συνέπειες.
Αν το εξετάσει κανείς προσεκτικά, το άγχος είναι η -υπ’ αριθμόν ένα- γενεσιουργός αιτία και αφορμή που αμαρτάνουμε…
557 (ΠΤΩΣΗ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ)
Πότε μια πτώση μετατρέπεται σε πανηγυρική (πτώση);
(Ακούγεται λίγο οξύμωρο…)
Μια πτώση, τότε μετατρέπεται σε πανηγυρική…, όταν γίνει η αφορμή για να λάβει ΤΕΛΟΣ ένα συγκεκριμένο πάθος (που φέρνει την πτώση) ή να λάβει τέλος μια κακή συνήθεια…
Όταν δηλ. εμπεδωθεί στον πάσχοντα, ότι αυτό το πράγμα που κάνει είναι μεγάλο λάθος και θα πρέπει ριζηδόν να κοπεί…, και πλέον δεν το επαναλαμβάνει, τότε αξίζει κανείς να πανηγυρίσει!!!
Αυτό, αδελφοί μου, αποτελεί και την γνήσια μετάνοια!!! (Όλες οι άλλες μορφές “μετανοίας”, είναι μόνο επί τοις εκατόν…)
Γι’ αυτή -την γνήσια– μετάνοια, μίλησε και ο Κύριος λέγων:
«Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλω μετανοούντι» (Λουκ. ιε’ 10)· πανηγυρίζουν δηλ. οι ουρανοί…, επί τη μεταστροφη ενός αμαρτωλού!!!
Εύχομαι, να πανηγυρίσουμε κι εμείς, αδελφοί μου, την δική μας μετάνοια, τόσο την ολοκληρωτική…, όσο και για ένα συγκεκριμένο πάθος/μια κακή συνήθεια!!!
558 (ΜΥΣΤΗΡΙΑ-ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ)
Τα Μυστήρια της αγίας μας Εκκλησίας, καθώς και ο ίδιος ο Θεός μας, είναι πάνω από κάθε λογική!!!
(Όχι ότι είναι παράλογα, αλλά ως υπέρλογα…)
Επιτρέψτε μου, να αναφέρω στην αγάπη σας δύο, από τα πολλά αυτά, Μυστήρια:
1ο Μυστήριο:
Το Μυστήριον της Αγίας Τριάδος…ο Τριαδικός Θεός μας!!!
Η Αγία Τριάς, είναι ΤΡΙΑ, όμως είναι ΕΝΑ(!!!)
(Μα, πώς γίνεται ταυτόχρονα να είναι και ΤΡΙΑ και ΕΝΑ;;; )
Ναι! ΤΡΙΑ Πρόσωπα (Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα), όμως ΕΝΑΣ Θεός (!!!)
Μεριστός και αμέριστος· διαιρετός και αδιαίρετος(!!!)
Μεριστός και διαιρετός, κατά τας Υποστάσεις (Πρόσωπα)· αμέριστος και αδιαίρετος, κατά την Θεία Ουσία!
Είναι τρεις Θεαρχικές Υποστάσεις, όμως έχουν μία, κοινή Φύση· γι’ αυτό και είναι ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ!!!
(Δεν είναι τρεις όμοιοι Θεοί -άπαγε της βλασφημίας!– ούτε έχουν τρεις όμοιες φύσεις, το κάθε πρόσωπο δηλ. να έχει την δική του φύση, ως θα έλεγεν η λογική -άπαγε της βλασφημίας!- αλλά έχουν ΜΙΑ, ΚΟΙΝΗ ΦΥΣΗ!!!)
Είναι ΤΡΙΑ, ενώ είναι ΕΝΑ(!!!)
Είναι ΕΝΑ, ενώ είναι ΤΡΙΑ(!!!)
Ακατάληπτο Μυστήριο…
Δεν ξέρουμε το πώς!
Όμως ξέρουμε, εξ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ του ιδίου του Θεού μας (και όχι από τον δικό μας εγκέφαλο), ότι ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ!!!
Μας το απεκάλυψεν ο Πατήρ διά του Υιού εν Αγίω Πνεύματι…
Όποιος Χριστιανός Ορθόδοξος, προσθέτει κάτι ενάντιο σ’ αυτά ή αφαιρεί κάτι από αυτά ή αμφισβητεί αυτά (δηλ. δεν τα δέχεται), ας γνωρίζει ότι πάσχει από υπερηφάνεια και αλαζονεία και έχει φτιάξει μια δική του “θρησκεία”…, και έτσι πορευόμενος, θα γίνει μερίδιο των (νοητών) “λύκων”!
Εμείς ας ομολογούμε, λέγοντες:
“Δόξα τη Αγία και ομοουσίω και ζωοποιω και αδιαιρέτω Τριάδι, πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων”. Αμήν!
Μέγα το Μυστήριον της Αγίας Τριάδος!!!
(Στην επόμενη Πατρική Νουθεσία, θα σας αναπτύξω ένα άλλο μεγάλο Μυστήριο…)
559 (ΜΥΣΤΗΡΙΑ-ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ)
Στην περασμένη Π.Ν. αναφέραμε κάτι για την Αγία Τριάδα.
Εννοείται, ότι αυτό που γράψαμε ήταν, ας το πούμε, μια παράγραφος μιας σελίδας ενός ογκώδους τόμου, για την Αγία Τριάδα…
Όπως σας είχα υποσχεθεί, σήμερα θα αναφέρουμε ένα άλλο μεγάλο -και ακατάληπτο στην λογική- Μυστήριο:
2ο Μυστήριο.
Το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας:
Αυτό που κοινωνούμε· ενώ είναι υπό τα είδη του άρτου και του οίνου, ενώ έχουν την όσφρηση και την γεύση του άρτου και του οίνου, ενώ έχουν την υφή του άρτου και του οίνου, μολονότι φαίνονται και ψηλαφώνται και τρώγονται ως “άρτος” και “οίνος”· εν τούτοις ΔΕΝ είναι άρτος και οίνος!!!
Αλλά, ΕΙΝΑΙ αυτό τούτο το Πανάγιο Σώμα του Χριστού μας και αυτό τούτο το Πανάγιο Αίμα του Χριστού μας!!!
Φαίνονται άρτος και οίνος, όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ άρτος και οίνος(!!!!)
ΕΙΝΑΙ Σώμα και Αίμα Χριστού!!!
Όχι ότι, στην Θεία Λειτουργία, κατά την στιγμή του καθαγιασμού, ο Χριστός κατεβαίνει από τους Ουρανούς και “μπαίνει” στον άρτο και τον οίνο… Αλλά, ο άρτος και ο οίνος ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΝΤΑΙ σε Εκείνον· σε Σώμα δηλ. και Αίμα του Χριστού!!!
Διπλό το θαύμα, διπλό και το Μυστήριο:
Ένα, ότι ο άρτος και ο οίνος μετεβλήθησαν σε Σώμα και Αίμα Χριστού· και δεύτερο, ότι –παρά την τοιαύτη μεταβολή- εξακολουθούν τα Τίμια Δώρα να παραμένουν υπό τα είδη του άρτου και του οίνου (κατά τις εξωτερικές δηλ. αισθήσεις).
Και αυτό το θέσπισε η άπειρος Σοφία και σωστική Πρόνοια του Θεού, γιατί δεν θα μπορούσαμε, ως άνθρωποι που είμαστε, να φάμε ωμή σάρκα και να πιούμε αίμα(!!!)
Έτσι τρώγουμε το Άχραντον Σώμα και πίνουμε το Τίμιον Αίμα του Χριστού μας, υπό τα είδη -όπως είπα- του άρτου και του οίνου (κατά την εξωτερική τους δηλ. μόνο αίσθηση και εμφάνιση).
Θα μπορούσε εδώ κάποιος να διερωτηθεί:
Καλά, πόσα σώματα έχει ο Χριστός; Εκατομμύρια τον μεταλαμβάνουν ανά την υφήλιο…
Αν μου επιτρέπεται ο λόγος (χωρίς να κατανοούμαι αιρετικά), έχουμε, τρόπον τινά, “δύο” σώματα του Χριστού:
Ένα, αυτό το Σώμα, το οποίο προσέλαβε εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου· Ο ΙΔΙΟΣ δηλ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, που βρίσκεται στους Ουρανούς·
και ένα, το “Κυριακό Σώμα”, αυτό δηλ. που μεταλαμβάνουμε σε κάθε Θεία Λειτουργία· και πάλιν, Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!!!
