“Σχόλια στην Πατρική Νουθεσία 628”

 
Όπως γνωρίζετε, αδελφοί μου, δεν παρέχουμε την δυνατότητα να μπορεί κάποιος να κάνει σχόλια στις Αναρτήσεις μας…και καλά κάνουμε. Γιατί, τότε, θα έπεφτε πολύ χαμηλά το επίπεδο της Ιστοσελίδας μας (κάτι που, άλλωστε, παρατηρείται να γίνεται στα λεγόμενα social media).

Αν κάποιος θέλει να ερωτήσει κάτι ή να κάνει κάποιο σχόλιο, μπορεί να μου το γράψει στο κινητό (viber), και έτσι έρχεται ιδιωτικά (privately), ώστε να μην είναι ορατό σε όλους. Και θεωρώ πως αυτό είναι και πιο σεμνό και γίνεται σεβαστή και η ιδιωτικότητα του άλλου.

……………………….

Τα σχόλια που είχα για την Π.Ν. 628 ήσαν όλα, δόξα τω Θεώ, θετικά.

Θα αναφέρω δύο μόνο περιπτώσεις, προς πίστωση των υπολοίπων:

1. Στην πρώτη περίπτωση, είχα το σχόλιο μιας μητέρας, η οποία, όταν διάβασε την Π.Ν., περίμενε την κόρη της (η οποία συζούσε χωρίς στεφάνι) να έρθει στο σπίτι της, για να της φέρει το μωρό(!!!) και τότε να της πει να διαβάσει την Π.Ν. μπροστά της (την οποία της είχεν ήδη αποστείλει).

Όταν εκείνη την διάβασε, της είπεν (η μητέρα):
– Είδες, κόρη μου, πόσα χαρίσματα και δικαιώματα “αυτοστερείστε” από την Εκκλησία;
Και εκείνη της απάντησε:
– Ναι, δεν το ήξερα!

(Όπως, πάτερ μου, δεν το ήξερα ούτε εγώ, ότι στερούνται όλα αυτά…)
Μου είπε, μάλιστα, η κόρη μου, να σας πω ότι, “ευχαριστεί πολύ για αυτά σας τα λόγια” και μου πρόσθεσε, ότι “εντάξει, θα παντρευτούμε μάμα· απλά περιμέναμε να φύγει ο Covid.”

2. Αναφέρω και μια δεύτερη περίπτωση, το μακροσκελές σχόλιο της ιατρού Ε…, το οποίο, επειδή μου άρεσε, το μεταφέρω στην αγάπη σας (βλ. πιο κάτω).

Έτσι, εκτός από την έκφραση την δική μου, την οποία έγραψα ως κληρικός, έχετε και την έκφραση του λαϊκού στοιχείου.

……………………….

Σχόλιο της ιατρού Ε… στην Πατρική Νουθεσία 628:

«Πάτερ μου, ευλογείτε!

Για μένα, η Π.Ν 628 δεν έχει λάθος, όπως και η αντιμετώπιση της Εκκλησίας προς τα ζευγάρια αυτά.

Δεν στέκω στο γιατί η Εκκλησία συμπεριφέρεται έτσι, αλλά στο γιατί εμείς οι γύρω δεν το κατανοούμε.

Για μένα στα 2 σημεία της 8ης παραγράφου που λέτε και καταθέτετε, είναι όλη η εξήγηση της στάσης της Εκκλησίας :

1/ ….Γνωρίζετε Χριστιανοί μου….ΑΥΤΟΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ…
2/ (στο τέλος της ίδιας παραγράφου): Με την κατάσταση τους αυτή (το STATUS τους)…. ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ .… ΧΑΝΟΥΝ ….

Είναι ξεκάθαρο, ότι η Εκκλησία γνωρίζει βιωματικά, πώς λειτουργεί το Άγιο Πνεύμα…και αυτό καταθέτει.

Τι; Θέλουμε δηλαδή εμείς, να αλλάξουμε την μέθοδο της θεϊκής διαδικασίας και να πούμε στον Θεό ότι επιθυμούμε να ενεργεί όπως εμείς θα θέλαμε, γιατί έτσι βολεύονται τα παιδιά μας…;
Αυτό είναι παντελώς άδικο για τον Θεό, που δεν νομίζω να θέλει έτσι ανελεύθερα οι άνθρωποι να τον ακολουθούν.

