ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

601 (ΥΠΟΜΟΝΗ-ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ-ΘΛΙΨΕΙΣ-ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ)

Η υπομονή στον καιρό της δοκιμασίας, της θλίψεως (δηλ. να μην τα χάνω, αλλά να είμαι συγκρατημένος) είναι η καλύτερη αντιμετώπιση κατά τις δύσκολες αυτές ώρες. Μετά θα το χαρείς που κράτησες καλή στάση….

602 (ΛΟΓΙΣΜΟΙ-ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΡΔΙΑ-ΜΝΗΜΗ ΘΕΟΥ-ΠΡΟΣΕΥΧΗ)

Οι λογισμοί είναι ο θάνατος του Χριστιανού. Γι’ αυτό και καρδιά καθαρή, κατά τους αγίους Πατέρες, είναι αυτή που είναι απαλλαγμένη από κάθε λογισμό, καλό ή κακό. Ο άγιος άνθρωπος μόνα τα του Θεού σκέπτεται. Και επειδή το γνωρίζει αυτό ο διάβολος, έρχεται –την ώρα κυρίως της προσευχής– να μας ενσπείρει χίλιους δυό λογισμούς, είτε άλογους είτε εύλογους.

Γενικά, καλύτερον από το να σκέφτεσαι, να προσεύχεσαι:

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»

603 (ΑΝΑΒΟΛΗ)

Ό,τι λογής καλό έχεις να κάνεις, κάνε το τώρα (αν μπορείς), όχι αύριο.

Το τώρα σου ανήκει. Το αύριο δεν σου ανήκει (ανήκει στον Θεό).

Μπορούμε, βέβαια, και το αντίστροφο να πούμε:

Ό,τι λογής κακό σου έρχεται να κάμεις, ανάβαλέ το· γιατί, η αναβολή -ως συνήθως- οδηγεί στην ματαίωση…

604 (ΣΤΑΥΡΟΣ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ-ΘΕΙΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ)

Άραγε, πρακτικά τι σημαίνει και πώς εφαρμόζεται το “σηκώνω τον σταυρό μου”;

Πολύ απλά, ο σταυρός που έχω να σηκώσω, είναι να πράττω το πρέπον σε κάθε περίπτωση.

Και είναι σταυρός, γιατί, η πεπτωκυία (πεσμένη) φύση μας, η οποία (ενώ είχε αδρανοποιηθεί στο Βάπτισμα, εμείς την αναζωογονήσαμε) ρέπει προς την αμαρτία και τα πάθη, γι’ αυτό και εναντιούται στον νόμο του Θεού.

Οδηγός για το πρακτέον σε κάθε περίπτωση, είναι η συνείδηση, το Ευαγγέλιο και γενκά οι εντολές του Χριστού μας…

605 (ΠΡΟΛΗΨΗ-ΑΓΩΝΑΣ-ΠΡΟΣΟΧΗ)

Πρόσεχε τα μικρά, για να μην πέσεις στα μεγάλα. Πάντα οι μεγάλες πτώσεις ξεκινούν από μια μικρή θυρίδα που αφήσαμε ανοικτή, από μια μικρή υποχώρηση που κάναμε. Το ίδιο και η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, ήταν αποτέλεσμα της προδοσίας της μικρής θυρίδας, της “κερκόπορτας”!

“Κρείττον προλαμβάνειν ή θεραπεύειν”, έλεγαν οι Αρχαίοι.

(Δηλ. καλύτερο είναι να προλάβω ένα κακό, να μην γίνει, παρά, αφού το αφήσω να γίνει, να κάθομαι μετά να το διορθώνω).

Προσοχή, λοιπόν, στα μικρά, αν δεν θέλουμε να πέσουμε στα μεγάλα…

606 (ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ-ΑΔΥΝΑΜΙΑ-ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ-ΑΓΙΟΙ)

Να εξομολογείσαι στον Θεό τις αδυναμίες σου, τα ελαττώματά σου, τις φοβίες σου· και σαν ένα μικρό παιδάκι να τον παρακαλείς να σε βοηθήσει. Στην ανάγκη, βάλε μεσίτη και κάποιον άγιο που ιδιαίτερα αγαπάς.