Ακατάληπτο και ακατανόητο Μυστήριο!!!
Μπορούμε, σε αυτόν τον Άγιο Άρτο, να προσφέρουμε κανονική και τέλεια την λατρευτική προσκύνηση!!!
Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού!!!
“Δύο”, λοιπόν, αλλά ΕΝΑ… και το ΑΥΤΟ (!!!) Ο ίδιος Ο ΧΡΙΣΤΟΣ μας!!!
Όσο ακατάληπτος είναι ο Πανάγιος Θεός μας, αδελφοί μου, τόσο ακατάληπτα είναι και τα άγια Μυστήριά Του, και τα Μυστήρια της αγίας Του Εκκλησίας…
Μερικοί διερωτώνται, “και τι θα κάμνουμε στην άλλη ζωή, την αιώνια… ;”
Μας απαντά ο ίδιος ο Χριστός μας:
«Αύτη εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωάν. ζ’ 3).
Η γνώση αυτή, εκτός από γνωσιολογική, είναι κυρίως εμπειρική γνώση· ΕΝΩΣΗ δηλ. ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ μετά ΤΟΥ ΘΕΟΥ· και συνάφεια, και μετοχή του ανθρὠπου στις άκτιστες ενέργειες και ιδιότητες του απειροτέλειου Θεού· και τούτο, χωρίς τέλος… και χωρίς παύση των περαιτέρω Αυτού αποκαλύψεων… )
Εύχομαι, σε όλους μας, να το αξιωθούμε, αδελφοί μου! Αμήν.
Περί προβλημάτων σήμερα ο λόγος:
560 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΝΕΥΡΟ)
Συμβαίνει ενίοτε τα προβλήματά μας να μας προξενούν μια αθυμία, μια πεζότητα· να χάνουμε τον εαυτό μας…
Ώρα, για να ξυπνήσουμε το πνευματικό μας νεύρο!
Ο άνθρωπος διαθέτει πολλές δυνάμεις μέσα του…
Χρειάζεται πίστη στον Θεό, τον Χριστό μας και την Παναγία Μητέρα Του και Μητέρα μας…
Μην αφήσεις να συνεπαρθείς από τα απαισιόδοξα συναισθήματα που σου προξενούν τα διάφορα προβλήματα…
Μην αφήσεις αυτά να σε πλακώσουν, αλλά να υπερισχύσεις έναντι αυτών!
Στάσου πάνω από αυτά!
Να κυριαρχείς με πνευματικό νεύρο στον εαυτό σου και με πίστη, και αυτοπεποίθηση συνάμα, να πορεύεσαι την πνευματική σου ζωή…
Μην στυγνάζεις, μην σκυθρωπάζεις, μην στενοχωριέσαι…
Και ο καλός Θεός, βλέποντας τον αγώνα σου, θα σου διαλύσει τα προβλήματά σου, ωσάν τον καπνό που φεύγει μακριά…, λύνοντάς τα, μάλιστα, με τον καλύτερο για σένα τρόπο!
561 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ-ΠΑΝΑΓΙΑ)
Έχεις κάποια θέματα–προβλήματα, που σε απασχολούν…και δεν μπορείς να προσευχηθείς με απερίσπαστο νου;
Κάνε αυτό που θα σου πω:
- Γράψε σε ένα χαρτάκι μονολεκτικά το κάθε σου θέμα.
- Δείξε το στην Παναγία και πες της, “Παναγία μου, έχω αυτά τα θέματα· να τα έχεις υπόψη σου, σε παρακαλώ!”
Και πλέον μην αφήσεις αυτά να σε απασχολούν…(εννοώ να σε ανησυχούν!) Περίμενε μόνο την επίλυσή τους…
Στην πορεία, κάθε ένα που τακτοποιείται, διάγραφέ το, και δείχνε το χαρτάκι με την διαγραφή στην Παναγία, ενημερώνοντάς την γι’ αυτό.
Αν, πάλιν, παρουσιαστεί ένα νέο πρόβλημα, γράψε το και αυτό και πες της Μητέρας μας, “Παναγία μου, έχω και αυτό το θέμα…
Σε ευχαριστώ!”
Και ούτω καθεξής…
Η Παναγία μας, δεν θα αργήσει να ανταποκριθεί…
(Μόνο να κρατάς και διατηρείς την ευχαριστιακή σου διάθεση και ευθυμία, και τον αγωνιστικό σου ζήλο…)
562 (ΠΑΘΟΣ-ΔΙΑΒΟΛΟΣ-ΠΤΩΣΗ-ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ-ΝΗΨΗ)
Προκειμένου να μην πέσεις ξανά σε ένα πάθος, το οποίο είχε χρονίσει μέσα σου και από το οποίο πήρες την απόφαση να απαλλαγείς, θα πρέπει να κάνεις όσα θα σου πω:
1ο. Να είσαι προσεκτικός, έχοντας τα μάτια σου δεκατέσσερα…ωσάν ένα “πολυόμματο χερουβείμ”!
Γιατί, ας μην ξεχνούμε την παραγγελία του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος μας προειδοποιεί: «Νήψατε, γρηγορήσατε· ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη (Α’ Πέτρ. ε’ 8)».
Με άλλα λόγια, ο πειρασμός πάντοτε καιροφυλακτεί…
2ο. Όπλο ισχυρό του νοητού εχθρού, είναι η δική μας λησμοσύνη… Μας κάνει δηλ. να ξεχνούμε τις στερεές και αμετάκλητες αποφάσεις μας, καθώς και το τι τραβήξαμε και υποφέραμε από την εκτέλεση ενός πάθους.
Είναι η λεγόμενη και καταραμένη “λήθη” (λησμοσύνη)!
3ο. Προσοχή και εγρήγορση, ιδίως την ώρα ή την περίσταση, κατά την οποία συνηθίζει να παρουσιάζεται το πάθος.
Γιατί, έχει αυτή την συνήθεια (το τυπικό, ας το πούμε) ο διάβολος: Να ενεργεί πάντα την ίδια ώρα και κάτω από τις ίδιες συνθήκες και περιστάσεις… Και,
4ο. Ας μην μας διαφεύγει και τούτο: Ότι δηλ. ο διάβολος καιροφυλακτεί να μας “κόψει” την ώρα που εμείς είμαστε στενοχωρημένοι ή αγχωμένοι ή λυπημένοι (λόγω κάποιου προβλήματος).
Τόσο για τον εχθρό, όσο και για το πάθος, είναι πολύ κατάλληλες οι συνθήκες αυτές, για την πτώση μας σε ένα πάθος.
Ιδιαίτερη, λοιπόν, προσοχή, σ’ αυτές τις αθέμιτες εσωτερικές καταστάσεις…
Συμπερασματικά, να έχουμε νήψη (=προσοχή στον εαυτό μας)· να έχουμε σύνεση και να είμαστε πολύ προσεκτικοί και σε εγρήγορση (alert)· και -καθώς σας είπα- να είμαστε όπως τα πολυόμματα χερουβείμ… προκειμένου να αποφύγουμε την πτώση!
563 (ΝΗΨΗ-ΕΥΧΗ-ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ)
Σαν σήμερα, 9 Φεβρουαρίου, απόδοση της Εορτής της Υπαπαντής, ο Κύριος με αξίωσε να δω για πρώτη φορά το φως του αισθητού ηλίου!
Εύχεστε να με αξιώσει να δω και το φως το νοητού ηλίου, του Ηλίου της Δικαιοσὐνης!
Για…να κάνω μια μαθηματική πράξη:
2022 – 1957 = 65!!!
( 65;;; )
Πάει να πει, δικαιούμαι Σύνταξη!!!
(Δεν εννοώ χρηματική σύνταξη· αφού ποτέ μου δεν είχα την “χαρά” να πιάσω χρηματικό μισθό στα χέρια μου).