Το ίδιο συμβαίνει και όταν παραμένουμε στην αμαρτία ή στο πάθος μας.
Υπάρχει η εφαρμογή του Θεού…και δεν με απασχολεί γιατί την βρίσκω έτσι.
Ούτε και θεωρώ σωστό, να απαιτώ ο Θεός να είναι αυτός που εγώ θέλω να είναι, και όχι αυτός που μου υπαγορεύει και μου απαγορεύει το λάθος μου.

Ας δούμε και μια άλλη εφαρμογή:
Aς πούμε ότι εγώ εγκλωβίστηκα στο πάθος.
Δεν γίνεται να απαιτώ από την Εκκλησία να με αποδεχθεί έτσι όπως είμαι, άρρωστη… (στην ουσία, συμφωνώντας έμμεσα με τις πράξεις μου).

Γιατί, αν με αποδεχτεί, καθησυχάζοντας με, έτσι όπως είμαι, δεν ξέρω τι αλλαγές θα δεχθεί μέσα της η ψυχή μου, σε τι άβυσσο ψυχικό θα οδηγηθώ, γιατί θα έχω γίνει στο τέλος ένας δούλος, με την εφαρμογή μου αυτή.

Έπειτα, έτσι ριγμένη όπως θα είμαι, στην ψυχική άβυσσο της αμαρτίας, από τον Άδη της μετανοίας μου, θα καρτερώ να με τραβήξει η Εκκλησία… Και ναι μεν, θα με τραβήξει, όμως θα πρέπει μετά να επουλωθούν οι πληγές μου, μέχρι να καταλλαγεί ξανά η ψυχή μου με το Άγιο Πνεύμα…

Προσωπικά, είμαι γατρός.
Αν, λοιπόν, εγώ σαν γιατρός δεν προειδοποιούσα ή δεν έδινα οδηγίες και αγωγή στους ασθενείς μου, πώς να πορευτούν για να μην χάσουν την τόσο πολύτιμη υγεία τους, θα ήμουνα ένας άχρηστος ιατρός, που δεν θα πίστευα στην ιατρική επιστήμη…

Γιατί, λοιπόν, ο Θεός που είναι γιατρός των ψυχών, να θέλουμε να κάνει κάτι διαφορετικό;;;
Αν ήταν έτσι ο Θεός μας, θα ήταν ένας άδικος Θεός, και όχι Θεός δίκαιος και λυτρωτής μας από τις ψυχοσωματικές μας ασθένειες…

Και αν εγώ, προσωπικά, έτσι λανθασμένα θέλω τον Θεό να είναι, στην ουσία αποδεικνύω ότι δεν πολυπιστεύω, ότι δεν έχω ανάγκη τον Θεό, μάλιστα μπορώ να γίνω και σύμβουλος του και, το χειρότερο, να θέλω εωσφορικά να βάλω τον θρόνο μου υπεράνω των νεφελών, όμοιος “θεός” και εγώ… Mε άλλα λόγια, να γίνω συνεταίρος με τον διάβολο και, το πλέον χειρότερο, να πάρω και όλους τους δικούς μου ανθρώπους μαζί μου, γιατί, δεν θα είναι πλέον δημιουργήματα του Θεού, αλλά δικά μου…

Πολύ καλά κάνετε, πάτερ μου, και μας κρούετε τον κώδωνα…

Εκείνο που μπορώ εγώ να πω στα παιδιά μου, είναι το εξής:
«Να γνωρίζετε, ότι η Εκκλησία λέγει αυτό…και θα ήταν καλό να μην ξεφύγετε από τον δρόμο της…»
Να κάνω και εγώ την προσευχή μου, να τους φωτίσει ο Θεός…
Και σίγουρα, δεν θα πρέπει να ζητήσω στην προσευχή μου, να αλλάξει το θέλημα του και την τακτική του, ο Θεός…

Με συγχωρείτε, πάτερ μου, που έγραψα πολλά!
Όμως βαρέθηκα να ακούω να κρίνουν την Εκκλησία για την εφαρμογή της… Αυτό πονεί την ψυχή μου και με κουράζει…

Ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.
Η ευχή σας.

Ιατρός Ε…»
 

SSL Πιστοποιητικό Ασφαλείας  SSL Security Certificate