607 (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΜΕΤΑΝΟΙΑ-ΑΜΑΡΤΙΕΣ)

Θα αναφέρω 3 καταστάσεις ανθρώπων, που συναντώνται στο πνευματικό επίπεδο:

1η κατάσταση:

Κάθε βαπτισμένος και μυρωμένος Χριστιανός Ορθόδοξος, δικαιούται όλες τις ευλογίες και δωρεές (καθώς και την άφεση των αμαρτιών του) μαζί με όλα τα αγιαστικά μέσα που παρέχει η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία…

1.1η κατάσταση:

Όταν, λοιπόν, τύχει και σφάλουμε, πέσουμε σε μια αδυναμία, ένα πάθος, μια αμαρτία (όχι θανάσιμη), τότε, μόλις αντιληφθούμε το λάθος και διακόψουμε την αμαρτία, ευθύς αμέσως μας βρίσκει το έλεος του Χριστού, η αγάπη του Θεού και Πατρός και η χάρις του Παναγίου Πνεύματος! Από αυτήν ακριβώς την στιγμή, δικαιούμαστε όλες τις χάριτες και τον αγιασμό που παρέχει η Αγία μας Εκκλησία και που πηγάζουν από την μυστηριακή ένωσή μας με τον Χριστό!

Αυτή την κατάσταση την τονίζω ιδιαίτερα, γιατί ο σχιζοφρενής και ‘ψυχοπαθής’ διάβολος, ο γεμάτος εμμονές αντάρτης…, κατακλύζει με λογισμούς απογοήτευσης, λύπης ή και απελπισίας το θύμα του, όταν καταφέρει να το ρίξει σε ένα παράπτωμα, σε μια αμαρτία.

Έχοντες, λοιπόν, αυτό υπόψη, όταν μας τύχει μια συγγνωστή αμαρτία, αμέσως να εφαρμόζουμε την πιο πάνω θέση (ήτοι επίγνωση και διακοπή της αμαρτίας) και με ευχαριστία προς τον Κύριο (και ιδιαιτέρως χωρίς διαλογισμούς), να συνεχίζουμε με χαρά τον πνευματικό μας αγώνα…

Τώρα:

2η κατάσταση:

Εάν κάποιος πέσει σε θανάσιμο αμάρτημα (μεταβεί δηλ. από την 1η κατάσταση, σε αυτήν της 2ης)· ενόσω βρίσκεται στην θανάσιμη αμαρτία -και δεν μετανοεί γι’ αυτήν, ούτε και λέει να την αφήσει– χάνει όλα του τα δικαιώματα, που υπό άλλας συνθήκας θα του παρείχεν η Αγία μας Εκκλησία!

2.1η κατάσταση:

Αν, βεβαίως, μετανοήσει για το θανάσιμο του αμάρτημα, το αφήσει και εξομολογηθεί, επανευρίσκει όλα του τα δικαιώματα (με την έννοια, ότι γίνεται δεκτικός και πάλιν των θείων χαρίτων και χαρισμάτων του Παναγίου Πνεύματος…)

3η κατάσταση:

Αν όμως, ω μη γένοιτο, φύγει κανείς τελείως από την Εκκλησία και ασπαστεί μια αίρεση ή ενωθεί με μια σχισματική “εκκλησία”, σ’ αυτή την περίπτωση, γίνεται παντελώς έρημος του Παναγίου Πνεύματος (δηλ. το Άγιο Πνεύμα αποχωρεί από αυτόν, από αυτήν ήδη την παρούσα ζωή!)

Σ’ αυτή την περίπτωση, για να επανέλθει στους κόλπους της σωστικής Κιβωτού, της Εκκλησίας, θα χρειαστεί να μυρωθεί και πάλιν με το Άγιο Μύρο (Άγιο Χρίσμα).

Εν κατακλείδι:

Σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι εσύ, αδελφέ;

Μην λυπείσαι!

Σε όποια κατάσταση και αν ευρίσκεσαι, έχε θάρρος και μην απελπίζεσαι…

Επάνελθε αμέσως και νίκησες και σώθηκες!!!

Σου το εύχομαι…