Εννοώ, θα πιάσω “σύνταξη” από όλα!!!
Θα κλειστώ στο κελλί μου…και θα είμαι “μόνος μόνω τω Θεω…”
Τι ωραία!!!
Όμως, ακούω κάποια φωνή να διαμαρτύρεται…
Ποια είναι;
Η γενέτειρά μου Μονή, η Μονή της μετανοίας μου είναι:
– “Τι λες, θα πιάσεις σύνταξη από όλα!!! Δεν γίνεται!!! Έχουμε και δουλειές…”
Ακούω κι άλλους, τώρα, που φωνάζουν! Εσάς:
– “Τι λες, πάτερ; Πού θα πας; Τώρα θυμήθηκες να μας αφήσεις; Τώρα που σε χρειαζόμαστε; Δεν γίνεται!!!”
Βρε τι πάθαμε!!! Ούτε να ησυχάσουμε, δεν μας αφήνουν…
Τι να κάμω;
………
Σκέφτηκα τι θα κάμω:
Κάπου λέει σε ένα χαρτί του Ευαγγελίου: “Ιδού η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν”.
Και ο άγιος Νικηφόρος ο Μονάζων, λέει κάπου στην Φιλοκαλία:
«Αφού καθίσεις και συγκεντρώσεις τον νου σου, πέρασέ τον στην αναπνευστική οδό και σπρώξε τον, μαζί με τον εισπνεόμενο αέρα, στην καρδιά.
Αν όμως τούτο σε δυσκολεύει, κάνε αυτό που θα σου πω τώρα:
Έχε τον νου σου συνεχώς στο στήθος (που είναι το ταμείον των λογισμών, των λόγων και των σκέψεων)· και αφού αφαιρέσεις από το λογιστικό κάθε λογισμό (μπορείς, αν θέλεις) ανάγκασέ τον να φωνάζει εσωτερικά πάντοτε και με πόνο, το “Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με”, αντί οποιαδήποτε άλλη έννοια.
Αν αυτό το κρατήσεις για καιρό, θα βρείς, συν Θεώ, και την καρδιά!»
Αυτό θα κάνω, λοιπόν!!!
Ούτε η Μονή θα καταλάβει τίποτα ούτε εσείς…
Και μην ανησυχείτε, ότι κλείνοντας τον νου μου μέσα στο στήθος, στο στέρνο ψηλά πάνω (δεν λέγω στην καρδιά, γιατί είναι κλειστές οι πνευματικές αρτηρίες)· μην ανησυχείτε, λέγω, ότι θα με χάσετε… Ούτε και η Μονή, ότι θα μείνουν πίσω οι δουλειές της…
Αντίθετα! Κάνοντας έτσι, θα είμαι ακόμα πιο κοντά σας, αλλά και οι δουλειές της Μονής θα γίνονται…
Όπου γαρ Χριστός, εκεί και όλα γίνονται! Όλα είναι ευλογημένα και όλα κατευοδούνται!
Γένοιτο!
564 (ΑΓΑΠΗ-ΠΛΗΣΙΟΝ)
Πρόσεχε, να δίνεις πλήρη σημασία στον πλησίον σου, όταν βρίσκεσαι μαζί του. Για να το πετύχεις αυτό, θα χρειαστεί ενίοτε να βάλεις κατά μέρος τον εαυτό σου και τα δικά σου προβλήματα…
565 (ΑΓΑΠΗ-ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ-ΠΛΗΣΙΟΝ)
Πρόσεχε, όταν έχεις κάποιο φιλοξενούμενο, να νοιώθεις ότι έχεις κάτι το πολύ ιερό. Να είσαι άψογος μαζί του, ευγενέστατος, γεμάτος σεβασμό και καλωσύνη, δίνοντάς του κάθε πρωτείο τιμής.
Ας προεκτείνουμε λίγο ακόμα, την Πατρική αυτή Νουθεσία…
566 (ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ-ΝΗΨΗ-ΠΡΟΣΟΧΗ)
Όταν κοινωνούμε, δεν βάζουμε στο ιερώτατον μέρος του σπιτιού μας (στην καρδιά μας) τον Κύριο της δόξης; Λοιπόν; Τιμούμε τον υψηλόν αυτόν φιλοξενούμενό μας;
Μου φαίνεται, ότι το του Κυρίου, “εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με”, σ’ αυτό πρωτίστως αναφέρεται (“φυλακή”, τα κατάβαθα της καρδιά μας…)
567 (ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ-ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ)
Χθες παρουσιάστηκε ένα θέμα, που με απασχόλησε…
Σκέφτηκα, τότε, να κάμω search (εύρεση, δηλαδή) στις Πατρικές Νουθεσίες (πατώντας Ctrl+F), για να δω, μήπως γράψαμε κάτι, που να σχετίζεται με την συγκεκριμένη περίπτωση.
Ομολογουμένως, εκπλάγηκα!!!
Μα, δεν έχει θέμα, σχεδόν, στο οποίο να μην γίνεται αναφορά!
Όλες οι πτυχές της καθημερινής ζωής και του πνευματικού αγώνα, περνούν από μπροστά μας… Δίνονται πρακτικές συμβουλές στα επί μέρους θέματα…
Και τούτο, για να μην έχουμε ένα στοχαστικό και φιλοσοφούμενο “χριστιανισμό”, αλλά ένα γνήσιο εφαρμοσμένο Χριστιανισμό!!!
Φαίνεται, ότι ο καλός Θεός, βλέποντας την αδυναμία μας αφενός, αλλά και την καλή μας προαίρεση αφετέρου, μάς έδωσε λίγο από το φως Του, και γράφτηκαν αυτά που γράφτηκαν: Αναφορές, για πάμπολλα ζητήματα, είτε απλά είτε δυσκολότερα. Μικρές, κάποτε, λεπτομέρειες, που έχουν όμως την σημασία τους, αφήνοντας έκτυπα σημάδια επάνω στην ψυχή μας και σημαδεύοντας την περαιτέρω πνευματική μας πορεία…
Σ’ αυτές (τις Π.Ν.) γίνεται μια διαπίστωση, αναλύεται ένα ζήτημα, τονίζεται μια πτυχή της πνευματικής ζωής, η εκδήλωση ενός πάθους, η διάπραξη ενός λάθους, μιας αμαρτίας· δίνεται δε γι’ αυτά η συμβουλή, η προτροπή, η παραίνεση ή η λύση…
Είμαστε, άρα, αδικαιολόγητοι, αδελφοί μου, και πρώτος ο γράφων!
Γιατί, αν τηρούσαμε αυτά που αναλύονται εδώ, δεν θα αμαρτάναμε και δεν θα πέφταμε σε σημαντικά λάθη…
Τι μας μένει, λοιπόν;
Αν θέλουμε να “εκκλίνουμε από το κακό” και να “ποιούμεν (στο εξής) το καλό”, μία ας είναι η μέριμνα και η φροντίδα μας: Η ακριβής τήρηση των όσων αναγράφονται εδώ!
Προσωπικά, ο πρώτος που βλέπει ωφέλεια από αυτά, είναι ο ίδιος ο συντάκτης…
Πράγματι, η εφαρμογή των Π.Ν. μας δίνει την ευκαιρία να γευτούμε την γλυκύτητα της πνευματικής ζωής (σαν ένα άλλο παράδεισο) και να βαδίζουμε την ζωή μας ήσυχοι και ανάλαφροι…
Αντίθετα, η αθέτηση αυτών, μας φέρνει σε ένα άλλο άκρο, την γεύση και το βίωμα μιας επιμέρους κολάσεως…
Ας ευχόμαστε, λοιπόν, υπέρ αλλήλων, αδελφοί μου, και ας εφαρμόζουμε όλοι εμείς, που αποτελούμε μια οικογένεια (την οικογένεια της Εκκλησίας) το γραφικό, “αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά”! (Παροιμ. Σολομώντος ιη’, 19)
Εύχομαι εις όλους μας κάθε πνευματική πρόοδο… Αμήν.
568 (ΠΡΟΝΟΙΑ-ΣΥΝΕΣΗ-ΠΡΟΣΟΧΗ)
Τι λέει η σοφή παροιμία; “Η καλή νοικοκυρά πριν πεινάσει μαγειρεύει!”
Να εφαρμόσεις τούτο και στον πνευματικό σου αγώνα.
Πρόσεχε, να είσαι προβλεπτικός και προνοητικός…(όσο τούτο εξαρτάται από εσένα), ώστε να μην έρθουνε έτσι τα πράγματα, ώστε να βρεθείς στο τέλος της ημέρας σε μια δύσκολη και ανεπιθύμητη κατάσταση!
Η μικρή σου πείρα, ας σου είναι φάρος και οδηγός:
Ξέρεις, π.χ. ότι αν δεν φροντίσεις αυτό, θα συναντήσεις αυτό!
Φρόντισε, λοιπόν, από πριν, ώστε να μην βρεις μπροστά σου, εκείνο που δεν θα ήθελες να συναντήσεις!
Λίγο αόριστα, φαίνεται να μιλώ. Όμως δοκιμάστε το. Ας προνοεί ο καθένας ανάλογα σε κάθε του περίπτωση…
Λίγο πολύ η ζωή μας κάθε μέρα επαναλαμβάνεται…
Να έχεις σύνεση. Να εφαρμόζεις το Πατερικό, “έμαθον εξ ων έπαθον”.
Η πράξη θα πείσει τον καθένα…
569 (ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΤΑΠΕΙΝΟΦΑΝΕΙΑ-ΤΑΠΕΙΝΟΛΟΓΙΑ-ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ)
Φανταστείτε ένα “βουνό” και εσείς να στέκεστε στους “πρόποδες” αυτού.
Νομίζετε δε, επειδή βρίσκεστε χαμηλά στους πρόποδες του “βουνού”, ότι βρίσκεστε και στην ταπείνωση.
Όχι, αγαπητοί μου. Η ταπείνωση δεν είναι εκεί που στέκεστε. Ταπεινοφάνεια ή ταπεινολογία ή μειονεκτικότητα ή κόμπλεξ, ναι, μπορεί να υπάρχουν (κακά όλα), όχι όμως ταπείνωση!
Η ταπείνωση βρίσκεται στους πρόποδες της άλλης πλευράς του βουνού.
Στην κορυφή δε του λόφου βρίσκεται η αυτοπεποίθηση, η αυτοεκτίμηση και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας (με την καλή έννοια).
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι, για να φτάσουμε στην ταπείνωση, θα πρέπει να φύγουμε από την ταπεινοφάνεια, την ταπεινολογία, την μεινοκετικότητα ή το κόμπλεξ και, αφού περάσουμε από το ψηλότερο σημείο του βουνού, την κορυφή (όπου η με την καλή έννοια αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας), τότε από εκεί να κατεβούμε ήσυχα και αθόρυβα στους πρόποδες της άλλης πλευράς του βουνού…
Η παραβολή ας σας δώσει το μήνυμα που χρειάζεται…
570 (ΚΡΙΣΗ-ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ-ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ-ΠΛΗΣΙΟΝ)
Πρόσεχε, μην κρίνεις κανένα! Είναι πολλοί οι παράμετροι αλλά και οι λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει να κρίνουμε ποτέ τον πλησίον. Και αν θέλεις να μην κρίνεις κανένα, απόφευγε και αυτόν ακόμα τον σχολιασμό προσώπων.
571 (ΠΤΩΣΗ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ)
Είναι παλαιά και γνωστή τέχνη του διαβόλου, όταν πέσεις σ’ ένα λάθος, σε μια παράβαση, να σου ψιθυρίζει: “Έπεσες τώρα, τελείωσε… Συνέχισε την παράβαση, μιας και έγινε…”, κ.τ.λ., και δεν σε αφήνει να σηκωθείς…
Αντίθετα, εσύ, σ’ όποιο σημείο κι αν ευρίσκεσαι, σταμάτα αμέσως και επάνελθε στην προτέρα καλή σου κατάσταση. Μετά θα αντιληφθείς την ωφέλεια από αυτό.
Δες το πράγμα και λογικά: Τι είναι καλύτερο και συμφερότερο, να σταματήσεις με 1kg “βάρος”, που “φορτώθηκες” με την παράβαση που έκανες ή να συνεχίσεις να πέφτεις, κάμνοντας το φορτίο σου 100kg, δηλαδή αβάστακτο;
572 (ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ)
Πρόσεχε, μήν ξεφεύγεις από τά όρια που ήδη έχεις θέσει (προφασιζόμενος “προφάσεις εν αμαρτίαις”), για να μην το μετανοιώσεις εις το ύστερον.
Αντίθετα, η πιστή εφαρμογή των αποφάσεών σου (του βραδυνού δηλ. απολογισμού της ημέρας) θα σου δώσει πολλήν ωφέλεια και ήσυχη την συνείδηση.
Δοκίμασέ το και θα δεις την ωφέλεια…
573 (ΗΔΟΝΗ-ΠΑΘΟΣ-ΒΙΩΤΙΚΕΣ ΜΕΡΙΜΝΕΣ)
Όταν διαβάζουμε στην Αγία Γραφή ή στους Αγίους Πατέρες ή ακούμε στα Τροπάρια περί των “ηδονών του βίου”, ας μην επαναπαυόμαστε ότι τάχα, εγώ δεν πέφτω σε σαρκικά αμαρτήματα. Το λέγω αυτό, γιατί, “ηδονές του βίου”, μπορεί να θεωρηθούν και οσάκις υποκύπτουμε και υποδουλωνόμαστε σε ένα οποιοδήποτε πάθος, σ’ ένα ελάττωμα ή σε μια αδυναμία. Όταν σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε κοσμικά· όταν αντιμετωπίζουμε τα πράγματα, όχι όπως θέλει ο Θεός, αλλά όπως μας υποβάλλουν οι κακές μας επιθυμίες· όταν φιλονικούμε, φθονούμε, κατακρίνουμε· όταν πλεονεκτούμε· όταν η καρδία μας δίνεται και δένεται με ποταπά πράγματα, ανάξια της κλήσεώς μας…, που δεν είναι άλλη παρά η εξομοίωσή μας με τον Θεό, στο Πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και η κληρονομία της βασιλείας των Ουρανών. Αμήν.
574 (ΠΤΩΣΗ-ΑΜΑΡΤΙΑ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ)
Πάντοτε μία πτώση έχει την αρχή της από μια λεπτομέρεια, αλλά και την αναχαίτισή της και πάλιν με μια λεπτομέρεια.
Βρες και τις δύο, κράτα καλά και σταθερά και γλύτωσες από την πτώση…
575 (ΠΛΗΣΙΟΝ-ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ-ΛΟΓΙΣΜΟΙ)
Ποιο άραγε είναι το καλύτερο· να παρεξηγείς ή να μην παρεξηγείς;
Ο λογισμός μου μου λέει το δεύτερο. Κράτα το και δεν θα χάσεις…
576 (ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ-ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ)
Είναι μεγάλο πράγμα και θέλει μεγάλο αγώνα, αλλά και τα βραβεία είναι μεγαλύτερα, αν σε περίπτωση προβλήματος/προβλημάτων και γενικά δυσκόλων καταστάσεων, καταφέρεις και δεν ξεφύγεις από την τάξη σου, από τα όρια σου που έχεις θέσει, από το πρόγραμμά σου, από την ειρήνη και την ηρεμία σου…
Με άλλα λόγια, να καταφέρεις να σταθείς πιο πάνω από τα προβλήματά σου, κρατώντας το πρόγραμμά σου και διατηρώντας, έτσι, την ειρήνη και την γαλήνη μέσα σου…
577 (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ v’s ΥΛΙΚΑ-ΑΓΩΝΑΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ-ΛΟΓΙΚΗ)
Ο αγωνιζόμενος Χριστιανός θα βρεθεί ενίοτε στο δίλημμα, να επιλέξει μεταξύ του υλικού και του πνευματικού συμφέροντος…
Θα χρειαστεί να επιλέξει μεταξύ της λογικής (του κόσμου τούτου) και της λογικής (της πίστεως)!
Θα χρειαστεί ενίοτε να υπερβεί το θέλω του, την όποια επιθυμία του, τον εαυτό του…
Τι θα επιλέξουμε, εμείς, μπροστά σε τέτοιο δί-λημμα; Ποιο “λήμμα” θα λάβουμε; Ποια στάση θα κρατήσουμε;
Το πνευματικό συμφέρον ή το υλικό;
Η λογική και οι επιθυμίες μας, λέγουν το δεύτερο!
Και όμως, αδελφοί μου, εμείς να επιλέξουμε (πάντα να επιλέγουμε) το πνευματικό συμφέρον, όσο κι αν αυτό “φαίνεται” να μας κοστίζει, να μας πονεί· μια τέτοια δηλ. επιλογή και θυσία του εαυτού μας!
Όμως, το κέρδος θα είναι, τελικά, δικό μας!!!
Γιατί, όταν λέμε πνευματικό συμφέρον, αυτό, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός!!!
Και όπου Χριστός, εκεί τα πάντα!!! (μια και Αυτός τα πάντα εκ του μηδενός εδημιούργησε!). Αμήν.
578 (ΑΠΛΟΤΗΣ-ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΦΥΣΙΚΟΤΗΣ-ΑΝΕΠΙΤΗΔΕΙΟΤΗΣ)
Γενικά νάσαι απλός στις σχέσεις σου και στην συμπεριφορά σου με τους άλλους. Αυτό θα αναπαύει και εσένα αλλά και τους πλησίον σου.
579 (ΠΛΗΣΙΟΝ-ΣΩΜΑ-ΨΥΧΗ-ΧΡΙΣΤΟΣ)
Νάσαι προσεκτικός όταν διαχειρίζεσαι ξένα πράγματα.
Αυτή όμως η σκέψη μας φέρνει και σε μια άλλη, αλληγορική σκέψη: Το σώμα μας και η ψυχή μας, μήπως αυτά είναι πράγματα αποκλειστικά ιδικά μας;
Όχι! Αυτά ανήκουν στον Χριστό! Και τούτο, γιατί, κατά πρώτον λόγον, Αυτός τα δημιούργησε και μας τα έδωσε, και κατά δεύτερον λόγον, γιατί Αυτός τα αναδημιούργησε και εξαγίασε με το πανάγιον Αίμα Του κατά την σταυρική Του θυσία!
Άρα και εδώ ισχύει, κατά κύριον λόγον, η πιο πάνω θέση:
“Νάσαι προσεκτικός όταν διαχειρίζεσαι ξένα πράγματα”.
580 (ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ-ΠΑΘΗ)
Σήμερα, όπως όλοι γνωρίζουμε, ξεκινά συν Θεώ η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή!!!
Επιστρέψτε μου να μεταφέρω στην αγάπη σας 9 σημεία επί του θέματος:
1ο. Χθες η αγία μας Εκκλησία τελούσε την ανάμνηση της εξορίας των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο (και μαζί με αυτούς, βγήκαμε και όλοι εμείς οι απόγονοί τους).
2ο. Σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποίοι με το άγιο Βάπτισμα μπήκαμε σ’ ένα 2ο Παράδεισο, την Εκκλησία των αγίων, λαβόντες όλα τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος, γίναμε -ως μη όφειλε- και εμείς εξόριστοι! Γίναμε εξόριστοι, με την κάλυψη των χαρισμάτων που λάβαμε του Αγίου Πνεύματος, υπό της ύλης των παθών, τα οποία αναπτύξαμε στην πορεία…
Μην παραξενεύεστε με αυτό που λέγω. Γιατί, αν δεν ήταν έτσι, θα είμασταν όπως και οι άγιοι!
3ο. Εκείνο που μας εμποδίζει στο να ξαναμπούμε στον 2ο αυτό Παράδεισο, είναι ο εαυτός μας!!!
4ο. Η Μητέρα μας Εκκλησία, η οποία αγαπά τα εξόριστα τέκνα της, έθεσε στην διάρκεια κάθε έτους την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ακριβώς για να καταφέρουμε να πετύχουμε συν Θεώ την θεραπεία αυτού του μεγάλου εμπόδιου, του εαυτού μας…
5ο. Η Νηστεία, λοιπόν, του σώματος θα πρέπει να μας θυμίζει συνεχώς τον σκοπό αυτό…
6ο. Αυτά που μας δυσκολεύουν στην επίτευξη του σκοπού μας (στην είσοδο δηλ. της κοινωνίας των -μετά του Θεού κοινωνούντων- Αγίων) είναι τα πάθη μας, τα ελαττώματά μας, οι κακές μας συνήθειες…
7ο. Ας εισέλθουμε στο στάδιο αυτό των αρετών με απλότητα, με χαρά, με συγκρατημένο ενθουσιασμό, με αναπτυσσόμενη θέρμη, αλλά και με ταπεινό φρόνημα…
8ο. Στον όμορφο όντως αυτό αγώνα θα έχουμε συμμάχους:
(1) Τον Τριαδικό Θεό, (2) την Παναγία Μητέρα μας, (3) τα τάγματα των Αγίων και (4) τα τάγματα των αγίων Αγγέλων!!!
9ο. Καταληκτικά, θα πρέπει η Νηστεία να μας γίνει αφορμή προς διόρθωση!!!
Διαφορετικά, αν μείνουμε μόνο στην σωματική νηστεία, τότε και αυτή θα πάει χαμένη, και νηστεία δεν θα λογίζεται, αλλά και θα μας μείνει και ο κόπος..άκαρπος!
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!
581 (ΠΑΘΗ-ΑΓΩΝΑΣ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ)
Ας μην απογοητευόμαστε όταν εκδηλώνεται ένα πάθος μας, μειώνοντας έτσι τον αγωνιστικό μας ζήλο! Γιατί, το να απογοητευόμαστε, μοιάζουμε με ένα, που μπαίνει άρρωστος στο νοσοκομείο και επειδή βλέπει να εκδηλώνεται η αρρώστια του, τα παρατάει και φεύγει…
Μα αφού γι’ αυτό βρίσκεται στο νοσοκομείο, για να θεραπεύσει την εκδηλούμενη αρρώστια του.
Έτσι και μείς, γι’ αυτό κλίναμε το κεφάλι στον Δεσπότη μας Χριστό και γι’ αυτό μπήκαμε στην Εκκλησία Του (το πνευματικό αυτό Νοσοκομείο) για να θεραπευτούμε!!!
Όποιος θεωρεί τον εαυτό του δίκαιο και υγιή ψυχοσωματικά, δεν έχει θέση μέσα στην Εκκλησία!
Τι διευκρίνησεν ο Χριστός; “Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ’ οι κακώς έχοντες· ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν” (Μάρκ. β’, 17).
Δεν ήλθα, λέει, για τους δίκαιους, αλλά για τους αμαρτωλούς, να τους καλέσω σε μετάνοια!
Με τα λόγια Του αυτά, ο Χριστός, δεν εννοεί, βέβαια, ότι υπάρχουν και άνθρωποι που είναι δίκαιοι…και, άρα, δεν Τον χρειάζονται! Ουδείς γαρ καθαρός επί της γης!
Λέει στην Π. Διαθήκη: “Tις γαρ καθαρός έσται από ρύπου; αλλ’ ουθείς, εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης ” (Ιώβ, 1δ’, 4-5).
Άρα, το δεν ήλθα να καλέσω τους δίκαιους στο πνευματικό μου ιατρείο (την Εκκλησία), εννοεί εκεί ο Χριστός, εκείνους που νομίζουν, που θεωρούν τους εαυτούς τους (αυτοαπατώμενοι) ότι είναι δίκαιοι… Αυτοί δεν με χρειάζονται, γιατί, λόγω της θανασίμου αρρώστιας τους, της μεγάλης τους υπερηφάνειας, είναι ανεπίδεκτοι θεραπείας, ενόσω παραμένουν σε αυτή την κατάσταση!
Άρα, αδελφοί μου, να παραμένουμε με υπομονή στο πνευματικό αυτό Νοσοκομείο, την Εκκλησία μας, χωρίς να αποκάμνουμε, ούτε να απογοητευόμαστε από τις διάφορες “αρρώστιες” μας…
Έχουμε ένα άριστο ιατρό, ψυχών τε και σωμάτων· τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, απέναντι στον Οποίο δεν μπορεί να ισχύσει καμιά αρρώστια, αλλά, ακριβώς, όλες τις αρρώστιες (σωματικές και ψυχικές) δύναται να τις θεραπεύσει!!! Φτάνει να αναγνωρίζουμε και να ομολογούμεν ενώπιόν Του τις ασθένειές μας και να δεχόμαστε τις ιατρικές επεμβάσεις Του, τις οποίες ασκεί σ’ εμάς η αγάπη Του…
Μακριά, λοιπόν, κάθε αθυμία και απογοήτευση στον πνευματικό μας αγώνα!
582 (ΠΛΗΣΙΟΝ-ΑΓΑΠΗ-ΘΛΙΨΕΙΣ-ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ)
Όταν σου λέγει ο πλησίον σου το πρόβλημά του…και εσύ δεν έχεις λύση να του δώσεις ή λόγον παρηγορητικό να του ειπείς, μην στενοχωριέσαι.
Απλά συμπόνεσέ τον! Νοιώσε τον, κατάλαβέ τον και συμπάθησε τον πόνο του και το πρόβλημά του… Ακόμη και τούτο, δεν είναι λίγη παρηγορία γι’ αυτόν!
Μάλιστα, πολλές φορές η στάση αυτή μπορεί να είναι ισχυρότερη κι από τα καλά σου λόγια, και τον αγγίζει περισσότερο! Πληροφορείται…
583 (ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ-ΠΑΘΗ)
Αγαπητοί συναμαρτωλοί και συναγωνιστές,
πέρασε ήδη η 1η εβδομάδα των Νηστειών.
Είτε χάσαμε είτε κερδίσαμε είτε και τα δύο, εντούτοις ο αγώνας και το άθλημα δεν τελείωσαν…
Και όπως μια μπογιατισμένη επιφάνεια, όταν εκτίθεται επί πολύ διάστημα στον καυτερό ήλιο, αρχίζει να ξεθωριάζει την μπογιά της· έτσι και εμείς, όταν εκτιθέμεθα στις δοκιμασίες και τις καυτερές θλίψεις του αγώνα μας (προς θεραπείαν του εαυτού μας), ο αρχικός ζήλος και η θέρμη με τον οποίο ξεκινήσαμε την νηστεία ενδέχεται να υποτονίσουν.
Γι’ αυτό, αντί άλλης Πατρικής νουθεσίας, θα παραθέσω ξανά στην αγάπη σας την προτρεπτική νουθεσία, την οποία σας στείλαμε την περασμένη Δευτέρα, επί τη ενάρξει της νηστείας.
Θέλω κάθε βδομάδα να την επαναφέρουμε στο προσκήνιο, για να μην ξεχνούμε τον σκοπό της νηστείας και τον κατ’ αυτήν στόχο μας.
Σας την παραθέτω:
«Σήμερα, όπως όλοι γνωρίζουμε, ξεκινά συν Θεώ η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή!!!
Επιστρέψτε μου να μεταφέρω στην αγάπη σας 9 σημεία επί του θέματος:
1ο. Χθες η αγία μας Εκκλησία τελούσε την ανάμνηση της εξορίας των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο (και μαζί με αυτούς, βγήκαμε και όλοι εμείς οι απόγονοί τους).
2ο. Σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποίοι με το άγιο Βάπτισμα μπήκαμε σ’ ένα 2ο Παράδεισο, την Εκκλησία των αγίων, λαβόντες όλα τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος, γίναμε -ως μη όφειλε- και εμείς εξόριστοι! Γίναμε εξόριστοι, με την κάλυψη των χαρισμάτων που λάβαμε του Αγίου Πνεύματος, υπό της ύλης των παθών, τα οποία αναπτύξαμε στην πορεία…
Μην παραξενεύεστε με αυτό που λέγω. Γιατί, αν δεν ήταν έτσι, θα είμασταν όπως και οι άγιοι!
3ο. Εκείνο που μας εμποδίζει στο να ξαναμπούμε στον 2ο αυτό Παράδεισο, είναι ο εαυτός μας!!!
4ο. Η Μητέρα μας Εκκλησία, η οποία αγαπά τα εξόριστα τέκνα της, έθεσε στην διάρκεια κάθε έτους την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ακριβώς για να καταφέρουμε να πετύχουμε συν Θεώ την θεραπεία αυτού του μεγάλου εμπόδιου, του εαυτού μας…
5ο. Η Νηστεία, λοιπόν, του σώματος θα πρέπει να μας θυμίζει συνεχώς τον σκοπό αυτό…
6ο. Αυτά που μας δυσκολεύουν στην επίτευξη του σκοπού μας (στην είσοδο δηλ. της κοινωνίας των -μετά του Θεού κοινωνούντων- Αγίων) είναι τα πάθη μας, τα ελαττώματά μας, οι κακές μας συνήθειες…
7ο. Ας εισέλθουμε στο στάδιο αυτό των αρετών με απλότητα, με χαρά, με συγκρατημένο ενθουσιασμό, με αναπτυσσόμενη θέρμη, αλλά και με ταπεινό φρόνημα…
8ο. Στον όμορφο όντως αυτό αγώνα θα έχουμε συμμάχους:
(1) Τον Τριαδικό Θεό, (2) την Παναγία Μητέρα μας, (3) τα τάγματα των Αγίων και (4) τα τάγματα των αγίων Αγγέλων!!!
9ο. Καταληκτικά, θα πρέπει η Νηστεία να μας γίνει αφορμή προς διόρθωση!!!
Διαφορετικά, αν μείνουμε μόνο στην σωματική νηστεία, τότε και αυτή θα πάει χαμένη, και νηστεία δεν θα λογίζεται, αλλά και θα μας μείνει και ο κόπος άκαρπος!»
ΚΑΛΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ!!!
584 (ΔΟΞΑ ΘΕΟΥ)
Πρέπει ο άνθρωπος να φτάσει στο σημείο να έχει σαν πρώτη του προτεραιότητα την δόξαν του Θεού! Και τούτο, όχι γιατί έχει κάποια ανάγκη από εμάς, ο ανενδεής Θεός, αλλά, γιατί, σαν σε καθρέπτη αντικατοπτρίζεται πάνω μας η δόξα Του, όταν εμείς δοξάζουμε το πανάγιον Όνομά Του!
Είθε να δοξάζεται ο Θεός από όλους τους ανθρώπους, όπως εις τους Ουρανούς και εις την γη!
585 (ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ-ΠΑΘΗ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ)
Είπαμε ότι κατά την μεγάλη Τεσσαρακοστή που διανύουμε, η προσπάθεια και ο στόχος μας θα πρέπει να είναι η θεραπεία του εαυτού μας, από τις κακές του συνήθειες (που απόκτησε), από τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του και γενικά από τα πάθη του…
Όταν βρίσκουμε δυσκολία σ’ αυτό (που θα βρούμε), όταν δηλ. κλωτσάει ο εαυτός μας, στην προσπάθεια μας να του κόψουμε π.χ. ένα ελάττωμα, τότε, ένας όμορφος διάλογος προς τον Θεό ας είναι και αυτός:
«Θεέ μου, θέλω δεν θέλω, θεράπευσέ με από αυτό το πάθος, από αυτή την αδυναμία…»
Με άλλα λόγια, δίνουμε το δικαίωμα στον καλό Θεό να επέμβει θεραπευτικά στην ζωή μας…
586 (ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ- ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ)
Όταν ο άνθρωπος πράττει σύμφωνα με αυτό που του υποδεικνύει η συνείδησή του, καθώς και οι αποφάσεις του κατά τον βραδυνό Απολογισμό της ημέρας, τότε νοιώθει όμορφα, ευχάριστα, ανάλαφρα…
Και το αντίθετο: Όταν παραβαίνει αυτά που του υποβάλλει η συνείδησή του, υποφέρει, νοιώθει άσχημα, ταλαιπωρείται…
Η σύγκριση των δύο, απέχει το πρώτο από το δεύτερο, όσο απέχει ο Παράδεισος από την Κόλαση!!!
587 (ΠΡΟΒΛΗΜΑ- ΓΟΓΓΥΣΜΟΣ)
Όταν συναντάς μπροστά σου ένα πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, προσπάθησε να μην γογγύσεις, να μην δυσανασχετήσεις, πολύ περισσότερο να μην θυμώσεις!
Πες ένα “Θεέ μου…” και συγκρατήσου, διατηρώντας την νηφαλιότητά σου…
Ο πρώτος που θα κερδίσει από αυτή την στάση, θα είσαι εσύ!
588 (ΕΛΕΓΧΟΣ-ΠΛΗΣΙΟΝ-ΘΥΜΟΣ)
Δεν είναι με τις φωνές που θα πείσεις τον άλλο, όσο δίκιο κι αν έχεις!
Εάν με τον καλό τρόπο (ελέγχοντας) θεωρείς ότι δεν θα τα καταφέρεις, νομίζεις πως θα τα καταφέρεις με τον θυμό και τις φωνές;(!!!)
Ας θυμηθούμε και την λαϊκή παροιμία, “ο λόγος ο καλός βγάζει την κουφή (οχιά) από την τρύπα της”.
589 (ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΣΩΤΗΡΙΑ)
Φρόντισε να απολαμβάνεις, και να μην θέλεις να τελειώσουν, οι Ακολουθίες στην Εκκλησία και δη η Θεία Λειτουργία. Γιατί, οι ώρες εκείνες είναι ανεπανάλειπτες και έχουν αιώνιο αντίκρυσμα για σένα και για την ψυχή σου. Η ωφέλεια που έχεις να αποκομίσεις απ’ αυτές είναι ανεκτίμητη! “Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;” (Μάρκ. η΄ 36)
590 (ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΠΙΣΤΗ)
Αν προσέξει κανείς, στις Ακολουθίες λέγονται και γίνονται πάρα πολύ σημαντικά πράγματα! Απαγγέλονται πολύ μεγάλες και για το όφελός μας αιτήσεις αλλά και γίνονται πολύ σπουδαία και σημαντικά για μας γεγονότα! Από την άλλη, ο αψευδής Κύριος μας υπεσχέθη: “Όλα όσα ζητάτε στην προσευχή σας να πιστεύετε ότι τα λαμβάνετε και θα σας δοθούν“. Πολύ ασφαλώς περισσότερο εφαρμόζεται τούτο, όταν οι προσευχές αυτές γίνονται από όλη την Εκκλησία -που είναι το μυστικό σώμα του Χριστού- και μέσα στον Ιερό Ναό, όπου είναι παρόντες ο ίδιος ο Θεός (η Αγία Τριάς), η Παναγία μας, οι Άγιοι Άγγελοι, οι Άγιοί μας…
Δεν μας μένει, λοιπόν, παρά να νοιώθουμε, λέγοντας μέσα μας κάθε τόσο, σε κάποια αίτηση, σε κάποιο γεγονός, στην Ακολουθία: “Λίγο πράγμα είναι αυτό;”
591 (ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΠΙΣΤΗ-ΣΩΤΗΡΙΑ)
Αγαπητοί μου! Με προβλημάτισαν οι 2 προηγούμενες Πατρικές Νουθεσίες (Π.Ν. 569 κ’ 560) που έγραψα στην αγάπη σας!
Και εξηγούμαι:
Ενώ είμαστε κατάδικοι·
ενώ είμαστε υπόδικοι της αιωνίου κολάσεως·
ενώ είμαστε εξόριστοι του Παραδείσου, εις την γην ταύτην του κλαυθμώνος…
Και ενώ οι ιερές Ακολουθίες -και δη η Θεία Λειτουργία- γίνονται για την άφεση των ιδικών μας αμαρτιών· για την δική μας θεραπεία· για την δική μας αποκατάσταση και ένωσή μας με τον Τριαδικό Θεό…
Εμείς ακούμε τα λεγόμενα στον Ναό με μια αδικαιολόγητη αδιαφορία…
(Και δεν καταλαβαίνουμε, ότι δεν έχει ανάγκη από μας ο Θεός, αλλά εμείς απ’ Αυτόν!!!)
Ακόμα χειρότερα, όχι μόνο, προσέχουμε στα λόγια με αδιαφορία, αλλά ούτε καν προσέχουμε σ’ αυτά…
Ή -το χείριστο- εμείς οι άνθρωποι, δεν πηγαίνουμε καθόλου στον Ναό και στις ιερές Ακολουθίες (και δη την Κυριακή), ή πάμε όποτε μας κάμει κέφι!!! Για τόνομα του Θεού…
Ξεχνούμε, πως ό,τι γίνονται εκεί μέσα στον Ναό, για μας γίνονται!!!
Μοιάζουμε, νομίζω, με τα τυφλά γατάκια μόλις γεννηθούν…
Όμως αυτά, ας είναι και τυφλά, θηλάζουν το μητρικό γάλα…
Εμείς, θηλάζουμε το μητρικό γάλα της Μητέρας μας Εκκλησίας;
Η αδιαφορία μας, λοιπόν, στα πιο πάνω, είναι παιδαριώδης, γεμάτη αγνωσία και πλήρης επιπολαιότητας!!!
Ας σοβαρευτούμε και ας εκμεταλλευτούμε τα θεραπευτικά και αγιαστικά μέσα που μας παρέχει ο Θεός, διά μέσου της σωστικής Κιβωτού της Εκκλησίας μας!!!
Έως ότου έχουμε καιρό…
Γιατί, έρχεται καιρός, κατά τον οποίο, κανείς δεν θα μπορεί να μας βοηθήσει· ούτε ο ίδιος ο εαυτός μας…
Αλλά, θα μας ακολουθήσει η πνευματική μας κατάσταση, όποια κι αν είναι αυτή…, φεύγοντας για την αιώνιο ζωή…
592 (ΠΤΩΣΗ-ΝΗΨΗ)
Πριν από μια πτώση σε ένα πάθος, σε μια κακή συνήθεια, προηγείται μια αίσθηση, την οποία, αν έχεις νήψη (δηλ. προσοχή στον εαυτό σου), θα την αντιληφθείς…
Αυτό, είναι το πρώτο σκαλί της αποφυγής της πτώσης…
Όμως, χρειάζεται να κάνεις ακόμα κάτι: Αφού αντιληφθείς την αίσθηση αυτή, επιστράτευσε όλη σου την προσοχή και όλη σου την προσευχή, ώστε να αποφύγεις την πτώση! Παρακάλεσε προς τούτο και τον Θεό, την Παναγία, τους Αγίους, τον Άγγελο φύλακά σου…
Η χαρά της νίκης θα είναι δική σου, αλλά και η ταλαιπωρία της ήττας (αν δεν προσέξεις) θα είναι, και πάλιν, δική σου…
Εδώ μου έρχεται στην ενθύμηση το Γραφικό:
“Η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν” (Ματθ. ια’, 12)
(Μτφρ.: Η βασιλεία των ουρανών αποκτάται με αγώνα και όσοι αγωνίζονται εναντίον της αμαρτίας, την αρπάζουν την βασιλεία και την κρατούν σφικτά!)
593 (ΣΙΩΠΗ-ΗΣΥΧΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ-ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΘΕΟΥ)
Η σιωπή και η ησυχία είναι η ατμόσφαιρα μέσα από την οποία θα μπορείς να “αφουγκράζεσαι” και να βιώνεις τα θαυμάσια και μυστήρια του Θεού. Κι είναι αυτά τόσα πολλά γύρω μας· αλλ’ η θολούρα των περισπασμών κλείνει τα “μάτια” και τα “αυτιά” της ψυχής μας, που ούτε μυρωδιά δεν παίρνουμε ότι υπάρχουν.
Η σιωπή, λοιπόν, και η ησυχία είναι που θα ανοίξουν τις αισθήσεις της ψυχής μας…
Είναι αλήθεια, πως αυτές οι δύο καταστάσεις αντίκεινται αλλήλαις: Η πολυλογία, οι περισπασμοί, το άγχος από το ένα μέρος και η σιωπή, η ησυχία και η ειρήνη, από το άλλο. Εσύ τι προκρίνεις;
593 (ΣΙΩΠΗ-ΗΣΥΧΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ-ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΘΕΟΥ)
Η σιωπή και η ησυχία είναι η ατμόσφαιρα μέσα από την οποία θα μπορείς να “αφουγκράζεσαι” και να βιώνεις τα θαυμάσια και μυστήρια του Θεού. Κι είναι αυτά τόσα πολλά γύρω μας· αλλ’ η θολούρα των περισπασμών κλείνει τα “μάτια” και τα “αυτιά” της ψυχής μας, που ούτε μυρωδιά δεν παίρνουμε ότι υπάρχουν.
Η σιωπή, λοιπόν, και η ησυχία είναι που θα ανοίξουν τις αισθήσεις της ψυχής μας…
Είναι αλήθεια, πως αυτές οι δύο καταστάσεις αντίκεινται αλλήλαις: Η πολυλογία, οι περισπασμοί, το άγχος από το ένα μέρος και η σιωπή, η ησυχία και η ειρήνη, από το άλλο. Εσύ τι προκρίνεις;
594 (ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ-ΑΚΡΙΒΕΙΑ-ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ-ΑΓΩΝΑΣ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ)
Η πείρα θα σε διδάξει πως όταν τηρείς επακριβώς αυτά που αποφασίζεις κατά τον βραδυνό απολογισμό της ημέρας, προχωρείς θαυμάσια, έχεις πνευματική ευεξία.
Αντίθετα, όταν παραβαίνεις ή παρεκκλίνεις από αυτά, θα έρθουν τα άνω κάτω και η μια πτώση θα διαδέχεται την άλλη. Θα χάσεις την πνευματική σου κατάσταση με όλα τα επακόλουθα που αυτό συνεπάγεται….
Σε μια τέτοια περίπτωση, σήκω αμέσως πάνω και άρχισε να εφαρμόζεις το…”άγιον πρόγραμμά” σου· η επαναφορά στην πνευματική σου ισορροπία θα είναι άμεση!
595 (ΑΚΡΙΒΕΙΑ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΠΤΩΣΗ)
Η ακρίβεια στην ζωή μας (σημ.: αυτό απαιτεί η πραγματική μετάνοια, να τηρούμεν επακριβώς τις καθ’ ημέραν νέες αποφάσεις μας) είναι όντως ακρίβ(κ)εια ζωής (δηλ. ζωή βαρύτιμη). Ενώ οι εκπτώσεις στην ζωή μας (οι παραβιάσεις των ορίων που θέτεις εν τη μετανοία σου) φέρνουν εκ(-)πτώσεις (δηλ. πολλές και διάφορες πτώσεις).
596 (ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ-ΘΕΟΣ-ΕΛΕΟΣ)
Ο άνθρωπος τότε θα νοιώσει ανάπαυση, όταν εμπεδώσει ότι είναι όντως χρεώστης απέναντι στον Θεό και πως -γι’ αυτό τον λόγο- ό,τι παίρνει από Αυτόν, εντελώς δωρεάν και χαριστικώς το παίρνει…
597 (ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ-ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ)
Λες ότι δεν αξίζεις της Θείας Κοινωνίας. Λες ότι είσαι αμαρτωλός· ότι έχεις πάθη· ότι έχεις κακές συνήθειες και ελαττώματα!
Τουλάχιστον…μην κατακρίνεις κανένα! Και ο Θεός θα σε ελεήσει…
598 (ΑΓΩΝΑΣ-ΠΤΩΣΗ-ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ-ΛΥΠΗ)
Ίσως να τάχουμε ξαναπεί αυτά, αλλά η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως: «Σ’ όποιο σημείο πτώσης κι αν ευρίσκεσαι, σήκω αμέσως πάνω και επάνελθε στο “πρόγραμμά” σου, χωρίς διαλογισμούς». Κάνοντας έτσι, νίκησες τον πονηρό διάβολο. Λέγω χωρίς διαλογισμούς, γιατί ο εχθρός, μετά από μια πτώση, σπέρνει μέσα μας λογισμούς λύπης, απογοήτευσης, τύψεων, οι οποίοι δεν μας αφήνουν να συνεχίσουμε την καλή μας πορεία…
Να θυμάσαι την περίπτωση του Γεροντικού: Τον Μοναχό εκείνο που αμάρτανε καθημερινά θανάσιμα, αλλά και καθημερινά μετανοούσε. Κι όταν ο διάβολος κατηγόρησε τον Χριστό ότι είναι άδικος (άπαγε της βλασφημίας!) που, ενώ αυτός αμαρτάνει καθημερινά, ευχαρίστως Εκείνος τον δέχεται πίσω· τι του απάντησεν ο Χριστός μας; “Γιατί, τότε, και συ, ενώ αυτός καθημερινά μετανοεί, τον δέχεσαι ευχαρίστως πίσω;” Έτσι, λοιπόν, να λέμε και μεις στον εαυτό μας και στους λογισμούς μας, μετά από μια μας πτώση.
Έπειτα, γνώριζε ότι η ζωή μας είναι όλη μια παλαίστρα, με τον διάβολο και με τα πάθη μας. Φανταστείτε στην παλαίστρα, στο ring, αν ο ένας από τους δύο δεχτεί κτύπημα και αρχίσει να τρέχει λίγο αίμα η μύτη του· φανταστείτε, λέγω, αν κάθεται και χαζεύει που τρέχει το αίμα· τι θα γίνει; “Θα τον φάει λάχανο” ο άλλος. Ενώ τι θα έπρεπε να κάνει; Ασφαλώς να μην χαζεύει στο κτύπημα, αλλά να σηκωθεί αμέσως πάνω και να συνεχίσει να κτυπά τον αντίπαλο, μέχρι να κτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα.
Αυτό να κάνουμε και μεις σε μια μας πτώση. Αντί να χαζεύουμε την πτώση μας, να σηκωθούμε αμέσως πάνω και να συνεχίσουμε -με χαρά και με περισσότερη ορμή– τον αγώνα μας κατά του διαβόλου και κατά των παθών μας.
Μέχρι πότε δε να το κάμνουμε αυτό;
Μέχρι να κτυπήσει το “κουδούνι” για “διάλειμμα“. “Κουδούνι”, είναι το τέλος της παρούσης ζωής μας, η ώρα του θανάτου μας, και “διάλειμμα”, η μετάβασή μας στην αιωνιότητα…
599 (ΦΙΛΟΤΙΜΟ-ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ-ΑΜΑΡΤΙΑ)
Πρέπει να έχουμε φιλότιμο… Ιδιαιτέρως δε, να δείχνουμε το φιλότιμό μας στον Χριστό μας, ο οποίος έκαμε και έπαθε τόσα για μας…
Θέλω να πω, πας να κάμεις κάτι· ρώτησε τον εαυτό σου: Αρέσει στον Χριστό, αυτό που πάω να κάμω; Αν όχι, γιατί να το κάμω; Γιατί να φέρω τον εαυτό μου στην δυσάρεστη θέση, να ζητώ συγγνώμη μετά, από τον Κύριό μου, γιατί τον λύπησα;
600 (ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ-ΑΜΑΡΤΙΑ-ΛΟΓΙΣΜΟΣ-ΧΑΡΑ)
Βρίσκεσαι μπροστά σε ένα πειρασμό και σου φαίνεται δύσκολο, ακόμα και λυπηρό, το να αντισταθείς και να μην εκτελέσεις αυτό που θα ήθελες να κάμεις και που η συνείδησή σου διαφωνεί…
Μια ισχυρή σκέψη που θα σε βοηθήσει να υπερνικήσεις τον εαυτό σου και να αναχαιτίσεις τον πειρασμό, είναι και τούτη:
Μπορεί να σου φαίνεται λυπηρό, όπως είπα, και έμπονο το να μην υποκύψεις στην κακή επιθυμία… Όμως, να ξέρεις, πως όταν περάσει η επήρεια του πειρασμού, η χαρά που θα νοιώσεις μετά, που δεν υπέκυψες στον πειρασμό, θα είναι πολύ μεγάλη…
Αυτή, λοιπόν, η προσδοκία της τοιαύτης χαράς, είναι αρκετή για να αναχαιτίσεις και νικήσεις τον πειρασμό…